Fabio Jakobsen over zijn nieuwe Scott
Is hij écht zo mooi als op de foto? Hoe gaat het nieuwe stuur aanvoelen? En toch vaak het allerbelangrijkste: ga ik er hard op? Niet alleen een wielertoerist kijkt reikhalzend –en licht onzeker –uit naar zijn nieuwe fiets, ook de profrenner die van ploeg overstapt doet dit. Hoe zit dat bij Fabio Jakobsen, nu hij dit seizoen naar Team dsm-firmenich PostNL is verhuisd?
“Of ik hem al een naam heb gegeven?” Fabio Jakobsen kijkt met pretoogjes naar de racefiets die schuin achter hem in de grote vergaderzaal staat. Behalve de fiets en een kantoortafel met twee stoelen is de kamer kaal en leeg. “Ja hoor”, antwoordt hij gevat. “Scott, zo heet hij. Lekker kort. Ik hou van namen met één lettergreep. Niemand in mijn omgeving noemt me dan ook Fabio, het is altijd Faab. Nou, dan is Scott perfect.”
Het is de maandagochtend na Parijs-Roubaix. De wielerploeg van Team dsm-firmenich PostNL heeft zich in grote getale in het Postillion-hotel aan de zuidkant van Deventer verzameld, op een steenworp afstand van het eigen hoofdkantoor. Dat met de komst van het Nederlandse postbedrijf als partner het team een nieuwe huisstijl heeft, wordt bij aankomst direct duidelijk. Naast de ingang staat een rij witte auto’s met blauwe en oranje accenten netjes geparkeerd en in de lobby maken renners in hun outfit in dezelfde kleuren een ontspannen praatje met elkaar. Alleen de zwarte teambus op de parkeerplaats verderop zal nog een upgrade moeten krijgen.
De fietsen hebben die inmiddels gehaden Jakobsen is er zichtbaar blij mee. “Ik hou van frisse kleuren. Een nieuwe fiets is altijd gaaf en ik heb sinds mijn overstap zelfs twee keer geluk gehad. Eerst was er het donkere model en dan ga je rond Parijs-Nice over op deze fiets. ‘A New Bike Day’ noemen we dat in het peloton, en dat is voor elke renner een feestje. Ik ben zelf enorm fan van witte schoenen en witte sokken, dus een witte fiets vind ik dan echt supergaaf. Trouwens, als je goed kijkt zie je dat het niet helemaal wit wit is, het is parelmoer.”
Maar zo’n lichte kleur is ook wel heel besmettelijk. Lijkt me niet handig voor een prof die elke dag door weer en wind gaat fietsen.
“Nou, ik mag wel zeggen dat ik alles heel goed schoon houd, en dat zie je terug bij een lichte kleur. Je hebt meteen resultaat van je poetsbeurt na een rit.”
Hoe belangrijk vind jij een schone fiets?
“Heel belangrijk. Ik zeg altijd maar: ‘als je naar een toilet gaat, dan veeg je ook altijd je kont af’. Zo kijk ik ook naar mijn fiets.”
Wat vind je van de oranje toevoeging door PostNL?
“Top. Ik ben een Nederlander, ik woon in Nederland, ik voel me thuis in Nederland en ik rij nu voor een Nederlandse ploeg. Samen met het wit-blauw van dsm-firmenich vormt het oranje een prachtige combinatie, vind ik zelf.”
Wat is het eerste waar jij naar kijkt bij een nieuwe fiets?
“Of hij er snel uitziet, daar ben ik een sprinter voor. En deze doet dat.”
Jakobsen draait niet voor de laatste keer tijdens het interview zijn hoofd naar achteren. Het is alsof de renner de fiets in de gaten houdt, alsof hij wil checken of zijn tweewieler niet stiekem gejat wordt. Het maakt duidelijk dat Jakobsen in zijn nopjes is met de nieuwe fiets die bij een overgang naar een ander team hoort.
Wat vind jij er dan snel uitzien aan deze fiets?
“Ik zie in dit model de vleugel van een vliegtuig terug. Daar weet je van dat het de meest aerodynamische vorm is. Plattere en smalle buizen, eenzelfde vorm in het stuur en de zadelpen, hoge velgen. Dat zijn vormen waarvan ik weet dat het snel is.”
Wie is Fabio?
Fabio Jakobsen, van 31 augustus 1996, is een van de succesvolste Nederlandse sprinters van het afgelopen decennium. Hij was vijf keer de snelste van allemaal in een etappe tijdens de Vuelta en één keer in de Tour. Ook won ‘de Hulkvan Heukelum’ tweemaal de Scheldeprijs, werd hij Europees kampioen op de weg in 2022 en finishte hij als eerste in Kuurne-Brussel-Kuurne. In 2020 kwam Jakobsen zeer zwaar ten val tijdens de eerste etappe van de Ronde van Polen. Gevreesd werd voor zijn leven, maar de sprinter maakte na driekwart jaar alweer zijn rentree in het profpeloton. Team dsm-firmenich PostNL is pas het tweede profteam van Jakobsen. In 2018 werd de Nederlander ingelijfd door Quick-Step Floors (respectievelijk het latere Deceuninck-Quick-Step, Quick-Step Alpha Vinyl en Soudal Quick-Step). Na zes jaar in Belgische dienst maakte Jakobsen in 2023 de overstap naar zijn nieuwe Nederlandse ploeg.
In hoeverre heeft de fiets invloed op jouw keuze voor deze ploeg gehad?
“Het heeft zeker meegeteld. Als ik een schatting moet geven, dan gaat het om vijf tot tien procent. Het is niet per se een onderdeel van de contractonderhandelingen, maar meer tijdens de verkennende gesprekken. Dan stel je vragen in de trant van ‘hoe lang lopen de contracten met Scott nog?’ en ‘zijn jullie er tevreden mee?’ En omdat ik al close met John Degenkolb en Nils Eekhoff was, heb ik bij hen ook gepolst of de fiets beviel.”
Wanneer stapte je voor het eerst op de Scott?
“In oktober, meteen na de laatste dag van hetvorige seizoen. Vanaf half september hing hij al bij mij thuis. Nadat ik had getekend, ben ik meteen bij het Service Center langsgegaan met de fiets die ik toen had. Die wordt dan ingemeten in het systeem waarmee de bikefit bij ons gebeurt en dan wordt dat zo goed als het kan gekopieerd naar de Scott. Dan zit je al een eind in de buurt; vanwege het andere zadel en stuur moest dat nog gefinetuned worden.”
De eerste keer, hoe gaat dat? Ga je dan flink tekeer of ben je juist een beetje voorzichtig?
“Ik ga hem zeker goed gebruiken, want je wil toch meteen weten hoe snel hij is. Ik laat me een keer goed vallen op het zadel om zeker te weten dat de zadelpen niet naar beneden zakt, trek eens goed aan het stuur, links, rechts. Ik stuiter een paar keer met de fiets, til het voorwiel en achterwiel van de grond. En uiteraard doe ik een aantal korte sprintjes en test ik het schakelsysteem. Dan stel ik hem na de eerste ritten zelf nog een keer bij en ga ook bij de fietsenmaker langs voor een kleine beurt, net zoals je met een nieuwe auto doet.”
Moest je wennen?
“Ja, maar dat wist ik wel, omdat ik op mijn vorige fiets en schoenen zes jaar had gereden. Ik had er daarom voor gezorgd dat ik tijdens de bikefit op gewicht en in een goede conditie was, zodat die ook bruikbaar zou zijn voor later in het seizoen. Je moet sowieso wennen aan een ander zadel en een fiets die net anders stuurt. Maar daar ben je na een aantal ritjes wel aan gewend. Het is net als van de ene auto in een andere auto stappen. De eerste vijf minuten merk je daar het meest van.”
Als ik jou nu een blinddoek op doe en je op een fiets zet…weet jij dan meteen van ‘dit is hem wel, dit is hem niet’?
“O ja, zeker. Ik denk zelfs dat ik het verschil kan vertellen tussen mijn eerste en mijn tweede Scott.”
Wat is uiteindelijk de grootste verandering geweest?
“Het zadel en het stuur. En ik ben dit jaar dan ook van schoenenmerk gewisseld. Dat tezamen zijn wel de contactpunten waar ik aan moest wennen.”
Heb je nog klachten gekregen?
“Rond de kerst inderdaad, alleen wasdat niet op de fiets, maar tijdens het wandelen!”
Eh?
“Ik kreeg last van mijn hiel. Waarschijnlijk is er dan toch een bepaald drukpunt te veel belast geraakt. Een kleine aanpassing aan het zooltje was voldoende om deze klacht te verhelpen. Het was dus niet eens de fiets zelf die het probleem had veroorzaakt.”
In hoeverre is het stuur aangepast aan jouw wensen?
“Het stuur komt heel nauw bij mij. Je wilt dat de zware trillingen eruit gefilterd worden, maar je wilt ook niet dat de fiets zich als een oude Citroën gedraagt. Hij moet dus niet te slap zijn en tegelijk ook weer niet te stijf, daarin zoek je een balans. Dit stuur is net even anders dan waar ik vanaf kwam. Het is heel snel, maar voor mij wel op de grens vanhoe stijf een stuur mag zijn. Dat moet je testen, want als het te snel zorgt voor slapende handen dan is zo’n aerodynamisch stuur niet helemaal jouw ding. Ik kies natuurlijk altijd voor het snelste model en dan kom je wel bij dit stuur uit.”
Is het stuur3D-geprint?
“Nee, maar er komt waarschijnlijk binnenkort wel een flare-versie die onderin iets breder is dan op de shifters. Het zou 38 centimeter bovenop en 40 beneden betekenen, dat wil ik gaan proberen. Als ik onderin de beugels sprint, dan wil ik nog wel eens trekken aan mijn stuur, waarbij mijn polsen tegen het stuur aankomen. In de wedstrijd heb ik daar eigenlijk geen last van, want je buigt zo ver door in een aerodynamische houding dat dat dan niet gebeurt. Maar als je in een training tien keer een kort sprintje moet trekken, wil je vermijden dat je daardoor blauwe plekken of blessures oploopt. De rest van de ploeg heeft hier helemaal geen last van, het heeft puur te maken met mijn stijl.”
Tot slot: er is altijd iets minder mooi aan een fiets. Wat is dat voor jou?
“Jakobsen kijkt achterom en neemt de tijd voor zijn antwoord. “Nou, als ik dan iets moet zeggen: ik vind dat magneetje van de powermeter niet mooi.”
Wat bedoel je precies?
“Nou, zie je dat witte vlekje, dat is net een ander wit dan dat van de fiets. En daar komt allemaal smeer aan en zo.”
Heb je dit al teruggekoppeld?
“Nee, dan zou je er een zwart plakkertje op moeten doen. Maar dat is ook niks. En ik vind bijvoorbeeld de witte bidons bij dit frame… die zijn ook niet precies hetzelfde wit. Maar goed, dan zit ik echt wel een beetje op de zeikstoel nu. Nee, ik ben heel blij met deze fiets.”
Tekst: Jurgen van Teeffelen
Beeld: Merlijn Sprenkeling
Info: Scott-sports.com
Wil je meer van dit soort artikelen lezen en altijd up-to-date blijven? Abonneer je dan op SOUL Cycling Magazine! Wil je op de hoogte blijven van het laatste nieuws rondom wielrenfietsen? Volg ons op Instagram en Facebook. Ontdek hier meer interessante blogs vol inspiratie en tips! Wil je de gehele Let’s Ride Bikes #3 2024 bestellen klik hier!
