Dirty Boar: helse graveltocht

Op vrijdagmiddag 8 september rolden wij in de stromende regen in onze verwarmde auto met een heerlijk 80’s muziekje aan richting Malmedy voor de eerste editie van de Dirty Boar gravel ride. Door gravel riding is er een glorieuze terugkeer ontstaan van de zuiverste vorm van (koers)fietsavonturen. De keuze om met één fiets allroad te kunnen gaan: wow. Het is geen koersfiets, geen veldritfiets of mtb (atb). Nee, het is een graveleur. Van de verharde weg naar gravel naar allerlei andere onverharde wegen tot aan trails: dat is toch glorieus onbegrensd. 

Tekst: Marcel Liu / Licello.nl 

Beeld: Franziska Wernsing (@talesontyres) en TJAMP

Malmedy kende ik alleen van verhalen, doordat er vaker iets geschreven was over de mogelijkheden voor mtb’en.Na 2 uurtjes rijden vanuit Noord Brabant stapten we uit onze warme auto recht in een natte doorweekte wereld. We checkten in bij de vriendelijke jongedame aan de balie van de backpackers, die tevens dienst deed als bar. Daar hadden we direct kunnen aanschuiven, maar we waren te nieuwsgierig naar de omgeving van de Ardennen. We bevonden ons immers aan de voet van een heuvelachtig en zeer groene natuurreservaat de Hoge Venen, puur natuur.

Via smalle alpine-achtige wegen waren we aangekomen op ons slaapadres, wat onze nieuwsgierigheid gewekt had. Enkele momenten later reden we weer via slingerwegen over hoogplateaus richting Ovifat. De omgeving deed ons denken aan de Alpen en Amerika. Wij zochten een piepkleine dorpje waar onze GPS zelfs moeite mee had om het juiste adres te vinden. Uiteindelijk vonden we de cafetaria (kantine) van ski Ovifat. Hier zouden we starten in de vroege morgen. De Dirty Boar organisatie had geregeld dat je je startnummer vandaag kon afhaalden. Het was niet druk in de kantine, maar ook hier werd al een pintje gedronken. Locals wisten ons te vertellen dat als hier sneeuw valt (voor het laatst nog in januari 2017, 45cm) zij een keurig skigebiedje 2 kilometer piste tot hun beschikking hebben. Kijk, dát zijn nog eens insidertips. Wij zullen ski Ovifat in de gaten houden en na de geweldige graveleur ride Ovifat nooit meer vergeten that’s for sure.

Het begon in maart toen een facebook posts over de Dirty Boar gravel ride mij lokte. De graveleurs van de organisatie beloofden dat het een zware dag zal worden, want dat is waar ze zelf van houden. Het idee van Dirty Boar is ooit geboetseerd toen deze jongens na een gravel ride over het kanaal in België een pintje dronken. Met 170 kilometers en 2700 hoogtemeters in het vooruitzicht was ik er van overtuigd dat het een zware avontuurlijke dag in het zadel zou zijn, besloot ik me aan te melden.

Toen ik op de dag zelf om vijf uur wakker werd met in een split second de gedachte “waarom doe ik dit in godsnaam” wist ik waar ik aan begon toen ik mijn klaar gelegde kekke pakkie met accessoires en een stevige bak met muesli zag staan: ik ga de Dirty Boar fietsen.

Waar het gisteren op de startlocatie nog erg rustig was was het nu gezellig druk. Klakske, helm en bril op, schoenen aan eten, pomp in mijn achterzakjes, banaan naar binnen: check en gaan met die banaan! We werden toegesproken en aangemoedigd door een megafoon de boodschap: denk eraan, het is geen race, geniet van de omgeving en van het avontuur! Vervolgens werden we in blokken van een twintigtal bikers losgelaten. Start en go het bos in, als je pech had stond je in de modder plassen tussen de wortel passages even stil in een kleine opstopping. Maar de startgroepen blokken viel dat allemaal best mee.

Ondanks de regen van de dag ervoor en op de dag van de ride stonden er 250 bikkels van aan de start met mij. De organisatie had niets teveel of te weinig beloofd. Het waren harde, goed rollende en af en toe technische kilometers op geweldige gravelpaden, boswegen en trails. Na een stevige klim werd je over het algemeen beloond met een snelle afdaling in een goede flow. De stukken asfalt die je tegenkwam waren kort en soms zelfs even welkom. De voedingszones waren echt super gepland en een plezier, want de wafels en bananen waren echt een genot naast alle gels en sportrepen. Alsof we nog niet nat en vies genoeg waren, liep de route op het einde nog even door een waterpark. Up en down, heen en weer langs de rivier en er doorheen.

Tijdens de Dirty Boar had ik momenten van twijfel, ik voelde me goed en slecht tegelijk. Door alle regen van deze dag vergat ik weleens dat de zon er af en toe er ook eens was. Mentaal en fysiek is dit een ware uitdaging, een puur en heroïsch avontuur.. Ik kan me niet anders voorstellen dan dat andere deelnemers net als ik erg diep zijn gegaan. Maar aan het eind van de zware dag in het zade,l smerig tot in je oren, stonden – of nee zaten – we allen voldaan in de kantine met onze verhalen met een frietje en biertje in de hand en niet te vergeten een brede glimlach op ons gezicht.

De Dirty Boar: a hell of a gravel ride! Voor meer info over de Dirty Boar 2018 ga naar www.dirtyboar.be.