Column – E-Dopage
Nu het echte leven zich naar de digitale wereld verplaatst ontstaan er nieuwe, belangrijke vraagstukken. Ethische kwesties die zich niet eerder zo prominent aan ons opdrongen, maar waarvoor we niet langer onze ogen kunnen sluiten. Al aan het begin van deze eeuw was ik een fanatiek binnenfietser. Destijds had ik een hometrainer waarbij ik mijn achterwiel op een rol zette. Wanneer ik begon te trappen klonk het in mijn huis alsof er een straaljager opsteeg. Niet zelden heb ik geïrriteerde buren over de vloer gehad die zich afvroegen of mijn wasmachine wellicht op hol geslagen was. Indertijd werd ik door menig renner voor gek verklaard dat ik binnen trainde. Ik was gespeend van techniek als een vermogensmeter, maar zelfs een hartslagmeter had ik niet. Of ik hard ging? Ik heb geen idee.
Inmiddels heeft mijn klassieke trainer plaatsgemaakt voor een heel wat uitgebreidere set-up. Met name de komst van Zwift, een online platform om virtueel te fietsen, heeft het binnenfietsen heel wat interessanter gemaakt. Niet alleen werk ik daar trainingen af, ook rij ik virtuele koersjes. Zeker toen het samen buiten fietsen in de ban was, was dat een aangename manier om hard te fietsen. Hoewel valpartijen een zeldzaamheid zijn, lijken virtuele koersen op allerlei manieren op echte wedstrijden. Ik moet aanklampen, lossen, ik kan soms volgen en er wordt gedemarreerd. Maar interessanter, regelmatig word ik voorbijgestoken door renners die doen denken aan Riccardo Riccò in zijn beste dagen. Hoe dat kan liet Brad Dixon, een computerbeveiligingsexpert, vorig jaar op een congres zien. Met behulp van een simpel kastje in zijn usb-poort liet hij zijn virtuele renner zo hard door Zwift fietsen als hij maar wilde terwijl hij zelf met een biertje op de bank lag. Dat is natuurlijk heel duidelijk vals spelen. Maar er zijn minder opvallende manieren om wat harder te gaan in Zwift. Je kunt bijvoorbeeld je vermogensmeter ‘verkeerd’ kalibreren of je eigen gewicht heel laag instellen. E-doping is geboren. Net als in het echte leven is er inmiddels ook een partij die E-doping bestrijdt. De ZADA, Zwift Anti-Doping Agency, strijdt voor transparante en eerlijke wedstrijden. Nu de aandacht voor e-cycling toeneemt, neemt ook de druk op bestrijding van e-doping toe. Het zorgde er onder andere voor dat Thomas de Gendt bij zijn eerste deelname uit koers werd genomen. De algoritmes van de ZADA beschouwden zijn vermogen als onrealistisch hoog. Het eerste vals positieve e-dopinggeval was een feit.
Maar waar trekt een amateur als ik de grens? De pakkans van de ZADA lijkt bij mijn vermogens vooralsnog niet groot. Maar zonder me te doperen maak ik in de wedstrijden geen schijn van kans. Ik dacht aan Coppi. In een tijd ver voor dopingcontroles werd hem in een interview de vraag gesteld of hij weleens gebruikmaakte van La Bomba, oftewel amfetaminen. Coppi antwoordde dat hij dat alleen deed als het nodig was. Vervolgens vroeg de interviewer hem wanneer dat dan was. Sempre, altijd, antwoordde Coppi. Het kon in Italië niemand wat schelen. Ik heb meteen mijn gewicht in Zwift vier kilo lager ingesteld. Dat heb ìk nu eenmaal nodig, altijd. Ben benieuwd hoe de ZADA daarop reageert.
De nieuwste uitgave van Wielrenblad kun je bestellen in de Soul Webshop. Losse exemplaren zijn ook weer verkrijgbaar in de betere boekhandels. Ook is Wielrenblad #2 2020 beschikbaar in de Soul Kiosk App. Wil je voortaan geen nummer van je favoriete magazine meer missen? Word dan snel abonnee van Wielrenblad. Dan ontvang alle nummers als eerste in je brievenbus en profiteer je van alle voordelen voor onze trouwe abonnees. Bovendien houd je ook meer tijd over voor je volgende tocht!
