Drie musketiers op de fiets – op naar argentinië

Na hun studie waren Vera, Rubie en Carlien klaar voor een echte uitdaging en besloten van Lima naar buenos Aires te reizen. Wat natuurlijk een hele leuke reis is, maar wat het écht bijzonder maakt is dat ze dit op de fiets gaan doen. Een reis van ruim 4000 km dwars door het Andes gebergte en verschillende woestijnen. Gedurende hun reis zullen zij ons regelmatig op de hoogte houden van al hun belevingen. (Deel 10)

In de eerste plaats zijn we naar San Pedro De Atacama in Chile gefietst omdat er vanuit San Pedro een weg dwars door de bergen van de Andes naar Salta loopt. Over anderhalve week willen we in Salta zijn voor carnaval, en het is ongeveer 700 km dus dat zou moeten lukken. Op onze rust dag in San Pedro, na de zanderige tochten ten zuiden van Uyuni, komen wij echter tot de ontdekking dat de weg van San Pedro naar Salta onverhard is!

Met onze (type) banden en de hoeveelheid bagage betekent dit kleine feitje dat we nooit op tijd voor carnaval in Salta zullen zijn. We hebben een nieuw plan nodig! Of we fietsen dezelfde weg als we heen zijn gekomen terug: 43 kilometer door de woestijn de berg op, op het heetst van de dag want de grens gaat pas om 9u ´s ochtends open. Of… je gooit je charmes en je fietsbroek in de strijd en je vindt een geweldig alternatief! En zo parkeren we onze 3 stalen dames op een vrachtwagen die gloednieuwe auto´s vervoerd. Wij klimmen zelf in een van de auto’s op het bovendek en zo rijden wij met een panorama view helemaal tot de grens van Argentinie. Bij het zien van de 43 kilometers door het achterraam van de auto kunnen we het niet helpen.. We grijnzen we van oor tot oor!

We dromen alledrie al maanden over onze aankomst in Argentinie; fietsen in de zomer, groene bergen, overal bomen, lekkere wijn en mooie mannen! De eerste 2 dagen na de grens fietsen we nog over de hoogvlaktes van de Andes en zo krijgen we de kans waardig afscheid te nemen van die bizarre, eindeloze, lege en overweldigende vlaktes van de Andes. Op de weg merken we wel al verschil. Je zou een gedicht aan het asfalt kunnen wijden, er staan keurige verkeersborden langs de weg en er scheuren nieuwe in plaats van voor-oorlogse auto´s op de weg. We zijn verbaasd dat alleen een grensovergang al zoveel verschil maakt.

Na twee dagen fietsen we het eerste dorp van Argentinie binnen, Susques. Vera regelt dat we in de tuin van de politie mogen kamperen. Het hele korps is in rep en roer dat er drie dames in hun tuin kamperen en om 11 u ´s avonds worden we uitgenodigd voor een traditioneel gerecht bereid door de politiechef. Het hele korps is apetrots en ze zijn blij dat er eens wat gebeurt op die lege altiplano. Zij vertellen ons ook dat we niet naar Salta moeten voor carnaval, maar naar Tilcara. Met alweer een nieuw plan stappen we de volgende ochtend al snel op de pedalen, op weg naar het feest! Maar helaas er ook snel weer af. Het is noodweer en we zijn gedwongen met het geluid van de hagel op onze tent de rest van de dag spaans te studeren. De volgende ochtend doen we een nieuwe poging en beklimmen gelijk onze laatste top van de Andes op 4170m. En de afdaling, de afdaling die ons de Andes langzaam uitleidt, is om je vingers bij af te likken.

Dolgelukkig fietsen we Tilcara binnen om ons in het carnavalsgedruis te storten. Salud!

Las Tres Mosqueteras

Lees hier Deel 1, Deel 2, Deel 3,  Deel 4,  Deel 5, Deel 6, Deel 7, Deel 8 & Deel 9