Bauke Mollema Tocht: Er gaat niets boven Groningen!
Sinds ik weer in Nederland woon, reis ik vaker terug naar mijn roots: Groningen. Net als Bauke ben ook ik in Groningen geboren. Al hebben onze wegen elkaar nog nooit gekruist, behalve bij de Bauke Mollema tocht. Toch durf ik te zweren dat we veel dezelfde rondjes en kilometers in het Noorden hebben afgelegd. En zo vond ik mijzelf begin augustus op de Grote Markt in Groningen voor de start van de 5e editie van de Bauke Mollema Tocht.
Tekst: Marcel Liu / Licello.nl
Beeld: Rikkert Huinder & Duncan Wijting
Onder toeziend oog van d’ Olle Grieze (hoe de Martinitoren ook genoemd wordt) aan de Grote Markt in Groningen stond ik zondag 6 augustus met ruim 2000 andere wielerfans bij de start van de Bauke Mollema Tocht. Voor het eerst vond de start plaats in het hart van Groningen, op de Grote Markt. “Ik ben erg blij met deze toplocatie. Er hing een hele leuke sfeer en al die reacties: echt geweldig.” liet Mollema al eerder trots weten.
Bij de start werden wij allen rond de start van 9 uur nog even verrast door een lokaal buitje. Het was zo plaatselijk dat deze alleen op de Grote Markt viel. Iedereen was echter zo gemotiveerd en had zin in zijn de komende kilometers dat deze paar druppels niemand deerde. De gastheer zelf gaf voor zijn eigen 110 km ronde bovendien het startsein met een luchthoorn: TOET!
De eerste kilometers verliepen kriskras door het centrum van de oude stad in een rustige gesloten groep. Er werd zelfs nog even gewacht aan de geopende Korrewegbrug. Dit verwonderde mij aangezien er ook een speciale fietsbrug over het kanaal gaat. Gelukkig konden we onze tocht vlot hervatten. Langs het Van Starkenborghkanaal werden er enkele groepjes gevormd. Ik zocht een groepje uit dat goed bij mijn gevoel voor de dag – of beter gezegd mijn gemiddelde snelheid – paste.
De lange ronde is voor mij geen geheel onbekende route. Toch heeft Bauke er stukken in weten te leggen die ik nog niet eerder gefietst had. In mijn actieve MTB wedstrijdjaren heb ik hier in het noorden ook vele kilometers op de weg gemaakt. Deze verliepen bijvoorbeeld langs het Lauwersmeer, een begrip in wielerkringen van Noord-Nederland. De rustige wegen zijn ideaal voor langere relaxte tochten en om waaiers te rijden. Houd er rekening mee dat er in ten noorden van Groningen meestal een windje waait, dat is vaak de grootste uitdaging van een tocht in het Noorden. Maar de natuurlijke omgeving, het samen rijden in een van de Groninger social group rides, zoals die van Cycling Espresso of Spaak, maakt een ronde in het Noorden snel gezellig en aangenaam, waardoor je de wind praktisch vergeet. Als een vakantie in eigen land!
Tegen een stevige wind in fietsen heb ik als Noorderling altijd vervloekt. Ik heb er een haat – liefde verhouding mee. Op het moment dat je tegen zo’n stevige wind beukt, kan je jezelf lichamelijk en geestelijk wel eens pittig tegenkomen. Je benen spreken tegen je en jij vraagt je af potverdikke waarom? Maar dit alles doe je zodat jij je naderhand voldaan, gelukkig en sterker voelt. Daarom! De Nederlandse wind is dan ook goed te vergelijken met het oprijden van een berg. “Door tegen de Nederlandse wind in te fietsen ben ik als flatlander een berggeit geworden.” Dit heeft Bauke ooit eens gezegd en dat kan ik zelf ook beamen. Getuige zijn bovendien mooie prestaties en overwinningen, zoals recent in de Tour de France.
Terug naar de tocht: in de twee langere afstanden (de 110km en de 165km) heeft Bauke twee gave tussensprints uitgezet. Één daarvan bestond al in de vier voorgaande edities van de tocht. De tweede is speciaal bedacht voor deze 5e editie. Hier kan je jezelf even stevig testen en proberen Baukes tijd te evenaren. De snelste tijd krijgt achteraf overigens een leuke beloning!
De eerste tussensprint is op de inmiddels befaamde Mollemabult aan de Friesestraatweg bij Nieuwklap. De Nieuwklapbrug is vooral bekend door Bauke Mollema zelf. Hij fietste de bult tijdens zijn middelbare schoolperiode iedere dag zo hard mogelijk op met zijn stadsfiets met opzetstuur en heeft, luid zeggen zo zijn talent voor het klimmen ontdekt. De tweede tussensprint gaat over een ware kasseienstrook, iets milder dan die in Paris – Roubaix. Maar deze één kilometer lange strook in Zuidwolde doet zeker niet ten onder aan de stroken van Roubaix, aangezien je er even flink door elkaar geschud wordt. Hier kan je nog even alles geven en testen of je nog wat power over hebt.
Tijdens een pauze kon ik er even echt bij stilstaan in wat voor mooie Groningse omgeving ik vandaag weer onderweg ben. Niet dat ik deze omgeving niet ken, maar op mooie dagen zoals deze kun je bijna niet anders dan om je heen kijken. Het is hier zo wijds dat je altijd wel iets aan de horizon ziet. Maar juist tijdens een momentje alleen zie je een enorme weide waarvan het gras intens groen gekleurd is. Waar het verdorde riet enorm afsteekt vanwege zijn goudgele kleur en waar het bluebird blauw van de lucht het plaatje tot een geheel maakt. De sloot valt zelfs op, als een omlijsting van een schilderij. Enfin, Ik stond hier zo op te gaan in de Groningse natuur tijdens mijn plaspauze dat ik de groep uit het oog verloren was. Ik heb zeker vijf minuten gezwoegd om weer te kunnen aansluiten. Dat waren de langste vijf minuten ooit, het leek wel een tijdrit.
Terug aangekomen op de Grote Markt werd je op de finishlijn met een hartelijk welkom een medaille omgehangen. In mijn startpakket had ik al een muntje gezien waar je een gratis bakkie koffie of thee voor kreeg op de Grote Markt. Hier was een ware gezellige après-Mollema-party aan de gang. De markt was omgedoopt tot een biertafel en chillout-arena met knallende sounds. Daarnaast werd Bauke ook nog even op het podium gevraagd. Bauke staat door zijn uitzonderlijke en overtuigende overwinning in de 15e etappe Le-Puy-en-Velay in de wielergeschiedenis boeken. Hij werd natuurlijk voor zijn geweldige prestatie in de Tour in het zonnetje gezet. Dat konden alle wielerfans en -vrienden wel waarderen.
Hoewel ik ook gewend ben lange afstanden alleen te fietsen, vind ik het erg gezellig om zo’n tocht met fietsvriend(inn)en te delen. Met 2000 starters kan je echter ook met een gerust hart alleen starten aan de Mollema tocht, omdat je makkelijk bij de verschillende groepjes aansluit. Wat ook noemenswaardig is dat op twee van de drie verzorgingsposten de routes van 110 km en 165 km elkaar kruisen. Zo kan je de tocht ook fietsen met vrienden die verschillende afstanden doen en elkaar weer treffen bij de verzorgingspost. De posten heten bovendien met recht verzorgingsposten: je wordt met Groningse charme verzorgt. Je bidons worden voor je gevuld met water of sportdrank, je krijgt een halve banaan toegereikt (“ons bin zûnig!”) en een stuk ontbijtkoek. De eerste post komt weliswaar een beetje vroeg (al op 55 km), maar dit is natuurlijk ideaal voor de fietser die niet goed voor heeft gegeten of gedronken. En een leuk weetje: je stop bijna in Baukes oude achtertuin in het Dorp Zuidhorn waar Bauke is opgegroeid. En alle andere posten liggen op mooie plekjes met fietsenstalling, zithoeken, plasbakken en dixie’s, maar ook muziek. Onderweg kun je naast de verzorgingsposten ook een leuk terrasje pakken om even te genieten van een kopje koffie en appelgebak. De uitbaters zijn door de organisatie geïnformeerd en zullen je met een warm hart ontvangen. Bauke, bedankt maar weer voor een gezellige en mooie tocht mien jong. Er gaat niets boven Groningen!
