Fietsen in Sauerland: Een klimparadijs vlak over de grens

De Utrechtse Heuvelrug, de Veluwe, Zuid-Limburg en de Ardennen. Stuk voor stuk zijn het populaire locaties om aan je hoogtemeters te komen, maar het vraagt soms wel om enige creativiteit. De Amerongse Berg is nu eenmaal niet de spannendste heuvel, en na vijf keer op en af verliezen de heidevelden rondom de Posbank zelfs hun glans. Er zijn echter meerplekken waar je in de regio stevig kan klimmen. En hoe! Erwin Sikkens zocht het samen met Merlijn Spenkelink letterlijk hogerop en ging op hoogtemeterjacht in het Duitse Sauerland. Fietsen in Sauerland is een verrassend mooie tocht en verrassend dicht bij huis.

Niet voor de eerste, en zeker ook niet voor de laatste keer vandaag, toont mijn Wahoo een stijgingspercentage van boven de vijftien procent. De rode kleur in het scherm loopt door tot in de haarspeldbocht even verderop, daarna vlakt het wat af. Terwijl ik over de flanken van de naamloze berg omhoog kruip, kijk ik over mijn schouder. Het uitzicht is on-Nederlands mooi en dat klopt natuurlijk ook. Wat verder opvalt is de rust. Ik hoor niets dan het heerlijke geluid van mijn ketting die soepel draait en de lichte weerstand van mijn banden op het gebroken asfalt terwijl ik aanzet. Nog een pedaalslag en nog een. De bocht waar Merlijn al een tijdje op me staat te wachten komt steeds dichterbij. Het wachten gaat hem goed af, want ook hij kijkt tevreden richting het dal. En ik? Zelfs wanneer ik niet als eerste boven ben geniet ik ten volle van de uitdaging waar ik mezelf aan heb onderworpen. Eindelijk de bocht, ik schakel op en Merlijn klikt in. Samen we de laatste kilometer naar de top van de vijf kilometer lange klim. We zien meer af, maar genieten ook meer dan op de heuvels thuis.

Herontdekking

Eerder deze dag stapten we na een rit van zo’n twee uur uit de auto nabij het Duitse Hohenlimburg, een toepasselijke naam. Vanaf Arnhem is het niets verder rijden dan bijvoorbeeld Valkenburg, maar in deze veel hogere variant van Limburg vliegen de hoogtemeters je hier meteen dubbel en dwars om de oren. Fietsen in Sauerland, deed ik al vaker, maar dan met de gravelbike. Een weekend bikepacken en slapen in schuilhutten in het bos, zogenaamde schutzhütten. De prachtige landschappen en dito gravelwegen maakten altijd al een goede indruk op me. Tijdens die bepakte en bezakte tripjes probeer je hoogtemeters te beperken, het is immers al zwaar genoeg fietsen met al dat gewicht. Toch kon ik al tijdens vorige bezoeken aan de regio niet negeren hoe mooi de verharde wegen en beklimmingen hier zijn. Een prachtplek voor de racefiets. Nu zoeven we daadwerkelijk op onze 28 millimeter brede wegbanden de eerste kilometers met hoge snelheid naar beneden richting het dal. De goed gepositioneerde parkeerplaats vlak aan de snelweg ligt wat hoger, waardoor we de benen eerst wat kunnen opwarmen. De eerste beklimming wacht echter onverbiddelijk op ons en na zo’n acht kilometer fietsen langs de rivier Lenne, gaat het rechtsaf meteen drieënhalve kilometer omhoog, waarvan het begin behoorlijk steil. Het zweet staat meteen op m’n voorhoofd en de lichtste tandjes zijn al snel in gebruik. Zo beginnen we aan onze dagtocht door Sauerland. Honderd kilometer lang en meer dan tweeduizend hoogtemeters. Het zijn getallen die ik in Nederland nergens ooit aantik. Het zijn getallen om van te smullen of van te beven.

Op Komoot had ik me de dagen ervoor al zitten verlekkeren aan de vele prachtige wegen en highlights in het gebied. We rijden slechts een klein deel aan de rand van het veel grotere Sauerland, maar het routeplannen ging desalniettemin gepaard met een hoop keuzestress. Regelmatig is het kiezen tussen twee prachtige wegen die elk een andere kant opgaan. De keuze die je maakt, bepaalt de rest van de route. In een vlaag van enthousiasme koos ik tijdens het plotten voor wat extra klimmetjes en mooi slingerende wegen op en neer. In de praktijk betekent het dat we al snel na de eerste top afdalen om vervolgens weer te moeten klimmen. Andersom had de afdaling ook niet misstaan als beklimming, en het is precies deze gedachte die we deze dag op de fiets vaker zullen hebben. Fietsen in Sauerland biedt, zoveel mooie wegen en bijna nooit is je keuze de verkeerde. De enige twijfel die ik kort voel is wanneer we al binnen vijfentwintig kilometer op meer dan zeshonderd hoogtemeters zitten en het hoogteprofiel er niet minder op lijkt te worden. Ik begin kortstondig mijn eigen keuzes vanachter de laptop te heroverwegen. Plannen is een, maar je moet het ook allemaal nog maar doen op de fiets.

Mijn gedachten blijken plankenkoorts te zijn, want naarmate we verder fietsen krijg ik de slag steeds beter te pakken en wordt m’n glimlach alsmaar breder. Met iedere kilometer die aan ons voorbij trekt, beseffen we alsmaar meer hoe prachtig dit gebied is. Waar de ene weg leuk omhoog kronkelt, is het direct erna de andere die het belonende uitzicht geeft of je juist door het verkoelende bos voert. Niets duurt waar dan ook te lang. Fietsen in Sauerland betekent, beklimmingen zijn maximaal een paar kilometer in lengte en de afwisseling is constant. We vragen ons hardop af waarom we, zoals je dat op andere mooie plekken vaak wel ziet, niet worden omringd door andere fietsers. Met heuvels en bergen hoger en mooier dan waar dan ook in Limburg of zelfs de Ardennen, en vrijwel overal autovrije landweggetjes, verwacht je anders. Dat Sauerland rustig was op de gravelbike, wist ik al wel. Dat voelt ergens ook niet vreemd, want in de uitgestrekte bossen in het gebied kun je je eenvoudig alleen wanen, zelfs als dat misschien niet zo is. Fietsen in Sauerland blijkt echter niet alleen ook op de weg mooi, maar is daarnaast nog onontdekt. En dat zo vlakbij huis.

Go with the flow

Na een lange afdaling maken we een tussenstop bij een bakkertje in het dorp Altena. De lunchstop met uitzicht over de rivier en omliggende bergen met erop een kasteel, geeft ons de gelegenheid te kijken wat er nog gaat komen. We zijn ongeveer halverwege de route, maar de ergste hoogtemeters lijken achter ons te liggen. De steile klim die kort na de stop volgt maakt meteen korte metten met ons optimisme, hoewel de uitdaging juist ook wel lekker voelt. Boven worden we voor de zoveelste keer beloond met een mooi en wijds uitzicht over de bosrijke omgeving. Het landschap houdt ergens het midden tussen heuvels en bergen, de Ardennen en het Zwarte Woud, en dat helemaal tot terug bij de auto. We steken het zoveelste onbekende dorp door en klimmen gelijk weer over een kronkelend landweggetje omhoog. We hebben de flow helemaal te pakken. Vanaf de top van een straat met de naam Klachebach krijgen we een langlopende afdaling voorgeschoteld. De brede maar wederom rustige autoweg meandert zonder al te veel obstakels kilometers lang naar beneden. We raken onze remmen nauwelijks aan en pakken de snelheid onderaan mee over het stuk vlakke weg langs weer een kabbelende rivier in een dal. Er wacht ons nu enkel nog de laatste klim. Zoals zovele hier is het een naamloze en draagt de highlight op Komoot de naam van het dorp even verderop, of iets algemeens als ‘prachtige klim’.

Een prachtige klim is het zeker en om de tijd wat te rekken rijden we de drie kilometer naar de top relaxed omhoog. De weg stijgt constant tussen de vijf en acht procent, iets dat we veel zien op de route. Het maakt het vele klimmen dragelijk voor een minder getraind persoon als ikzelf. Sportief afzien, zonder helemaal dood te gaan of tandjes tekort te schieten op de cassette, ik houd ervan. Ondanks dat we onze auto op hoogte parkeerden hebben we vanaf de laatste top nog enkele dalende kilometers voor de boeg, voor we definitief in de remmen knijpen en onze fietsen weer op de achterdrager laden. Het is een uurtje of vijf in de middag wanneer we vertrekken en met de klok van zeven zit ik alweer thuis te eten met m’n gezin. Het is een vreemd contrast. Van ‘s morgens weg van huis, naar het ultieme buitenlandse vakantiegevoel en nog voor het eten weer thuis. De laagdrempeligheid van de hele onderneming onderstreept nog eens extra hoe vreemd het eigenlijk is dat we niet massaal allemaal in Sauerland op de fiets zitten. Zelfs als je maar een dagje de tijd hebt, lijkt het een perfecte plek om te trainen of te genieten. Voor mij is in ieder geval een ding zeker. De Veluwe is heerlijk en Limburg o zo fijn, maar met Sauerland zo vlakbij kan er maar één de winnaar zijn.

Praktische informatie

De route die we fietsten is perfect als dagtocht, maar met routeplanapp Komoot creëer je hier eenvoudig een fietsweekend of langer. Al op twee uur rijden ben je vanaf Arnhem aan de rand van Sauerland, maar hoe verder je het gebied in rijdt, des te hoger, wilder en mooier het allemaal wordt. In diverse dorpen die je onderweg tegenkomt kun je eten en drinken krijgen, maar houd er rekening mee dat in Sauerland sommige dorpen als spookdorpen kunnen zijn, zeker op zondag. Plan vooraf goed waar je wil stoppen en neem voor de zekerheid voldoende eten mee voor onderweg. Fietsen in Sauerland is een ervaring die je als wielerliefhebber niet mag missen.

Een vergeten klimparadijs vlak over de grens. Vind deze route op onze Komootpagina.

Wil je meer van dit soort artikelen lezen en altijd up-to-date blijven? Abonneer je dan op SOUL Cycling Magazine! Wil je op de hoogte blijven van het laatste nieuws rondom wielrenfietsen? Volg ons op Instagram en Facebook. Ontdek hier meer interessante blogs vol inspiratie en tips! Wil je de gehele Wielrenblad #5 2024 bestellen klik hier!