Hang in there!

Hoe veel er de laatste paar jaar ook in de kitesport veranderd is, een
trapeze blijft in de basis gewoon een trapeze. Simpel overgenomen uit het
windsurfen, was hij in eerste instantie eigenlijk alleen om de tere armen
te sparen. Trapezeouwtje aan je bar om in in te haken en klaar was Klara.
Nu is de trapeze noodzaak om leashes aan te bevestigen en om power en
depower te kunnen bedienen, maar voor de meeste kiters is het nog steeds
de manier om de armen te sparen. En uithaken… dat lijkt voor velen nog
steeds alleen weggelegd voor de pro’s.

Er is natuurlijk wel een hoop ontwikkeld, maar slechts weinig van die ontwikkelingen zijn echt doorgebroken of blijvertjes gebleken. De windsurftrapezes bleken in eerste instantie gewoon niet echt bestand tegen de grotere trekkracht die ook nog eens in een behoorlijk andere richting plaats vond. Die moesten dus fl ink verstekt worden. Plastic klikkertjes waardoor je makkelijk in en uit kon stappen, bleken te slap en snelsluitingen verdwenen snel nadat de eerste kites met trapezehaken en al weg vlogen. Daarnaast werden de trapezes binnen de kortste keren uitgerust met een handig handvat, waarmee je kitevrienden je aan de grond konden houden als je dreigde weg te vliegen. Dat handvat is gebleven, maar de lusjes met ringetjes aan de achterkant om je boardleash aan te bevestigen waren er ook snel weer vanaf. In eerste instantie omdat ze meestal niet sterk genoeg bevestigd waren en er door de rukken van het board gewoon af scheurden. Later werden ze er gewoon maar weer vanaf gelaten, want vrijwel iedere kiteboarder had na getorpedeerd te zijn door zijn of haar eigen board afscheid genomen van de boardleash. Ook de trapezehaak zelf heeft wat onwikkelingen doorgemaakt maar is nu eigenlijk gewoon weer terug bij af. De lichtgewicht aluminium windsurfhaak bleek, net als alles in het begin, niet bestand tegen het kitegeweld. Daarom werd terug gegrepen naar de zwaardere maar sterkere stalen trapezehaak. Daarop werd ge-experimenteerd met draaiende haken en achter de haak langs draaiende leashbevestigingspunten om het probleem van de in de knoop rakende kiteleash op te lossen en quick releasende haken om de slecht werkende releases op de bar te compenseren. Om het maar niet te hebben over de vele euro’s die zijn uitgegeven aan shackles, swivels, snaplocks en andere uit de zeilerij geimporteerde stalen bevestigingsmiddelen die op de trapezehaken werden geschroefd, gebonden en gelast om ondanks de waardeloze veiligheidssystemen toch enigszins veilig het water op te kunnen. Omdat de veiligheidssystemen ondertussen hun werk zelf steeds beter gaan doen, is al deze ijzerhandel eigenlijk overbodig geworden. Een haak is weer een haak en de bar hoort de rest te doen. Maar nu er geen aandacht meer besteed hoeft te worden aan de veiligheid van de haak is het comfort weer aan de beurt. Speciale pads achter de haak, waardoor je haak niet in je ribben prikt en in de padding van de trapeze geintegreerde haken, vegroten het draagcomfort enorm. En omdat makkelijk in- en uitstappen toch wel erg praktisch is, zijn ook de snelsluitingen weer terug, echter wel aangepast aan de krachten van onze sport. Eigenlijk hebben we het nu alleen gehad over de detais, gerommel met de extraatjes. Maar hoe zit het eigenlijk met de grote lijn? Er zijn eigenlijk maar twee modellen op de markt; de heup en de zit trapeze. En als je op het starnd gaat kijken is er eigenlijk vrijwel niemand die met een zittrapeze vaart. Heeft die dan nog wel bestaansrecht? Wij denken van wel, want ondanks de sterke verbetering van de heup trapeze blijft een aantal nadelen behoorlijk aanwezig.

Toen de sport een jaar of tien geleden zijn intrede deed, was het eigenlijk niet zo