De Long Term NL-Challenge
Het merendeel van de Nederlanders ging dit jaar niet in het buitenland op vakantie. Voor velen biedt deze tijd de uitgelezen mogelijkheid om Nederland eens écht op de fiets te verkennen. Met de Long Term NL-Challenge ontdek je in welke gemeenten je al gereden hebt, maar ook welke nog onaangeroerd zijn gebleven. Want de Veluwe of het Limburgse Heuvelland hebben we inmiddels wel gezien, toch?
De man achter Long Term NL-Challenge is Frank van Moorsel. Toen hij vanuit Budel naar Delft verhuisde, was hij niet meteen onder de indruk van zijn nieuwe fietsomgeving.‘Delft is een mooie stad’, geeft hij toe, ‘maar ik zou niet zeggen: kom hier eens lekker fietsen.’
Uit nieuwsgierigheid liet hij zijn blik eens over de landkaart gaan. ‘De duinen of het Groene Hart had ik inmiddels wel gezien. Ik dacht: laat ik eens kijken of ik ergens naartoe kan rijden waar ik nog nooit ben geweest.’
Zijn liefde voor kaarten maakte zijn ontdekkingstocht al gauw tot een verslavende onderneming. ‘Het begon letterlijk met een oude atlas waarin ik de gemeentes inkleurde waar ik al eens geweest was.’ Toen na Delft, West-Brabant en Zeeland ook de rest van Nederland aan de beurt was, bleek de atlas al gauw niet meer toereikend. Van Moorsel – in het dagelijks leven software engineer – bouwde een programmaatje waarmee hij bijhield in hoeveel Nederlandse gemeentes hij al had gefietst. ‘Op een gegeven moment heb ik die tool online gezet. Ik dacht dat ik daar vast twee of drie fietsvrienden blij mee zou kunnen maken.’
Inmiddels is zijn Long Term NL-Challenge wat hem betreft gierend uit de klauwen gelopen. Tijdens de coronacrisis fietsten we in Nederland niet alleen vaker, maar ook langer. En dat was te merken in het aantal aanmeldingen. ‘Er komen de laatste tijd zo’n 300 deelnemers per week bij. Per dag ontvang ik bijna 1000 updates van mensen die aan het fietsen zijn.’
Op Instagram feliciteert Van Moorsel alle fietsers die de challenge volbrengen. ‘Dat ga ik nog doen tot er vijftig renners gefinisht zijn’, zucht hij. ‘En dat aantal komt in hoog tempo in zicht.’
De Eerste
Grafisch ontwerper Yorit Kluitman was de eerste die heel Nederland officieel inkleurde. Hij maakte over zijn tochten in 2017 zelfs een fotoboek. ‘Ik ben tijdens m’n studie begonnen met fietsen’, vertelt hij. Iemand opperde hem destijds het idee om alle Nederlandse dorpen aan te doen, maar ons land telt toch wat veel dorpjes. Hij lacht: ‘Gemeentes zijn een stuk beter haalbaar.’
Tijdens zijn tochten maakte hij al talloze foto’s met z’n telefoon. Drie jaar na zijn eerste fietstocht kwam een ontwerpstudio met het idee om er samen een fotoboek van te maken. ‘Pas toen ben ik wat systematischer gemeentes gaan afwerken. Daarvoor was het meer een beetje random rondfietsen.’
Toen Yorit van de challenge hoorde bleek hij inderdaad alle gemeentes reeds te hebben bezocht. ‘Frank stuurde me meteen een berichtje en kocht mijn boek. Als dank heb ik daarna het logo van de challenge ontworpen.’
Kluitman bleek niet de enige die al heel Nederland zag. Ook Annemiek Balk heeft dit kunstje geflikt. Zij fietste in 2012 en in 2015 de hele Tour de France voor het profpeloton uit. Toen de Vuelta – waarvoor ze de start in haar woonplaats Breda mede zou organiseren – niet doorging, stortte ze zich op de 355 gemeenten in eigen land. Balk: ‘Je kunt mij helemaal gek maken met challenges. Ik heb blijkbaar een onbedwingbare behoefte om nieuwe dingen te doen, buiten te zijn, fysiek bezig te zijn, mezelf uit te putten.’
De laatste gemeente toucheerde ze in stijl. ‘Ik wilde niet voor één gemeente drie uur in de trein gaan zitten. Toen ben ik met een vriendin via Apeldoorn naar Lauwersoog gefietst en we hebben daar de veerboot gepakt.’ Op de weg terug hadden ze de hele dag regen en windkracht vijf tegen. Op de vraag waar die fietswoede toch vandaan komt, moet ze het antwoord schuldig blijven: ‘Ik denk inderdaad wel eens: waarom wil ik dit toch allemaal? Doe toch normaal!’
De Randjes Opzoeken
Utrechter Jair Hoogland pakte het kleuren van ons land nog wat groter aan. De afgelopen maanden fietste hij de volledige provinciegrenzen van Utrecht, Zuid-Holland, Flevoland, Drenthe, Noord-Holland, Noord-Brabant en Gelderland bij elkaar. De laatste provincieomtrek besloeg een luttele 627 kilometer en kostte hem bijna een etmaal – mét valpartij.
‘Ik fietste altijd al veel maar dit jaar is echt extreem’, lacht hij. ‘Ik hou vooral van het vinden van nieuwe paadjes en mooie stukken, Utrecht heb ik middels wel aardig uitgespeeld.’ Zo’n provinciegrens levert hem vooral een hoop voor- en napret op. ‘De lol begint eigenlijk al bij het maken van de route. En het is geniaal om na je rit een prachtig kaartje te zien.’ Hij weet nog niet of hij alle provinciegrenzen gaat fietsen, maar hij heeft uiteraard ‘alle routes al gemaakt.’
Dat ook de wat serieuze fietser tegenwoordig de mooie rondjes uitzoekt bewijst Otto Pelleboer. Hij haalt regelmatig het podium in criteriums, maar heeft ook al driekwart van de gemeentes afgetikt. ‘Hard fietsen is te gek’, zegt hij daarover. ‘Maar ik wil ook de paadjes vinden waar nog niemand is geweest.’ Zijn plezier begint vaak al met het puzzelen aan een toffe route. ‘Als ik toch vier uur moet trainen, kan ik er maar beter een afwisselend rondje van maken. Dan slinger ik de avond van tevoren vaak Komoot nog even aan.’ Goed routeplannen maakt volgens hem de rit ook interessanter. ‘Dan rij ik over een mooi paadje en dan denk ik: dit weggetje zag ik gisteravond, daar heb ik nog over getwijfeld. Maar ook wel eens: stom, nooit meer doen!’
De Aanraders
Yorit Kluitman maakte zijn mooiste foto’s in Drenthe. ‘Ik wist van tevoren niet dat het daar zo mooi zou zijn. Je ziet er prachtige paadjes, bossen en oude landschappen.’ ‘Bovendien’, zegt hij, ‘in Drenthe kom je bijna niemand tegen.’ Maar niet overal is het zo fietstochtvriendelijk: ‘Het ergste is misschien wel Zoetermeer. Daar ga je niet voor je plezier naartoe. Je fietst er van stoplicht naar stoplicht en de stad heeft een soort bloemkoolstructuur: je verdwaalt er altijd meteen.’
Ook Otto Pelleboer is gecharmeerd van Drenthe. Hij beleefde er zijn mooiste – en langste – dag op de fiets van dit jaar. Van het Gelderse Eefde reed hij naar de VAM-berg, een tot fietsparadijs omgedoopte afvalberg bij het Drentse Wijster. ‘Dat was ruim 200 kilometer die we met z’n vieren met dik 36 gemiddeld hebben gefietst. We zijn om vijf uur vertrokken, want ik moest van m’n vrouw om twaalf uur weer thuis zijn.’
Onderweg zag hij de zon opkomen op de Holterberg en op de VAM-berg waande hij zich eventjes in het buitenland. ‘Het is een vuilnisberg, maar ze hebben er iets geweldigs van gemaakt, met mooie klimmetjes en singletrails.’ Op de terugweg vond hij in het Salland nog een paar kasseienstroken en reed hij via Ommen en Dalfsen terug. ‘Als kind was ik daar wel eens op vakantie geweest en ik herkende de riviertjes, sluisjes en pittoreske steegjes. Geweldig!’
In Flevoland fietst hij liever niet meer. ‘Als ik bij mijn ouders in Kampen ben dan neem ik m’n fiets wel eens mee. Dan denk ik vaak: je zal hier maar je rondjes moeten rijden. Vier keer links, altijd wind. Daar heb ik helemaal niks mee.’
Na fietsavonturen in Frankrijk en op de Waddeneilanden blijft Zuidwest-Nederland Annemiek Balk nog het meest verbazen. ‘Neem Zeeland: de bruggen, de Oosterscheldekering. Eindeloze vlaktes met daarin de ingrepen van de mens. Dat zijn eigenlijk ook kunstwerken.’ Of ze ontdekt de subtiele glooiingen in het landschap, bijvoorbeeld in de buurt van het dorpje Riel. ‘Dan denk ik: wauw, is dit Brabant?’ Naar Oost-Groningen gaat ze liever niet meer terug, al is haar herinnering wellicht vertroebeld door het slechte weer. ‘Het was koud en het enige dat ik me herinner is leegte. Enorme leegte.’
De Finale
De bedenker van de Long Term NL-Challenge hoopt dit jaar zijn eigen challenge te voltooien. Tot voor kort miste hij nog een groot vlak aan de westkant van Nederland, dat hij in juli pardoes in één keer aftikte door – met omweg – van Delft naar Groningen te fietsen voor het goede doel. Vier lekke banden, 512 kilometer, 48 gemeentes en ruim 27 uur later kwam hij afgepeigerd aan in Groningen. Hij haalde er bijna duizend euro mee op voor een school in Kenia.
Voor de laatste drie gemeentes op de Waddeneilanden heeft hij de oplossing al in zijn hoofd. ‘We gaan over een maand nog met mijn vrouw en de kinderen wadlopen richting Ameland. Als ik daar een fiets huur hoef ik er daarna nog maar twee. Ik moet me aanpassen aan de agenda van m’n gezin, maar misschien kan ik het nog ergens tussen proppen.’
Het schijnt dat als je Strava aanzet op de boot naar Vlieland, je ook door een stukje gemeente Terschelling vaart. ‘Maar’, lacht hij, ‘dat zou natuurlijk niet helemaal eerlijk zijn.’
Zelf meedoen aan de Long Term NL-Challenge? Ga dan naar: longtermnlchallenge.nl.
Routes
Tekst door Joep Lucassen
Beeld door Yorit Kluitman en Bruno Bobbink
De nieuwste uitgave van Wielrenblad kun je bestellen in de Soul Webshop. Losse exemplaren zijn ook weer verkrijgbaar in de betere boekhandels. Ook is Wielrenblad #2 2020 beschikbaar in de Soul Kiosk App. Wil je voortaan geen nummer van je favoriete magazine meer missen? Word dan snel abonnee van Wielrenblad. Dan ontvang alle nummers als eerste in je brievenbus en profiteer je van alle voordelen voor onze trouwe abonnees. Bovendien houd je ook meer tijd over voor je volgende tocht!
