12-08-2020 - Windsurfen, Leesvoer

DE KONING IS DOOD. LANG LEVE DE KONING

De kogel is door de kerk: Kiran Badloe vertegenwoordigt Nederland op de Olympische Spelen van Tokyo. Op het WK in het Australische Sorrento in februari kreeg de bloedstollende broederstrijd met Dorian van Rijsselberghe een passend slot. ‘Als je me van tevoren had gezegd dat ik om naar Tokyo te mogen eerst de tweevoudig olympisch kampioen moest verslaan, die één keer wereldkampioen en twee keer tweede op het WK zou worden, had ik het niet voor mogelijk geacht.’ Twee interviews op afstand, samengevoegd tot één spannend jongensboek.

We slaan dit boek open middenin het laatste hoofdstuk. Voorafgaand aan het wereldkampioenschap RS:X in Australië is de stand om de nationale selectie voor de Olympische Spelen in evenwicht, met voor zowel Dorian als Kiran een gouden en een zilveren plak op de voorgaande WK’s. Omdat de door hen zelf gekozen selectieprocedure uitgaat van de resultaten op de drie WK’s in aanloop naar de Spelen is de uitgangspositie voor Sorrento duidelijk: wie voor de ander eindigt, gaat naar Tokyo.

Kiran, jij ging als een raket uit de startblokken.

‘Ja, de eerste drie dagen gingen echt super. Ik merkte dat ik er echt nog een grote stap bovenop kon doen vergeleken met de trainingen eerder.’

Jullie doen alles samen, tot aan de startlijn delen jullie informatie met elkaar. Nu ging jij duidelijk beter, en voer Dorian wat mindere races. Hoe voelde dat?

‘Dat was voor mij ook apart. Ik had graag gezien dat Dor er in het begin wat lekkerder uitkwam. Hij had wat probleempjes met zijn vin, daar probeer je dan samen een oplossing voor te vinden. Ja, ook in deze situatie. Er staat van alles op het spel, maar we beseffen wel dat de manier hoe we het altijd doen de manier is die tot succes leidt.’

Dorian, hoe kijk jij terug op het WK?

Plechtig stemmetje: ‘Een bewogen WK waar veel realisaties plaatsvonden.’ Lacht. ‘Het was een heel apart WK omdat het gewoon niet liep. Die eerste paar dagen kon ik niet de vinger op de pols leggen: waarom kan ik niet hard gaan, waarom kan ik het board niet laten lopen, waarom kan ik tactisch niet de juiste klappen maken? En vooral: waarom kan ik bij mezelf niet op de juiste momenten de knop omdraaien om goed te varen? Dat had wat tijd nodig, ik moest mezelf echt een spiegel voorhouden. Kijken wat er aan de hand was in mijn hoofd, want het zat allemaal in mijn hoofd.’

Wat zag je in die spiegel?

‘Verwarring, hahaha. Vooral veel verwarring. Wat wil je nou precies? Dat was toch wel de hamvraag.’

Wanneer was je eruit?

‘De een na laatste dag, toen het zeg maar te laat was. De keuzes voor mijn toekomst kwamen toen eindelijk naar boven, omdat ik in een positie zat waaruit ik niet meer terug kon komen.’

Het was geen vervelende realisatie. Je had je ook al gekwalificeerd kunnen hebben.

‘Nee, helemaal níét! Eindelijk was duidelijk was wat aan de hand was. Dat gaf heel veel opluchting, bijna een soort blijdschap.’

Je kwam erachter: het is goed zo. Ik wil niet meer naar de Spelen. En toen viel er zo’n last van je af dat je ook maar meteen de sterren van de hemel bent gaan varen.

‘Inderdaad. Precies dat.’

En zo werd de medal race nog een echte thriller.

‘Ja, dingen kunnen raar lopen. Voor een klein moment leek het erop dat het zelfs nog mijn kant op zou gaan vallen. Dus ja: berespannend, ook voor mij. Maar eindelijk had ik de rust in mijn kop om gewoon een goede race te varen. Wat eruit komt, komt eruit. Ik had het niet meer in de hand. Me daaraan kunnen overgeven was heel fijn. Dan kan ik lekker varen.’

Kiran, jij ging die race in met tien punten voorsprong. Kat in het bakkie zou je denken.

‘Tien punten lijkt veel, maar met het dubbele puntensysteem in de medal race kan het snel gaan. Vooral omdat je met tien mensen vaart die allemaal hartstikke goed en snel zijn, fysiek fit en tactisch goed. Ik wilde koste wat het kost geen valse start creëren. Maar doordat ik daar te voorzichtig was, lag ik in het begin gelijk achteraan. Toen had ik voor mezelf wel een besefmoment van oké, Dor ligt lekker voorin, ik ben hier achterin aan het kloten. Wat ik nu aan het doen ben is niet genoeg, ik ga verliezen. Ik wist dat ik alles uit de kast moest halen om er nog wat van te maken.’

Toen jij over de finish kwam wist je natuurlijk nog niet waar Kiran zou eindigen.

‘Nee, ik wist dat ik het beste had gedaan wat ik zou kunnen doen, niet alleen met een eerste plek, maar ook alle frustratie en ophopingen van emoties er finaal uitpompen in die laatste race, lekker alles even helemaal kapotmaken haha. En dan na afloop op de boot zitten en kijken waar Kiran finisht. Maar dan wel in mijn hoofd de gedachte: wat er gebeurt, gebeurt er.’

Kiran: ‘Er hing een hele aparte sfeer, voor iedereen die aan het kijken was en voor alle mensen in de race zelf, want iedereen had door wat er voor ons op het spel stond en hoe we moesten finishen. Die zaten met spanning mee te kijken: oh jee, Kir gaat het vergooien!’

Het was een race in een race.

‘Ja, iedereen wist hoeveel punten er tussen ons in zaten en iedereen wist dat als Dor zou winnen, ik vijfde moest worden. Als je in zo’n kleine groep vaart is het heel makkelijk om de rest in de gaten te houden. Iedereen had door dat Dor eerste lag, en ik nog achtste. En iedereen wist ook gelijk: hij gaat hiermee tweede worden, Dor gaat winnen.’

Hoe heb je het tij kunnen keren?

‘Er was één cruciaal moment, waarop ik doorhad dat ik niet goed genoeg lag. Ik bedacht: er zijn twee manieren om hier naar te kijken. Een soort afsluitende gedachte: je gaat de Olympische Spelen niet halen, of: waar je nu ligt is niet goed genoeg. We moesten nog een halve race varen. Wat ik vanaf dat moment ging doen was kijken naar de mensen voor me en iedereen benoemen. ‘Deze jongen ligt nu voor je, normaal zit ik makkelijk voor hem, dus dat gaat nu ook lukken. Doe er een schepje bovenop.’ En dan de jongen daarvoor: normaal vaar ik ook voor hem, dus waarom lig ik er nu achter? Nog weer een schepje erbovenop. Met die precieze woorden heb ik de knop om weten te zetten, in plaats van het kopje te laten hangen.’

Vanaf wanneer wist je dat je safe zat?

‘Ik kreeg door dat ik hem had toen ik de laatste keer bij de bovenboei was. Tegelijk moest ik mijn positie de rest van de race nog wel zien vast te houden; vlak achter mij lagen drie mensen die ook nog voor hun plekje aan het vechten waren en wilden opschuiven.

‘Toen ik halverwege de downwind zat ging Dor over de finish. Ik wist dus dat ik vijfde moest worden en niet zesde of zevende. Terwijl ik mezelf helemaal het zuur in werkte besefte ik: hier lig ik goed, maar het kan nog op elk moment fout gaan. Geloof me, ik heb best wel wat spanning gehad tijdens de race!’

Wat had je gedaan als Kiran een plaats lager was geëindigd?

‘Dat zou eigenlijk een kut scenario geweest zijn. Om in de juiste race mode te zitten en lekker te kunnen varen had ik de avond ervoor met mezelf afgesproken: wat er ook gebeurt, ik ga niet naar de Spelen, het is goed zo. Dus ik sta dan niet heel erg te springen om naar de Spelen te gaan, en Kir heeft een slechte medal race gehad. Die krijgt dan best wel een klap, omdat-ie de hele week goed gevaren heeft en dan ietsjes minder in het laatste stuk. Dat zou niet mooi wezen. Maar ik had de ticket afgestaan. Dan had ik kunnen zeggen: Kir, het is goed zo.’

Uiteindelijk staan jullie samen op het podium. Een mooiere manier om het stokkie door te geven is er bijna niet.

‘Het was een droomeinde, echt waar. Dat het zo geëindigd is, Kir tot op het laatste moment goed vasthouden, ervoor zorgen dat-ie er alles aan doet om die wereldtitel te verdedigen, en dat ik de laatste drie races goed heb kunnen varen… het was fijn om het zo te kunnen afsluiten.’

Hoe voelde het voor jou Kiran?

‘Het was voor mij vooral een opluchting. Als je van tevoren zegt: je mag naar de Spelen, maar dan moet je een tweevoudig olympisch kampioen verslaan, die één keer wereldkampioen gaat worden en twee keer tweede op het WK, dan denk je: een onmogelijke taak. Ik wist dat het heel moeilijk zou worden. Maar ik was de laatste vier jaar wel heel vastberaden dat ik naar Tokio wilde, en dat ik er alles aan zou doen om te zorgen dat ik de selectie zou winnen. Als je hem dan wint is dat een enorme opluchting.’

Het vervolg had je je waarschijnlijk wel wat anders voorgesteld.

‘Ja, dat kun je wel zeggen. Met dit WK had ik de best mogelijke voorbereiding op de Spelen. En die zouden we nog doorbouwen samen met Dor, om in Tokio weer te gaan pieken. Nu wordt het even sleutelen. De planning die we hadden gemaakt richting Tokio geldt niet meer. Maar ik denk dat we samen met Aaron genoeg vertrouwen hebben in ons eigen kunnen dat we deze piek kunnen gaan nabootsen in de zomer van volgend jaar.’

Er zijn momenteel geen wedstrijden, geen trainingskampen in het buitenland. Hoe blijf je in conditie?

‘Ik ben in Scheveningen veel op het water met mijn wing, daarnaast probeer ik een paar keer per week even een uurtje op de plank mee te pakken, om het boardgevoel te houden. Ik hoef niet elke dag te trainen, maar één à twee keer per week toch even die RS:X rondpompen helpt om de muscle memory scherp te houden.

‘We hebben inmiddels ook weer twee events op de kalender staan: het EK dat midden mei had moeten zijn is verplaatst naar november, nog steeds in Griekenland. En dan volgend jaar mei het WK in China. Meer weten wij ook nog niet. Of we nu gelijk naar Griekenland gaan om te trainen, of we überhaupt het WK gaan doen… Ik zou het leuk vinden als het doorgaat, zodat ik weer een beetje m’n normale ritme kan oppakken.’

Over ritme gesproken: Dorian, jij bent inmiddels drie maanden Olympiër af. Hoe gaat het bij jou?

‘Goed, heel goed zelfs. Het is natuurlijk best apart als je van olympisch atleet naar huisvader gaat. Ik zit in de luiers en de kinderoppas. Maar ik ben er volle bak van aan het genieten, dat samenzijn met mijn familie. En af en toe ga ik surfen of wingen.’

En windsurfen?

‘Nee, op dit moment helemaal niet. De paar oude RS:X-en die onder m’n huis lagen zijn naar de stort, afgezien van één zeil ligt er thuis geen windsurfmateriaal meer. Het is wingen, golfsurfen en mountainbiken.’

Tegen de tijd dat jij straks gaat trainen met Kiran heb je dus maandenlang geen giek aangeraakt.

‘Klopt. Maar ik zal nog steeds wel fit zijn. Niet per se windsurffit, maar ik denk dat het meer het doel is dat ik erbij betrokken ben, voor de algemene dingen. En de techniek zal nog wel aanwezig moeten wezen. Ik zal geen hele dagen meer tot de max kunnen gaan, maar als ik ervoor ga dan kan ik echt nog wel pushen.’

Jullie hebben met deze broederstrijd het windsurfen enorm in de kijker gespeeld. Denk je dat nu deze strijd gestreden is, en Dorian uit beeld raakt, het zal lukken die aandacht vast te houden?

‘Deze broederstrijd is een onderdeel geweest van zijn verhaal en van mijn verhaal. Ik zie het meer als een hoofdstuk. We hebben dat samen mogen delen, en dat is supermooi in beeld gebracht. Voor Dor was het – even heel symbolisch – zijn laatste hoofdstuk, en voor mij is het nog ergens middenin het boek. Wat gaat er allemaal gebeuren in het volgende hoofdstuk? We gaan vast weer een hele interessante periode tegemoet, daar ben ik van overtuigd.’

Woord Mart Kuperij
Beeld Ayolt Kloosterboer/NOS, Robert Hajduk/ShutterSail


Losse uitgaven van Motion zijn nu ook extra voordelig verkrijgbaar in de SOUL Webshop. Bestel Motion #1, 2, 3, 4 2019 en #1 2020 voor slechts € 7,95 in plaats van € 9,95 via onderstaande button en ontvang maar liefst 20% korting via deze link.

 van