Interview met Evan Klijn
Core-rijder Evan Klijn (20) houdt van hoog. Als de windmeter de veertig knopen aantikt en de meeste kitesurfers afdruipen, krijgt hij er juist zin in. Liefst spring de Vliegende Fries binnen afzienbare tijd een nieuw wereldhoogterecord. ‘Die 40 meter is best haalbaar.’
Hoe was je kennismaking met de sport? ’Ik ben begonnen in 2013. Mijn ouders vonden eerst niet verantwoordelijk om mij te laten kitesurfen, dus ik had besloten het heft in eigen handen te nemen. Ik had een 2-meter-vliegertje gekocht met een bodyboard om daar vervolgens in de plassen van een lokaal weiland te ‘kitesurfen’. Dat mocht wel van ze.’
Wat vind je er zo bijzonder aan? ‘Als het écht hard waait en je maakt écht een hoge sprong dan wordt alles om je heen rustig. Op het moment dat in de lucht hangt wordt alles om je heen eventjes stil. Zelfs met keiharde wind en een woeste zee.’
Wat is favoriete discipline? ‘Big-air. Op het moment dat je de kite nog maar net kan houden en zo hoog mogelijke kiteloops en kiteloop board-offs doet… wat een gevoel. Dat is onbeschrijflijk. Daar doe ik het voor.’
Op welke prestaties ben je het meest trots? ‘Mijn hoogste sprong van 31.5 meter hoor was een mijlpaal. Mijn zevende plaats tijdens het EK freestyle bij de junioren en mijn deelname Cold Hawaii Games in Denemarken mogen er ook zijn. Ook die darkslide backroll kiteloop handle-pass voelde goed. Mijn grote doel is om het hoogtewereldrecord te verbreken met een sprong van 40 meter hoog. Dat zou wel een mooie stunt zijn, haha. Serieus: ik wil echt de eerste zijn die zo hoog springt. Ik denk dat het mogelijk is.’
Wat zijn jouw sterke punten als kiteboarder? ‘Als ik in een bepaalde flow kom, leer ik ontzettend snel nieuwe tricks. Dat heb ik zo’n 3 van de 10 sessies. Ineens vallen de puzzelstukjes in elkaar en sta ik die nieuwe trick.’
Met welke moves ben je nu bezig? ‘Op dit moment ben ik vooral bezig met de kiteloop board-off in 45+ knopen met mijn 8m XR7. Helaas waait het maar weinig zo hard. Wat dat betreft kan ik beter in een ander land wonen. Als ik op trainingstrip naar Brazilië ga, wil ik beter worden in het uithaken tijdens echt hoge sprongen.’
Kun je een of twee van je mooiste herinneringen beschrijven? ‘Tijdens een van mijn laatste sessie in Brazilië zag ik de zon in het water zakken. Ik bedacht me toen dat ik de zon nog steeds zou moeten kunnen zien wanneer ik hoog zou springen. Dus ik besloot te gaan proberen. Ik zag een goede kicker en besloot om daar zo hard mogelijk over af te zetten. Op dat moment kon ik weer een derde van de zon zien. Vijf minuten daarna probeerde ik het weer. Helaas was de zon toen helemaal weg. Ik weet niet precies waarom dit zo’n bijzonder gevoel gaf.’
‘Een andere speciale herinnering? Tijdens de Cold Hawaii Games in Denemarken had ik in mijn eerste heat al mijn geplande tricks geland. Daardoor was ik heel relaxt en had ik zoiets van: waarom probeer ik niet meteen mijn lastigste trick? Het waaide namelijk nog niet superhard. Dus ik ging gewoon voor de driedubbele board-off kiteloop. Mijn afzet over de golf was heel slecht, maar ik ging er toch voor. Toen ik hem look nog landde kreeg ik écht een stoke gevoel. Zeker met al het publiek dat op de pier stond.
Wat was je meest angstige ervaring? ‘Oh ja, die herinner ik me ook nog goed. Dat was toen op tweede kerstdag. De voorspellingen gaven aan dat het zo’n 50 knopen zou gaan waaien. Toen ik wakker werd, waaide het maar 17 tot 23 knopen. Ik en mijn kitebuddy Geert-Jan namen een 10 en 12 meter mee. Op een gegeven moment nam de wind rustig toe en ging het steeds harder waaien. Het waaide inmiddels zo’n 25 knopen. Je raadt het al: nog geen half uur later waaide het 40+ knopen. Geert-Jan kon zijn kite niet meer houden en werd weggetrokken. Ik was op dat moment op een ander meer aan het kiten en zag hem strugglen. Ik besefte me dat ik weg zou glijden als ik op weiland zou staan en wist even niet wat ik kon doen om te helpen. Ik besloot zo snel mogelijk downwind te varen en mijn kite te landen in het weiland vlak voor mijn huis. Ik trok mijn quick-release en per toeval viel mijn kite perfect op het weiland waardoor ik mijn board er op kon leggen en ik daarna zo snel mogelijk naar Geert-jan kon rennen. Die zag ik nog steeds met zijn kite door meerdere weilanden getrokken worden. Ik moest toen nog door een redelijk brede sloot zwemmen. Uiteindelijk heb ik zijn kite geland en is hij met alleen een beetje last van zijn duim er van af gekomen. Hij is uiteindelijk 3 kilometer door verschillende weilanden getrokken.’
Ben je zo’n onverantwoordelijke daredevil? ‘Haha, dat zou je denken, maar ik ben juist iemand die normaalgesproken heel gecalculeerd met risico’s om gaat. Ik heb nog nooit serieuze blessures gehad, dus dat zegt wel iets. Die voorzichtigheid werkt fantastisch om blessures te voorkomen, maar het is ook een nadeel wanneer je moet presteren op een wedstrijd en iedereen er helemaal voor gaat. Dan moet je juist wel écht alles moet geven en meer risico’s nemen dan je normaal doet. En hopen dat alles goed gaat en geen botten breekt. Tja, het blijft een gevaarlijke sport. Dat maakt het zo verslavend.’
Dit artikel “Interview met Evan Klijn” komt uit Access #4 van 2021. Voor meer kitesurf nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de andere magazines kijk op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Access en volg ons op Facebook en Instagram
