Canyon Grizl CF SL 8 – Review

Met de Grail had Canyon reeds een prima gravelracer in huis. Eentje die die naam eer aandoet, want de Grail is echt op snelheid gericht. Daardoor presteert hij ook op de weg uitstekend, maar is hij minder in zijn element in ruiger terrein: enter de Grizl. Meer bandenspeling, een tikje stabielere geometrie en een overdaad aan bevestigingspunten moeten de Grizl klaarmaken voor alles wat je met dropbars aandurft.

D’r op en d’r over

Ik moet beginnen met een disclaimer: ik heb met deze Grizl CF SL 8 de Bohemian Border Bash Race geracet, mijn eerste ultrarace. Ook al is de fiets allang terug naar Canyon, ik heb er zo veel op meegemaakt dat ik er onmiskenbaar een emotionele band mee heb opgebouwd. In die zin kan deze review niet objectief genoemd worden. Anderzijds, waar het soms moeite kost voldoende testkilometers te klokken heb ik de Grizl aan flarden kunnen rijden, figuurlijk dan. Wel is het zo dat ik al deze kilometers heb gereden met de bepakking zoals afgebeeld. Daarom is dit vooral een review van de Grizl als bikepackfiets, gelukkig is dat precies hoe Canyon hem bedoeld heeft.

Een belangrijk verschil ten opzichte van de (carbon) Grail is dat de Grizl een normale stuur-stuurpencombinatie heeft, in plaats van het dubbeldeks geïntegreerde verhaal op de (carbon) Grail. En dat is fijn, want zodoende kon ik probleemloos de stuurbocht wisselen en aerobars monteren. Wel heeft de stuurbuis nog steeds de voor Canyon specifieke 1,25 inch-maat. Handig is dat Canyon belangrijke info, zoals maximale belasting en aanhaalmoment van bevestigingspunten, op het frame heeft gedrukt. Het draagt samen met de kleur, die natuurlijk niet Earl Grey maar Battleship Grey had moeten heten, bij aan de industriële looks van de fiets. Overgenomen van de Grail is de zitpositie, die voor een ruige gravelbike behoorlijk racy is.

Geen verend stuur dus, en het frame herbergt ook geen hoogdravende dempingstechnieken behalve de ouderwetse manier van dempen: dikke banden. Standaard wordt de fiets geleverd met 45 millimeter Schwalbe G-One Bites, er is ruimte voor minstens vijf millimeter meer. Wel heeft de fiets de ideale VCLS bladveer-zadelpen. Voor de race had ik de fiets voorzien van een Tailfin ‘zadeltas’, Ortlieb Fork Packs, een Brooks-frametas en een stuurtas voor aerobars uit de Racing-serie van Apidura. Dit leverde een uiterst stabiel geheel op, waar niets aan rammelde of zwiepte.

De fiets is afgemonteerd met(mechanische) Shimano GRX800. Aan de werking van deze groep is helemaal niets af te dingen, behalve dat 31-34 als kleinste verzet eigenlijk nog steeds te groot is voor steile klimmen met bepakking. En, als ik het weer zou doen, zou ik voor DI2 kiezen. Ten eerste omdat ik mijn ketting dropte (en deze vervolgens krom trapte) doordat ik, op een stuk vals plat omhoog, te laat en onder volle belasting naar mijn binnenblad schakelde. DI2 had dit waarschijnlijk voorkomen. Maar ook omdat ik op een gegeven moment met twee handen moest schakelen, omdat alle kracht uit mijn vingers was verdwenen.

Het parcours leidde over afwisselend (slecht) verharde wegen, gravelwegen, single- en doubletracks en af en toe een stuk klauteren over een rotsachtig bergpaadje. Ik begon met redelijk veel lucht in de (tubeless) banden, maar al na een paar uur heb ik veel lucht laten ontsnappen voor meer grip, controle en comfort op rotsachtige stukken. Laat ik eerlijk zijn: ik heb regelmatig gesmeekt om meer comfort dan de Grizl kon leveren. Met name de tweede helft van de race, toen mijn handen hun functie grotendeels hadden verloren, voelde de 45 millimeter voorband met waarschijnlijk amper 2 bar erin als 23 millimeter op 8 bar, terwijl het stuur maar tegen mijn handen bleef beuken. Voor een soortgelijke race zou ik in het vervolg dus opteren voor een geveerde vork. Die is inmiddels ook leverbaar op de Grizl, zowel op deze carbon als op de onlangs geïntroduceerde aluminium versie.

Maar niet iedereen gaat offroad ultraracen en de fiets was in deze vorm, voordat mijn handen het hadden begeven, perfect te controleren en hij bleek meer dan comfortabel genoeg. Een deel daarvan moet zeker op het conto van het frame komen. De fiets voelde gedempt, bijna vlezig aan, waarbij speciale credits juist naar de voorvork gaan. Die was behangen met enkele kilo’s aan toeters en bellen en voelde desondanks rock solid. De momenten waarop de Grizl de meeste indruk maakte was als ik met hoge snelheid een onverhard pad afdaalde, en er plotseling een bocht opdoemde waarvan ik zeker wist dat ik hem niet ging houden. Een flinke kneep in de remmen en de Grizl boenderde er, met al zijn bepakking, messcherp doorheen.

Je begrijpt, de emoties zijn niet ver weg. Maar de Grizl was in staat mij urenlang door te laten stampen over glooiend gravel en gaf me het vertrouwen om niet af te stappen op steile, technische afdalingen. Op die gedropte ketting na heb ik zelfs geen lekke band gehad en was de Grizl de trouwste reisgezel die ik me had kunnen wensen. Ik zal hem nooit vergeten.

Tech Specs

Frame Carbon, 50 mm bandenspeling, 12 x 142 mm steekas, 1035 gr (M)
Voorvork Canyon FK0087 CF Disc, 12 x 100 mm steekas, flat mount, 430 gr
Shifters Shimano GRX RX810, 11-speed
Remmen Shimano MT800
Stuur Canyon HB0063 440 mm
Stuurpen Canyon V13 1 1/4″
Zadel Fizik Argo Terra X5
Zadelpen Canyon S15 VCLS 2.0 CF
Wielen DT Swiss G1800 Spline db, 24 mm intern, 1895 gr
Banden Schwalbe G-One Bite 45 mm
Crankstel Shimano RX810 48/31T
Trapas Token Ninja Lite BB4124 PF86.5
Voorderailleur Shimano GRX RX810
Achterderailleur Shimano GRX RX810 GS
Cassette Shimano Ultegra HG800 11-34 11s
Gewicht 9,3 kg (excl. pedalen)

Meer informatie op canyon.com

Prijs: € 2.999,-

Tekst:Jan Koelmans | Beeld: Gijs Ferkranus en Robert Krügel

Voor meer wielren nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Wielrenblad en volg ons op Facebook en Instagram!

van