Drie musketiers op de fiets – ¡Over de altiplano naar het Titicaca meer!
Na hun studie waren Vera, Rubie en Carlien klaar voor een echte uitdaging en besloten van Lima naar buenos Aires te reizen. Wat natuurlijk een hele leuke reis is, maar wat het écht bijzonder maakt is dat ze dit op de fiets gaan doen. Een reis van ruim 4000 km dwars door het Andes gebergte en verschillende woestijnen. Gedurende hun reis zullen zij ons regelmatig op de hoogte houden van al hun belevingen. (Deel 5)
Wauw, we kunnen het zelf amper geloven… HET IS ONS GELUKT!! Met onze stalen vriendinnen Gerda, Gloria en Gertruida rijden we Cusco, de prachtige, heilige Inca stad op 3400m. hoogte binnen. We verblijven hier voor 9 dagen in hostel Estrellita, bekend onder iedereen die reist op twee wielen. Het lijkt daar dan ook de gewoonste zaak van de wereld om op je fiets (of motor) het Andesgebergte te bereiden. Hier durven we onze fietsen wel achter te laten en een uitstapje te maken naar een van de zeven wereldwonderen, Machu Pichu. Hierna trekken wij snel onze culturelen jassen weer uit en onze fietsbroeken weer aan en gaan we opweg naar het Titicaca meer! Het eerste deel van de weg, de Sacred Valley uit tot aan Sicuani, verbazen we ons over de lang gestrekte en groene vallei ingesloten tussen monsterlijke bergen.
We worden flink gematst omdat de weg amper op en neer gaat. Het lijkt soms wel of we door de Nederlandsche polders fietsen maar dan op een enorme hoogte. We kamperen onderweg op fantastische plekken. Zoals op het land bij tante Luz die ons verwent met de locale specialiteit trucha frita (gebakken forel), of met uitzicht op een een sprookjesachtige laguna bij Sangara. Na Sicuani staat ons na een lange tijd weer een echte uitdaging te wachten, we moeten voor het eerste stijgen tot boven de 4000m. en onze lui geworden kuiten beginnen al te trillen bij het idee. We onderschatten onszelf echter en fietsen bijna zingend naar boven. Onderweg fietsen we langs een tolhuisje waar de mannen naar buiten snellen als ze ons zien aankomen en ons in het Spaans een paar grappen toeroepen over de omvang van onze bovenbenen.
Door het wisselvallige weer heeft onze kilometerteller soms moeite met het bepalen van de juiste hoogte. Zo komt het dat wij, wanneer wij volgens het ding de verwachte bergtop van 4312 m. hebben bereikt, van de fiets springen voor een heuse overwinningsceremonie met een fotoshoot en een fles bruine rum. Rozig en helemaal klaar voor de beloofde downhill worden we echter na de eerstvolgende bocht verrast met nog een flinke klim tot de echte top van Abra la Raya. Deze bergpas is gelijk de grens tussen de Cusco en Puno regio, en na de top rijden we een heel andere wereld binnen. De gezellige warme pampa heeft zich verruild voor een kale, gure, droge en winderige vlakte die zich uitstrekt tot aan het Titicaca meer. Onderweg vieren we Carlien haar 26e verjaardag met gebakken lamavlees en téveel bruine rum voor boven de 4000m.
De combinatie van een kater, de felle zon en de hoogte verandert ons de volgende dag in slappe vaatdoeken en wanneer we het dieptrieste Juliaca voorbij fietsen besluiten we geen kamp op te slaan maar opzoek te gaan naar een lift die ons direct naar Puno brengt. Voor we het weten werpen twee politieagenten een blokkade op, houden een vrachtwagen aan en worden onze fietsen in de laadbak gehesen. Met het schaamrood op onze kaken, omdat de hulp van een stel smerissen meestal niet de beste manier is om vrienden te maken, stappen we in naast de chauffeur die het gelukkig maar wat gezellig blijkt te vinden. Zo rijden we in het late namiddag zonnetje Puno binnen, gelegen op de berghellingen met uitzicht over het Titicaca meer, een van de hoogst gelegen meren ter wereld en het grootste meer van heel Zuid Amerika.
Besos las tres Mosqueteras – musketiersopdefiets.wordpress.com
De route van Cuzco naar Puno
Lees hier Deel 1, Deel 2, Deel 3 en Deel 4
