Behind the shot – Erwin Sikkens Interview

In gesprek met Erwin Sikkens

Gravel-BN’er, ongekroonde koning van het Kroondomein, Koning van de Veluwe, Gravel Guru… Erwin Sikkens heeft zoveel bijnamen, je zou bijna vergeten dat hij zijn geld verdient met foto’s maken. Hoog tijd om de fotograaf Erwin Sikkens eens aan het woord te laten. 

Routebouwer of fotograaf

Ben je in de eerste plaats eigenlijk routebouwer of fotograaf? Of nog iets anders?
Ik ben bovenal fietser. Een fotograferende en routebouwende fietser zo je wilt, die niet van doorsnee ritten houdt. Vaste rondjes zijn niet aan mij besteed. De fiets – en met name de gravelbike – is de perfecte tool voor een fijne ontdekkingstocht. Ik houd ervan op avontuur te gaan, kaarten uitpluizen, landschappen ontdekken en het onbekende trotseren.

Ik doe ‘het’ graag op mijn eigen manier. Of dat nu de manier is waarop ik fiets, of de route die ik rijd. Plekken waar mensen minder snel komen zijn vaak de leukste en spannendste plekken om te rijden, vandaar ook mijn voorliefde voor de gravelbike en bikepacking. Dit is waar Komoot enorm helpt, het is namelijk de perfecte tool voor het uittekenen en delen van mooie routes en avonturen. Die avonturen leg ik vervolgens graag mooi vast op camera, dat is waar de fotografie z’n intrede doet. Uiteindelijk ben ik een beetje van van alles, maar zoals gezegd, bovenal fietser.

Hoe ben je in beide beland?
Het meeste ervan draag ik al mijn hele leven met me mee. Ik ben altijd al een fantasierijke plaatjesdenker geweest. Zo tekende ik tijdens mijn basisschooltijd honderden landkaarten van niet-bestaande plekken en trok ik de bossen in om hutten te bouwen. Op avontuur gaan, kaarten tekenen, kaarten lezen. Wat ooit tekenen was is nu fotografie geworden.

Toen Google Maps een ding werd, was ik daar niet vanaf te slaan. Nog steeds niet eigenlijk, hoewel Komoot vanuit het perspectief van de fietser wel vele malen fijner werkt als het gaat om het ontdekken van nieuwe plekken. Dat fietsen kwam overigens pas in m’n studententijd om de hoek kijken. Een beetje vreemd wel, aangezien mijn hele familie bestaat uit fanatieke fietsers. Waarom het bij mij langer duurde weet ik niet goed, maar ik compenseer de gemiste jaren wel genoeg, zou ik zeggen. Wat ik vandaag de dag doe, voelt al met al als een logisch vervolg van wat ik verder altijd al deed. 

De early adopter

Je bent misschien wel de eerste gravel-BN’er van Nederland. Zag je dat aankomen?
Ik ben de afgelopen jaren al van alles genoemd. Meestal zijn het gelukkig geuzennamen. Zelfspot is me niet vreemd, dus ik vind het vooral erg grappig allemaal. De schaal ervan zag ik natuurlijk niet aankomen. Ik was meer bij toeval dan door wijsheid early adopter van zowel gravel als Komoot. Het wereldje past goed bij me. Dat gravel zo’n hype – en inmiddels trouwens ‘de hype voorbij’ – zou worden had ik altijd al wel gedacht. Dat de aandacht voor mijn verhalen en mijn Komoot-ritten zo groot zouden worden, had ik niet zien aankomen. Misschien is dat naïviteit. Het is in ieder geval allemaal erg complimenteus. Bovenal is het dankbaar werk om te mogen inspireren. 

Erwin en zijn fotografiestijl

Heb je een bepaalde fotografiestijl die we kunnen herkennen en wat probeer je te vangen in je shots?
Ik schiet de meeste foto’s die ik maak vanaf het zadel, dat is een beetje mijn visitekaartje geworden. Met één hand aan het stuur – en de andere aan de camera – fietsen over een bospad is me niet vreemd. Het is wel in de categorie don’t try this at home. Ik heb het mezelf echt moeten leren zo te fietsen en ook nog foto’s te kunnen maken. Mijn achterderailleur kan ik vanwege een 1×11 set-up en Di2 ook met mijn linkerhand schakelen. Een truc die me al een paar keer gered heeft als m’n rechterhand even niet beschikbaar is.

Deze manier van werken is een logisch gevolg van mijn voorliefde voor documentairefotografie. Niet te veel dingen willen neerzetten, maar ze gewoon echt laten gebeuren en die momenten vangen. Dit is waarom ik tijdens fotoshoots het liefst echt ga fietsen. De beste manier om een oprecht beeld te krijgen, is door op de fiets te springen en echt moe te worden… echt te genieten. Als je midden in de actie zit, krijg je het echte avontuur, het echte licht, kleine details die fietsen fietsen maken. Het mooiste aan deze werkwijze is dat ik daardoor ook zelf lekker kan fietsen… zit ik als fotograaf gelijk helemaal in het verhaal. Win- win. 

Zon of regen?
Geen van beide. Zon is te saai en regen is slecht voor de camera, hoewel het wel mooie beelden oplevert. Niets is zo saai als zon en een strakke blauwe lucht. Blauwe luchten zijn te makkelijk, iedereen met een iPhone kan blauwe luchten fotograferen, daar is niets aan. Fotografie is spelen met licht. Een goede foto wordt pas interessant als er contrasten zijn, of dat nu is vanwege een dramatische lucht of een lage herfstzon, dat is me daarbij om het even. Qua fietsen is de zomer natuurlijk top. Qua fotografie is dat het minst interessante seizoen. 

De perfecte allround lens

Wat zit er tijdens een reportage standaard in je tas? 
Die vraagstelling is eigenlijk niet van toepassing, tenzij je m’n bikepacktassen meerekent, waar heel soms een tweede lens in verdwijnt. Tijdens het overgrote deel van mijn fotosessies fiets ik met mijn Canon R6-camera op mijn rug rond. Op die camera zit steevast een 40 millimeter pancake-lens, de perfecte lens voor het grootste deel van mijn foto’s. Die 40 millimeter ligt dicht bij de waarneming van je eigen ogen, waardoor het volgens mij de perfecte allround lens is voor zowel landschappen als portretten en details.

De meeste foto’s schiet ik op F2.8, voor een fijne scherptediepte. Of dat nu is om een detail mooi los te maken van de achtergrond, of een bepaalde zachtheid aan het landschap te geven, voor beide is het perfect. Als ik echt ga schieten voor een merk neem ik vaak in een bikepacktas die tweede of derde lens mee. Dikwijls een 70-200 van Canon voor prachtige platen met nog meer scherptediepte. Sporadisch een groothoeklens om mee te klieren. 

Komoot als helpende hand

Je bent Komoot-ambassadeur. Maak je ook voor je foto’s wel eens gebruik van die app?
Ik maak inderdaad steeds vaker gebruik van Komoot voor mijn foto’s. Vroeger speurde ik Google Maps af voor mooie locaties. Tegenwoordig gebruik ik Komoot-highlights en plan ik zelfs complete routes voor mijn shoots. Dit past weer perfect bij mijn manier van fotograferen, al fietsend eropuit trekken. Zeker bij shoots wil ik zeker zijn dat ik op de mooiste plekken terechtkom, maar ik ken natuurlijk niet overal de weg. Komoot-highlights van anderen helpen me daarbij enorm en zelf maak ik na afloop vaak ook weer eigen highlights aan… ik heb immers net daarvoor mooie foto’s gemaakt op die plekken. Ik vind dit sociale aspect echt de kracht van het platform. Anderen helpen mij en ik help anderen. 

Tips

Heb je nog tips voor aspirant-fietsfotografen, of voor lezers die betere foto’s van hun maatjes willen maken? 
Verkijk je niet teveel op materiaal. Ik krijg vaak de vraag welke camera ik mee heb tijdens het fietsen, maar het is bovenal de fotograaf en in mindere mate de camera die bepaalt hoe de foto eruit komt te zien. Ik geloof echt dat de kracht van een goede foto zit in het verhaal en wat je laat zien. Een goede compositie en belichting is een volgende stap en pas aan het einde kijk ik echt naar de camera of lens zelf. Als ik dit vertaal naar een advies, dan zou dat zijn dat ik mensen wil uitdagen vooral goed na te denken over het verhaal dat ze fotograferen.

Wat wil je laten zien? Denk niet alleen in grote landschappen, maar juist ook in details. Een schoen op een pedaal, het profiel van een band in modder of zelfs een kop koffie in een hand tijdens de pauze. Onderwijs jezelf daarnaast over compositie en belichting, dat zijn basisvoorwaarden voor goede fotografie. Die dure camera komt later wel, ga eerst maar klooien met een compactcamera of zelfs telefoon. Daar is ook veel moois mee te behalen.

Een extra tip is om vooral ook na afloop iets te doen met je foto’s. Beelden opstapelen in de telefoon of computer gebeurt al veel te veel. Ikzelf vind het erg leuk m’n beelden te delen via sociale media en een toffe rit kleur te geven door deze in Komoot te uploaden. In dat laatste geval heb ik het niet alleen over de routekaart, maar juist ook over je avontuur in woord en beeld. Zeker wanneer je je beste foto’s toevoegt aan highlights, geef je ze een functie en een tweede, derde, vierde leven. Zo blijven je foto’s waardevol. 

Een blik in de toekomst

Welke ambities heb je, waarin zou je willen groeien?
Ik heb het gevoel dat er nog voldoende te ontdekken is. Plekken om te fietsen, verhalen om te vertellen en beelden om te schieten. Ik zou vooral graag blijven doen wat ik nu doe en dat eventueel groter maken. Met behulp van een aantal fijne merken zoals Shimano lukt me dat al goed, maar het smaakt naar meer. Qua techniek zou ik wel meer met video willen doen. Ik heb gevoel voor beeld, maar een goede video neerzetten is een heel ander vak. Gelukkig zijn de sociale media de perfecte plek om daar mee te spelen en te experimenteren. Zoek me daar vooral ook eens op zou ik zeggen. 

Een kijkje in Erwin Sikkens zijn werk? Scroll hier door Erwin zijn werk en laat je inspireren door de beelden en zijn toelichting waarin hij uitlegt hoe de foto’s tot stand zijn gekomen.

Deze rubriek staat in het laatst gepubliceerde magazine: Lets Ride Bikes 202, een samenwerking tussen Wielrenblad en Up/Down Mountainbike Magazine. Deze kun je bestellen in de Soul Webshop. Ook is het blad beschikbaar in de Soul Kiosk App. Wil je voortaan geen nummer van je favoriete magazine meer missen? Word dan snel abonnee van Wielrenblad!