Big in Ierland

Drie jaar geleden leerde ik tijdens een surftrip op de Maldiven Jörgen Borsboom en Onno Meinen kennen. Destijds vooral nog kitesurfers van de Brouwersdam. Ze konden lekker surfen, maar het was vooral hun leergierigheid die me opviel. Na de trip hielden we contact. Afgelopen november hoorde ik dat ze zes weken in Ierland zaten. Inmiddels hadden ze twee jetski’s aangeschaft en een uitgebreide safety training gevolgd bij Peter Conroy, een ervaren tow-in surfer en big wave pionier in Ierland. Ik was meer dan welkom om langs te komen.

Tekst: Tomas Grootveld

Wanneer we de voorspellingen checken blijkt er een dikke swell in aantocht. Voor dinsdag staat er 20 ft. op de boeien, woensdag zelfs nog wat meer. Een goede voorspelling voor Mullaghmore, de spot waar de boys willen gaan towen. Inmiddels is ook Robert Verspui gearriveerd. Robert is committed aan big waves, hij reed al eerder dikke bakken op Mulaghmore met Onno en Jörgen, maar is vastbesloten dit jaar zijn grenzen nog verder te verleggen. We spreken af om de volgende dag met de ski’s op pad te gaan bij Mully zoals de spot liefkozend genoemd wordt. We besluiten rond twee uur weg te rijden want om 5 uur is het laag water, volgens de kenners het beste moment voor Mully. Aangezien het rond vier uur al donker wordt zijn onze mogelijkheden beperkt.

Na een ochtendsurfje met leuke barrels op een linkse in de buurt maken we ons klaar voor wat komen gaat. We tuigen de jetski’s op, koppelen de trailers aan en gaan richting Mullaghmore. De wind is stormachtig maar redelijk offshore. En er komen goeie sets door. We maken een praatje met wat andere surfers ter plekke, een uurtje wachten en dan gaan, is het devies. Ook Peter Conroy komt aanrijden met zijn jetski, nu wordt het menens. Een half uur later beginnen we met het te water laten van de jetski’s. De spanning stijgt bij zowel de surfers als de boys die op de kant blijven. Als de ski’s in het water liggen varen Onno, Jörgen en Peter richting de break. Achterop hebben zij nog Robert en drie andere locals, zeven man totaal dus. Een daarvan, Tom Lowe vaart met z’n gun uit om te gaan peddelen. Wij nemen onze positie op de klif in en maken de camera’s klaar.

Een kwartier later pakt Jörgen z’n eerste bak. Een golf van zo’n 20 ft. Onno en Robert volgen met minstens even hoge golven. Het is bijna onwerkelijk om te zien. Tom breekt z’n board na een wipe out op een ingepeddeld monster. Hij wordt vervolgens onder gehouden door twee golven. Peter brengt hem snel naar de kant en zet hem aan het zuurstof. Ook Robert verliest zijn tow board na een wipe out, maar komt er verder goed vanaf. De sets worden met het afgaande tij steeds holler en ook de swell neemt gestaag toe. De Hollanders scoren de golven van hun leven. Zelfs vanaf de klif voel je de energie die vrijkomt bij deze extreme omstandigheden. We schreeuwen als kleine kinderen bij elke golf die gepakt wordt. Onno pakt de golf van de dag, maar wordt door de 20ft+ barrel opgegeten. Robert scoort de laatste dikke golf en cruised hem stylish op z’n backside. Vol adrenaline komen de boys de haven weer in. We laden de jetski’s zo snel mogelijk op de trailers en rijden naar huis. Voldaan bespreken we de sessie met de lokale surfers in de pub en bekijken de foto’s. Morgen meer.

De swell is op woensdag nog iets hoger, maar de wind waait minder gunstig uit westzuidwest. We hangen wat op de kliffen rond tot het moment daar is om uit te varen. Ik neem achterop de ski bij Jörgen plaats en na een kort ritje komen we in de channel aan. De wind is stormachtig en vlagerig, maar dat maakt het er alleen maar indrukwekkender op. De deining is gigantisch. Er worden wat golven gepakt door de Ierse jongens, maar het is allemaal vrij rommelig. Ook hangt er een gespannen sfeer in het water. Een kwartier later geven de lokale jongens aan dat het te heftig is en besluiten we allemaal het water uit te gaan. Terug op de kant merk ik hoe hecht deze groep surfers is. Ze omhelzen elkaar en zijn oprecht opgelucht dat iedereen weer ongedeerd aan wal is. Ze vertrouwen allemaal blind op elkaar en dat is ook nodig op een golf die zo heftig is. Mooi om te zien hoe ook de Dutch guys onderdeel uitmaken van deze groep. ‘s Avonds blijkt nog waarom de locals er al snel de brui aan gaven. Op een foto is te zien hoe een van hun jetski’s bijna door de lip wordt gegrepen tijdens een reddingsactie. In Bundoran wordt ondertussen nog steeds gepraat over de golven van de dag ervoor. “Rumour has it the Dutchies got barrelled at Mullys”, horen we van verschillende kanten. De mannen hebben definitief hun stempel gedrukt op een van de beruchtste surfspots van Europa.

Tekst: Robert Verspui

Toen ik 11 jaar geleden beelden van de eerste tow-sessies in Ierland zag, was ik direct gegrepen. Ik was gefascineerd door de groep pioniers die de Europese big wave potentie aan het ontdekken was. Ik ging er direct heen om ze te documenteren met mijn fototoestel, wat al snel leidde tot een serieuze vriendschap. Ik verbleef bij Peter Conroy, Paul O’Kane en Mickey Hamilton. Ik raakte in de ban van hun diepe respect voor de natuur en elkaar, de motivatie, discipline, broederschap, overgave en skills die bij dit pionieren kwamen kijken. Vanaf dat moment voelde ik een diepe verbondenheid met het land en de mensen.

Ik bleef terugkomen en naarmate ik meer ervaring op deed in serieuze surf rond de wereld groeide de honger naar grote golven en de wens mijn grenzen te verleggen. Ondertussen deed ik veel aan sport, liep marathons en nam deel aan triatlons. Alles om klaar te zijn als het moment daar was. Stap voor stap groeide mijn conditie en vertrouwen. Wat ik miste waren gasten die dezelfde passie hadden. In Ierland had ik Peter en de boys, maar dichterbij huis kende ik niemand met dezelfde ambities als ik. Acht jaar gelden kwam ik Onno Meinen tegen op wintersport. Het klikte met Onno die samen met Jörgen Borsboom een kiteschool op de Brouwersdam heeft. Ik was juist bezig met leren kiten en zij waren op hun beurt juist meer into surfen aan het raken. Met deze jongens stond ik er niet meer alleen voor. We gingen regelmatig op trip en verdiepten ons meer en meer in de wereld van big waves. Quivers werden uitgebreid en gezamenlijk doorliepen we de safety cursus bij Peter in Ierland. Door het stap voor stap te doen en elke winter terug te komen wonnen we het vertrouwen en respect van de lokale boys. Afgelopen jaar pakten we het groots aan. We huurden een huis in Bundoran, sleepten een stapel boards mee en hadden 2 jetski’s voor de deur staan. Klaar voor het echte werk.

En toen kwam die dag.

De eerste set die ik zag breken was zo perfect, groot en hol, gruwelijk gewoon. Wijde open groenblauwe barrels. Ik begon te gloeien bij het besef dat dit het moment was waar ik jaren naar had uitgekeken. Een beetje angstig, maar vol adrenaline zag ik aan mijn maten dat ze door dezelfde spanning gingen. In de haven was al besproken wie wat doet. Iedereen heeft een rol, safety gaat boven alles. Er is een ski die in de channel ligt om de surfer te spotten zodra die neer gaat. De driver volgt, zodra de surfer het touw loslaat, op de rug van de golf. Hij kan de surfer niet zien, maar wordt ingeseind door de spotter in de channel als er een wipe out is. Zodra de situatie het toelaat pikt hij je op in de impact zone. In theorie dan. In de praktijk moet je soms een flink aantal spoelingen doorstaan voordat ze bij je zijn. Big wave surfen is teamwerk. Je vertrouwt op de commitment en skills van je maten zoals zij dat op jou doen.

Terwijl de local crew losging zaten Onno en ik op onze ski in de channel. De beurt was aan Jörgen. Hij reed de ene na de andere golf van zijn leven en wist een wipe out te voorkomen. Ik werd alleen maar nerveuzer en stoked, ik wilde ook! Eindelijk was het mijn beurt. Local boy Fionan was mijn driver, een gast met veel kennis en ervaring. Een grote set doemde op aan de horizon, de tweede was voor mij. Na een relatief easy begin, ik kon nonchalant cruisend nog wat bochten maken, veranderde de golf in een verticale wand. Op het moment dat de golf het rif raakte had ik mijn lijn te pakken en accelereerde ik tot een snelheid die niks met surfen te maken leek te hebben. Met mach 10 vloog ik door een barrel waar een stadsbus inpaste. Het gevoel was bijna niet te beschrijven. Euforie, endorfine, de stoke was ongelofelijk. Ik voelde mijn hart bonken in mijn borstkas. Dit was het moment waar we al die jaren naar toe geleefd hadden. “You want another one bro?” Yes please!” Het voelt goed om te zien dat we echt serieus worden genomen, dat de Dutchies erbij horen.

Tekst: Onno Meinen

There is a set coming bro! Are you ready?” Ik steek mijn duim op naar Barry. Als we het rif naderen zie ik pas hoe gigantisch de golf is. De bewegende dijk waar Barry op aanstuurt is enorm. Met voorsprong de grootste golf waar ik ooit in gesleept ben. Bij de eerste golven van de sessie voeren we met de set mee naar binnen om vanaf de schouder in te droppen. Een ideale manier om in de flow van de spot te komen. Hoewel je voor de lip uitrijdt is het lawaai oorverdovend. Deze set vraagt om een andere aanpak. Terwijl we bijna parallel aan de golf varen zie ik die dijk van water alleen maar groeien en groeien. Dan stuurt Barry de ski over de lip en word ik de golf in gekatapulteerd. Ik zit echt mega diep.

De golf pikt me op en ik stort werkelijk de face af. Het voelt heel bizar. Ik ga keihard, maar toch voelt het als slow motion. De golf is zo hoog dat het voor mijn gevoel een eeuwigheid duurt voor ik beneden ben. Omdat het rif zo ondiep ligt met deze swell-richting wordt het water vanaf het rif zo de face opgezogen. Een holle cilinder, zo clean, zo perfect. Voor me zie ik de wand holler worden en opbouwen. Het gebulder is enorm. Normaal zit dat geluid achter me, nu zit ik er middenin. De grootste barrel waar ik ooit in zat. Geen idee alleen of ik het ga halen, ik zit dieper dan ooit. Ik zie de ski’s in de channel, de boys zitten eerste rij. Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe de lip die over me heen krult met een oorverdovend lawaai het water raakt. De lip loopt steeds verder voor me uit, er is een wonder nodig om deze barrel te halen. Het is als een gordijn dat langzaam dichtgaat. Dit monster gaat me verzwelgen. Nog heel even kan ik genieten van de tunnelvision. Alsof de onvermijdelijke impact nog even uitgesteld wordt tot ik opgezogen word. Ik schiet alle kanten op, als de kogel in een op hol geslagen flipperkast. Ik kan niets doen, overgave is mijn enige optie. Al het andere is verspilling van energie. Als de razernij lijkt te stoppen zit ik diep onder water. Vanaf het moment dat Barry het sein gaf zit ik een focus stand die geen ruimte laat voor angst. Dit is het moment waar ik naartoe geleefd heb: towen in 25 ft golven op Mullaghmore. Dit hoort erbij. No rewards without a beating.

Rustig blijven en wachten tot ik weer boven kom. Ik heb mijn aqua long vest aan en bedenk me dat dit misschien de eerste keer is dat ik hem nodig heb. Toch besluit ik het niet te doen. Ik wil weten of ik dit uit kan zitten. Ik begin naar boven te zwemmen en weet zonder hulp van het vest de oppervlakte te bereiken. Opeens is er licht en lucht. Dilan probeert me te bereiken op zijn ski, maar zonder succes. Ik steek mijn duim op en heb nog een paar seconden om me voor te bereiden op een metershoge muur van schuim. Bam, gaan we weer. Hoewel de golf waarschijnlijk net zo krachtig is, ben ik inmiddels een stuk verder het rif op gesleurd waar de impact net wat minder is. Desondanks ga ik weer vol de wasmachine in. Ik besluit het vest te checken. Het werkt. Als een dobber schiet ik naar boven. Weer proberen de boys me op te pikken, maar wederom is er geen mogelijkheid. Net op tijd weet ik het vest te ontluchten, ik wil niet dat schuim in met een vol vest. Wanneer ik boven kom, is Dilan vlakbij voor de pick-up.

De endorfine giert door mijn lijf. Dit voelt zo intens. Ik heb de grootste golf van mijn leven gereden, gevolgd door mijn bruutste wipe out ooit. Ondanks het gevaar voel ik me op mijn gemak. Omringd door gasten op ski’s met de skills en commitment mij te redden, voelt het bijna beheersbaar en veilig. Nog in volle extase van de grootste barrel van mijn leven vraagt Dilan of ik ok ben. Ik knik bevestigend. “That was the biggest of the day dude! Ready for another one?” “Yeah bro, just give me a minute”, zeg ik terwijl we terug de channel in varen.

Dit artikel komt uit het eerste 6|surf magazine van 2017. Het gehele magazine is te bestellen in onze webshop. Word voor het gemak abonnee, zodat je alle uitgaves van 6|Surf als eerste thuis bezorgd krijgt.