Cube Agree GTC: Test
Zet drie fietsen op een rij, plak de merknaam af en je haalt de Cube er zo tussenuit. Met dank aan het uitgesproken design en opvallende kleuren. Het merk dat pas relatief kort bestaat heeft duidelijk met succes gewerkt aan de herkenbaarheid.
Het is een uitgesproken karretje met – even afgezien van de afmontage – oog voor detail. Kijk eens naar de kleuren. Zwart-wit-blauw tot in de puntjes. Niet alleen het frame. Cube gaat veel verder. Het blauw komt door de hele fiets subtiel terug. In de stuurpen bijvoorbeeld, of de achterpad, het zadel en de zadelklem. Zelfs de wielstickers van Shimano kleuren blauw. Over smaak valt niet te twisten, maar als je het gebruik ervan zo consequent doorvoert, verdient dat wel een compliment.
Cube viert dit jaar het twintigjarig bestaansfeest. Al is het Duitse merk pas sinds 2002 in Nederland te koop. Marcus Pürner richtte Cube in 1993 op in Waldershof, een klein dorpje tegen de grens met Tsjechië aan. Het bedrijf, met inmiddels 230 mensen op de loonlijst, is daar nog steeds gevestigd. Cube levert meer dan 180 verschillende modellen in meer dan 40 landen, van race- tot triatlonfietsen en van dames- tot kinderfietsen.
In het assortiment zitten zes verschillende Agree-modellen. De door ons geteste GTC is met 1449 euro de goedkoopste carbonracer op de prijslijst. Via de GTC Pro, GTC Race, GTC SL en GTC SLT kom je uiteindelijk uit bij de GTC Di2 SLT, het topmodel uit de Agree-lijn met een elektronische Ultegra-groep van Shimano. Die laatste is met een prijskaartje van 3299 euro ruim twee keer zo duur als de gereden GTC. Een wereld van verschil, maar de basis van de Agree-lijn is dezelfde: een monocoque carbon frame.
De Agree GTC is afgemonteerd met een complete Tiagra-groep, compact crank, Shimano WH-R501-wielen en Easton-onderdelen. Schwalbe-bandjes met witte loopvlakken complementeren het plaatje. De derailleurkabels lopen buitenom het frame via de onderbuis naar achteren. De kabel van de achterrem loopt door de bovenbuis. Dit is een fiets waar niks mis mee is, maar echt warm worden we er niet van als we de fiets voor het eerst zien. We snappen dat je ergens op moet bezuinigen als je een carbon racer voor minder dan 1500 euro wil aanbieden, maar een duurdere groep had zeker niet misstaan op deze fiets. Het vloekt een beetje, het mooie frame met de goedkope groep.
Tot zover, onze theoretische beschouwing. Nu maar eens de weg op. Eenmaal op de fiets valt meteen op dat de Agree geen racemonster pur sang is. Dit is geen knalharde racebak die zo hard mogelijk de hoek om wil. De RFR-geometrie zorgt voor een relaxte en comfortabele zitpositie. Niet al te diep gebogen, maar redelijk rechtop. Je trapt de meters makkelijk weg, of het nou bergop gaat of niet. Dit is een tourmachine voor de relaxte rijder. Een allemansvriend die niet vliegt, maar wel stabiel rijdt.