Column: Bassies Rubber Fetish

Elk nummer bespreken we hier de meest geschikte banden voor elk seizoen.

Tegen de tijd dat deze UP/DOWN in je brievenbus valt, verschijnen de eerste knoppen waarschijnlijk alweer aan de bomen en is de ergste modderellende op de mountainbikeroutes wel achter de rug. De paden beginnen wat uit te harden en het is ook de tijd van het seizoen om weer eens wat meer kilometers te gaan maken en met een beetje enthousiasme – en een extra laagje kleding – komen de eerste avondritjes eveneens dichterbij.

Het is ook de tijd waarin wij onze winterband met een wat meer uitgesproken profiel, dus een Schwalbe Nobby Nic of Continental Mountain King-achtige band, aan de haak hangen tot in het najaar de modder weer komt of we in de bergen xc-snel willen zijn.

Mijn lievelingsband voor deze tijd van het seizoen is momenteel Schwalbes Rocket Ron. Een band die zó snel is, dat je de rest van het seizoen met andere banden het gevoel hebt dat je onnodig loopt te zeulen. Hij vliegt letterlijk vooruit over de trails. En, in vergelijking met de iets minder geprofileerde collega’s uit eigen huis (Racing Ralph of Furious Fred) heeft hij nog wel grip om je fiets lekker in bochten te carven. Met lage bandenspanningen voel je de achterkant dan heerlijk gieren als je daar veel druk geeft. Overschat die grip trouwens niet, er zit echt een grens aan, maar juist het gevoel dat je op zoek kan naar dat randje maakt het zo lekker om er op te rippen.

De Rocket Ron heeft eigenlijk maar een nadeel: het is een band die bewust is getuned op wedstrijdgebruik. Het betekent dat er een wat zachtere compound is gebruikt voor meer grip, met wat dunnere wangen om de band zo licht mogelijk te houden. Hij slijt dus wat harder en zou eerder moeten doorslaan. Van dat doorslaan heb ik nog nooit wat gemerkt, maar ik rijd ze dan ook tubeless. En dat snellere slijten? Waarschijnlijk wel, maar dat blijft op Nederlandse bosgrond erg binnen de perken. En dat neem ik graag voor lief als een band zo hard gaat als de Rocket Ron.