Grenzen opzoeken – Vijftien jaar scheppen

We gaan ongeveer twintig jaar terug in de tijd. Vrienden die elkaar kennen van het snowboarden komen in aanraking met het freeride-mountainbiken. Wat in Nederland nog in de kinderschoenen staat. In plaats van zo hard mogelijk door het bos racen focussen zij zich op spannende tricks en het rijden van technisch uitdagend terrein. Dankzij een connectie met een vooruitstrevende fietsenmaker die geschikte mountainbikes verkoopt, verleggen ze hun grenzen door zo veel mogelijk airtime op te zoeken. Net over de grens nabij Arnhem stuit de groep op een oude betonnen pijler. Hier kunnen ze naar hartenlust dikke drop-offs oefenen. Tot ze doorkrijgen dat de dichtbegroeide geul erachter sporen van een oud pad vertoont. 

Maak plaats

Destijds werd al fanatiek gereden door het Monferlandse landschap waar je, als je niet oplette, eenvoudig de Duitse grens passeerde. In deze omgeving zochten de bikers actief naar terrein waarop hun grenzen konden worden verlegd. De Duitse brugpijler werd een van de items waarop dit kon, maar ook de omgeving eromheen bood een aantal uitdagende afdalingen. Het was dan ook pas in 2006 dat ze besloten om een deel van de begroeiing en omgevallen bomen achter de pijler op te ruimen. In de loop van twee jaar wisten ze de geul zodanig te ontdoen van begroeiing dat er een dertig centimeter breed pad naar de top was vrijgemaakt. De glooiende afdaling was inmiddels bijna driehonderd meter lang en bood zodanig veel potentie dat de drop-off van de pijler steeds minder belangrijk werd. 

Samen met meegenomen vrienden en inmiddels aangesloten Duitse rijders gingen de snoeiwerkzaamheden gestaag door en de geul werd steeds breder opgeruimd. Wat ook de mogelijkheid met zich meebracht om er in te bouwen. Een eerste gap-jump ontstond bovenaan de heuvel, een sprong met een gat van vijftig centimeter ertussen.

Verandering 

De geul bood via de twee opstaande wanden veel ruimte voor creativiteit en gezien hun neiging naar airtime bouwden de bikers steeds meer kleine schansjes om hun techniek op te oefenen. Kleine jongens worden groot en ook de schansjes groeiden mee. Vaker kwamen er vrienden mee en dankzij gezamenlijk onderhoud kreeg de geul steeds meer vorm. Verschillende features werden gebouwd, verbouwd, verplaatst of gingen verloren. Hierdoor evalueerde de lijn mee met de capaciteiten van de groep locals. Tot 2016 is veel veranderd aan de lijnen in de geul, sindsdien hebben die lijnen hun vorm grotendeels behouden. 

Niet alleen de lijnen ondergingen de nodige veranderingen, ook de fietsen. Waren het in de beginperiode hardtail dirtjumpers. Jaren later bleken downhillmachines met twee keer tweehonderd millimeter veerweg het beeld te bepaalden. Met het toenemen van snelheid ontstond behoefte aan bochten die meer op snelheid waren berekend.   

Terug naar het heden. Wat deze geul anno 2021 bijzonder maakt is dat iedere rijder er zelf zaken heeft gebouwd die hij interessant vindt om te rijden. Waar de een kiest voor een zo groot mogelijke sprong, gaat de ander voor een zeer technische feature. 

Natuurlijk karakter 

Ook andere vaste gasten hebben het onderhoud inmiddels op zich genomen. Na ruim tien jaar ligt de geul er nog steeds prachtig bij. De totale lengte bedraagt inmiddels driehonderd meter, ter vergelijking, Bikepark Mook is tweehonderd meter. Daarmee houdt de vergelijking wel direct op, de geul is geen officieel bikepark en heeft geen mooie bordjes bij de schansen. Nog sterker, het is onduidelijk of de track illegaal is of niet. De bewoners rondom de geul lijken het geen probleem te vinden, aangezien er nu ook veel wandelaars gebruikmaken van de stukken waar je voorheen niet kon lopen. In het afgelopen decennium is in elk geval er nooit wat gesaboteerd. En dat willen ze natuurlijk graag zo houden. 

Het leuke van de geul is dat er goed gebruik is gemaakt van het natuurlijke karakter van de omgeving en dat je zelf kunt mixen en matchen met obstakels. Zo start de run met een gap en een hip-jump, welke beide intimiderend kunnen zijn qua formaat; de gap is simpel, die doe je of wel, of niet; de hip is ook op lagere snelheid te doen. Daarna liggen er voornamelijk jumps die tevens zijn te rollen. Eenmaal beneden rijd je via dezelfde geul weer omhoog. Dit is wel oppassen geblazen, aangezien men hier ook naar beneden komt. Ogen en oren open dus. Als je fit bent kun je op een dag wel duizend hoogtemeters pakken, maar dan lig je er ook wel echt af. Het is al eens gedaan als training, wordt ons verteld.

Gemiddeld is het ongeveer vijf minuten trappen over een glooiende heuvel. Uiteraard is het mogelijk om niet helemaal naar boven te rijden en enkel bepaalde secties te rijden, net naar gelang je behoefte.  

Onderhoud

Tegenwoordig weten ook diverse Duitse rijders de spot te vinden. Er heerst een relaxte sfeer, al kun je het met tien tot vijftien man al snel druk noemen. Onderhoud gebeurt door een aantal rijders solo. Eenmaal tot tweemaal per jaar wordt er via een app-groep een schepdag georganiseerd. De lijn word hierbij echt grondig aangepakt, hierbij staat dan ook vaak vijftien man paraat. Onderhoud vindt sinds dag een plaats met handgereedschap als scheppen en zagen. Er komen geen machines of kettingzagen aan te pas. Laat staan planken, alles wordt zo veel mogelijk uit natuurlijke materialen opgebouwd. 

Gedane werkzaamheden zijn eveneens voor de wandelaars welkom. Grotere omgevallen bomen die de doorgang versperren worden vakkundig door de jongens opgeruimd. Een van de rijders geeft aan dat het scheppen heel rustgevend is: ‘Ik kan me soms de hele ochtend verliezen in het creëren van iets nieuws.’ Door de structuur van de aanwezige grond blijven de obstakels goed geshaped liggen. Ook als er wat mindere goden overheen rijden. 

Geheimzinnig 

Misschien is het je opgevallen dat we niemand bij naam en toenaam noemen. Dat hebben we bewust gedaan, aangezien er onduidelijkheid is over de legaliteit van de track. De privacy willen we respecteren, vandaar dat de makers niet worden genoemd. Tevens is ons gevraagd de exacte locatie niet te vermelden. Echter is deze met een beetje moeite eenvoudig via internet op te sporen: zoekt en gij zult vinden. 

Neem overigens je verantwoordelijkheid, wees beleefd en respectvol naar de andere rijders toe, vraag of je kan helpen en neem uiteraard je eigen zooi weer mee naar huis. Tip van een van de locals is om elke keer als je komt fietsen je eerste run even rustig te rijden. Er kunnen onverwacht takken liggen, maar er kan in de tussentijd tevens iets zijn veranderd. Een aantal van de jumps spring je ‘blind’. Dat wil zeggen dat je de landing past ziet net voordat je springt. Dan kun je maar zeker weten dat je daar ook aantreft wat je verwacht aan te treffen. En hoewel de hip en gap-jump eveneens voor minder gevorderde rijders zijn te overbruggen, handel naar je eigen niveau en voorkom dat je (te hard) ten val komt.  

Deze travel rubriek staat in het laatst gepubliceerde Magazine;  UP/DOWN #3 2021. Deze kun je bestellen in de Soul Webshop. Ook is het blad beschikbaar in de Soul Kiosk App. Wil je voortaan geen nummer van je favoriete magazine meer missen? Word dan snel abonnee. Dan ontvang je alle nummers als eerste in je brievenbus en profiteer je van alle voordelen voor onze trouwe abonnees. Bovendien houd je ook meer tijd over voor je volgende tocht!