De Swett gravel ride
In een mooi, rustig en uitdagend gebied fietsen we de favoriete Swett routes.
Tekst & Beeld: Marcel Liu (Licello)
Ik was de laatste paar maanden al vaker wezen gravelen in Zuid Limburg. Aangezien een fiets makker van mij een cycling lifestyle café geopend heeft in Eys. Hij biedt naast lekkernijen en fietsaccessoires ook mooie routes aan, guided of GPX-bestand. We hebben samen de gravel GPX routes al meerdere keren gereden en het was altijd genieten.
Kennen jullie dat gevoel. Dit gevoel achtervolgd mij al jaren. Ik heb in Zuid Limburg altijd het gevoel dat ik in het buitenland rond rij in eigen land. De pittoreske dorpjes, met vakwerkhuizen, boeren hoven, de enorm mooie vergezichten en de hoeveelheid rust en de gravel of onverharde wegen.
Op vrijdag was ik voor mijn doen nog behoorlijk aan de rock en roll geweest in de stad (punk rock concertje). En het was een latertje met een katertje. Het was alweer een tijdje terug dat ik live muziek gehoord of gezien had. Het was het katertje waard. Wat een gezelligheid.
Gelukkig had ik op zaterdag niet erg vroeg met Branco afgesproken in zijn toko. Na wat slaap had ik het katertje overwonnen.
We hadden besproken om na sluitingstijd nog één van de nieuwe gravel guided rondes te gaan verkennen. We dronken een koffie en aten nog wat, voordat we de zonsondergang tegemoet reden. Wow wat een mooie tocht had hij weer eens uitgedacht. Op enige kleine aanpassingen na perfect zei hij. Ik begreep wat hij bedoelde. Door enige kleine veranderingen zal de tocht als guided tour echt perfect doorrollen. En het was weer eens genieten.
Swettday
Zondagmorgen stond ik bijtijds op. Na een power ontbijt met Branco vertrekken we tezamen rond de klok van half 9. Hij rijd naar de zaak en ik rij naar het start-/finish locatie slash de gezellige weide op landgoed Terworm. Hoppa ik parkeer mijn fiets in de stalling en hoppa naar de tafels met Swett girls om mijn startnummer op te pikken. Ik was in mijn hoppa mood omdat ik nog wel een shot cafeïne van zo’n heerlijke speciaal koffie kon gebruiken.
Geheel onverwachts loop ik tegen twee oude bekenden aan.
Hey goedemorgen Groningers zei ik, dat is lang geleden zeg wat leuk. De gebroeders Luikens en ik fietsten zo’n 30 jaar gelden bij de zelfde MTB club onze rondes. Goed om te zien dat ze nog steeds genieten van de fiets. De Broeders waren naar Zuid Limburg gekomen om één van de mooie Swett race routes te rijden. Geheel onverwachts sta je zomaar even 30 jaar terug in de tijd. Dat was echt gaaf om ze naar zo’n lange tijd weer eens gezien en gesproken te hebben.
Hoppa nogmaals waag ik de weg naar mijn “speciaal” koffie.
En weer kwam ik een oude bekende tegen… Eén van de twee van Alpsoluut uit A’dam IJburg. Richard was hier samen met Irma, en Meike een vriendin van hun. De Alpsoluutjes vertelden mij tijdens de koffie dat ze zich voor de 50 km gravel afstand hadden aangemeld. Ze waren met hun Swett Smockelaer AR’s naar Swett county gekomen om deze eens goed te testen en vooral om alles te genieten. Precies om 10:00 werd er gezamenlijk gestart. Samen met team Alpsoluut begon ik het Swett avontuur. Tot de pauze plek liepen de twee gravel afstanden samen op. Daarna splitsen ze zich in elk hun eigen richting. Ik had me voor de 80 km aangemeld, zo kon ik dus nog een tijdje met ze meerijden.
Lekke banden festijn
De twee Alpsoluutjes hadden zich qua hun gravel fietsen erg goed voorbereid. Meike had haar cyclocrosser op zaterdag al de sporen gegeven en een behoorlijke tocht gereden van Roermond naar Heerlen. Niet te lang na de start bogen we richting de Belgische Voerstreek waar we vele mooie onbekende gravelpaden voorgeschoteld kregen. Hier kwam Meike er halfweg de tocht, en wij ook er achter dat er veel doorns op onze route lagen doordat ze LEK reed, en ja als er één begint waarom dan niet gelijk twee Richard stond ook lek. Het plekje waar het gebeurde leek er wel voor gemaakt. We konden mooi aan de kant van het gravelpad de binnenband wisselen of plakken op het terrein van de lokale golfclub. Je komt er meestal te laat achter als je iets vergeten bent. Op dit kritische moment besefte Meike dat ze haar zadeltasje bij de start was vergeten. Dat hete dat ze haar reserve binnenband en plakt spullen niet mee had ,dooooooh.
Gelukkig had Richard nog plakkers mee, helaas geen tweede binnenband. Als snel kwamen we er achter dat er een afloopdatum op het lijm van de plakkers zit. De plakkers waren zo uitgedroogd dat ze voor geen meter plakte. Gelukkig kende ik nog enige reparatie trucjes die ik in de Alpen op transalps vaker heb moeten gebruiken. Zulke tricks kunnen je nog wel eens letterlijk je leven redden. Met tegendruk van gras of wat ik nu gebruikte een business card tussen binnen en buitenband. Helaas werkte het deze x niet!
We hadden eerst nog te kampen met Richards binnenband en het ventiel. Elke x als we de band weer vol hadden en het pomp slangetje losdraaien kwam het binnenwerk van het ventiel ook mee en pssssssst daar stond hij weer leeg. Naar meerdere keren proberen was het mij toch gelukt…
Meike stond uiteindelijk weer lek binnen een half uur. Dit keer hadden we geen mogelijkheden meer anders dan bij het huis aanbellen waar we voor stonden. Ze hielpen ons aan plakkers die plakten en ze hadden zelfs een voetpomp voor ons neergezet. We danken ze vriendelijk voor hun hulp en we waren eindelijk weer on the road.
Pauze plek en splitsing
Van waar we hebben staan kloten met lekke banden tot en met ventiel binnenwerk wat zich losdraaide. Was het nog geen 10 km tot onze pauze plek. Meike was zo slim en kocht direct een nieuwe binnenband. Helaas zei ze, ze hebben hier geen kop koffie en een rijstevlaai. Daar had ze onderweg al over zitten dagdromen en dat had ze zich gewenst. We namen genoegen met bananen, repen en allerlei andere lekkernijen voor onderweg. Ik had genoeg aan een banaan en vulde mijn bidon nog eens op. Tot mijn stomme verbazing was de tijd, doordat we pech hadden, voorbij gevlogen. We hadden bijna bijelkaar 2 uur gebruikt. Hier bij de pauze plek besloot ik de 50 km route ook maar te rijden en niet hier bij de splitsing mijn eigen weg te gaan en het resterend te rijden van de 80 km tocht. De 50 km volgde vanaf de pauze plek toch nog een route over mooie paden en 3 klimmetjes via Slenaken, Wittem en Eys. Wat wacht es even, we komen nog langs hele goede koffie en Bananenbrood als jullie daar zin in hebben dan stoppen we even voor een bakkie bij Branco ([un]paved)! We stemden allen te samen toe, en zo kreeg Meike toch nog gewenste kopje koffie. Naast heerlijke versnaperingen, werden er ook nog enige fiets accessoires gekocht voordat we weer voor de laatste panorama klim en afdaling. We keerden laat, voldaan en overgelukkig terug op het even terein – start-finish Landgoed Terworm.
Waar de Swett biertjes al rijkelijk vloeiden en één van de beste vegie of beef burgers ons aan lachten… Aan de mega gezellige sfeer die er Landgoed Terworm gaande was. Was het te merken dat de Swett ride van 2022 een zeer geslaagd event was voor iedereen.
Nu er ook 2 mooie gravel routes zijn bijgekomen. Is dit ( vond de race tour ook te gek) tot nu toe de meest gezellige event van ’22!
Ook nieuwsgierig geworden naar de volgende SwettRide, Check hun website: www.swettcycles.com
Tekst door Marcel Liu / Licello
Foto’s @alpsoluut
Wil je meer wielrennieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Wielrenblad en volg ons op Facebook en Instagram!
