14-11-2012 - Mountainbiken, Nieuws

4 x 4 x 4

Regen, wind en bagger trotseren om in vier dagen op vier routes in Nederland vier verschillende 29-ers aan de tand te voelen. Nou zijn we niet vies van een beetje plassen en modder maar dit sloeg alles. Na al die regen in december en begin januari leek het wel of we door verdronken land moesten peddelen. Desondanks hebben we ons prima vermaakt op Neerlands mountainbikeroutes en zijn we tot de conclusie gekomen dat je niet altijd naar het buitenland hoeft voor het rijden van vette trails met de juiste flow in een mooi landschap. Met als grootste verrassing een paar supertechnische rondjes over het trainingsparcours van de nationale mountainbike selectie op Papendal.

Tekst: Mark Torsius
Foto’s: Jasper Leenarts

Dag 1: Zeddam
Op weg richting Duitse grens vraag ik me af of het wel zo’n goed idee was om vandaag op pad te gaan. Regenbuien en windvlagen worden  dan wel afgewisseld door een bleek zonnetje, de kans lijkt groot dat we het vandaag niet gaan redden zonder regenjack. Voordat alle (schone!) testbikes uitgeladen worden, starten we eerst met koffie bij Uitspanning ’t Peeske in Beek. Met Bas, Tjeerd en Jasper (volledige namen?) bespreken we de plannen voor komende dagen en na de koffie  is het de hoogste tijd voor een eerste kennismaking met onze testbikes. Het gaat ons niet om een vergelijking tussen vier min of meer gelijkwaardige fietsen, we willen gewoon een indruk krijgen van vier totaal verschillende 29-ers. De Trek Superfly Elite, de Giant X Anthem 29-er 2, de Cube Reaction 29 GTC Pro en last but not least, een Van Nicholas Zion 29-er.

Het is lekker inkomen want vanaf ons vertrekpunt gaat de route eerst over een paar zandwegen langs wat akkertjes en weilanden voordat we het bos ingaan. Daar begint het meteen met een mooie singletrack beklimming , goed om een eerste indruk van de bikes te krijgen. We rijden hier nog hoog en droog maar daar blijft het niet bij. Volgens de informatie op mtbroutes.nl ligt deze route er zelfs in de winter relatief droog bij maar nu komen we toch echt bedrogen uit. Na een paar klimmetjes en mooie afdalingen komen we op het modderige deel van de route. Na een stuurfoutje aan het einde van de afdaling staat mijn voorwiel tot aan de naaf geparkeerd in de modder. So far voor de droge voeten. Gelukkig presteerden de 29-ers  verder prima in de up en down en rollen ze ook met gemak door deze drek. We verbazen ons bovendien over de mooie omgeving. De Zeddam of Montferland route voelt een beetje aan als een stukje buitenland in Nederland. Het landschap is hier echt prachtig. Van beboste heuvels tot uitgestrekte akkers en weilanden die voor mooie vergezichten zorgen. Daarnaast heeft de route alles in zich wat mountainbiken leuk maakt. Redelijk wat hoogteverschil met verschillende soorten klimmetjes, technische en snelle afdalingen en leuke, flowy, singletracks. Daar hebben we een vergunningsticker van Natuurmonumenten á 5 euro wel voor over. Bij terugkomst zijn we zelfs in onze modderige outfits welkom bij ’t Peeske voor een pannenkoek. Koffie bij de start en pannenkoeken na afloop. Wat mij betreft mogen ze daar een extra criteria van maken om mountainbikeroutes op waarde te schatten.

Dag 2: Papendal
Omdat we tussen het mountainbiken door ook nog wel eens echt moeten werken, trekken we er de tweede dag alleen ’s middags op uit. Op naar het nieuwe trainingsparcours van de nationale selectie in Papendal. Let wel, het parcours is niet vrij toegankelijk! Wil je hier legaal biken? Zorg er dan voor dat je goed genoeg bent voor de nationale selectie, dan mag je hier elke dag trainen. Het parcours is weliswaar kort maar we zijn erg onder de indruk. Hier is serieus werk van gemaakt. Op het eerste verkenningsrondje komen we gelijk wat northshore elementen (jumps, skinny’s) en kuipbochten tegen maar het meest in het oog springen toch wel de verschillende rockgardens. Geen miezerige kiezelstenen maar echte rotsen. Groot genoeg om je voorblad op stuk te rijden.


Beroemde replica’s
Na het eerste rondje bekijken we vanaf de  startheuvel van de oude BMX baan de grootste rockgarden onder ons. Hier liggen een paar bekende replica’s van WB parcoursen. Als we de rechterlijn rijden komen we de London drop-off tegen. Meer aan de linkerkant ligt de lastige Pietermaritzburg lijn (naar het gelijknamige WB parcours in Zuid Afrika). Naast deze twee ‘replicalijnen’ zijn er minsten nog twee andere, makkelijkere lijnen te rijden. Ook hier een pluspunt voor de 29-ers die de rotsen over het algemeen toch makkelijke meepakken. Voor het grovere werk voelt de fully van Giant zich hier het beste thuis.
De bouwers hebben de andere rockgardens ook namen meegegeven. Halverwege de ronde ligt de Nova Mestre, een combinatie van rotsen met een houten bruggetje en later komen we nog de Rooster tegen, een wat makkelijkere, flauw aflopende rockgarden met kleine ingebouwde drops. Om erosie tegen te gaan zijn zelfs in een steile klim rotsen gebouwd. Zo’n testparcours wil iedereen wel in z’n tuin hebben liggen! Helaas is Papendal niet vrij toegankelijk maar dit goede voorbeeld gaat routebouwers op andere plaatsen in het land ongetwijfeld inspireren!

Dag 3: Amerongen & Leersum
Hmmm, zo te zien zit een lekker zonnetje er vandaag op weg naar Amerongen weer niet echt in maar aan de andere kant beginnen we langzaam gewend te raken aan deze natte en veel te warme winter. Zelfs het schurende geluid van modderige schuifremmen irriteert niet eens meer. Op naar een van de drukkere routes van het land. Op de Amerongse berg worden zo’n 150.000 mountainbike-ritjes per jaar geteld. En dat is wel te zien ook. De paden zijn behoorlijk uitgesleten en modderig. Gelukkig snijden onze big wheels makkelijk door de modderige bovenlaag en hebben ze genoeg grip op de harde onderlaag van leem en grind om snelheid te houden. De hoogteverschillen en snelle afdalingen maken de route van Amerongen wat ons betreft het leukst. Na de langste beklimming die parallel aan de Bergweg  loopt moet Bas nog even zijn oude vijand onder ogen zien. De afdaling vanaf de parkeerplaats van de Bergweg  waar door de jaren heen zoveel paden tussen de bomen zijn ontstaan dat je een veelvoud aan lijnen kunt rijden. En waar Bas afgelopen zomer z’n sleutelbeen brak. Locals noemen dit ook wel de marmottenbak, je kiest een willekeurig spoor en ziet wel waar je uitkomt. Vervolgens maken we de doorsteek naar de route van Leersum in het Zuylensteinsebos. Ook in dit rondje van zo’n 7 km zitten verrassend pittig klimmetjes en een gave snelle afdaling die na een slalom tussen twee hekken eindigt in een hobbelige singletrack die je op volle snelheid nemen kan. Geen probleem voor de fully maar op de titanium Van Nicholas met starre voorvork moet je wel even flink aan de bak. Goed voor de rijtechniek zullen we maar zeggen en het geeft je wel een heel gaaf en puur rijgevoel. De Zion is overigens fabuleus in de klim door diezelfde starre vork en grote wielen.
Na de korte ronde van Leersum maken we het resterend deel van de Amerongen route af en zetten we nog een keer aan voor de lange afdalingen met watergeulen richting parkeerplaats én ’t Berghuis. Old habits never die, de warme pannenkoek lonkt…

Dag 4: Schoorl
Home sweet home. Schoorl voelt een beetje als thuiskomen voor de UP/DOWN redacteuren. Uitgever Soul Media zit om de hoek in Castricum dus veel testbikes worden als eerste hier ‘even’ uitgeprobeerd. Vandaag sluiten we de roadtrip af maar komen we eigenlijk wat te laat aan in de middag waardoor we er in het schemerlicht nog snel even een rondje uitpersen. Het blijft een genot om hier te rijden door de superflow van de paden in het bos, het korte klim en daalwerk , de wortelpaden en met als uitsmijter de Schoorlse Nok. Echt een parcours dat je uitdaagt om elke keer wat sneller te gaan, om je fiets nog wat platter door die bocht te gooien. Ook niet onbelangrijk, in de winter is de route nog sneller dan in de zomer wanneer sommige paden in dit duingebied onherroepelijk tot zandbak getransformeerd worden. We komen wel een klein minpuntje tegen van de 29-ers. Het begint donker te worden en dan ligt een stuurfoutje soms op de loer. Met een 26-er kun je daar toch net even iets sneller op anticiperen dan met onze grote wielen. Maar goed, echt naam mag dit niet hebben, volgende keer gewoon een helmlamp opzetten.


Uitbreiding in 2012?

Het mooie van deze route is dat het onderhoud door een grote groep vrijwilligers wordt geregeld en al snel zien we op een poster een oproep om je aan te melden voor een dagje werken aan de paden. MTB Noordwest heeft het onderhoud door bezuinigingen bij Staatsbosbeheer overgenomen en het goede nieuws is dat de route naar alle waarschijnlijkheid uitgebreid gaat worden. De routecrew is al bezig met het spotten van nieuwe paden en denkbeeldige lijnen waar een strakke trail gebouwd kan worden. Dus mocht je in de buurt wonen en mee willen helpen aan je eigen route, meld je dan even aan als vrijwilliger, dan ligt er in de loop van het jaar misschien wel een nog veel mooier parcours dan nu. Duinvermaak is de bekendste opstapplaats en in het restaurant zul je dan ook veel andere bikers tegenkomen. Voor ons bovendien de beste plek om deze kleine roadtrip af te sluiten omdat ook hier onze favoriete aprés-bikegerecht op de kaart staat…

 

 


‘Crêpe en route’

  • Route Zeddam, Uitspanning ’t Peeske, pannenkoek met spek 7 euro
  • Route Amerongen, Bosrestaurant ’t Berghuis, pannenkoek met spek 6,50 euro
  • Route Schoorl, Duinvermaak, pannenkoek met spek 5,15 euro (stroop not included!)

 


 

 van