Corona-update: Jordy Vonk

Het coronavirus stelt professionele windsurfers voor de nodige uitdagingen. Van ‘verboden te surfen’ en een jaar zonder World Tour tot niet terug kunnen komen uit een tropisch windsurfoord of juist maandenlang thuiszitten bij pap en mam. In deze serie praten we bij met een aantal van ‘onze’ worldcupsurfers in binnen en buitenland. Dit keer is het woord aan Jordy Vonk, die op de drempel van de internationale lockdown nog snel even de boot van Tenerife naar Tarifa pakte, om vervolgens in één ruk door naar zijn nieuwe thuishaven Salzburg te rijden.

Beeld Henning von Jagow, Surfshop Upsidedown, Mary Vonk

‘In Tarifa haalde nog snel wat surfspullen op bij de shop. Toen ik de deur uitliep kwam de politie schreeuwend aanzetten, ik gooide de laatste doos in de bus en kon nog net op tijd wegrijden! Vanuit Tarifa volgde een helletrip van 34 uur rijden met anderhalf uur slaap. In de Nederlandse media las ik dat alles grenzen gesloten waren. Maar wat betekent dat? Niemand wist hoe het precies zat. Bij de grens met Frankrijk heb ik niet eens een politieauto gezien. Wel moest ik door de bergen om naar Salzburg te komen; ik mocht niet zoals normaal een stuk door Duitsland heen.’

Onzekerheid
‘De begintijd was het meest onzeker. Je weet niet of de wedstrijden doorgaan, wat er met je salaris gebeurt, wanneer je weer ergens heen kan. Ik had veel spullen in Nederland maar ik zat in Oostenrijk; kon ik nog heen en weer? Het scheelde dat we hier niet in lockdown zaten, en gewoon het water op mochten.
‘Ik ben één keer aangehouden op het water, maar toen ik vertelde dat windsurfen m’n beroep is lieten ze me weer gaan. Ik de beginperiode ben ik ook een keer naar Duitsland gegaan om te testen, toen had ik een papiertje van Boards & More (het moederbedrijf van Fanatic, Duotone en ION, red.) dat ik voor werk de grens over moest.’

‘Vorig jaar riep ik in een interview in Motion nog dat ik heel bewust geen relatie had, zodat ik met niemand rekening hoefde te houden, inmiddels ben ik getrouwd en vader!’

Huisje, boompje, beestje
‘Het is grappig hoe dingen kunnen gaan. Vorig jaar riep ik in een interview in Motion nog dat ik heel bewust geen relatie had, zodat ik met niemand rekening hoefde te houden, inmiddels ben ik getrouwd en vader! We wonen in Salzburg, de mountainbiketrails eindigen zowat in de achtertuin. Echt huisje, boompje, beestje is het niet. We zijn veel onderweg, en hebben genoeg tijd om te kunnen varen. Tuurlijk, het is anders met Levy erbij. Ik moet nu af en toe oppassen, even wachten tot ik het water op moet. Het is minder makkelijk om te zeggen ‘ik ben ervandoor’, maar ik heb nog niet het gevoel gehad dat het me beperkt. Dit komt denk ik ook omdat we lekker los en makkelijk zijn. We kunnen hem beter nu alvast overal meenemen en onregelmatig laten leven, dan kan-ie er alvast maar aan wennen!’

Trainen
‘Toen de ene na de andere wedstrijd werd gecanceld, werd duidelijk dat het niks meer zou worden. Om eerlijk te zijn was het wel relaxed om te weten dat het niet doorging, het gaf wat rust. Ik ben volle bak doorgegaan met trainen, op het water en in de gym. Ik heb een trainer van Red Bull, die heeft een schema voor me gemaakt waar ik thuis mee kon trainen. Normaal ging ik vijf keer per week naar de sportschool, in totaal een uur of vijf. Ik zit nu op de twintig. Drie keer anderhalf uur sportschool en daarnaast hiken, fietsen en hardlopen. Heel veel endurance-training, ik hoef me niet te vervelen.’

Foilen
‘Ik heb heel veel uren gemaakt op de foil, dat was mijn main focus. Soms waren het slalomcondities en dan was ik gewoon aan het foilen. Het slalomfoilen is natuurlijk nog best nieuw, daar heb ik nog veel in te leren en dat motiveert om extra veel op het water te staan. Als ik zie hoeveel beter ik nu foil dan als het evenement in Frankrijk zou beginnen, dan heb ik eigenlijk wel geluk gehad.
‘Ik mis de wedstrijden wel, het knallen, de wedstrijdstress, volop daarmee bezig zijn. Het is best grappig dat je tijdens het seizoen af en toe denkt: even rustig aan kan ook wel, en dat ik nu graag zou hebben dat het weer begint.’

Gekort
‘Na een week of drie werd ik gebeld door mijn sponsors met een heel verhaal om het een beetje netjes te brengen. Wat kun je dan zeggen? Vanaf april tot en met december krijg ik de helft van het salaris, en ook nog 30% minder materiaalbudget. Ik had geluk dat ik op één giek na alles al binnen had. In juli kregen we een update: de kans dat de targets gehaald zouden worden was nog steeds klein. In Nederland ging het goed, maar in Duitsland en Frankrijk liepen ze nog steeds achter. Tja… een goed Nederland compenseert niet de andere markten.’

Extra motivatie
‘Met outside sponsors red ik het op dit moment prima, maar als ik die niet had gehad was het lastig geworden. Ik heb de twee voorgaande jaren een goed potje opgebouwd, maar dat was ook wel nodig. Nieuwe auto, huis ingericht, babyspullen gehaald… Ik heb genoeg geld uitgegeven. Dat kon omdat de afgelopen twee jaar financieel goed waren.
‘Of ik me zorgen maak? Mwa. Ik heb de toezegging dat mijn sponsors mij willen houden, dat geeft wel een fijn gevoel. Motiveert dit me om wat meer sponsors van buiten het windsurfen te zoeken? Zeker weten. Gewoon puur om zeker te zitten. Aan de andere kant: ik ben 27. Hoeveel gasten blinken wel niet uit als ze begin 30 of ouder zijn? Natuurlijk, een kind legt wel wat financiële druk op je, maar als ik naar de afgelopen jaren kijk is het prima. En wat me ook rust brengt: als het allemaal niet lukt heb ik een papiertje om op terug te vallen.’