Défi Wind Japan
De Défi Wind is een begrip onder windsurfers in Frankrijk en ver daarbuiten. Dit surffestival waar meer dan duizend windsurfers met elkaar de strijd aan gaan vindt jaarlijks plaats in het Zuid-Franse kustplaatsje Gruissan, en sinds een paar jaar ook op exotische locaties als Tahiti en Bonaire. Afgelopen februari werd er een nieuwe evenement aan het lijstje toegevoegd: de Défi Wind Japan. Windsurfen in het land van de rijzende zon.
Miyako Island, 28 februari 2019. Aan de waterkant van Maehama Beach staan 80 windsurfers te wachten op instructies van Défi’s geestelijk vader en wedstrijdleider Philippe Bru. Het wind waait tussen de 10 en 15 knopen, grote zeilen en boards met hier en daar een foil sieren het strand. Onder de windsurfers veel Japanners, met daar tussenin een blonde Spanjaard (Björn D), een vrolijk springende Arubaanse (Sarah-Q), een filosofische Marokkaan (Boujmaa G), een stoïcijnse Duitser (Philip K), aangevuld met een handjevol Fransozen en Italianen. Philip kijkt op zijn horloge en richt zich tot de deelnemers: ‘Aftur ze jetski joe pass. So nót before. But aftur. Okay, readie? I give joe faiv seconds zen I tell ze jetski. And joe go. Aftur.’
Sinds 2001 vindt in Gruissan de Défi Wind plaats. Ontstaan uit een initiatief van het Franse Wind Magazine, de toeristenbureau van Gruissan en Philippe Bru en zijn crew is het evenement uitgegroeid tot het grootste windsurffestival ter wereld. Windsurfers uit alle windstreken gaan de vaak meedogenloze Tramontana-wind te lijf, in een race van 40 kilometer. Om ook mensen van buiten Europa kennis te laten maken met het concept, en de windsurfsport verder te promoten, maakt de organisatie in 2015 voor het eerst een uitstapje buiten de landsgrenzen. In Tahiti wordt de toon gezet met twee long distance-races op helderblauw water en de jaren daarna volgen Mauritius en Bonaire. Op het Japanse eiland Miyako wordt gestreden om de titel van de eerste Aziatische Défi.
Miyako is niet direct wat je je voorstelt bij het land van de rijzende zon. Het eiland ligt in de zuidelijke provincie Okinawa, vlakbij Taiwan en mixt het tropische klimaat van Maui met de exotische cultuur en de taal van Japan. Palmbomen, witte zandstranden en een gemiddelde wintertemperatuur van 20 graden gecombineerd met sushi, sake en de grenzeloze Japanse gastvrijheid. En niet te vergeten: van oktober tot maart waait er een passaat-achtige wind die het eiland tot een potentieel freeride- en slalomparadijs maakt.
Op bijna 11 duizend kilometer van Gruissan is het concept hetzelfde als altijd. Een mix van professionals en amateurs, allemaal op dezelfde startlijn, voor een long distance-race met zo min mogelijk regels: wie het eerst over de finish gaat, wint. Wanneer de wind niet voor iedereen planeerbaar is (een van de basisregels voor een officiële wedstrijd op de Défi Wind), worden er funraces gehouden zodat de deelnemers alvast kunnen wennen aan het format en vooral lekker kunnen varen. Geen overbodige luxe in Japan, want de locals zijn gemotiveerd tot op het bot en willen niets liever dan de degens kruisen met de aanwezige professionals.
Meer nog dan een wedstrijd is de Défi Wind een viering van de windsurfsport. Een evenement waar windsurfers uit alle windstreken zich vier dagen lang onderdompelen in alles wat met windsurfen te maken heeft. Er wordt gevaren, uiteraard, maar als de wind even niet meewerkt gaat het feest op de kant gewoon door. Dan worden er ervaringen uitgewisseld over spots, en gaan de deelnemers bij elkaar en de aanwezige pro’s te rade voor de beste board-vin-combinaties, racetactieken of zeiltrimtips.
Hoewel de long distance-races zeker geen makkie zijn (dé betekent letterlijk ‘uitdaging’ in het Frans), staat de fun voorop. Zoals Boujmaa Guilloul filosofeert: ‘De Défi Wind is waar windsurfen om gaat. Een grote groep windsurfers die plezier maakt, met een leuke mix van pro’s die ervan leven, en amateurs die ervóór leven. Ik vind het een unieke ervaring, want ik ontmoet surfers die vaak nog gepassioneerder zijn dan ikzelf. Een goede reminder ook dat ik mijn prachtige windsurfleventje niet voor lief moet nemen!’
Omdat er ten tijde van het evenement een tyfoon boven de Filipijnen ligt speelt de wind een kat en muisspelletje met de deelnemers. De dagen die volgen wisselen zon en tropische buitjes elkaar af. Bij een wind tussen de 10 en de 15 knopen worden nog een aantal funraces gevaren (door Philippe steevast ‘funny races’ genoemd). Philip Köster moet alle zeilen bijzetten om überhaupt te kunnen planeren en ook Dunkerbeck staat standaard op zijn big board met 9,4 en doet niet mee om de winst, maar wat zal het. De echte winst is voor de amateurs die naast ze varen, ze voorbij steken of zomaar ineens naast ze zitten tijdens de lunch of het diner. Zoals de 53-jarig Thomas Moldenhauer, oud-wedstrijdsurfer uit het Duitse Osnabrück zegt: ‘Vroeger voer ik slalomraces in Duitsland, als je dan in de eerste ronde werd uitgeschakeld, kon je net zo goed naar huis. Bij de Défi Wind vaar je elke race en omdat het long distance is breng je veel tijd door op het water. Tuurlijk: we hebben tot nu toe wat pech met de wind, maar de sfeer is geweldig, je wordt omringd door wereldkampioenen en je kunt alles aan ze vragen. Dat is gaaf en heel anders dan toen ik vroeger aan het racen was, toen de topriders niet veel ophadden met de amateurs.’
Ondertussen groeit de honger naar een officiële race en een geldig resultaat voor het evenement. Want hoewel het aantal funraces inmiddels op vijf staat, is het voorlopige hoogtepunt de verloting van gesponsorde prijzen door eventsponsor Hirato-san, die door middel van een publiekelijk ‘rock, paper, scissors’ – ‘janken’ in het Japans – de prijzen verdeelt. Een hilarisch ritueel, dat zoals het Japan betaamt met vrolijk ceremonieel omringd wordt en vol overgave gespeeld wordt door alle deelnemers.
De laatste dag van het evenement worden de deelnemers verwelkomd met een strakblauwe hemel en schuimkopjes op het water. Met 14-20 knopen vanuit het zuiden biedt het stuk water tussen Maehama Beach en het eiland Kurima de perfecte speelplaats voor een downwind course van een kleine vijf kilometer, met de nish vlak bij de toeschouwers op het strand. In de eerste race is het voormalig Défi-winnaar Andrea Cucchi die als een kanonskogel van start gaat vanachter de – volgens velen iets te laat vertrokken – start- boot. Hij leidt de race van start tot finish, kort gevolgd door collega-pro’s Ludo Jossin en Nico Warembourg. De Italiaan droomt al van een tweede titel, maar de tweede race breekt hem op. Hoewel hij comfortabel als tweede finisht achter Ludovic Jossin, is hij vergeten in te checken. Een doodzonde bij de Défi Wind, waar veiligheid voor alles gaat, en zodoende wordt hij in overeenstemming met de regels gediskwalificeerd. Ook Sarah-Quita Offringa, die op dat moment rond de zesde plaats in het overall klassement staat, vergeet een krabbeltje te zetten voor ze het water op gaat, waardoor het pad naar de overwinning openstaat voor lichtweerspecialist Yuki Sunaga.
Bij de heren gaat de strijd om de eerste plaats door tot de laatste race. Na zijn overwinningen op de Défi Wind in Gruissan en Bonaire schreeuwde Nicolas Warembourg van de daken in Japan te gaan voor de grand slam. Om zijn woorden kracht bij te zetten wint hij de derde en laatste race van de dag, maar Ludovic Jossin laat zich niet van de wijs brengen. Door als tweede te finishen in race 3, houdt de Spanjaard zijn voorsprong van precies één punt op Warembourg. Er wordt nog een echte long distance uitgezet in de lagune om de deelnemers nog één keer tot het uiterste te pushen, maar net als een dag eerder verjaagt een enorme bui de wind, waardoor de start voortijdig moet worden afgebroken. Het betekent dat Ludovic Jossin en Yuki Sunaga de winnaars zijn van de eerste Défi Wind Japan. De prijsuitreiking wordt nog even uitgesteld omdat een van de deelnemers niet heeft uitgeklokt. Na een korte zoektocht blijkt hij niet kwijt, maar gewoon nog even te genieten van het laatste restje wind. Zo kunnen even later de trofeeën worden uitgereikt en de champagne (en sake) rijkelijk vloeien.
De volgende ochtend leven een paar freestylers leven zich uit op het lege, azuurblauwe water tussen Miyako en Kurima Island; de wind is helemaal terug. Op het strand herinnert alleen de enorme berg boardbags nog aan de Défi Wind, en de kater van het afsluitende feestje natuurlijk. Op het water mag Dunkerbeck dan misschien niet meer de allersnelste zijn, in de bar is hij nog steeds heer en meester.
Na Gruissan, Tahiti, Bonaire en Mauritius is Japan een waardige toevoeging aan het lijstje van ‘uitdagingen’ gebleken. Een geslaagde mix van avontuur, cultuur en windsurfen. Op echt windsurftoerisme is Miyako nu nog niet ingericht; er zijn geen windsurfscholen of verhuurcentra, dus je zult jezelf moeten redden en echt op avontuur moeten gaan. Of je doet mee met de Défi Wind Japan 2020, dan kun je tussen het cultuur snuiven en windsurfen op paradijselijke wateren ook nog een vorkje prikken met een paar wereldkampioenen.
Ook meedoen aan de Dé Wind? Elk jaar wordt rond het Hemelvaartweekend in Gruissan de originele Défi Wind gehouden, Liever een tropisch avontuur? Van 27 februari tot 1 maart 2020 is de Défi Wind terug in Japan; de uitgelezen kans een bijzonder stukje Japan te ontdekken op je windsurfboard. Voor informatie en registratie voor Défi wind Japan klik hier.
Tekst Mart Kuperij , Beeld Jean Souville, Erwan Jau roy, Stuki-san
Dit artikel komt uit Motion #1 van 2019 . Op de hoogte blijven van al het windsurf nieuws? Abonneer je dan snel op Motion en volg ons op Facebook en Instagram!
