30-11-2020 - Wielrenblad, Leesvoer

Column – Jij-bakken op ‘t fietspad

In de Volkskrant moest een columnist zich verzetten tegen de amateurwielrenner. Althans, dat moest niet, dat wilde de columnist. Het ‘moeten’ stond er waarschijnlijk bij om zijn ‘willen’ wat urgentie te geven. Lang verhaal kort: de amateurwielrenner is een verschrikkelijk mens – en bovendien dierenmoordenaar. De columnist zelf is trouwens hardloper en schurkt daarmee tegen heiligverklaring aan.

Het vergt moed om deze column aan te halen in een blad voor fietsfanaten. Laten we zeggen dat we ons hiertegen ‘moeten’ verzetten. Met iets meer nuance dan. Want er is wel degelijk iets aan de hand: het fietspad is te smal om ieders ergernis zo veel ruimte te geven dat deze verdwijnt. En ik ben de laatste die de te fanatieke wielrenner vrijpleit.

Groepjes wielrenners jagen op een hoog gemiddelde alsof ze middenin de lead-out naar de Champs-Élysées zitten, of het nu op fietspad, weg of in een stad is. Toch, er is veel meer aan de hand. Het is vooral het jij-bakken waar we maar niet vanaf komen. Volgens hardlopers zijn de wielrenners de asocialen. De wielrenners nemen de breeduit lopende wandelaars en fietsende gepensioneerden onder vuur. En als het fietspad ophoudt, de weg begint, dan scheuren de jongens met een petje achterstevoren in Golf, 206 of Corsa scheldend op alle andere weggebruikers voorbij. Het is – kortom – een slagveld en oorlog tussen het leger van de fietsers, dat van de renners, de hardlopers en de enclave die vrijheidsstrijders van de wandelaars bezetten op het fietspad.

Zoekend naar een verklaring (en vrede) belde ik verkeerspsycholoog Gerard Tertoolen. Hij heeft een verklaring: we zijn vooral met onszelf bezig in het verkeer. Begrip voor anderen is er nauwelijks, maar zou wel de oplossing zijn. Of dat snel gaat gebeuren? Waarschijnlijk niet, we zouden heropgevoed moeten worden. Begin daar maar eens aan. Volgens mij is de hiërarchie van de fietspadgebruiker als volgt:

  1. Ik
  2. Dat wat ik doe
  3. De omgeving waar ik naar kijk

Tertoolen zegt ook dat de fietspaden achterlopen bij de ontwikkeling van het aantal gebruikers en hun (verschillende) snelheden. Dat zal ongetwijfeld zo zijn, maar ik wil er geen excuus in zoeken. Het grote probleem is juist de ander of iets anders de schuld te geven. Dat is waarom ik me niet kan vinden in de Volkskrant-column waarin wielrenners werden weggezet als misdadigers. Dat draagt alleen maar bij aan groepsvorming en het verheerlijken van waar je zelf mee bezig bent. Net zo makkelijk zou je lelijk kunnen doen over voorbijscheurende auto’s en fietspadbezetters met grijze coupe. Om over groepen hardlopers (ik ben er een van) nog maar te zwijgen. Maar dat is te makkelijk, in dat verwijt zit precies het probleem: jij-bakken. Ik ben het probleem niet, dat is de ander. Ik zou niet durven om op te roepen tot meer begrip voor elkaar, ik denk dat het verstandiger is eerst te begrijpen waarom we dat begrip niet voor elkaar op kunnen brengen.


De nieuwste uitgave van Wielrenblad kun je bestellen in de Soul Webshop. Losse exemplaren zijn ook weer verkrijgbaar in de betere boekhandels. Ook is Wielrenblad #2 2020 beschikbaar in de Soul Kiosk App. Wil je voortaan geen nummer van je favoriete magazine meer missen? Word dan snel abonnee van WielrenbladDan ontvang alle nummers als eerste in je brievenbus en profiteer je van alle voordelen voor onze trouwe abonnees. Bovendien houd je ook meer tijd over voor je volgende tocht!

 van