17-10-2016 - Nieuws, Wielrenblad

‘Engelse Groninger’ gaat voor fietsrecord: 1.700 kilometer in 72 uur

Bike MOTION Benelux 2016 belooft een speciale editie te worden. De 60-jarige Brit Derek Boocock, tegenwoordig inwoner van Groningen, gaat tijdens de beurs op jacht naar een bijzonder record. De sportieve fietser die zelf meermaals kanker overwon, kruipt vrijdag 21 oktober op het zadel om 72 uur te fietsen. In die tijd wil hij het Zwift afstandsrecord van 1.000 mijl (1.609 kilometer) verbreken. Met de recordpoging zamelt hij geld in voor Nepal.

derek-nieuw

Zelfs de beste schrijver zou het niet lukken om het uit zijn grote duimen te zuigen en het aan papier toe te vertrouwen; het onwaarschijnlijke levensverhaal van Derek Boocock. Zestig jaar geleden geboren in het Engelse Huddersfield, tegenwoordig woonachtig in Groningen. De weg die hij in de tussenliggende jaren aflegde had evenveel kronkels als de loodzware beklimmingen van de Stelvio en Pordoi bij elkaar. Het grote verschil: een bergachtig parcours valt op voorhand minutieus te verkennen; het leven niet.

Uitlaatklep
De malheur begon op 14-jarige leeftijd. Op Dereks linkerdij zat een groot kankergezwel. Het moest hoe dan ook operatief verwijderd worden. Chirurgen vreesden voor amputatie van het been, maar Dereks moeder drukte hen op het hart daar niet voor te kiezen. Hij was zo bedreven in hardlopen, dat het een ramp zou zijn als Derek al zo jong met een prothese verder moest leven. De chirurgen haalden bot weg. Zoveel dat een implantaat noodzakelijk was.

Dokters betwijfelden of Derek ooit nog zou kunnen lopen, maar ruim een jaar later stond hij al aan de start van een marathon om geld in te zamelen voor het goede doel. In diezelfde periode maakte hij kennis met racefietsen. In de weekenden trapte hij naar zee bij Scarborough en weer terug, goed voor een rit van meer dan 350 kilometer.

“Ik ging het leger in op mijn 21ste. Dat was voor mij de uitlaatklep die ik zo hard nodig had. Ik kon de hele wereld over en bij het leger stimuleerde men sportiviteit. Hardlopen, klimmen, skiën, bergbeklimmen, ik kon het daar allemaal doen. Ik werd instructeur in outdooractiviteiten bij het leger. In die hoedanigheid kreeg ik een groep beginnende klimmers onder mijn hoede die ik naar de top van de Mont Blanc moest begeleiden. Acht van de tien kwamen boven. Het was een mooi moment om het leger vaarwel te zeggen.”

“Vanaf het dak van de wereld heb ik mijn oncoloog een kaartje gestuurd. De tekst: ‘Niets is onmogelijk, dokter’.

160 kilometer staand fietsen
Het beklimmen van rotsen bracht hem bij het mountainbiken, een sport die in die jaren sterk in opkomst was in Engeland. Van daaruit stapte hij over naar het wegwielrennen. Omdat Derek aan angst geen gebrek had, kwam het mountainbiken hem te vaak op botbreuken te staan. Wielrennen was wellicht veiliger. Door heel Europa nam hij deel aan cyclo’s.

En toen ging het weer mis: voor de tweede maal werd kanker bij hem vastgesteld. “Ik startte in een race waarvan ik dacht dat ik daar goed zou presteren. Het werd echter helemaal niets. Ik dacht eerst aan overtraining en reed na een rustperiode weer een race. Opnieuw wilde het lichaam niet. Toen wist ik dat het tijd was om naar de dokter te gaan. Die stelde de diagnose: prostaatkanker. Met inwendige bestralingen werd ik geholpen.”

Na een operatie meldde Derek zich direct weer in het wielerwereldje. Hoewel hij nog niet eens op een zadel kon zitten, haakte hij bij zijn groep aan voor een training van 160 kilometer. Derek zou wel zien hoe lang hij het volhield. Vijf uur later had hij de volledige trainingsrit volbracht. Staand. Dokteren maanden hem rustig aan te doen vanwege zijn zwakke gestel, maar Derek ging door. Hij reed een tocht voor het goede doel op de Filippijnen en fietste in vier dagen van Leeds naar Parijs en weer terug. Beetje bij beetje krabbelde hij op.

derek-nieuw2

Naar het dak van de wereld
In 2007 kreeg hij opnieuw een slag in het gezicht. Zijn vrouw Caroline bleek borstkanker te hebben. De fiets ging meteen uit de garage; Derek zou en moest fondsen werven voor kankeronderzoek. “Ik kwam op straat te staan, wellicht omdat ik te veel met mijn gezin bezig was.” In de vrije tijd fotografeerde Derek sportevenementen. “Dat ging me aardig af. Omdat er geen geld meer binnenkwam, werd ik min of meer gedwongen fotografie professioneel op te pakken. Binnen de kortste keren verdiende ik meer geld dan voorheen als ICT’er.”

Van langdurige pret was geen sprake. Caroline werd zieker en zieker en had volgens de dokter nog maar twaalf maanden in het vooruitzicht. Derek en Caroline stelden een bucket list samen. Vergeefse moeite bleek al snel, want een paar weken lter overleed ze. “Sindsdien vertrouw ik doktoren amper nog”, stelt hij. “Ik kwam in een zware depressie en verwaarloosde mijn omgeving en vooral mezelf. Mijn kanker had zich uitgezaaid naar de longen. Ik was moedig en wilde de ziekte overwinnen, maar moest mijn linkerlong grotendeels laten verwijderen.”

De ingreep mocht niet baten, de kanker kwam terug. Derek hoorde van de dokter dat ook hij nog maar twaalf maanden had te leven en besloot alle tijd vrij te maken voor hetgeen hij zo graag doet: fietsen. ‘Waar ga je naartoe?’, wilde de dokter weten. Zijn antwoord: ‘Naar het dak van de wereld, de Pamir Highway’. De arts kon een lach niet verbergen en stelde dat het onmogelijk was. ‘Hoe denk je daar op hoogte te kunnen ademen?’ Derek bedankte hem voor zijn eerlijkheid en liep de deur uit. Hij verkocht binnen drie weken zijn huis en eigendommen, gaf alles wat hij had aan goede doelen en maakte zich op voor een wereldreis per fiets.
“Ik heb zoals voorgenomen over het Pamirgebergte gefietst. Vanaf het dak van de wereld heb ik mijn oncoloog een kaartje gestuurd. De tekst: ‘Niets is onmogelijk, dokter’. Mijn wereldreis bracht me naar 37 landen in vier verschillende continenten. In totaal reed ik 37.000 kilometer. De tocht rond de aarde was een ontdekkingsreis en had vreemd genoeg vooral een genezende werking. Toen ik vertrok was ik doodziek en woog ik 53 kilo, anderhalf jaar later was ik strijdbaar en had ik weer zin in het leven. Net zoals vroeger.”

“Fietsen is mijn hele leven mijn houvast geweest, telkens als ik diep zat heeft het me er weer bovenop gebracht.”

Fietsen voor een goede zaak
De wereldreis bracht hem nog meer goeds: een nieuwe liefde. In Canada ontmoette hij Hilke, een Nederlandse met wie hij vandaag de dag samenwoont. Vanuit Groningen is hij nu actief in de internationale wielerwereld. Via Zwift neemt Derek deel aan virtuele liefdadigheidswedstrijden en ook trekt hij er zo nu en dan op uit om zich sterk te maken voor goede doelen. “Ik heb zoveel meegemaakt in mijn directe omgeving, dat ik iets wil geven aan mensen die ook een moeilijke of vervelende situatie doormaken.”

Met zijn gezondheid gaat het volgens Derek goed. Hij is al lange tijd niet meer op controle geweest, maar voelt dat hij niet ziek is. Naar eigen zeggen is hij klaar om de lastigste challenge ooit aan te gaan: het Zwift afstandsrecord tijdens Bike MOTION Benelux in Utrecht. Vrijdag 21 oktober om 10.00 uur stapt hij op de Wahoo KICKR en probeert hij in 72 uur tijd zo veel mogelijk  kilometers te maken. Derek zet in op minstens 1.700 kilometer. Hij houdt tussendoor een paar korte stops.

“Mijn benen zijn prima. Ik ben ervan overtuigd dat ze het ‘gewoon’ gaan volhouden. Voor veel mensen is zo’n recordpoging geen fysieke, maar een mentale uitdaging. Je moet mentaal ijzersterk zijn om dit te volbrengen. Ik heb genoeg motivatie om hiervan een succes te maken. Als ik het even moeilijk heb hoef ik alleen maar aan mijn dierbaren te denken. Fietsen is mijn hele leven mijn houvast geweest, telkens als ik diep zat heeft het me er weer bovenop gebracht.”

Doneren kan! Klik hier.

Bron: De digitale sporter

Wielrenblad_Bannertje

 van