Covid en Kiten

Van verplicht thuis werken met de kinderen aan tafel die via zoom les krijgen tot het hamsteren van wc-papier en een zeer beperkt sociaal leven. Sinds maart 2020 is er veel veranderd, maar één ding bleef gelukkig hetzelfde: we kunnen en mogen het water op.

‘Kitesurfers in quarantaine’ klonk in maart 2020 nog als een semi-grappige uitspraak. Velen van ons wisten niet zo goed of het nog geoorloofd of verantwoord was om te gaan kitesurfen en daarom bleven we veelal thuis. Mijn Instagram-feed vulde zich met stories van versgebakken bananenbrood en de beste home workouts. Inmiddels zijn we meer dan een half jaar verder en nog steeds speelt COVID-19 een grote rol in ons dagelijks bestaan. Toch valt het me op dat we vrijer worden. Zorgelozer zou je kunnen zeggen, maar soms is de houding van kitesurfers ten opzichte van de pandemie in mijn ogen zelfs nonchalant. Ik denk dat we het zat zijn, maar zoals de reclame van deze zomer predikte: ‘Corona is nog niet klaar met ons.’

Gaan we ons kitesurfende bestaan nu anders vormgeven? Overwegen we onze besluiten zoals het boeken van een vliegvakantie nu nog een extra keer? Ik vraag het me af.

Op het strand

Volgens mij kan niemand ontkennen dat onze gedragingen op het strand in een halfjaar tijd flink veranderd zijn. Ik merk weinig meer van de anderhalvemetersamenleving wanneer ik mijn kite op sta te pompen. High-fives en knuffels. Een kitesurfleraar die een kite overneemt van een beginner terwijl de student het snot van zijn bovenlip veegt na een intense bodydragsessie. Begrijp me niet verkeerd: ik vind ook dat we door moeten en een manier moeten vinden om te leven met de pandemie.

Volgens Annelous Lammerts is kitesurfen voor kiters nodig om ‘je hoofd te kunnen leegmaken en energie op te doen in deze moeilijke en onzekere tijden. Ze schrijft: ‘De sessies tijdens de lockdown hielpen mij erg om positief te blijven. Op het water kan ik lekker mijn hoofd leegmaken en even alles vergeten. Want de onzekerheden en het mislopen van inkomsten bracht voor mij net zoals voor heel veel mensen best wat extra stress mee.

“Gewoon cruisen was al genoeg om weer vol energie naar huis te gaan.”

Makkelijk afstand houden

Als ik Annelous vraag of ze nu anders met COVID omgaat op het strand dan in maart 2020, vertelt ze me dat ze nog steeds zo bewust mogelijk omgaat met de regels en richtlijnen. Volgens haar is kitesurfen ‘gelukkig een sport waarbij afstand houden makkelijk kan.’ Daarnaast is ze begonnen met wingfoilen wat volgens haar echt ideaal is omdat je het makkelijk en veilig alleen kunt doen. ‘Je hebt geen hulp nodig met het oplaten zoals met een kite, als de wind wegvalt kun je makkelijk terug peddelen en als de wind opeens enorm toe neemt kun je de wing 100% depoweren en veilig terugkeren naar het strand.

Ook kan het op spots waar je niet mag kitesurfen, waardoor je drukke plaatsen kan vermijden. Als de omstandigheden niet super waren om te kitesurfen pakte ik de wing, en behalve dat het een super uitdaging was om deze nieuwe sport te leren, was het een ongelofelijk gaaf gevoel om golven van meer dan een minuut te foilsurfen. En je hebt niet eens golven nodig, een klein beetje windswell is genoeg om eindeloos boven het water te glijden.’

De opbrengst en de weerslag

Het effect dat coronavirus SARS-CoV-2 of zoals mijn vrienden haar liefkozend noemen the ‘Rona heeft gehad op de kitesurfbranche is divers en lang niet altijd negatief. Er zijn merken die een sterke groei hebben gemerkt in de verkoop van kites en sommige scholen hebben afgelopen zomer zelfs een lesstop in moeten lassen omdat de wachtlijst te lang werd! Andere organisaties zoals kitesurfwedstrijdorganisaties waaronder de KitefoilCup Nederland, hebben echter gebaald. Wedstrijden die omwille van maatregelen en richtlijnen verplaatst moesten worden en uiteindelijk zelfs helemaal niet meer door konden gaan. Als eigenaar van een kitesurfreisbureau heb ik ook de nodige coronaklappen moeten incasseren. Piepend en krakend kwam mijn bedrijf tot stilstand: men kon, wilde of mocht niet meer op vakantie. Mede doordat veel reispartners nu zeer flexibele boekingsvoorwaarden hanteren, kan ik langzaam maar zeker mijn werkzaamheden als reisagent en reisadviseur weer hervatten.

Waar train ik voor?

Voor de proriders heeft de pandemie ook veel stress en onzekerheid veroorzaakt. Ik sprak Pippa van Iersel hier uitgebreid over. Ik hoorde gruwelverhalen over chaotische vliegvelden en gecancelde vluchten. Ook vertelde ze over haar twijfels en spanningen. ‘De eerste maand voelde ik me goed. Ik stond zoveel mogelijk op het water en had een goede focus. Daarna sloeg de onzekerheid toe en rees de vraag; Waar train ik voor? Voor welke wedstrijd, welk toernooi? Of de tour, de competitie door zou gaan was op dat moment heel onzeker.

Ik merkte tijdens het kiten, dat ik steeds vaker aan het spelen was dan aan het trainen…’ Wat Pippa beschrijft, lijkt me enorm moeilijk om mee te dealen. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat je als professioneel kitesurfer moet oppassen dat je niet in een zwart gat valt. Maar dankbaarheid en weerbaarheid zijn termen die Pippa niet vreemd zijn. ‘Als deze crisis mij iets duidelijk heeft gemaakt is dat het leven echt om leven gaat en dat dat niet maakbaar is. Je druk maken om die halve rotatie meer, of om die 0.2 hogere score die je had moeten halen om te winnen, blijkt een luxe te zijn.’

Andere kansen

Ook Annelous heeft een positieve draai kunnen geven aan het effect van Corona op haar leven. ‘Het was zeker omschakelen dit jaar, maar door opeens zo veel thuis te zijn heb ik ook weer andere kansen gekregen. Zo heb ik bijvoorbeeld deze zomer kunnen meetrainen met KiteFoil TeamNL, het olympische kite foil team onder begeleiding van Casper Bouman. Ik trainde al een tijd op de Brouwersdam, mijn homespot, maar ik had vorig jaar bijna geen tijd om mee te trainen. Dit jaar kon ik een groot deel van de trainingen meedoen en het was super om toch op die manier uitgedaagd te worden dit jaar.

Tijdens de training ben je continu jezelf aan het pushen en ook varen we elke training wedstrijdjes. Ondanks dat al mijn plannen voor 2020 compleet waren gecanceld, heb ik uiteindelijk wel op een andere manier een super uitdagend jaar gehad waar ik veel progressie heb kunnen maken. Ook heb ik twee weken geleden 200 kilometer gekitesurft en daarmee meer dan 4.000 euro opgehaald voor stichting ALS. Het was heel bijzonder en motiverend om me te kunnen inzetten tegen deze verschrikkelijke spierziekte. Ik ben dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen en dat we nooit restricties hebben gehad om het water op te kunnen. Ook nu ben ik nog bijna elke dag op het water, vooral in Nederland. Maar ik heb dit jaar twee trips gehad voor Cabrinha, naar het Gardameer, Italië in de zomer en in de herfst naar Fuerteventura voor de photoshoots van de Cabrinha 00 en 01 collectie.’

Op reis

Desolate vliegvelden en verplichte thuisisolatie bij terugkomst, landen die van oranje naar rood verspringen en weer terug naar oranje en niet te vergeten het dringende advies van onze regering om alleen te reizen als het strikt noodzakelijk is. Toch weerhoud Covid steeds minder mensen ervan om toch op het vliegtuig te stappen. Ook mijn vrienden en kennissen gaan weer op vakantie. Pippa is op het moment dat ik haar spreek in Brazilië. Na haar trainingstrip in Griekenland van afgelopen zomer heeft ze begin november – toen duidelijk werd dat de wedstrijd in Cumbuco door zou gaan – haar ticket direct geboekt. Inmiddels is ze al twee weken lang volle bak aan het trainen en spelen de zenuwen voor de wedstrijd weer op. Zenuwen die ze in geen tijden gevoeld heeft en dat voelt goed. Ook ik ben op het moment van schrijven niet in Nederland. Ik verblijf in Zuid-Spanje waar we tot eind november in ‘lockdown’ zitten.

Weer een batterij aan maatregelen

De Spaanse overheid heeft vorige week weer een batterij aan nieuwe maatregelen gepresenteerd, maar ook hier kan ik me nog relatief vrij bewegen. Het terras is open (weliswaar maar tot 18:00) ik mag nog naar de grote supermarkt een dorp verderop en het belangrijkste: ik kan nog het water op. Ik realiseer me dat dat een cadeautje is. Waar landen als Frankrijk een acht weken durende lockdown hadden, waarbij buiten komen verboden was – laat staan buiten sporten – is het deelgebied van het land waar ik zit best vrij. Ook blijkt dat het dragen van een mondkapje snel went. Toch heb ik heimwee. Naar pre-Covid tijden waarbij ik mijn werk, mijn reizen en het drinken van bier met mijn vrienden bij concerten als vanzelfsprekend beschouwde. Maar net als Annelous en Pippa ben ik me dankzij corona ook vooral bewust van wat ik heb en wat ik kan. Kitesurfen geeft mij, ook in the darkest of days altijd lucht en daar ben ik buitengewoon dankbaar voor.

Tekst Eva Krul
Beeld Ferry Kager, Jaco Kleijwegt, Lennart Films, Maurits Haantjes, Svetlana Romantsnova, GKA en Eva Krul