Gaan als ze er staan

Het slagen van surftrips valt of staat met timing. Natuurlijk maken we allemaal surftrips die al lang in de planning staan. Trips naar verre bestemmingen vragen de nodige voorbereiding. Tickets boeken, vakantiedagen opnemen, budget bij elkaar harken en dan maar hopen dat je gaat scoren. Toch is het de moeite waard om een korte trip te maken als je weet dat er swell staat. Hoeveel dagen heb je nodig om van een trip een succes te maken? Drie dagen goede golven en zoveel surfen als je maar kan, geven je al een echt vakantiegevoel. In de praktijk blijkt het echter nog een hele toer om op het juiste moment op de juiste plek te zijn. Geld, werk, relaties en eerder gemaakte afspraken staan impulsieve acties nog al eens in de weg. Daarnaast blijft er altijd die onzekerheid of het wel echt los gaat. Kortom, het is heel makkelijk om uiteindelijk te beslissen om maar niet te gaan.

Surf’s up
Nederland was in de greep van de zomer. Het was al wekenlang heerlijk weer, de terrassen zaten vol, de korte broek kwam uit de kast, maar de zee was vlak. Ondertussen ging het in de rest van Europa helemaal los. Er stond swell, het was warm en de wind was gunstig. Daar wist ik alleen niets van. Ik was bezig met mijn dagelijkse beslommeringen en genoot van de zon. Dinsdag laat in de middag ging mijn telefoon. Freek hing aan de lijn. Hij klonk behoorlijk hyper. Hij had zojuist de jongens van het Quiksilver hoofdkantoor in Biarritz aan de lijn gehad. Het werk stond op een laag pitje want de surfcondities waren epic. Zes tot acht voet swell, off-shore, een strakblauwe hemel en super goede voorspellingen. Ik reageerde in eerste instantie gelaten. Lekker voor die gasten daar natuurlijk, maar voorlopig zat ik in Nederland en zagen de voorspellingen er slecht uit. Freek had echter een plan. Of ik diezelfde avond nog weg kon voor een dag of vier. Mijn agenda schoot door mijn hoofd. Nee, dat zat er niet in. Of was er toch niet een mouw aan te passen? Dinsdagavond vertrekken bleek onmogelijk, maar we zouden wel bekijken of we niet een dag later konden vertrekken. Nog diezelfde avond zaten we achter de computer. Swell- en weerkaarten werden gecheckt. Het zag er inderdaad schandalig goed uit. Als ik aan Frankrijk denk, denk ik eigenlijk direct aan Biarritz en Hossegor. Ik weet waar ik moet zijn en ik weet dat het met de juiste omstandigheden perfect kan zijn. Het is alleen iedere keer weer een enorm eind rijden. Freek heeft een topbus, maar dat neemt niet weg dat je toch eerst een uur of twaalf in de wagen zit voor je op de plaats van bestemming bent. We zochten naar een alternatief. Een plek met goede surf, maar dichterbij huis. Bretagne is een optie, maar in de praktijk is het bijna net zolang rijden als Biarritz. Het mag hemelsbreed dan dichterbij zijn, de smalle wegen die je uiteindelijk naar de kust brengen zijn echter zo traag dat het in tijd weinig scheelt. Het alternatief was Le Vendée.

Le Vendée
Onder Bretagne ligt het gebied bekend als Le Vendée. Het begint ter hoogte van Nantes en eindigt ter hoogte van Poitiers. Met een routeplanner kwamen we tot de conclusie dat dit gebied qua tijd het meest dichtbij is. Je rijdt over 800 kilometer snelweg richting Nantes en van daar is het nog een kilometer of tachtig naar Les Sables d’Ollone. Fotograaf Gert-Jan de Koning wist ook wat tijd vrij te maken en woensdagavond vertrokken we met z’n drieën richting Frankrijk. We hadden nog wel wat rondgebeld om te kijken of er nog iemand mee kon, maar het was voor de meeste net even te kort dag. De rit naar Le Vendée duurde uiteindelijk natuurlijk weer veel langer dan we van te voren hadden berekend, maar het was toch minder lang dan naar Biarritz

De volgende dag bereikten we de kust. Surftrips naar een gebied waar je nog nooit geweest bent, vergen wat zoekwerk. Sterker nog, in de volgende vier dagen waren we niet één keer via
dezelfde weg van ons appartement naar de spot gereden. Les Sables d’Olonne is een stadje met de hoogste rotondedichtheid ter wereld. Frankrijk is al met grote voorsprong het land van de
rotondes, maar hier doen ze in het geheel niet meer aan kruispunten of normale bochten. Werkelijk elke gelegenheid lijkt aan gegrepen om een rotonde aan te leggen. Ondanks deze
obstakels wisten we na enig zoeken het strand te bereiken. De verwachtingen waren hoog gespannen. Als we nu niet gingen scoren dan waren we echt heel slecht in het lezen van kaarten en het voorspellen van de juiste omstandigheden. Het was in ieder geval windstil en zonnig. Nu nog die swell en we zaten gebakken. De parkeerplaats bij Sauveterre was zo goed als leeg. Een matig voorteken. Vol verwachting liepen we richting strand. Vanaf een meter of honderd van het water werden we verrast door een dikke mist. En dan bedoel ik ook echt dikke mist. Het water was niet te zien, de spot al helemaal niet en of er golven stonden was niet eens waar te nemen. Zelfs met de beste wil viel hier niet te surfen. Zwaar gefrustreerd stonden we in het witte niets te staren. Een uiterst vriendelijke local bood uitkomst. Hij legde onverwachts openhartig uit waar en wanneer we daar moesten zijn om de perfecte condities te scoren. Bovendien wist hij ons te
verzekeren dat we precies op tijd waren. Morgen zou het wel eens legendarisch goed kunnen worden.

Le Vendée biedt een aantal uitgesproken voordelen. Het is relatief dichtbij. Het gebied vormt qua landschap duidelijk een overgang tussen het ruige Bretagne en de uitgestrekte stranden van Les Landes. Het is deze mix die ervoor zorgt dat je enorme verscheidenheid aan breaks hebt. Je hebt er reefbreaks en stranden, ongeveer na iedere bocht vind je wel een baai of point die met de juiste omstandigheden supergoede surf oplevert. Gelukkig bleek een paar kilometer verderop een strand te liggen waar de mist wat minder was en nog diezelfde middag hadden we een topsessie. De locals die we tegenkwamen waren allemaal bijzonder vriendelijk en niet te beroerd wat tips te geven over waar we moesten zijn. Dit zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat we gedurende de trip geen enkele andere buitenlandse surfer tegenkwamen. Surfers uit het buitenland zijn hier schaars en dat maakt de locals een stuk relaxter.

Scoren
In Les Sables d’Ollone vonden we een goedkoop appartement waar we de rest van de trip verbleven. Praktisch voor de deur lag een beachbreak van redelijke kwaliteit. Het is een baai die enigszins beschut ligt. Hierdoor wordt de swell gefilterd en kan je zelfs op dagen dat het buiten een chaos is nog een redelijk georganiseerde line-up vinden. De volgende morgen stonden we

weer op het strand van Sauveterre. De local had gelijk. De omstandigheden waren perfect. We
wisten ook gelijk dat we op de juiste spot waren want ook de locale champ lag in het water en je mag er vanuit gaan dat hij precies weet waar het los gaat. Ondanks het mooie weer was het water nog behoorlijk fris, maar als je uit Nederland komt is het al snel warmer dan thuis dus dat mocht de pret niet drukken. We surften het rif van La Sauveterre en na een paar uur frisse perfectie was het tijd om eens rond te gaan kijken. We vonden eigenlijk direct een beachbreak die perfect leek voor wanneer de swell zou droppen. Later begrepen we dat er even verderop ook een beachbreak ligt die deze dag voor Hossegor-achtige perfectie zorgde. Helaas hebben we die spot nooit zien werken want tegen de tijd dat we daar aankwamen was het zo laagwater dat er slechts een shorebreak was.

De dagen die volgenden bleek de swell wat te droppen. Na nog een paar goede sessies op het rif checkten we de beachbreak die we de tweede dag hadden bekeken. Wederom een goede keuze. Een lang strand met meerdere goed werkende zandbanken. Genoeg keuze om de line-up voor ons zelf te hebben. Maandagochtend leek het gedaan met de pret. Het was bewolkt en er stond een beetje wind. Na nog een goede afscheidssessie stapten we in de wagen om aan de terugreis te beginnen. Uiteraard verdwaalden we nog een keer of wat, maar na een rotonde of honderd zaten we weer op het goede spoor. Bruingebrand en met mooie herinneringen op zak reden we richting Holland. Jammer nog dat we precies in de avondspits van Parijs belanden, maar zelfs dat kon de pret niet drukken. We hadden gescoord, en goed ook. Volgens de locals hadden we één van de beste dagen van het jaar op Sauveterre meegepakt. Bovendien hadden we op goede spots gesurft met de line-up voor onszelf. We waren nog geen vijf dagen weggeweest en toch voelde het als een volwaardige surftrip. Niet eindeloos rondhangen en wachten op swell, maar gewoon een nacht doorhalen en scoren. Eén ding wisten we na deze trip zeker: je moet gaan als ze er staan.

Om het nummer met dit artikel te bestellen klik hier.