drie musketiers op de fiets – La Paz – Uyuni
Na hun studie waren Vera, Rubie en Carlien klaar voor een echte uitdaging en besloten van Lima naar buenos Aires te reizen. Wat natuurlijk een hele leuke reis is, maar wat het écht bijzonder maakt is dat ze dit op de fiets gaan doen. Een reis van ruim 4000 km dwars door het Andes gebergte en verschillende woestijnen. Gedurende hun reis zullen zij ons regelmatig op de hoogte houden van al hun belevingen. (Deel 8 )
Na alle avonturen die we beleefd hebben in en rond la Paz, wordt het hoog tijd de Casa de Ciclistas te verlaten en weer op de pedalen te springen. Onze weg gaat naar Uyuni, maar welke weg we precies zullen nemen is nog de vraag. Gaan we over die beroemde zoutvlaktes, onverhard en rechtstreeks naar Uyuni of door de bergen en helemaal via Sucre en Potosi?
Eerste maar naar Ururo en dan beslissen we daar. Ons pelotón is inmiddels versterkt met Fast and the Furious (Eise en Ben). Omdat we allemaal niet kunnen wachten om weer in de vrije natuur en over de stille hoogvlaktes van Bolivia te sjeezen, zoeken we een lift die ons het eerste stuk omhoog, door het drukke verkeer en de smog, de stad uit helpt. Eerst voelen we ons een beetje schuldig, alsof we vals spelen, maar als we eenmaal op de weg naar Ururo op de fiets zitten zijn we maar wat blij. Zelfs hierboven, al een heel stuk uit la Paz, worden we nog helemaal gek van het verkeer en vooral van de uitlaatgassen die de geringe hoeveelheid zuurstof op deze hoogte flink vervuilen. Gelukkig wacht ons de verassing van een gloednieuwe weg in aanmaak, waar auto’s nog niet op mogen rijden, maar wij lekker wel.
Eenmaal in Ururo heeft een van onze trouwe stalen vrienden een nieuwe spaak nodig, wat ondanks een hele wijk vol fietsenmakers toch nog een hele klus blijkt te zijn. De fietsenmaker die uiteindelijk de klus weet te klaren vraagt ons naar de betekenis van het woord ‘fucking’. Omdat een buitenlandse fietser voor ons, met een geheel kapotte fiets dat woord maar tegen hem bleef roepen en hij toen niet naar de betekenins heeft durven vragen.
Omdat Fast and the Furiousde voorhoede vormen vliegen we als echte snelheidsduivels over de altiplano. Helaas zijn we gedwongen om vanaf Ururo een stuk de bus te nemen vanwegen ziekte (salmonella houdt helaas niet net zoveel van fietsen als wij dat doen). Hiermee is gelijk de keuze gemaakt over welke weg we kiezen en daar krijgen we geen spijt van. We nemen de bus naar Sucre, de culturele hoofdstad van Bolivia en een prachtige oude koloniale stad omringd door de meest prachtige besneeuwde bergtoppen van het Andes gebergte. Daarna trekken we door naar Potosi, de hoogste stad ter wereld en tevens ooit de rijkste stad van heel Zuid Amerika, toen Spaanse kolonisten daar mijnen met zilver ontdekten. Allebei prachtige oude steden om te zien, met hun koloniale architectuur, enorme geschiedenis van bezettingen, slavernij en vrijheidsstrijders. Onder de indruk van alles wat we gezien en geleerd hebben en eindelijk alle salmonella weer onder de duim hebbende, wacht ons een nieuw fietsavontuur op de weg naar Uyuni. Nog geen half uur onderweg worden we verrast door een enorme regen- en hagelbui, en meer dan eens liggen er restjes sneeuw langs de weg. Het is geen gemakkelijke weg met soms grote stukken klimmen en vaak een gemene tegenwind, maar de weg is onvoorstelbaar mooi! Besneeuwde bergtoppen, groene valleien en hoog oprijzende rode rotspartijen wisselen elkaar af. En dan fietsen we over de laatste bergkam en dalen we dol gelukkig de vlakte op, in de richting van een rode zee van zout, de Salar de Uyuni, die zich voor ons uitstrekt.
Besos Las tres Mosqueteras
Lees hier Deel 1, Deel 2, Deel 3, Deel 4, Deel 5, Deel 6 & Deel 7
