De magie van de Karawanken

Begin oktober reizen Kay en ik ongeveer 1200 kilometer af naar een jonge republiek begrensd door Oostenrijk in het noorden, Italië en de Adriatische Zee in het westen, Kroatië in het zuiden en oosten en Hongarije in het noordoosten. En met zelfs nog een klein stukje kust… een parel genaamd Slovenië.

De grens met Oostenrijk wordt gevormd door de Karawanken-bergketen, met toppen boven de 2000 meter, die deel uitmaakt van de Julische Alpen. We suizen via de Karawankentunnel Slovenië binnen. Ongeveer zestig kilometer over de grens belanden we in het donker middenin het bos. Op de plek die het begin- en tevens eindpunt van deze ontdekkingsreis vormt: Begunje na Gorenjskem. We nemen nog even kort de planning van komende dagen door en vallen vol verwachting heerlijk in slaap. Met op de achtergrond het geluid van een kabbelende riviertje aan de voet van de Julische Alpen. Deze alpen, vernoemd naar Julius Caesar, lopen van noordoostelijk Italië naar Slovenië en hebben met de Triglav een hoogste piek van bijna 3000 meter.

Gids

We hebben vroeg in de ochtend afgesproken met Klemen, een van de gidsen die ons avontuur op de mountainbike zal begeleiden. Klemen heeft na jaren werkzaam te zijn geweest in iets met computers en veel reizen, besloten te gaan doen wat hij het liefst doet: genieten van het buiten zijn en mensen helpen dit “buiten” te vinden. We besluiten ergens koffie te drinken om wat te babbelen. Onderweg passeren we de fabriek van de Sloveense trots Elan (grote fabrikant van ski’s, snowboards en boten) en maken verder kennis met elkaar in een groot hotel. Klemen vertelt in het kort wat we deze week gaan doen en meldt tevens dat het weer tot dan toe niet best is geweest, maar de voorspellingen zijn goed.

Omdat er zoveel is te zien en tijd een grote rol speelt, zullen we veel per auto afleggen en regelmatig lekker shuttelend van spot naar spot gaan. Het is niet de bedoeling dat we vaste routes rijden, maar dat we kennismaken met de schoonheid van Slovenië als een nog relatief onontgonnen mountainbikeparadijs. De eerste indruk: oogverblindend. Het lijkt alsof ze alle omringende landen, bergen en meertjes in een blender hebben gegooid en dat onze bestemming daar als “Chosen One” uit is voortgekomen. Deze week zullen we meerdere malen de Soča-vallei doorkruisen. We komen er snel achter dat de schoonheid van het gebied er ook voor zorgt dat de reclame industrie een “claim” legt op diverse plekjes. Zo worden we op afstand gehouden van de traag slingerende turquoise Soča, omdat een grote autofabrikant langs de oevers een commercial aan het schieten is. De filmploeg vraagt of we onze felgekleurde kleding en helmen even willen verbergen, zodat we niet per ongeluk opvallen tussen het groen.

Legalize MTB

In de loop van de eerste dag, na een mooie rit langs Mangart Pas, maken we ook kennis met Peter. Deze spil van het Sloveense MTBconsortium zal ons samen met Klemen een paar dagen vergezellen. Peter is de stuwende kracht achter het in kaart brengen van de meest uiteenlopende mountainbikeroutes in Slovenië. Zijn missie: Slovenië omtoveren tot een mountainbikeparadijs! Hij vertelt tegen welke problemen hij en zijn mensen aanlopen. Veel overleg is nodig om de diverse belanghebbenden gelijkgestemd te krijgen om oeroude wetten open te breken en aan te passen aan de moderne tijd. De mountainbikesport is relatief jong in Slovenië en niet altijd is even duidelijk wat wel en wat niet mag. Het is officieel pas vanaf 2014 toegestaan om met een fiets de natuur in te gaan. Een hele oude wet kon worden aangepast.

Peter vertelt dat het shirt dat hij draagt resultaat is van een grootscheepse protestactie na het afgelasten van een mooie marathon in het gebied. “Legalize MTB” staat er op het shirt, gedragen door de vele deelnemers die meededen aan de protesttocht van een aantal jaren geleden. Deze rit heeft geleid tot de start van constructief overleg en heeft er tevens voor gezorgd dat er serieus geluisterd wordt naar het consortium. Er wordt gewerkt aan het tot wasdom brengen van de mountainbikesport in dit gebied.

Het consortium probeert een case-study te worden voor de rest van Europa, zo vertelt Peter verder. Hij haalt als voorbeeld aan dat in Slovenië de aansprakelijkheid van landeigenaren is bijgesteld. Iets wat in Oostenrijk nog een “big issue” is.

Verse sporen

Klemen brengt ons en Peter naar Kobariski Stol. Het gebied is prachtig en rauw. Helaas schuiven donkere wolken voor de zon. Regenjasjes worden aangetrokken en de hoezen gaan over de rugzakken. Daar waar je fietst heb je het idee dat er nog nooit een fietser je is voorgegaan. We komen niemand tegen en trekken overal “verse sporen”. De meeste mountainbikers weten dat het volgen van wandelpaden vaak mooie tochten oplevert. En in Slovenië zijn de hikers een zeer grote en machtige groep. Juist die groep opent de armen voor ons mountainbikers. Zo worden er wandelroutes geopend voor fietsers en komen er trekkershutten beschikbaar. Mooi en imposant resultaat is een route van bijna 2000 kilometer, verdeeld in 41 stages en talloze stempelposten onderweg: de “Slovenska turnokolesarska pot – STKP”. Gezien de groote van het land is dit echt imposant.

Tijdens een van de mooiste afdalingen van deze week treffen we het niet met het weer. Het regent en hagelt. We leren dat de vele paden die in het gebied lopen hun oorsprong vinden in de Eerste Wereldoorlog. Aangelegd om mens en materieel te vervoeren richting het front. Een front waar we eigenlijk langs fietsen. Sommige paadjes zijn bezaaid met een soort kasseien, die als gevolg van regen en hagel garant staan voor de nodige hartkloppingen. De route heeft alles wat mountainbiken mooi.

maakt en staat bol van technische uitdagingen en obstakels. Deze afdaling is de enige die we deze week in de regen ervaren en blijkt een aanslag op het concentratievermogen. De energie vloeit dan ook langzaam weg uit armen en bovenbenen. Tot overmaat van ramp volgen er wat lekke banden en vliegt een van de polderboys nietsvermoedend ogenschijnlijk de weg kwijt rakend de berg af. Het leidt tot wat ongeruste momenten. Een verlossend telefoontje maakt duidelijk dat de weg niet kwijt is, maar gewoon netjes gevonden blijkt. Alsof de duvel ermee speelt trekken de wolken weg en laden we onder een stralend zonnetje de spullen in. Deze dag zit erop.

Fris en fruitig staan we de volgende, zonnige dag op. Klemen brengt ons naar een berg genaamd Krn. Op 1002 meter bevindt zich voorzien van een prachtig uitzicht – Planini Kuhinja: een knus huisje waar je wat kunt eten en drinken. We ontmoeten er een drietal mannen met verschillende nationaliteiten, die oorspronkelijk individueel, maar later als drietal de Trans-Slovenië zijn gaan fietsen en ze komen hier bij van de heftige klim die wij met een morrende auto hebben volbracht. Na een mooi gesprek nemen we afscheid en we klimmen het eerste gedeelte tot de start van de afdaling.

Peter neemt ons vervolgens mee naar een prachtige surfstyle afdaling. We besluiten na een korte pauze verder naar beneden tesuizen, richting de Tolmin-kloven. Het laagste punt in het zuidelijkste deel van het Triglav Nationale Park. De hoeveelheid mensen van oosterse afkomst met een camera om de nek lijken een voorbode van een bezienswaardigheid. En ja hoor, een hoge brug over water!

Na de lunch vertrekken we richting Kolovrat. Wat volgt is een prachtig uitzicht en we zien in de verte de Adriatische kust. Het blijkt hier een openluchtmuseum. Het is moeilijk voor te stellen dat op deze locatie duizenden mannen jarenlang ingegraven zaten en niets anders deden dan naar de bergrug aan de overkant schieten. Naar het schijnt is er vijf meter van de berg af geschoten. Peter laat ons restanten zien van Joegoslavische uitkijkposten (het uiterste puntje van het IJzeren Gordijn) en toont een deel van het Pad van de Vrede. Dit pad verbindt belangrijke plekken uit de Eerste Wereldoorlog en tevens de Julische Alpen met de Soča Vallei alsook de Soča Vallei met de Kras-regio en de Adriatische Zee. Je kunt het pad per mountainbike volgen. Het pad is in totaal 109 kilometer lang en kent grof gezegd vier klimmen van ongeveer 200 meter naar ruim 1500 meter hoogte.

Peter en Klemen zijn trots op hun land alsook op het enthousiasme waarmee de mountainbikesport volwassen wordt en hoe de groep serieus genomen wordt in het politieke landschap. In het ‘Take Care Of Your Trails Weekend’, dat een initiatief is van de IMBA (International Mountain Bicycling Association) gingen de Sloveense trailbuilders fier aan kop, gevolgd door de Schotten. Terwijl de wolken en ondergaande zon prachtige patronen op de bergen schilderen, lopen we naar de auto en eindigen de dag in Tolmin, waar we weer genieten van een culinair avontuur.

Bikepark Vogel

De volgende dag ontmoeten we Primož Figaro Ravnik. Hij neemt ons mee naar boven, naar zijn kindje Bikepark Vogel. Primož is beroepsmilitair, trailbuilder, parkshaper en thrillseeker, maar is bovenal een freerider. Onder een knalblauwe hemel en genietend van de zon stappen we van gondel over in stoeltjeslift en hobbelen we naar grote hoogte richting de start van het bikepark. We genieten, verleggen wat grenzen en zien hoe hard, zo vreselijk hard, Primož naar beneden rost onder volledige controle van fiets en lichaam.

De laatste dag fietsen we rond Radovljica en we eindigen op de locatie waar deze week ook begon. Het weer sputtert een beetje tegen. We zijn op het Planinca Plateau in de Karawanken-keten. Hoe hoger we komen, hoe mistiger het wordt. Op de plek waar we een fantastisch uitzicht zouden moeten hebben is het alsof we ons aan de rand van een wit tekenvel bevinden en de klif waarop we staan het laatste tekenwerk is. Op de top ligt een boek waar met name wandelaars hun naam en een bericht achterlaten en melden voor de hoeveelste keer ze de klim hebben gedaan.

Afsluiter

We maken een prachtige lange afdaling en surfen als het ware over een door de natuur aangelegde bobsleebaan naar beneden. Het laatste gedeelte van de route ligt bezaaid met kleine stenen. Het voelt niet prettig. Je kunt er met snelheid praktisch niet remmen, want de stenen beginnen te rollen. We gaan voorzichtig naar beneden. Na een flinke schuiver vinden we het wel mooi geweest. We bezegelen de mooie afdalingen met een drankje in een gezellig koffiehuisje. Het is een mooie afsluiter van een week vol extremen. Het past daarnaast bij het streven van de Slovenen om als MTB-natie een erg serieuze rol te spelen. Het is een prachtig land met warme mensen en heerlijk eten. Het enthousiasme waarmee men meedoet aan het ‘Take Care Of Your Trails Weekend’ vormt het bewijs dat mountainbiken hier de kinderjaren ontgroeit.

Dit artikel is afkomstig uit Up/Down #2 van 2017. Wil je meer lezen ? Bestel ‘m dan snel in de SOUL Webshop of neem een abonnement en kies ervoor om dit magazine ook te ontvangen. Met een abonnement op Motion geniet je naast het laatste nieuws, de vetste trips en beste gear als eerste op je mat van nog meer voordelen, dus check snel onze abonnee-pagina!