Beeldschoon Bregenzerwald, tussen zon en sneeuw
Beeldschoon Bregenzerwald, tussen zon en sneeuw – Als we Oostenrijk binnenrijden zien we de bergen al voor ons verrijzen. Het groene landschap met daarboven puntige rotsen die in sneeuw gehuld zijn spreekt voor ons Nederlanders nog altijd tot de verbeelding. De magische aantrekkingskracht brengt ons wederom naar de bergen, dit maal in het schitterende Bregenzerwald.
Onze uitvalsbasis is Hotel Bären in het kleine plaatsje Mellau. Precies tussen de groene heuvels en wit besneeuwde bergtoppen, in het midden van het Bregenzerwald. Ga vanaf hier naar het noorden en je komt door een fraai groen golvend landschap. Naar het zuiden toe liggen er op een steenworp afstand een paar Alpenpassen die je diep tussen de rotsachtige bergtoppen voeren.
Het ontbijt bij Hotel Bären is puur genieten. Het is duidelijk dat ze in het Bregenzerwald zoetekauwen zijn, want de tafels staan vol met gerechten die wij in Nederland als dessert zouden eten. En hoe heerlijk het ontbijt is, zo slecht lijkt het weer te zijn. De regendruppels die ritmisch tegen het raam tikken maken ons humeur er niet beter op, maar fietsen gaan we. Als we even later vertrekken is de ergste regen voorbij, maar de spray van het kletsnatte wegdek zorgt ervoor dat we in een mum van tijd alsnog doorweekt zijn. We besloten eerder geen ass-saver en overschoenen mee te nemen, van dit koppige gedrag krijgen we meteen de rekening gepresenteerd.
Lorenapass
Gelukkig gaan we al snel weer de hoogte in. Vanuit het eeuwenoude dorpje Schwarzenberg gaan we de verkeersluwe Lorenapass over en dat is meteen een goede opwarmer. Met drie en een halve kilometer aan dik tienprocent zijn we binnen no-time weer opgewarmd, en als de zon zijn gezicht ook nog eens laat zien kunnen we hier alleen nog maar met een grote glimlach rondrijden.
En dat is niet alleen vanwege het weer, ook de omgeving is hier prachtig. We verkennen het noordelijke deel van het Bregenzerwald, wat een enorm groen karakter heeft. Glooiende grasheuvels vol met bloemen en grazende koeien worden afgewisseld met stukjes donkergroen bos, terwijl de witte bergtoppen soms in de achtergrond opdoemen om ons erop te wijzen dat we aan de voet van de Alpen zijn.
Strak hout
Wat ons tevens opvalt is de typische architectuur die je alleen in het Bregenzerwald aantreft. Vrijwel alle huisjes zijn van hout gemaakt, en er zijn duidelijk twee verschillende stijlen te herkennen. De klassieke stijl waarbij de huizen met een soort houten schubben zijn bedekt, en de moderne variant waarbij veel gebruik gemaakt is van glas en rechte lijnen. Het hout is onbewerkt, waardoor kleurtinten veranderen naarmate het gebouw ouder wordt. Het is een stijl die goed bij het landschap past, en doordat het hout en de houtbewerkers allemaal uit de regiokomen is het ook nog eens enorm goed voor de lokale werkvoorziening.
En niet alleen huizen worden op deze manier gemaakt. Onderweg komen we langs een prachtig, futuristisch aandoend kapelletje midden in een glooiende alpenweide, en ook de bushokjes hier zijn door gerenommeerde architecten ontworpen.
Terug op de route komen we ook de nodige obstakels tegen, maar vervelend zijn ze niet. Een kudde van zo’n twintig koeien steekt plots de weg over, en nieuwsgierig als ze zijn komen ze natuurlijk even kennismaken met ons. De boerin die ze de weg over jaagt maakt graag een praatje en vertelt honderduit over haar koeien, de heerlijke kaas die ze maakt en waarom het Bregenzerwald zo mooi is.
Wat verderop stuiten we onderaan een klim op een afsluiting. We kunnen er omheen, en als we ietsje doorfietsen blijkt er letterlijk een stuk route te zijn weggeslagen: een gapend gat tussen twee stukken wegdek in maakt het onmogelijk om door te fietsen. Gelukkig is er voor wandelaars een paadje door het bos gemaakt en komen we met een klein stukje hike-a-bike een bochtje verderop uit, waar we onze weg kunnen vervolgen.
Lokaal buitje
Na een smakelijke lunch met koffie en Oostenrijkse kuchen pakken we de laatste lus van de route op. We gaan nog een keer omhoog, een mooi lopende klim met kronkelende haarspelden brengt ons opnieuw dichter bij de bergen. En waar het eerder nog zonnig was zien we in de verte al donkere wolken de vallei binnen trekken: raken we toch nog natgeregend? In de afdaling begint het al te druppelen en ja hoor, even later zitten we toch in een regenbui. Maar voordat we onze regenjas kunnen pakken is het ook alweer voorbij; door de bergen en het klimaat zijn de buien hier vaak lokaal van aard en ze zijn zo weer weggetrokken. Terwijl de zon wederom doorbreekt rijden we voldaan de laatste kilometers terug naar het hotel.
Alpenreuzen
In het zuiden van het Bregenzerwald beginnen de bergen. Vanuit Mellau sta je in een mum van tijd dan ook aan de voet van verschillende alpenpassen, al zijn het niet de bekende namen. En ondanks dat het in het dal heerlijk fietsweer is, zijn de passen begin mei nog steeds niet allemaal geopend, dit vanwege de sneeuw in de bergen. Zo ook de Hochtannbergpass en de Furkajoch, twee passen die beide in het toepasselijk genaamde dorpje Au beginnen, tien kilometer ten zuiden van Mellau.
Waar we gisteren nog ietwat chagrijnig aan het ontbijt zaten, zijn we vandaag een stuk vrolijker. De regen heeft plaats gemaakt voor de zon die volop schijnt, het belooft een mooie dag te worden. Op het menu staat eerst de Hochtannbergpass, een prachtige, brede weg die tussen de witte bergtoppen door kronkelt. In de zomer is het hier druk met auto’s en motoren, maar omdat de pas nog dicht is hebben we de weg vrijwel volledig voor ons alleen. Met een lengte van dik achttien kilometer en maar liefst negenhonderd hoogtemeters mag dit met recht een Alpenreus worden genoemd.
Sneeuw
De klim zelf is geweldig. De uitzichten op de hoge Alpentoppen zijn al mooi, maar de watervallen van smeltwater die overal omlaag komen geven een geheel nieuwe dimensie aan dit landschap. Een prachtige brug in een bocht stelt de innovativiteit van de wegenbouwers hier nog eens ten toon en hoe hoger we komen, hoe meer sneeuw er langs de weg ligt. Eenmaal boven rijden we een wit landschap in. Om ons heen zijn de restanten van de skipistes nog duidelijk herkenbaar, al liggen ze er verlaten bij.
De afdaling is koud. Als we in de ochtendzon omhoog klimmen merken we niet hoe fris het daadwerkelijk is, maar als we met zestig per uur omlaag suizen voelen we het plots erg goed. Eenmaal in Au sturen we meteen weer links omhoog, de Furkajoch moet er ook aan geloven vandaag. Deze pas heeft een totaal ander karakter. Opwarmen is er helaas niet bij, de eerste drie kilometer is het meteen harken met tien procent gemiddeld. Gelukkig vlakt het hierna af. Stukken bergop wisselen af met vlak, vals plat, of zelfs kleine stukjes omlaag.
Ook hier is er steeds meer sneeuw zichtbaar als we dichter bij de top komen, en met nog een paar kilometer te gaan doemt er plots een dichte slagboom voor ons op. Nieuwsgierig als we zijn gaan we er toch voorbij en het is al snel duidelijk waarom deze gesloten is: de sneeuw ligt hier nog op de weg. Na nog een klein stukje doorfietsen blijkt het volledige wegdek met een dikke laag bedekt en al snel komen we tot de conclusie dat we niet verder kunnen naar de top.
IJskoud
Als we achter ons kijken schrikken we ons rot. Plots hangen er donkere wolken boven het dal, en het ziet er naar uit dat we een nat pak gaan halen. We trekken onze regenjassen aan en zetten de afdaling in, waar we al snel in de stortregen omlaag rijden. Een kletsnat wegdek, ijskoude regen en een harde wind laten ons bibberend afdalen, en met gevoelloze ledematen komen we gelukkig heelhuids aan in het dal.
Na een warme douche is iedereen weer opgewarmd, en tijdens een heerlijk Oostenrijks diner praten we nog eens na over het Bregenzerwald. Met zowel alpenpassen als glooiende groene heuvels dichtbij is het wat ons betreft een unieke bestemming binnen Europa. En als we daar de bijzondere architectuur, het heerlijke eten en de frisse weizenbiertjes aan toevoegen komen we tot de conclusie dat het zowel op als naast de fiets genieten is in het Bregenzerwald.
Tijdens ons verblijf in het Bregenzerwald mochten we overnachten in Hotel Bären & Café Deli, een pareltje van een hotel in Mellau. De kamers zijn ruim en modern, ingericht met een keuken of een heerlijk balkon, en het ontbijt behoort tot de beste die we ooit hebben gehad. Kortom, de perfecte uitvalsbasis voor een mooie fietsvakantie.
Bregenzerwald Tourismus / bregenzerwald.at
HotelBären & Café Deli / baerenmellau.at
Gämsle Hotel, Wirtshaus & Mehr / gaemsle.at
Roadbike Holidays / roadbike-holidays.com
Tekst: Merlijn Spenkelink
Foto’s: Sjoerd van ’t Hul / Nikky Alberts / Merlijn Spenkelink
Dit artikel komt uit het magazine Wielrenblad #3 2022. Dit magazine is nog steeds los te bestellen in onze webshop, klik hier voor de webshop. Wil je meer wielrennieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Wielrenblad en volg ons op Facebook en Instagram!
