27-12-2016 - Kitesurfen, Nieuws, Leesvoer

Designer Notes

Ontwerper Coleman Buckley over de oorsprong van Ride Engine.

Voor de reviews die je eerder in dit nummer al tegenkwam, haalden we de afgelopen maanden verschillende merken en modellen trapezes in huis. Van sober tot kleurig, klassiek tot hypermodern, voor ieder wat wils. En over iedere trapeze wisten we wel een leuk inleidend tekstje te schrijven. Behalve over de Hex-Core trapeze van Ride Engine, die we met zijn minimalistische ontwerp, slider-bar en harde backplate totaal niet konden plaatsen. Na een overzees belletje met grondlegger Coleman Buckley weten we meer.

designernotes3

Lang voordat het merk Ride Engine in onze kiteshops terecht kwam met productietrapezes gingen er al geruchten over Nederlanders die custom trapezes bij jou bestelden. Hoe ben je eigenlijk trapeze- ontwerper geworden? ‘Toen ik begon met het maken van trapezes was dat puur voor mijzelf, het is nooit de bedoeling geweest een bedrijf te starten. Ik ben altijd naar school gegaan met de intentie om dokter te worden, maar tegen de tijd dat ik mocht solliciteren voor een medische opleiding was ik helemaal verknocht aan het kitesurfen. Zelf bleef ik maar problemen houden met de trapezes die ik in de winkels kocht, dus probeerde ik ze te verbeteren door er extra straps en padding op aan te brengen. Na veel experimenteren kwam ik op het idee om een ‘shell harness’ te maken; een trapeze met een harde schaal.’

De Ride Engine trapezes zijn redelijk smal vergeleken bij die van andere merken, waarom kies je er voor om maar een klein oppervlak van de rug te ondersteunen? ‘De harde schaal verspreidt de druk anders dan een zachte trapeze, waardoor je niet zo veel oppervlak nodig hebt om comfortabel te kunnen varen. Toen ik me realiseerde dat een kleinere trapeze werkt was het een gemakkelijke keuze: een kleine trapeze is licht en je houdt meer bewegingsvrijheid over.’

En blijkbaar waren veel kitesurfers het daarmee eens: wanneer werd jouw hobby een business? ‘Op een dag kwam ik een hele groep kiters tegen op mijn homespot, ik herkende enkele gezichten uit de video’s die ik online had gezien. Ik introduceerde mezelf en zij maakten grappen over mijn zelf geknutselde gear. Toch wist ik ze uiteindelijk te overtuigen om mijn creatie eens te proberen. Dat beviel ze wel en daarop volgde het verzoek om voor de hele crew trapezes te maken. Ik was vereerd dat ze mijn spullen goed vonden. Een paar maanden later kreeg ik een belletje van iemand uit Noorwegen, hij had iemand met een trapeze van mij gezien en wilde er ook zo een hebben. Dat was mijn eerste echte order. In het begin ontving ik alleen orders via mond op mond reclame. Na negen maanden had ik zo veel opdrachten dat ik besloot een website te maken en serieus een business op te bouwen.’

designernotes4

Wat is je gedachte achter een trapeze? Heb je een bepaalde eigen ontwerpfilosofie? ‘Mijn focus ligt geheel op performance. Als een bepaald element van de trapeze iets bijdraagt aan het vaarplezier, dan voegen we het toe. Als het puur om het uiterlijk van de trapeze gaat, of iets wat puur voor de marketing afdeling makkelijker verkoopt, dan schrap ik het. De marketingafdeling haat dat, haha! Als ontwerper echter, is het een geweldig beleid want het maakt de meeste beslissingen bijzonder simpel en het resulteert in een product waar alles wat je nodig hebt op zit, zonder toeters en bellen. Je moet het niet vergelijken met het minimalisme van een fiets met slechts één versnelling, het is juist een eerlijke evaluatie van de waarde van iedere feature.’

Verschil je met die benadering van andere trapeze ontwerpers? ‘Ik denk dat andere bedrijven altijd proberen meer nieuwigheden aan hun trapezes toe te voegen, zodat ze er beter en geavanceerder uit zien dan het jaar er voor. Maar de meeste toevoegingen zijn onnodige fratsen en dat heeft geleid tot opgeblazen gear die meer gericht is op aandacht trekken op de schappen van een kitewinkel.’

Je was de eerste om trapezes zonder vaste haak, maar met een touw te ontwerpen. Kun je meer vertellen over hoe dit idee tot stand kwam? ‘Naar mijn mening zijn trapezehaken en chickenloops zwaar gedateerd, ze zijn ooit uitgevonden als een onontwikkeld safety-systeem. Daar komt ook de naam chicken vandaan, want voor de tijd van de chickenloop bonden heldhaftige rijders zich met een gewone loop, zonder safety release, aan een vlieger vast. Als je vaak uithaakt tijdens het varen dan heeft een trapezehaak nut, maar voor ieder ander type kiten is het een inefficiënte manier om jezelf aan de vlieger vast te maken. Omdat kiters zo gewend zijn aan de trapezehaak verwacht ik niet dat ze er á la minute vanaf durven te stappen, daarom bieden we die optie ook voor onze trapeze aan.

De slider bars heb ik niet zelf bedacht, dat is een setup die door de kiters aan de Amerikaanse westkust al sinds het begin gebruikt werd. Ik was echter wel de eerste persoon die de slider-bar in een commercieel product verwerkte. Met zo’n bevestiging kun je je lichaam vrijer bewegen, ongeacht in welke richting de kite je trekt. Het voelt minder alsof je achter de kite aan gesleurd wordt. Omdat er bij die constructie ook geen spreaderbar aan te pas komt, heb je als bijkomend voordeel dat deze ook niet vervelend kan draaien of in je maag gaat drukken.’

designernotes5

Je custom trapezes deden het erg goed toen je de touwtjes nog volledig zelf in de handen had, waarom besloot je bij Slingshots moederbedrijf 7-Nation aan te haken, en daarmee de overstap te maken van custom trapezes naar een productiemodel? ‘Ik zag dat mijn design veel gekopieerd werd en maakte me zorgen dat ik platgewalst zou worden door de grotere bedrijven zodra zij mijn technologie toe zouden passen. Er zijn een boel kopieën op de markt nu: gelukkig is het vooral een marketing hype, tot dusver heeft nog niemand een echte harde schaaltrapeze kunnen maken. En niet zonder reden: het is ook echt een nachtmerrie om ze te fabriceren. Ik vind alle frames en schalen die concurrerende bedrijven in hun trapeze stoppen een lachertje. Je kunt ze zonder veel kracht te zetten zo ombuigen. De hulp die 7-Nation bood was – ook ongeacht de dreigende concurrentie – zeer welkom, nu kan ik meer tijd aan het ontwerpen besteden en zit ik niet meer vast aan alle logistieke aspecten die bij bedrijfsvoering horen.’

Verschillen de productietrapezes veel van de trapezes die je custom hebt ontworpen? ‘Helemaal niet eigenlijk, ze worden nog steeds voor hetzelfde doel, volgens dezelfde filosofie gemaakt.’

designernotes6

Hoe zorg je er voor dat de productiemodellen zo precies in de holte van je rug vallen? Want niet iedereen heeft toch hetzelfde type rug? Gebruik je daarvoor mannequins, of een 3D software misschien? ‘Toen ik nog custom trapezes ontwierp maakte ik gebruik van een speciaal type thermoplastic, waarmee ik een afdruk had van de rug van iedere klant. Dat gebruikte ik als een mal waar ik vervolgens verschillende lagen carbonvezels overheen legde, om de schaal te maken. Na een paar jaar had ik honderden van deze plastic rug afdrukken en daaruit haalde ik bepaalde gegevens: de afmetingen en vorm voor de productieschalen.’

Je begon ooit door trapezes te tunen voor kitende vrienden met specifieke eisen. Hoe beïnvloeden de teamrijders vandaag de dag het ontwerp van je trapezes? ‘Ik ben bevriend met het merendeel van het team, dus veel feedback krijg ik in alledaagse gesprekken. In de auto of met een biertje in de kroeg bijvoorbeeld. Het hele team heeft mijn telefoonnummer en emailadres, dus ik krijg ook een hoop geschreven feedback. Nog steeds baseer ik het hele ontwerp op de feedback van de teamrijders. Uiteraard luister ik ook naar wat andere gebruikers vertellen, maar dat kan soms wat overweldigend zijn omdat er zo veel zijn en ze allemaal hun zegje willen doen. Bovendien suggereren ze vaak opties die ik zelf al geprobeerd heb: het team weet beter waar we mee experimenteren en kan daarom vaak nuttiger feedback geven. Dat wil echter niet zeggen dat ik consumentenfeedback niet serieus neem. Inspiratie of een goed idee kan overal vandaan komen.’

designernotes7

Denk je dat trapezes nog steeds veel verbeterd kunnen worden? Heb je een tipje van de sluier van een project waar je nu mee bezig bent? ‘Ik denk dat de custom fit destijds een goede ontwikkeling was, daar ga ik ook graag mee verder. We werken nu aan een software applicatie die het mogelijk maakt om de rondingen van je rug te scannen met de camera op je mobiele telefoon. Daarnaast denk ik ook dat de verbinding tussen je trapeze en de spreaderbar nog lang niet uit geëvolueerd is. Ik werk nu aan trapezes waarbij de spreaderbar en de schaal uit een scharnierend geheel bestaan dat in elkaar kan sluiten.’

Tekst: Lisette Blankenstijn

Beeld: 7-Nation

Dit artikel is afkomstig uit de Access #2 van 2016. Dit nummer kunt u hier bestellen. Wil je niks meer missen op het gebied van Kitesurfen word dan abonnee!

 van