Backroads Ode aan de voorjaarsklassiekers

EIN-DE-LIJK: de lente is begonnen. En zo is mede ook het wielervoorjaar al enige weken geleden van start gegaan. Tijdens het voorjaar bloeit het noordelijk halfrond weer; bomen worden groener, planten ontluiken en geleidelijk worden de dagen warmer. Maar het voorjaar zou het voorjaar niet zijn als het weer nogal wisselvallig is. Zo kun je de éne dag aan je tanlines werken en een dag later weer in je winterpak rond cruisen. Deze wisselvalligheid qua weer en een mix van asfalt wegen, onverharde stroken, klinkers en gravel geven de voorjaarsklassiekers een legendarisch Karakter.

Woord: Marcel Liu / Licello
Foto’s: @maas.rides – Michiel Maas

Het is 13 april 2019 een mooie dag om een ode aan de voorjaarsklassiekers te brengen. Ik besloot bij “Backroads #1” een nieuw event op de toertocht kalender te starten. Mijn aandacht was 100% getrokken door hun event naam die ik vaker op social media voorbij had zien komen. “Backroads” wat staat voor achteraf gelegen weggetjes is helemaal mijn ding. All road rijden wordt steeds populairder, en niet zonder reden: de wegen zijn rustiger en uitdagender je komt vaker eens op een avontuurlijke manier op nieuwe mooie plekken.

Het is een vroege zaterdagochtend. Niet iets nieuws hoor, vroeg bij de dag te zijn. Maar ik moet er toch nog steeds aan wennen dat de haan uit de buurt me met zijn ochtendkreten nog voor de wekker wakker kraait. Ik woon midden in het centrum van Den Bosch waar je toch niet verwacht gewekt te worden door een haan. Een uur later stap ik in mijn busje om vanuit Noord Brabant richting de Amerongse Berg te rijden. Het is koud en we hebben nachtvorst gehad. Brrrr, daar sta je dan in april je autoraam te krabben. Het lijkt zo’n dag te zijn, met de ingrediënten voor een ware voorjaarsklassieker.

Aangekomen in Amerongen bij de Proloog. Ik meld mij aan, speld mijn rugnummer op en drink een heerlijk kopje koffie voor de start. Deze warmt me innerlijk nog even op. Ik neem mijn laatste slok koffie en kijk naar mijn partner in crime we zijn er klaar voor. Klaar voor het avontuur over een geheel nieuwe route met achteraf weggetjes. Wij hebben er zin in. Het belooft een mooie fietsdag te worden.

Let our Backroad story begin

Wij (ik en mijn fietsmaat) hadden via een whatsapp gesprekje ons oog op de complete Backroads route laten vallen. Een stevige ronde van 120 km met ruim 25 onverharde stroken van totaal 30 km. Er is uiteraard ook aan kortere afstanden gedacht en wel van 95 en 70 kilometer.

We hadden de mogelijkheid van de organisatie gekregen om een GPS-bestand te downloaden. Wij kozen ervoor om de Backroads via de uitgepijlde route op de oldschool manier te rijden. Rond de klok van 09:00 vertrokken we goed aangekleed vanaf het plein bij fietscafé Proloog opzoek naar de eerste gele pijlen. We zaten binnen de eerste meters trappen al op onze route. We konden ons voor de eerste strook nog even heerlijk warm rijden, wat ik als koukleum ook wel echt nodig had. De zon probeert zijn best te doen om ons een beetje te verwarmen en zolang we in beweging bleven was het super fietsweer.

De Kollandselaan, een 1.3 km lange strook, duikt voor ons op. Deze eerste strook is voorzien van één ster. Alle stroken zijn beoordeeld op zwaarte en die wordt aangegeven met sterren op borden aan het begin van de strook. Van één ster ‘makkie’ tot vijf sterren ‘lastig’. Zelf rij ik al langer niet meer op een racefiets, ik doe tegenwoordig alles op mijn all road – gravel fiets. Zo knalden we heerlijk door over de eerste strook. Na deze strook ben ik in Ieder geval goed opgewarmd, bedacht ik me… Niet veel later zaten we ook al op de tweede mooie strook de met twee sterren verklede Bremweg.

[ Iedere onverharde strook is dus aangegeven met een naam, en er staat een afstand in meters bij. De sterren geven de moeilijkheidsgraad aan. Deze worden door het type ondergrond bepaald en niet per se door de lengte. ]

Ik had om het volgende onderweg lol. Zal het aan de combinatie racefiets en startnummer opspelden liggen dat wij op de eerste stroken door op hol geslagen deelnemers ingehaald worden? Of hadden zij het ook gewoon koud?Wij waren blij dat we onze graveleurs mee hadden. Niet veel later dan op de eerstvolgende tussen stukken en ook op de stroken, stonden meerdere van hen die ons hadden ingehaald “lek”. Ik had dus nog meer plezier om mijn gravel fiets. Het waren allemaal de net wat dunnere (25-28 mm) racebanden die lek reden.

Mijn fietsmaat, Branco, had ook niet de keuze gemaakt voor de meest dikke banden. Hij reed op zijn 32 mm race banden, dat maakte duidelijk het verschil. Toch had hij op bepaalde stroken meer moeite om in ritme te blijven. De ondergrond van de stroken (grind, zand, kasseien, grote gaten/kuilen) is zo variabel dat ik blij was dat ik geen gedachten had over een bandenwissel. Ik reed en zat super comfortabel op mijn 42 mm semislick.

De eerste revitalisering kwam snel en de verzorging aldaar was erg goed. Alles wat een sportief fietsershart begeert, leek voorhanden te zijn. Bananen, sportrepen, stroopwafel, winegums en Koffie van Lola bike & coffee. Deze warmde me naast mijn vestje nog even extra op. We merkten aan hoe snel we afkoelden dat het ondanks het heerlijke zonnetje nog steeds koud was. We blijven na een koffie, banaan en een plasje dan ook niet veel langer dan nodig.

Snel zaten we weer in ons ritme. Mooie stroken toverde een glimlach op onze kaken. Op een paar punten zijn we onze gele pijlen even kwijt. Een iets te grote afstand tussen een paar pijlen geeft je het gevoel dat je er een gemist hebt. Dit overkomt je natuurlijk niet als je met een GPS-bestand als back-up rijd. Maar ach, ik was tevreden met mijn sentiment voor oldschool.

Op de helft van onze besproken afstand van 120 km krijgen we te maken met de wisselvalligheid van het weer. Deze weet de eer van een voorjaarsklassieker hoog te houden. Dan spreek ik niet van dat het in een paar dagen van aan je tanlines werken in je korte set naar weer in winterpak rijden is gegaan. Nee, de temperatuur is met het zonnetje en een goed warm pakkie heel goed te doen. Ik heb Branco onderweg nog horen zeggen dat de tempratuur 3 tot 5 graden is vandaag. Niet warm dus. Maar daar had ik sinds onze pauze niks meer van gemerkt.

Als de zon er besluit mee op te houden en wij steeds langer met onze koppen in de tegenwind hangen op de stroken en op de verharde weg, nemen we onderweg toch het besluit net voor de splitsing de iets kortere route van 95 km te gaan rijden. En we zijn niet de enige die onderweg nog tot dit besluit komen. Het is niets nieuws natuurlijk dat afstanden langs elkaar lopen en dat je langs een splitsing komt.

Het is bovendien wel praktisch als je je onderweg nog kunt aanpassen aan de omstandigheden van de dag. Als je partner in crime ook nog eens met de zelfde houding rond rijdt, dan is de beslissing snel gemaakt. Op weg naar de voor ons laatste maar nog zware stroken. Zoals het Swetselaarsepad, Fliertseweg, Schalm en de Prinsenweg – Amerongse berg allen van hoogste categorie met 4 tot 5 sterren. Worden we eerst nog even goed verrast door sneeuwvlokken. Mijn eerste gedachte was dat er bloesem door de lucht dwarrelde, maar nee, het sneeuwde echt even. We keken elkaar aan en zeiden, nu weten helemaal zeker dat we de goede keuze hebben gemaakt!

We rammelden nog oerendhard en gemotiveerd door over de allerlaatste stroken van de nu al geslaagde dag. Ik stelde me al voor hoe heerlijk de door de organisatie beloofde biertje en frieten zo zouden smaken. De laatste kilometers zoeven dan ook aan ons voorbij, tot aan de voet van de Prinsenweg – Amerongse berg. Daar moeten we nog even extra stevig op de pedalen gaan staan. De recht gestrekte weg, de heuvel ligt ten noordoosten van Amerongen in het Amerongse Bos. Dit is trouwens één van de oudste bossen op de Utrecht Heuvelrug.

[De Amerongse berg is met een hoogte van 69,2 meter het hoogste punt van de provincie Utrecht. ]

Het leek vanuit de verte op de eerste plaats op vals plat maar dat was zware gezichtsbedrog. Onze benen spreken dan ook al snel anders. Zachte grind onder onze wielen verzwaarde de nog geen 100 meter hoge klim nog meer. Onze door tegenwind moe getrapte benen waren we bijna weer bij fietscafé Proloog. Ik proefde het biertje en de frieten al, zo dichtbij waren we bij onze finish. Gijs, de parcours bouwer, zal gedacht hebben dat de deelnemers het biertje en de frieten wel echt moeten verdienen en daarom vlak voor de finish deze mooie klim te hebben gelegd. Stoempend zijn we boven voldaan aangekomen. Nog even kronkelen door de straten van Amerongen voordat we het plein voor de Proloog oprijden. We finishte de allereerste Backroads. Het was een geweldige dag voor een ode aan de voorjaarsklassieker. Zet de datum voor #nr. 2 alvast in je 2020 agenda!

Wil je een heerlijke dag op je fiets beleven met een familiair sfeertje, anders dan bij een grote toertocht, dan is dit echt een aanrader. Bij de eerste editie was 250 het max aantal deelnemers en in de toekomst zal het de 500 niet overschrijden. De route is erg goed opgezet, op een handvol pijlen na. De onverharde stroken keuze, magnifiek. Wij raden een gravelbike aan als je graag oerendhard over stroken knalt. Het gaat absoluut ook op je racefiets. Beter zijn bredere banden liefst 28mm of breder als die in je fiets passen. Anders rustig rijden of lekke banden wisselen.

Revitalisering is door de support van Lola bikes & coffee, Clifbar, bananen, stroopwafels en winegums heel goed. Niet te vergeten de Vlaamse frieten en biertje na smaken beter dan ooit, buiten of binnen bij de Proloog. En dit alles onder genot van een heerlijk live muziekje. De prijs: is iets hoger dan bepaalde grote tochten die al een prijs durven te vragen voor veel minder. Bij de Backroads krijg je om te beginnen een mooie welkomstpakket mee naar huis. Met mussete en een geweldige waszak van Lamar apparel en veel meer. Check hun site! Bedankt Backroads voor een ware zeer mooie voorjaarsklassieker toertocht. Zie: www.backroads.cc

Voor meer wielren nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines  kijk op Ridersguide.nl. Altijd up to date en vijf keer per jaar het mooiste mountainbike magazine op de mat en in je broekzak? Klik dan nu hier en wordt abonnee op Wielrenblad!