23-06-2017 - Windsurfen, Nieuws, Leesvoer

De golvenfluisteraar – Morgan Noireaux

‘Hè, waarom pakte Morgan die golf niet?! Die was perfect geweest, precies de juiste maat en shape, geen close-out… I don’t get it! ’ Het is de finale van de dubbele eliminatie van de Aloha Classic op Maui, en Josh Stone staart vol ongeloof naar het water. Morgan Noireaux verdedigt zijn eerste plaats tegen de opstormende Kauli Seadi. En daar is hij, op een mooie ‘set wave’ maar hij draait zijn boardje en laat de golf onder hem doorgl ippen. Naast Josh Stone kunnen ook Ho’okipa locals Sean Ordonez en Robby Swift hun ogen niet geloven. ‘This can’t be for real’, klinkt vanaf een andere hoek van het kleine strand. De golf zag er zo perfect uit, te mooi om te laten gaan; elke deelnemer aan de Aloha zou meer dan blij geweest zijn met de kans om zo’n prachtige roller te rijden…

Woord: reemedia/Liquid Eye Beeld: John Carter/PWA, reemedia/Liquid Eye, Thorsten Indra

Zo niet Morgan. Hij vaart op zijn gemak terug naar buiten. Vanwege de lichte wind duren de heats 35 minuten, met de twee beste golven als tellende score. Minuten later pakt Morgan een nog betere golf, waarmee hij de winst van de Aloha Classic naar zich toe zal trekken. Zijn tweede zege op rij, iets wat voor hem nog nooit iemand gelukt was. Zijn overwinning is te danken aan zijn vermogen om de golven te lezen en het beste uit de omstandigheden te halen. Er is bijna niemand die zoveel tijd in de golven van Ho’okipa doorbrengt als Morgan Noireaux. Groot of klein, wind of geen wind, de 21-jarige Morgan is elke dag op het water om golven te pakken. ‘Ik denk niet dat iemand zoveel op Ho’okipa vaart als Morgan’, zegt zijn JP-teammaatje Antoine Martin. ‘Het is gewoon zijn spot, hij kent die spot echt op zijn duimpje. Meer dan wie ook begrijpt hij elke set en elke golf.’

Laten we de klok 21 jaar terugdraaien. Als baby Morgan nog in de luiers zit, verhuizen vader Pierre en moeder Sylvie met zoonlief naar Maui. Als hij drie is pakt Morgan zijn eerste Ho’okipagolven op een bodyboard; er is geen weg meer terug. Op zijn vierde mag hij van zijn ouders voor het eerst met een surfboard de golven in. Mama Sylvie neemt hem na school vaak mee naar Sprecks, waar ze samen gaan windsurfen. Als hij tien is, windsurft Morgan voor het eerst op Ho’okipa, waar hij bij de jeugd meedoet in de Aloha Classic, naast Connor Baxter en Zane Schweitzer. Het is vandaag de dag moeilijk voor te stellen dat Morgan die dag niet eens naar buiten wist te komen, zoals hij me nu bekent. Twee jaar later is dat al een heel ander verhaal, en sindsdien vaart hij bijna alleen op deze wereldberoemde spot. ‘Overall hebben denk ik alleen Robby Naish, Levi Siver en Kai Katchadourian meer ervaring op Ho’okipa, zij hebben er nog meer tijd doorgebracht dan ik’, zegt Morgan. Hij schrijft ongeveer 200 windsurfdagen per jaar op de mythische spot, en dat is nog zonder de dagen dat hij golfsurft, ‘uiteraard ook op Ho’okipa’. Wat wil je, als je vijf minuten verderop woont.

Na zijn zege op de Aloha Classic van 2014 zet Morgan zijn bachelor Applied Science aan de universiteit van Kahului stop om zich volledig te richten op windsurfen. ‘Voor die tijd was ik erg aan het twijfelen… zou ik het proberen binnen het windsurfen, of het toch gewoon als hobby houden? Ik focuste me wat meer op mijn studie, totdat ik de Aloha Classic won. Dat maakte de beslissing een stuk makkelijker, ik kreeg door dat ik misschien wel bij de top kon behoren en besloot mijn studie te onderbreken. Het doel is overigens nog wel om hem ooit nog af te maken.’ Voor nu streeft Morgan eerst een carrière na in het windsurfen, een keuze die met zijn opeenvolgende overwinningen tijdens de Aloha Classic gerechtigd lijkt.

Voorlopig is het dus nog vooral Ho’okipa wat de klok slaat voor Morgan. 200+ dagen per jaar op deze droomspot. Vaart hij echt nooit eens ergens anders? ‘Jawel, als ik echt uitgeput ben ga ik weleens naar Sprecks om te springen, of naar Camp One waar mijn zeilsponsor Jeff Henderson van Hot Sails Maui woont. Maar dat komt eigenlijk maar zelden voor.’ Overigens is hij realistisch als het op ‘zijn’ stekkie aankomt. ‘Ho’okipa is een super mooie spot, maar ook een lastige. Er staan bijna altijd golven en het waait vaak, maar de golf zelf is verre van perfect. Er zitten dagen bij dat het fantastisch is, maar meestal zijn een verschillende secties die breken, waardoor het lastig is om meerdere manoeuvres op één golf te doen. Afhankelijk van de swellrichting kan het ook nog een behoorlijk choppy zijn.’ Als ik Morgan vraag of hij soms campagne voert om toeristen weg te houden van zijn eiland, lacht hij hard. ‘Welnee, het is gewoon de waarheid! Wat te denken van de rotsen en de channel’, vervolgt hij zijn betoog. ‘Als het klein is, is het geen probleem, maar als de golven groter worden moet je precies voor de rotsen langsvaren om naar buiten te komen. En als het echt groot wordt, zoals op de afgelopen Aloha, dan breekt ook de channel. De wind kan ook nog eens heel offshore en vlagerig zijn, met bijna geen wind binnenin, waardoor het nog lastiger wordt om naar buiten te komen. Het is eerder regel dat uitzondering dat mensen op de rotsen eindigen.

Weet je: ik vaar het meest op Ho’okipa omdat het zo dicht bij ons huis is, en omdat het de meest consistente spot is. Maar elke spot met goede golven interesseert me. Het hoogst op mijn lijstje staan Kaapverdië en Fiji, er gaat niets boven cleane golven met side-offshore wind!’ Sinds een aantal jaar verlaat hij zo nu en dan het eiland om mee te doen aan evenementen van de American Windsurf Tour zoals in Pistol River, Baja California, en sinds afgelopen zomer doet hij mee aan de PWA world cups op Gran Canaria en Tenerife, overigens nog zonder al te veel succes. Hij hoopt hierin progressie te boeken, en is vooral geïnteresseerd in het wave-evenement in zijn ‘vaderland’ Frankrijk. ‘Mijn hoofddoel is beter worden met wind van links, en mijn jumps in het algemeen. Ik wil consistenter worden in mijn doubles en in de toekomst ook beter presteren op de Europese events van de PWA world tour. Ik wil meer zijn dan die gast die goed vaart op Ho’okipa. Gasten als Brawzinho of Ricardo, zo wil ik zijn.’ En de world cup op Sylt, heeft hij daar misschien nog interesse in? ‘Nee, alsjeblieft nee. Ik wil er niet eens aan denken om te varen in die onshore wind en kou. Laat mij dan maar lekker in boardshorts voor de deur varen, op good old Ho’okipa.’

Met wat voor gear voer je tijdens de Aloha Classic?

‘Ik heb dit jaar precies dezelfde shape gebruikt als vorig jaar. Het board ligt heel dicht bij de productieboards van JP, de bodem komt zelfs rechtstreeks van de 68 liter Radical Thruster Quad. Dit maakt dat hij scherper turnt, en wat langzamer planeert, maar dat is niet echt een probleem op Ho’okipa. Verder heb ik tijdens al mijn heats gevaren met hetzelfde zeil: mijn 4,9 Hot Sails KS3.’

De meeste riders op Ho’okipa varen op boards van lokale shapers, best een verrassing dat de Aloha Classic gewonnen wordt op een board van een buitenlander.

‘Ja klopt, maar JP-shaper Werner Gniggler maakt natuurlijk al heel lang boards voor Jason Polakow, een van de meest radicale riders ooit, dus die weet echt wel hoe hij een goed waveboard voor Ho’okipa moet bouwen.’

In wat voor een set-up voer je het board?

‘De laatste vijf jaar gebruik ik bijna alleen maar quads, ze passen perfect bij mijn vaarstijl. Ik had ook wat twinfins die te gek voeren, maar de quad is veelzijdiger. Ik heb nog niet veel in de thruster set-up gevaren, in Pozo en Tenerife vorige zomer werkte het goed, maar voor mij gaat er niets boven de combi van snelheid, drive en manoeuvreerbaarheid die de quads me bieden.’

Oplettende lezers zullen zich de zonnebril herinneren waarmee Morgan als klein ventje altijd het water op ging. Het was geen schreeuw om aandacht of sponsordeal, maar pure noodzaak. ‘Ik heb last van een aandoening genaamd pterygium, waarbij er op het hoornvlies vanuit de traanbuis naar het midden van het oog een witgelig slijmvlies groeit. Het komt vaak voor bij mensen die veel tijd op het water doorbrengen, zoals vissers en surfers, vandaar ook bijnaam ‘surfer’s eye’. Het is niet gevaarlijk, maar het kan wel irritaties opleveren. Door het dragen van een bril waren mijn ogen minder geïrriteerd. Helaas stopte Oakley met het maken van de bril die me perfect zat, dus doe ik het tegenwoordig zonder.’

Dit artikel is afkomstig uit de Motion #3 van 2016. In het laatste nummer van motion staat een spotguide van het Amstelmeer. Dit nummer kunt u hier bestellen. Wil je niks meer missen op het gebied van windsurfen word dan abonnee!

 van