2015 Strive CF – een megastap voor Canyon

– Een deel van dit artikel is al verschenen in de derde uitgave van UP/DOWN 2014, maar omdat we nog veel meer informatie wilden delen over de nieuwe Strive CF, hebben we het artikel uitgebreid met informatie waar geen plaats voor was in het magazine. –

Het is moeilijk om het belang van de nieuw geïntroduceerde Strive CF voor Canyon te onderschatten. De nieuwe Strive heeft niets met het bestaande model meer te maken. Sterker nog, er wordt een technologie geïntroduceerd die je gerust baanbrekend voor de gehele bikemarkt mag noemen. Hiermee levert Canyon niet alleen een dijk van een endurofiets af, maar vestigt zich ook meteen in een klein rijtje van absolute topmerken die door middel van innovaties de grenzen verleggen van wat er mogelijk is met high-end longtravel trailbikes.

DE BASICS

 – Een van de nieuwe kleurstelling van de Strive CF, Electric Blue

Wat is er aan de hand? Op het eerste gezicht lijkt de Strive een Spectral ‘on steroids’. Dezelfde lay-out van het frame en suspension met achter meer veerweg (160 millimeter). En gemaakt van carbon. En wij de hele tijd maar denken dat het Canyon Enduro Team op Spectrals onderweg was… Pas op het tweede gezicht valt op dat binnen in de rockerlink nog iets bijzonders gebeurt, ietwat verstopt zit daar namelijk een kleine gasveer. Hij lijkt nog het meest op een hele korte en dikke dropperzadelpen. Deze gasveer is het hart van de Shapeshifter-technologie. Hij maakt het mogelijk om met een remote, vanaf het stuur, het punt waarop de demper aan de bovenkant in de rocker hangt te verleggen en is dus zelf geen actief onderdeel van de achtervering. De DH-stand is de ‘gewone’ stand, waarbij de achterdemper op zijn normale plek staat, in de XC-stand schuift de demper iets naar voren, waardoor hij met een langere hefboom wordt ingedrukt en diezelfde demper met dezelfde instelling (want daar verandert dus niets aan) zal logischerwijs stijver aanvoelen. Hierdoor kan je maar een deel van de veerweg gebruiken (Canyon heeft het zelf over circa 120 millimeter veerweg die overblijft). Maar er is meer, want ook de geometrie van de fiets verandert: in de XC-stand is de bottombracket hoger, de stuur- en zithoek zijn steiler. Fabien Barel, die op een alu prototype – een zogenaamde ‘mule’ – vorig jaar de allereerste wedstrijd van de Enduro World Series won, legt het als volgt uit: “Ik denk dat we op deze manier een fiets kunnen maken die beter excelleert op de afdalingen, omdat we geen compromissen hoeven te doen wat betreft klimgedrag. Als je van modus verandert, dan krijg je de eigenschappen die nodig zijn om te klimmen.

Als je het anders zou willen stellen: je kan de downhill-eigenschappen van de fiets extremer zetten en daar rijdt de Strive beter van.”

DE SHAPESHIFTER-TECHNIEK

Een gasveer, remote-hendel en kabels, dat levert natuurlijk extra gewicht op. In de praktijk valt dat kennelijk wel mee. Het hele systeem schijnt 200 gram te wegen. Het meest positieve aan het systeem vind ik dat je niet gebonden bent aan een merk-specifieke demper (zoals bij bijvoorbeeld de Cannondale Jekyll of Scott Genius LT wel). Dat bespaart bij voorbaat heel erg veel gezeik als er in de middle of nowhere onderhoud aan je shock moet gebeuren. Bij het presscamp staan er testmodellen van de Strive CF met Rock Shox Monarch Debonair, Fox Float X en Cane Creek Inline CS. Een intern geleide kabel zorgt voor een opgeruimd beeld op de bike. Via een klein spiek-gaatje op de rockerlink kan je in één oogopslag zien in welke mode je zit (vooral in het begin, ben je na een paar keer heen en weer switchen soms de tel kwijt), visueel is het namelijk moeilijk in te schatten.

– Een remote en zogenaamde actuator releasen de gasveer, zodat de demper een stukje kan ‘tuimelen’.

Door een andere druk in de gasveer in te stellen (varierend van 12 tot 15 bar), kan je spelen met de hoeveelheid kracht die nodig is om de Shapeshifter van de DH naar de XC stand te krijgen of omgekeerd. Ik rijd ‘m op aanraden van Vincenz Thoma, die het systeem heeft ontworpen, op 14 bar en voel geen enkele aanleiding om het te veranderen. Mijn switches gaan niet te moeilijk of te makkelijk. Just right.

De gebruikte gasveer lijkt nog het meeste op een korte en dikke dropperpen. En om eerlijk te zijn, hebben wij een gezond wantrouwen jegens de langetermijn houdbaarheid van dit soort producten. Vincenz, de ontwikkelaar, legt uit: “het systeem is inderdaad goed te vergelijken met een dropperpen, maar het grote verschil is dat er alleen eventjes druk op het systeem staat bij het tuimelen. Ervoor en meteen erna is de spanning van de gasveer af. Daardoor heeft hij veel minder onderhoud nodig dan een dropperpen. We hebben er hele erg veel mee getest en hebben er nu vertrouwen in dat het goed is.” Bovendien, en dat is onze eigen waarneming, zit de Shapeshifter vrij netjes weggewerkt tussen de linkage plates, uit de moddersproei van je achterband omdat hij net voor de zitbuis van je fiets zit én er zit bovendien nog een klepje bovenop. Vincenz: “dat klepje heeft geen dragende functie, vergelijk het maar met de motorkap van een auto. Als je die eraf haalt, dan doet de hele auto het nog. Het is alleen om het systeem een beetje te beschermen voor vuil.”

– De Shapeshifter gasveer met een van de linkage-delen gedemonteerd. Eigenlijk lijkt het een beetje op een hele korte en dikke dropperzadelpen.

Qua onderhoud lijkt een en ander redelijk overzichtelijk. Canyon biedt kits waarmee je het relatief simpele onderhoud zelf kan doen. Vertrouw je je eigen sleutelkunsten niet? Dan biedt Canyon aan je een vervangende gasveer te sturen, die je kan omwisselen (en houden) voor de unit die onderhoud nodig heeft en die je terugstuurt. Zo staat je fiets nooit aan de kant. Klinkt in theorie erg goed. Om de gasveer uit je fiets te krijgen, hoef je maar een kant van de linkage plates los te halen en je trekt de gasveer er zo uit. De teammechanic laat het zien en het lijkt inderdaad een klusje van vijf minuten. Zou iedereen dit in de praktijk zo makkelijk vinden?

– De effecten van het verplaatsen van XC naar DH mode lijken subtiel, maar hebben in de praktijk een grote invloed.

MAATVOERINGEN

Canyon gaf toe dat er intern bij het ontwikkelingsteam (heel erg) veel discussie was geweest over hoe lang de front-center (de voorwaartse lengte van de stuurpen tot de bottom bracket) van de fiets moest worden. De 2014 Spectrals (140mm in  27,5 en 130mm in 29) zijn kort vergeleken met fietsen van concurrenten uit hetzelfde segment. Dat levert zeer speelse fietsen op, maar met name grotere rijders (die op een L of XL rijden) hebben moeite om een passende fiets te vinden. Ze voelen gewoon klein. Canyon lijkt ons daarin gelijk te gaan geven, want we krijgen tussen neus en lippen door te horen dat de Spectral van 2015 20 millimeter langere front-centers krijgt.

De pro’s van Canyon’s eigen Enduro Team vroegen ook om een langere fiets, op getimede EWS stages die steeds ruiger lijken te worden, wil je alle stabiliteit die een fiets kan bieden. Canyon’s voorzichtigheid om de frames zo lang te maken is begrijpelijk. Langere geometriën vergen meer kracht en techniek om netjes te rijden. Als je je gewicht niet voldoende op het voorwiel kan krijgen, dan is het moeilijk om grip te vinden met je voorwiel. Iets wat de pro’s wel voor elkaar krijgen, maar misschien wat moeilijker te verwachten is van de gemiddelde consument.

Zo is Canyon erop gekomen de Strive CF in twee maatvoeringen aan te bieden een ‘Regular Geometry’ van een Small tot een XLarge en een ‘Race Geometry’ van een Small tot een Large. Het verschil tussen beide geo’s komt bij een Large neer op 26 millimeter reach (hart bottom bracket tot hart stuurbuis). In onze ogen het verschil tussen een capele trailbike en een racewaardige enduro. Overigens is alleen de voorste framedriehoek tussen beide modellen verschillend, maar het pleit voor Canyon dat ze de moeite hebben genomen om twee extra mallen te laten maken om mensen meer keuze te bieden. Twee mallen> Waarom niet drie? De Small in de Race geo is identiek aan de Medium Regular, dus daarmee hebben ze een mal uitgespaard. Maar dat lijkt in de praktijk goed te vallen bij de rijders die de kleinere maten reden (onder andere Joe Barnes van het team).

Ik reed (ik ben 1,84m lang) een Race Large met een 50 millimeter voorbouw en was meteen gelukkig. Wel moet ik op de stoffige trails in de Vogezen (het heeft hier al heel erg lang niet geregend) actief op zoek naar grip voor mijn voorwiel. Ook wissel ik de spacers onder de voorbouw naar boven. Ik wil dat stuur naar beneden hebben om meer grip op het voorwiel te krijgen. Als ik dat combineer met een licht aangepaste rijstijl waarbij ik actief mijn bovenlichaam wat meer voorover buig, vallen alle puzzelstukjes opeens op hun plek. BOEM! De Strive CF rijdt zoals ie moet rijden. Ter vergelijking: Fabien Barel is 1,81m en rijdt op een Race Large met een 55mm stuurpen. Maar hij is dan ook Fabien.

– De oplossing voor een lange discussie: twee maatranges. Een langere ‘Race’ uitvoering en een normale ‘Regular’.

IN DE PRAKTIJK

Genoeg theorie, hoe rijdt het in de praktijk? Om kort te zijn: erg goed! De nieuwe Strive is een snelle en efficiënte fiets die je in staat stelt om erg snel af te dalen. In eerste instantie ben ik even op het verkeerde been gezet door het gewicht van de fiets. 12,8 kilo voor een dik afgemonteerde enduro is erg licht en ik heb er niet genoeg vertrouwen in. En dat gewicht is inclusief race-waardige downhillbanden! De 200 gram ‘extra’ die aan boord zit door de Shapeshifter, maakt de fiets helemaal indrukwekkend licht. Maar na een aantal technische passages voel ik de gretigheid van de fiets: die wil het liefst alles pakken wat er voor zijn wielen verschijnt. Op een hele lichtvoetige manier. Het lage gewicht, de korte chainstays, de progressieve demping, het draagt allemaal bij aan een fiets die je makkelijk bunnyhopt, manoevreert en springt. Hij vraagt erom om dat ene geultje te dubbelen of dat sportieve lijntje te pakken. De fiets is speels en danst en stelt je in staat gretig op zoek te gaan naar creatieve lijnen. Dat moet snelle tijden opleveren op een getimede endurostage. Maar uit het hierbovenstaande kan je ook al andere dingen afleiden: het is vooral een hele leuke fiets met veel veerweg om trails mee te rijden.

Dan de hamvraag: heb je Shapeshifter nodig op een dergelijke fiets? Er zijn ook EWS wedstrijden gewonnen met fietsen die géén verstelbaar suspension systeem hebben (de Yeti van Jared Graves en de Cube van Nicolas Lau). Maar de meest dominante fiets van het 2013 seizoen was de Jekyll van Jerome Clementz die wel een “min of meer” (en dat zijn hele dikke aanhalingstekens) vergelijkbaar systeem had. Ik ben van mening dat het iets toevoegd aan de Strive CF. Je moet het niet zien als twee fietsen in één (een belofte die Canyon ook niet doet trouwens). Maar eerder als een fiets die in zijn DH stand extremer is. Waardoor hij, en dat klinkt misschien een beetje tegenstrijdig, rijders van wie afdalen een zwak punt is in staat stelt om harder naar beneden te raggen. De XC stand stelt je vervolgens in staat om dat uitgesproken DH-georiënteerde endurobeest ook weer redelijk makkelijk omhoog te rijden. En laten we eerlijk zijn, dat is hoe je punten verdient bij enduro races. Bovendien is de Strive als complete fiets erg uitgebalanceerd en, zoals we dat van Canyon gewend zijn, afgemonteerd met hele goede specificaties voor de bijbehorende prijskaartjes.

En de toekomst? De ontwerpers willen – voorzichtig – wel wat tipjes van sluier optillen. Dat er in de nabije toekomst aluminium (en dus goedkopere) versies van de Strive bijkomen is al zo goed als zeker. Maar de aandacht moet nu even gericht worden op het carbon vlaggenschip. Verder zou de integratie van Shapeshifter in de Spectral en Nerve modellen ook niet al te veel hoofdbrekens moeten geven, maar daar doen ze alweer een stuk vager over. Bovendien opperen we, en daarin geven ze ons gelijk, dat Shapeshifter minder zou toevoegen aan de Nerve met zijn relatief kortere (110 millimeter) veerweg. Maar naar alle waarschijnlijkheid moet Shapeshifter dit seizoen zijn praktische toepasbaarheid gaan bewijzen op de Strive. Wij zijn benieuwd, maar hebben er een heel erg goed gevoel over…

De Strive CF pagina op www.canyon.com

[youtube id=”qYXuP41v6vw”]