666 Gravel evenement

Gravel rijden is in de afgelopen jaren steeds populairder geworden. En met deze populariteit ontstaan er steeds meer nieuwe kleinschalige sfeervolle gravel-allroad evenementen. Als je nog geen gravel evenement hebt gereden, omdat je nog geen gravel-allroad fiets hebt, dan wordt het de hoogste tijd dat je deze nieuwe fiets eens probeert.

Woord: Marcel Liu – Licello  // Foto’s: 666 gravel

Wat ging eraan vooraf:

Fietsvrienden uit België zochten naar een nieuwe uitdaging voor het aanstaande fietsseizoen. Één van de mannen had een idee. Hij had gehoord over de Dirty Boar een gravel-allroad fietsevenement in september. Allen vonden het een gaaf idee, en binnen de kortste was iedereen ingeschreven. Om deel te nemen ontstond de behoefte om te gaan trainen en om een bijpassende fiets te kopen.

Het vinden van een gravel-offroad fiets gaf de nodige voorpret en daarna konden ze samen op pad met hun nieuwe big boy toy. Wat ze niet wisten is dat in de directe omgeving  een ongelooflijke verscheidenheid aan gravelwegen, boswegen en kasseistroken aanwezig zijn. Zo ontstond er tijdens hun avontuurlijke ritten, nog voor ze aan de Dirty Boar hadden meegedaan, het idee voor hun eigen 666 gravel event.

Maanden na hun idee was de grote dag voor hun eigen nieuwe evenement werkelijk aangebroken.

Let the beast out:

The day before verzamelden we aan het begin van de avond op de locatie waar we overnachten. Uitpakken om nog voor het avondeten een biertje bij Branco in de tuin te drinken. Rond 20 uur schoven we aan voor het avondeten en daarna nog grote verhalen onder het genot van een paar biertjes. De volgende ochtend na het ontbijt pikte we Branco op. Gewapend met onze kleurrijke gravel-all road fietsen rijden we Hemelvaart-ochtend 30 mei naar Leuven, Korbeek-lo. Aangekomen in Korbeek-lo parkeren we op één van de aangewezen parkeerplaatsen bij het evenement terrein. Nog ff een banaan en een broodje eten, aankleden en de zakken met gels voor onderweg volstoppen. Na een dubbelcheck of ik alles bij me heb voor onderweg, rijden we naar de start voor onze inschrijving en uiteraard nog een heerlijke bak koffie.

Ondanks dat de 666 gravel geen race is, is er wel een mogelijkheid om het groepsgevoel te stimuleren middels een massastart. Toen wij onze koffie op hadden en er net enige anderen van start gingen, besloten wij ook gewoon met elkaar te starten en niet meer op de massastart te wachten. Rond de klok van 09:00 vertrokken we van het evenemententerrein, we hadden alle drie de gpx-route op onze gps apparaten gezet omdat het kon… Het old school pijlen volgen zat er vandaag niet in, deze waren er niet. De eerste kilometers gingen over een stukje asfalt. We werden gevolgd door enkele rijders waarvan de gpx niet synchroniseerde. Het duurde niet lang of we verlieten de verharde wegen voor veel, heel veel onverharde wegen en paden. Ondanks de regen van de afgelopen dagen waren de gravel stroken kurkdroog en heerlijk stoffig. We konden stevig door karren op de meeste gravelwegen.

Dat werd wel even anders op de kasseiwegen die in deze route zaten. Met man en macht probeerden we ook hier te knallen, maar het knallen werd stoempen…

Ik dacht dat ik bij de Parijs Roubaix challenge al wel de slechtste kasseiwegen ooit had gereden, maar het kan dus nog erger. Toen reed ik op een racefiets met 28 mm banden en nu met een gravel-allroad fiets met 40 mm banden. De kasseien van Parijs Roubaix waren vergeleken bij deze kasseien zo plat als een zebrapad. Het was hobbel de bobbel en knap lastig om het ideale spoor te vinden en dat vast te houden. Ik kroop op de achterkant van mijn zadel zodat ik vanuit mijn onderrug en billen krachtig kon blijven doortrappen. Mijn handen losjes op het stuur en toch werd ik alle kanten op gesmeten, maar toch vond ik het leuk en echt uitdagend. Franc vloog er stuiterend overheen, maar vond het niet zo leuk, Branco had het lastiger. Ook op de gravel en boswegen-trails reed hij niet zoals we van hem gewend waren. Op onze eerste revitaliserings-post bij een gave molen, hier hadden ze heerlijke wafels en veel andere lekkernijen. Onder het genot daarvan vertelde Branco ons dat hij zijn dag niet had, het was in zijn rug geschoten op de (in zijn woorden) “kl?ten” kasseien. Zou minder bandenspanning meer comfort geven was een discussie die we voerden. We lieten ons niet verleiden door deze gedachte, we hadden immers in de eerste 37 km al tientallen lek zien staan.

Om te voorkomen dat Branco niet als een kromme oudere man bij zijn nieuwe werkgever aan zijn eerste werkdag zou beginnen besloot hij om terug te keren naar het evenementen terrein. Hij stelde zijn gps opnieuw in en zei, mannen ik zie jullie straks. Zijn terugweg naar Korbeek-lo bestond voornamelijk uit verharde wegen. Wij hadden nog dik 60 kilometer van de 99,9 voor ons, een mooi vooruitzicht. Ik stopte nog een heerlijke wafel in mijn mond en deed een plasje. Ik vulde mijn fles en was klaar voor de volgende ronde. En deze was voorzien van zo’n variatie aan allroad wegen waarvan we in de eerste 37 km nog maar even van geproefd hadden. Het landschap werd glooiender, waardoor we vaker kort moesten klimmen en dus ook meer afdalen. Over gravelwegen, boswegen en kasseistroken afdalen dat is wat  graveleurs-allroadies omarmen toch!? Afdalen na het klimmen naar een top maakt het toch helemaal af!? Ikzelf hou wel van een stevige technische afdaling en ik weet dat Frankie dat ook waardeert. Het was zeker goed te doen, maar het voelde toch wel sketchy. Hoe sneller je gaat hoe beter je fiets rolt, maar je kon hem niet gewoon effe laten rollen. Net als over de vlakke kasseien wegen hier, hobbelde en bobbelde je ook hier alle kanten op en een goede lijn vinden zat er hier zeker niet in. Gelukkig hadden we onze banden spanning hoog gehouden en er geen lucht uit laten lopen. Maar juist met de banden voller stuiterde ik als een basketbal over de kasseiwegen. Met minder lucht hadden deze afdalingen er heel anders uitgezien, stukje comfortabeler. De kans op lekke banden, kapotte velgen was nu al huize hoog, laat staan met enige bar minder. We (ik) hobbelden geconcentreerd verder over de kasseien. Op één van de boeren landwegen (niet van zwart zand, maar beige gele klei) scheelde het weinig of ik was tegen een groene muur geknald. Ik moest iets naar rechts uitwijken waar ik belandde in een soort van natuurlijk tramrails. Het leek alsof ik balancerend over een koord reed en dat dan wel met meer dan 60 kilometer per uur. Met één been nog vast in mijn pedaal probeerde ik uit de greppel te komen waar mijn wielen het spoor volgden. Ik bereidde me in mijn hoofd al voor op een enorme valbreek actie. Tot mijn geluk kwam deze knal er niet. Geschrokken reed ik verder, maar ik was niet de enige met deze graveleur problemen in deze afdaling. Ik zag er meerdere langs de kant stil staan. Aan het einde van de afdaling tussen vlakke weilanden stonden fietsers te wachten die aan ons vroegen of wij hun fietsvrienden hadden zien staan. Toen Franc antwoord wilde geven raakte hij in gevecht met een 40 cm opstaande rand van het weiland. Met een elegante rol over zijn stuur zag ik hem in het weiland liggen. Het was even stil, maar toen we zagen dat het goed met hem ging konden we er allemaal om lachen. Ik kon aan hen bevestigen dat de anderen nog ergens boven stonden. De ene na de andere gravelweg, bosweg en kasseistrook dook weer voor ons op. In het bos belanden werden we nog getrakteerd op enkel plassen en een blubber trail. We kwamen er goed door, al uitte ik me hier en daar met een scheldwoord. Doordat we hier in een groepje reden, over een technische natte blubber trail. Zonder de mogelijkheid op een eigen lijn te volgen vloekte ik hier een daar een beetje voor me heen dus…

Voordat we het doorhadden kwamen we aan bij de 2e voedingszone. Hier was een tent opgebouwd en we werden getrakteerd op vers gebakken pannenkoeken, drankjes, repen,  etc. etc. Al had ik nog niet echt eten nodig, toch stopten we hier even om te genieten van de mooie omgeving. Nadat ik Franc met een heerlijke smile een pannenkoek zag eten, kon ik het niet laten om deze te laten liggen. We vertrokken weer en direct weer een kasseienweg. Na weinige meters stopte ik door een kraak in mijn fiets. Het bleek dat mijn achterwiel scheef stond en deels was losgeraakt door al het gestuiter en gehobbel. Na wat  herstel werkzaamheden aan mijn wiel, reden we de laatste voornamelijk gravel wegen richting de finishlijn. Of beter gezegd het kleine houten springschans dat aan het begin van het evenemententerrein stond. Na een ongelooflijke avontuurlijke dag in het zadel, met een verscheidenheid aan gravelwegen, boswegen en kasseistroken, over een lengte van 99,9 kilometer, 700 hoogtemeter en een door mij geleverde 4450 calorieën, werd het tijd om de innerlijke mens te verzorgen. We hebben aan een gezellige terrasje genoten van bier, friet en kaas-snack wat allemaal inbegrepen was.

Alles was uitstekend verzorgd. Zowel onderweg aan de bevoorrading als op het evenemententerrein. Gratis friet en snack, keuze uit meerdere speciaal biertjes of een gewone Jupiler. Sportdrank, repen, wafels, bananen en pannenkoeken etc alles tiptop. Thomas, één van de mannen van 666 gravel vertelde me dat alle 250 startplaatsen al in januari waren verkocht. Aankomend jaar worden het aantal startbewijzen evt. tot maximaal 333 deelnemers verhoogd, het plan is om dit event kleinschalig en familiair te houden. Hun voorkeur gaat uit naar meerdere events in plaats van één evenement met heel veel deelnemers. Dat ze eerder events hadden georganiseerd , dat kon je zien. Ik ben dan ook zeer gespannen, wat voor moois we uit hun vingers qua nieuwe events nog kunnen verwachten.

Mijn conclusie: Een hele mooie, Allroad-gravel koers. Wellicht voor sommige deelnemers zijn de kasseien een beetje te heftig. Misschien dat een splitsing tussen de 2 routes (66,6 & 99.9) een welkome optie kan zijn. Of de route net iets minder over de kasseiwegen laten verlopen. Dit gezien voor het algemene publiek…

Voor een starttarief an €20 krijg je waar voor je geld. De gxp route, uitstekende uitgebreide bevoorrading, verzekering, muntjes voor de speciaalbiertjes, friet + plus snack een cap (klakske-fietspetje) en logo sticker van het evenement. De sfeer is relaxt, er hangt een ware graveleurs familie sfeertje.

Wat wens je nog meer.!!??

Ook nieuwsgierig geworden naar de volgende 666 gravel ride, of naar één van hun andere rides en events. Check hun site! Bedankt 666 gravel voor een zeer mooie gravel-allroad toertocht. Zie: https://666gravel.weebly.com/