18-06-2018 - Surfen, Nieuws, Leesvoer

Bromance

De Mexicaanse fotograaf Damian Davila en Westlander Roy van Eijk vormen een opmerkelijk duo. Sinds de mannen op elkaars pad kwamen, ontwikkelde zich een natuurlijke samenwerking tussen fotograaf en surfer. Damian en Roy hebben een klik, zowel in het water als op de kant. Die klik heef t al de nodige mooie platen opgeleverd die hun weg vonden naar dit magazine. Een trip naar Indo om dikke barrels te scoren op Nias leek dan ook een goede aanleiding om Damian eens te vragen naar de speciale band die hij met Roy heeft. Het leverde ook weer fijne platen op. Op stap met Damian en Roy.

Tekst : Damian Davila Beeld: Damian Davila, Sophia Gauger ica Steevensz (sfeer)

Twee jaar geleden verhuisde ik van Baja California, Mexico naar België. Dat had een reden. Zo’n negen jaar terug toerde ik als drummer van een punkrockband door Europa en leerde ik mijn huidige vrouw kennen. We werden verliefd, besloten te trouwen en kregen onlangs ons eerste kind. Naast de liefde vond ik in Europa ook de mogelijkheid om nieuwe surfspots te exploren en mijn surfportfolio verder uit te breiden.

Na een paar maanden acclimatiseren in België werd ik door BoardX uitgenodigd in hun luxe surfvilla in Imsouane, Marokko te verblijven, juist toen een Surf Benelux contest aan de gang was. Het was mijn eerste kennismaking met het hoge surf niveau van de Belgen en Hollanders. Al snel werd ik gevraagd wat plaatjes te schieten tijdens de competitie. Tijdens die sessies op Tamri en Cathedral leerde ik de surfers pas echt kennen. Het was de eerste keer dat ik Hollandse surfers aan het werk zag. Ik wist natuurlijk dat er ook in Nederland gesurft werd, maar dat het niveau zo hoog was had ik nooit gedacht. De Noordzee surfscene was sowieso compleet nieuw voor me en ik was verbaasd over de omvang en de toegewijde vibe.

Ongeveer een jaar later, ik was in Zarautz, kreeg ik een bericht van Roy van Eijk of ik in was voor een surfexpeditie naar Frankrijk. De voorspellingen logen er niet om, het zou vuurwerk worden! Een paar dagen later pikte Roy me thuis op en begonnen we aan de twaalf uur durende trip richting Hossegor, de forecast was inmiddels nog beter geworden. Ik had Roy het jaar daarvoor al leren kennen in Marokko, maar meer dan elkaar groeten hadden we nog niet gedaan. Twaalf uur in een auto op weg naar het zuiden bleek een goed moment om elkaar beter te leren kennen. We reden de hele nacht door en praatten over van alles en nog wat, over surfen, onze ervaringen en het leven. Nog voor de trip goed en wel begonnen was hadden we al een goede klik.

Om drie uur ‘s nachts stonden we op het strand. Het was natuurlijk nog donker, maar het wit water in combinatie met het lawaai van de surf was een goed teken. Stoked, we gingen scoren. Snel dropten we onze tent in een obscuur hoekje uit het zicht voor de politie om nog een paar uur slaap te pakken. Met het ochtendgloren genoten we van een lekker bakkie en wat bananen, tijd om La Gra- Tijdens onze trip naar Frankrijk had Roy het al over Nias gehad, de legendarische rechtse in Sumatra. Het stond hoog op zijn lijstje om daar de barrel van zijn leven te scoren. viere te checken. In het halfduister dropte Roy zijn eerste golf, direct een vette barrel. Ik was niet te houden, dit zou een onvergetelijke trip worden. Ik heb een hoop mooie trips gemaakt en surfspots bezocht over de hele wereld, maar deze trip gaat de boeken in als een van de beste ooit. Zon, surf en perfect gezelschap. Roy en ik bleken een goed team.

We delen dezelfde passie, hebben dezelfde doelen en zitten gewoon op dezelfde golflengte. Na de trip bleven we dan ook contact houden, dromend van nieuwe trips, in afwachting van nieuwe swell. Tijdens onze trip naar Frankrijk had Roy het al over Nias gehad, de legendarische rechtse in Sumatra. Het stond hoog op zijn lijstje om daar de barrel van zijn leven te scoren. Afgelopen zomer kwam het er dan van, vanzelfsprekend was ik van de partij. Na een lange vlucht landde ik op Denpasar, Bali. Twee dagen voordat Roy en zijn vriendin Sophia aan kwamen. Het was mijn eerste keer in Indonesië. Ik wist eerlijk gezegd niet wat me te wachten stond behalve dat de surf epic zou zijn. Gelukkig was mijn bagage gewoon volgens schema meegevlogen. Ik heb vaak pech gehad met lange trips dus stiekem hield ik er al rekening mee dat mijn spullen nog ergens aan de andere kant van de wereld zouden liggen. Deze keer dus niet, een goed voorteken! Buiten stond mijn driver Nyoman te wachten met een bordje met mijn naam erop, heel offi cieel allemaal. Nyoman bleek een chille gast en al snel raakten we aan de praat over de overeenkomsten tussen Indo en Mexico. Dat bleken er nogal wat: spicy eten, vriendelijke mensen en onvoorstelbaar chaotisch verkeer. Solid Surf House in Canggu voelde gelijk als een thuis, de perfecte plek om even te ‘landen’.

Twee dagen later arriveerden Roy en Sophia, we hadden elkaar al tien maanden niet gezien. Het was een warm weerzien, op de best denkbare plek. De eerste paar dagen cuisden we op onze scooters over Bali, hadden we een paar goede sessies en genoten we van de nasi. Het wachten was op de juiste swell om Nias te gaan checken. Niet veel later viel alles op zijn plek en was het tijd om te gaan. De trip naar Nias is intens, drie vluchten vanaf Bali en een nacht doorhalen. Na nog eens drie uur in een taxi stonden we laat in de middag op het strand, de surf ging af. Er was nog net tijd voor een eerste sessie. Het water was onwaarschijnlijk warm en vol zeeluis en kleine kwalletjes. Ik werd half opvreten, maar het was de moeite meer dan waard. De golven waren goed, maar niet zo hoog als we gehoopt hadden. Zonde, want met heftige surf kan je geen betere surfer bij je hebben dan Roy. Zijn commitment is ongeëvenaard, Roy gaat altijd volle bak! Werken met iemand als Roy maakt mijn job als fotograaf aanzienlijk makkelijker. Hij ligt altijd op de juiste plek en je weet dat hij, ongeacht de consequenties, voor de barrel gaat. De man weet wat hij doet, waar ik lig en welke golven hij moet hebben. Ik hoef alleen maar af te drukken…

De locale vibe in Nias is te gek. Na elke sessie wandelden we naar onze losmen Mama Lillies’s achtervolgt door een bonte stoet van kids die kokosnoten verkochten. Ideaal want na uren zwemmen in de brandende zon kon ik wel wat vocht gebruiken.

Als we niet aan het surfen waren zaten we te eten. Standaard dubbele porties banana pancake en Mie Goreng, stapelen. Nias was een success. Hoewel we niet de gedroomde mega swell kregen, wisten we een aantal onvergetelijke sessies te scoren. Het was echter tijd om terug te keren naar het Solid Surf House op Bali. Ik moest snel terug naar huis waar mijn hoogzwangere vrouw op het punt van bevallen stond. Roy en Sophia bleven nog een paar weken in het paradijs. Reizen met Roy en Sophia was te gek, het is een mooi stel, altijd relaxed, maar open voor avontuur. Travelen met een goeie crew maakt alles zoveel makkelijker.

Twee maanden later, inmiddels was ik vader geworden, kondigde de eerste echte najaar swell zich aan in Frankrijk. Natuurlijk kreeg ik direct signalen goed op elkaar afgestemd. Als ik een goede set zie komen hoef ik maar te f luiten en Roy ligt in positie. weer een bericht van Roy, of ik in was voor een snelle hit & run. Hoewel de kleine pas drie weken oud was, kon ik de verleiding toch niet weerstaan. De forecast was super en met Roy wist ik dat we mooi platen gingen scoren. Inmiddels zijn we een goed op elkaar ingewerkt team. De line-ups in Frankrijk zijn altijd druk, maar Roy weet zijn golven te pakken en onze communicatie is uitstekend. We hebben onze signalen goed op elkaar afgestemd. Als ik een goede set zie komen hoef ik maar te fl uiten en Roy ligt in positie. De dagen vulden zich dan ook snel met dikke barrels, veel croissants, chocolatines en koe. Als altijd hadden we dikke pret en scoorden we goede golven en mooie shots. Ik kijk nu al uit naar de volgende swell en het onvermijdelijk berichtje van Roy: lets go!

 

 van