DSOD 2019

Zon, wind, golven en plezier, zo laat de vierde editie van de Slag om Domburg zich het beste samenvatten. In alle opzichten was deze editie bijzonder ten opzichte van voorgaande jaren. Nooit eerder werd een zomereditie van de Slag om Domburg gehouden. En hoewel het een stuk warmer was dan voorgaande jaren was de actie er niet minder om, vertelt medeorganisator en fotograaf Patrick van Iersel.

Woord Patrick van Iersel  // Beeld Patrick van Iersel, Rinaldo Lokers / Zeeuwse Pixels

Eigenlijk was ik zelf nog maar net terug van vakantie in de Hohe Tauern. Ook daar was het bij tijd en wijle erg warm en waren de gevolgen van de klimaatsverandering op de gletsjers duidelijk zichtbaar. Tijdens onze vakantie had ik al gezien dat ik al een paar goede surfsessies in Nederland had gemist. Bij thuiskomst zag ik op Wetterzentrale boven de Azoren een kleine maar diepe depressie op de kaart staan. De straalstroom op 200 hPa stond als een rode brede snelweg richting West-Europa op de kaart, heel ongebruikelijk voor een zomersituatie. Ingezoomd op 500 hPa Bodendruck zag ik bij het Amerikaanse weermodel GFS het laag noordwaarts trekken richting de Britse eilanden. Hoewel andere weermodellen wat minder enthousiast waren, heb ik toch maar even een appje gestuurd naar de rest van de organisatie: ‘Er komt volgende week een giga depressie aan.’ Niet iedereen reageerde even enthousiast op dit bericht. Zo bleek wedstrijdleider Alwin een afspraak te hebben met zijn schoonmoeder in Sevilla, Erik een verjaardagsfeest te hebben van zijn pa en een aantal juryleden hadden een afspraak met de zon.

GFS bleef de hele week dikke wind voorspellen en hoewel de andere weermodellen ietwat bescheidener waren over de windkracht, postte ik 5 augustus het eerste weerbericht op de Facebookpagina van DSOD. Twee dagen later volgde een overtuigend GO en werden alle deelnemers van 2018 opgeroepen om zaterdag 10 augustus naar Domburg te komen. Voor veel deelnemers was de zomervakantie nog in volle gang en het was lastig om iedereen te bereiken. Wat ook niet meewerkte was dat in hetzelfde weekend van de Slag de PWA World Cup in El Médano plaatsvond. Voor de gein stuurde ik DSOD 2016-winnaar Dieter Van der Eyken nog een berichtje dat het 10 augustus in Zeeland aan ging zijn, maar dat had hij natuurlijk al lang gezien. Dat de windverwachtingen voor Tenerife om te huilen waren maakte het er voor Dieter en zijn kornuiten op het eiland niet beter op. Uiteindelijk schreven 35 deelnemers zich in voor de Slag 2019 en rolden er interessante heats uit de tombola.

De battle continues
Zaterdagochtend stonden we om 8.00 uur op de spot en in no-time toverde de organisatie de surfspot om tot wedstrijdveld. De eerste surfers arriveerden vroeg in de ochtend en zagen met opkomend tij lekkere bakken binnenrollen. De wind zat nog wat in de zuidzuidwesthoek waardoor de golven mega clean waren. Het duurde dan ook niet lang of de eerste enthousiastelingen stonden al op het water om de condities te checken. Sven Akerboom trapte rond de klok van 10.00 uur de skippersmeeting af, waarna wedstrijdleider Marius van de Leur na hoog water om 11.00 uur groen licht gaf voor de eerste heat. De wind blies volop over het Domburgse strand en de deelnemers stonden full power op het water. Heat na heat vloog voorbij en het publiek en de fotografen werden getrakteerd op sicke sprongen en golfritten. Uitvaren met deze bakken was voor velen al een hele klus, en ook deze editie sneuvelde er weer wat materiaal.

Als fotograaf had ik nauwelijks tijd om te pauzeren, want ik wilde geen heat missen. Het licht was goed, de windsurfomstandigheden uitstekend en op de vloedlijn verzamelden twee handen vol fotografen die allen de actie van de dag vast wilden leggen. Van concurrentie overigens geen sprake, het was eerder een gezellige reünie.

In de voorrondes zagen we veel mooie acties. Zo deed Pieter Bijl zijn best om weer eens een dikke aerial op de foto te krijgen, maar ook Jasper van Dooijeweert liet voor mijn lens zien dat hij in Zuid-Afrika meer had gedaan dan bier drinken. Local Kees de Krom scoorde met een mega backloop en vette aerials in heat 3 maar liefst 22 punten, waarmee hij de lat voor de andere deelnemers hoog legde. De enige vrouwelijke deelneemster, Eva Oude Ophuis, had zich ook dit jaar weer ingeschreven en had de pech uit te komen tegen Flo Behringer en Bjorn Vanoppen. Ondanks deze zware concurrentie ripte ze als geen ander de Domburgse golven.

In de loop van de middag nam de wind toe naar 17 meter per seconde; de deelnemers sleepten nu hun kleinste zeiltjes en boardjes over Domburg-beach naar het water. Op het strand staan was inmiddels geen optie meer. Van veraf ontwaarden we schimmen die zich moeizaam tegen de snoeiharde Saharazandstorm in bewogen.

Met afgaand tij werden de omstandigheden lastiger om in te varen. Zo nam onze Vlaamse vriend Huig Vanderperren in heat 20 alle risico, maar werd zijn lef door een krachtige golf genadeloos afgestraft. Pim van der Borgt en Robby de Wit maakten geen fouten en gingen door naar de finale.

Domburg geeft en Domburg neemt. In heat 22 zagen we onze enige Duitse deelnemer Flo Behringer onder zware omstandigheden een goiter inzetten, maar ‘schade Erdnussmarmelade’ schoot hij met één voet uit zijn voetband, waardoor hij deelname aan de finale door zijn vingers zag glippen. Wel in de finale kwam Matthijs van Dijk, de Brouwersdamlocal die de hele dag sterk aan het varen was, en Eric Rutjes, die eens te meer indruk maakte met zijn hoge sprongen.

In de finale werd het windgeruis regelmatig overstemd door de oooh’s en de aaah’s van het publiek als de heren hun moves lieten zien. Een spectaclaire show die uiteindelijk gewonnen werd door Matthijs van Dijk, die hiermee liet zien dat zijn tweede plaats op het ONK Wave van 2015 geen toeval was.

Nagenieten
Niet alleen Matthijs van Dijk, maar ook ik geniet een week later nog steeds na van deze krankzinnige zomerstorm die het windsurfen wederom op de kaart heeft gezet. Momenteel wordt er druk gewerkt aan een DSOD-windsurfmovie die binnenkort op de website van de Slag om Domburg te zien zal zijn. De organisatie bedankt alle sponsoren en vrijwilligers en we gaan ervan uit dat we jullie allemaal weer terugzien tijdens DSOD2020!

Uitslag

1. Matthijs van Dijk
2. Robby de Wit
3. Eric Rutjes
4. Pim van der Borgt
5. Flo Behringer
6. Bjorn Vanoppen
7. Remy Käller
8. Pieter Bijl
9. Kees de Krom
10. Robert van der Vlies

De Slag van Matthijs

De Slag om Domburg is voor mij het leukste wave-evenement dat er is. Elk jaar doe ik er graag weer aan mee, al is het maar om gewoon een dag lekker te varen met allemaal leuke en gezellige mensen.

Heat 1 ging niet zoals ik had gewild, ik was helaas niet zo goed gepowered met m’n 3,6 Severne S-1, al was mijn eerste golf wel gelijk een goeie. Daarna had ik flink moeite met golven zoeken voor zowel mijn sprongen als golfritten. Tussendoor heb ik er buiten nog wel een kleine forward en een shuv-it doorheen gekregen, dus ik had wel een beetje het gevoel dat ik redelijk door deze heat was gekomen. Volgens mij was ik vast niet de enige die zo aan het struggelen was met de Domburgse stroming en de op dat moment net even wat mindere wind.

Heat 2 ging al een stuk beter, ik was redelijk gepowered met mijn 3,6 en knalde er gelijk een redelijke hoge stalled forward uit. Een beetje end-over, maar ik was al blij dat ik mijn eerste sprong in de pocket had. Daarna heb ik lekker wat golven kunnen pakken wat meer mijn ding is en tussendoor landde ik nog een goede pushloop. Bij mijn laatste hit op de Domburgse shorebreak haakte ik helaas ongewild in en landde ik flink hard met mijn onderlip op de giek. Ingehaakt onder mijn zeil in de Domburgse stroming die me flink onder water hield had ik toch wel een klein paniekmomentje. Gelukkig kon ik na een poging toch beetje lucht te pakken snel weer onder mijn zeil vandaan komen om de heat goed af te sluiten.

Met dank aan de eerste hulp en Eva Oude Ophuis d’r dokterskills kon ik door naar de halve finale, die me wel redelijk afging. Ik had twee goede sprongen en zeker een paar goede ritten en hoorde gelijk na de heat tot mijn blije verrassing dat ik door was naar de finale.

De finale heat was twintig minuten en na zo’n hele dag varen was dit toch best lang. Ik was vol gepowered met mijn 3,6 en de golven waren helaas niet meer zo goed te vinden als in de middag. We voeren naar buiten en het ging gelijk los. Eric Rutjes sprong het eerste rakje gelijk een goeie pushloop recht voor mijn neus waarna hij echt een huizehoge backloop deed, Robby de Wit stickte een paar supercleane backloops en Pim van de Borgt landde een stijlvolle stalled forward. Toen ik hem daarna zelfs bijna een double zag landen wist ik dat ik vol aan de bak moest. Springen is niet mijn sterkste punt, maar bij deze wind kreeg ik er toch een paar goeie forwards uit, gevolgd door een goeie droge pushloop. Met de sprongen in de pocket was het tijd om lekker golf te rijden en te genieten. Ik heb eigenlijk elke golf van begin tot op het strand proberen te benutten, tot mijn armen op het einde van de heat helemaal op waren. Ik had zelfs moeite om mijn setje terug naar de Surfcentrum Brouwersdam-bus te lopen!

Prijsuitreiking
Ik was zelf niet helemaal tevreden met mijn heat, maar toen ik op het strand terug was hoorde ik van alle kanten dat ik goed gevaren had wat me toch wel wat meer zelf vertrouwen gaf naar de prijsuitreiking toe. Waar ik dacht dat de derde plaats het hoogst haalbare zou zijn, kreeg ik hoop toen ik hoorde dat Eric Rutjes als derde werd aangekondigd. Mijn hart begon wat harder te kloppen toen bleek dat Robby de Wit tweede werd, al duurde het toch een momentje voordat ik door had dat ik echt de winnaar was van de vierde Slag om Domburg.
Dank aan de organisatie voor het geweldige evenement en natuurlijk ook mijn sponsoren Zeil- en Surfcentrum Brouwersdam en Severne Sails. Volgend jaar ben ik er weer bij!

//

Nog geen genoeg van DSOD? Voor (veel) meer beeldmateriaal, filmpjes en de volledige uitslag surf je naar de Facebookpagina van de Slag om Domburg.