Een slechte winter… of toch niet?
Het zijn horrorberichten voor de wintersportliefhebber, maar wel berichten waar we het afgelopen seizoen mee overspoeld werden. Klimaatverandering of gewoon een mindere winter na een topwinter het jaar ervoor? Veranderende omstandigheden, weertypes en neerslag is iets wat tot onze hedendaagse realiteit behoort. De vraag is alleen hoe je hier mee omgaat. Laat je je meeslepen door de negatieve berichten of gooi je je manier van vakantie plannen en je verwachtingen om?
Tekst en beeld: Ananda van Welij
Een vraag die niet voor iedereen even makkelijk te beantwoorden is. Zaken als familie, vakantietijd aanvragen op het werk en beperkte nanciële middelen maken dat de verlangde exibiliteit niet voor iedereen is weggelegd. En niet iedereen zit er op te wachten om de vakantie al te beginnen met een avontuur in de vorm van ‘bestemming onbekend’ tot een week van tevoren. Wie het echter wel kan en aandurft, heeft de mogelijkheid om ook in wat een slechte winter wordt genoemd, verse sneeuw te scoren, zoals ik zelf ondervond in februari.
Na een week in Oregon te hebben doorgebracht (lees het verslag op pagina 16) met sterk wisselende omstandigheden, had ik nog een paar dagen over alvorens mij terugvlucht gepland stond. Het idee: ergens heen gaan waar de voorspellingen op dat moment goed zijn en knallen. Twee dagen voor vertrek uit Oregon regel ik dan ook een vlucht naar Salt Lake City. Ik heb daar afgesproken met Dania. Ze haalt me op in een dikke huurauto (lang leve de Amerikanen en hun onzinnige behoefte aan hun grote auto’s) en terwijl het ruim tien graden is in Salt Lake, schieten we de snelweg op. Bestemming: de sneeuwstorm die op dit moment gaande is in Jackson Hole, Wyoming.
Na vier uur rijden, keihard foute liedjes meezingen en roddels uitwisselen, komen we aan in Jackson. De straten zijn wit en glad. Had ik al gezegd, lang leve die Amerikanen met hun grote auto’s met 4×4? Over grote gaten en sneeuwhobbels komen we aan bij ons verblijf voor de nacht en na een snelle hap en boodschappen gedaan te hebben, crashen we vroeg, stoked om de volgende dag verse sneeuw te proeven!
Beiden hebben we nog nooit in Jackson geskied en het uitzicht op de machtige Tetons is overweldigend. We staan al vroeg in de rij om de eerste gondel te kunnen pakken. Het is namelijk President’s Weekend en het heeft de afgelopen twee weken niet veel gesneeuwd, de sneeuwhonger is te ruiken en de rij voor de lift is al snel lang.
En dan komt de top in beeld. De lift gaat langzamer. Hij heeft moeite om het topstation binnen te lopen, want er ligt te veel sneeuw op en om de landingsplaats.
Dat is nog eens een uitzicht waar je vrolijk van wordt. We pakken ons snel in voor de deuren open gaan en klikken daarna zo snel mogelijk in onze ski’s. Zon, wind en sneeuwvlokken wisselen elkaar af, maar gelukkig heeft Jackson Hole zoveel afwisselend terrein om in te spelen dat er onder alle omstandigheden wel wat te doen is. We besluiten de Cheyenne Bowl in te duiken om de Cheyenne Woods te ontdekken. Het lijkt er namelijk op dat de meeste mensen de andere kant op gaan, terwijl de bomen beschutting bieden zonder een tekort te hebben aan sneeuw. En ons voorgevoel blijkt te kloppen! We knallen naar beneden en kunnen een dikke grijns niet onderdrukken als we weer op de Central Chute uitkomen. Wat nu? Weer helemaal door naar beneden en de gondel pakken of is er een andere mogelijkheid? We hebben geen kaart mee, maar ook geen zin om weer in te rij te staan voor de gondel, gezien het inmiddels waarschijnlijk nog veel drukker is dan een uur geleden. We duiken daarom de Sublette Quad Chair in en dit is onze lift voor de rest van de dag. Afdaling na afdaling knallen we door, high on snow!
Dit is een artikel uit White Magazine #1 2014. Mocht je dit nummer gemist hebben dan kun je deze uiteraard nog bestellen in onze webshop. Je kunt voor het gemak ook abonnee worden zodat alle uitgaven voortaan op je deurmat belanden.
