Windsurfen in Ierland: golven, regen en geluk

Windsurfen in Ierland: een voorspelling van harde wind, grote zwel, milde temperaturen en een wolkenloze hemel lonkte Leon Jamaer afgelopen winter naar het noordwesten van Ierland. Een spontane trip vol hoogte- en dieptepunten. 

Dag 1 van windsurfen in Ierland

Geen enkele vlucht van en naar Duitslandgaat nog –er wordt weer gestaakt. Gelukkig konden Friedel en ik onze vliegtickets kosteloos omboeken naar Nederland, anders hadden we onze spontane reis om te windsurfen in Ierland direct weer moeten annuleren. De weersvoorspellingen voor het eerste weekend van februari in het noordwesten van Ierland beloven een sterke zuidwestenwind, twee opeenvolgende swells, milde temperaturen en een wolkenloze hemel. Friedel en ik hebben geen grote winterreizen meer gepland en we zijn de vier graden luchttemperatuur en de saaie, grijze Noord-of Oostzeegolven meer dan zat. De belofte van ground swell, cleanerifgolven en donker bier is reden genoeg om snel vrij te nemen, de camera-en windsurfuitrusting in te pakken en ons op een –nu al iets inspannende –reis te begeven.Rond middernacht passeren we de Nederlandse grens. Op de koude vloeren van Schiphol is slapen verre van comfortabel. Na amper twee uur slaap wordtik behoorlijk verkleumd weer wakker. De koffie brengt wat warmte en we stijgen op. De dag is strak gepland: aankomst in Dublin, huurauto ophalen en inpakken, dwars door Ierland rijden met een korte stop bij een drive-thru en aankomst in Magheroarty, in het uiterste noordwesten van Ierland. We hebben nog twee uur daglicht over, duswe gaan direct het water op. Een cleaneswell wordt door de sterke side-offshore wind tot gladde golven geblazen die links van de havenpier breken. De omstandigheden variëren tussen perfect en lastig te lezen. Mijn zeil is iets te groot en bij het trimmenvan mijn board heb ik iets verprutst. Naast een paar mooie momenten, waarik de lip van de golf perfect raak voor een aerial, word ik ook regelmatig genadeloos gespoeld. Op een gegeven moment breekt de lip van de golf op mijn zeil. De golf duwt mijn boardrichting het dal van de golfen mijn lichaam in de tegenovergestelde richting –meestal geen goede positie voor gewrichten en banden. Even vraag ik me af wanneer de volgende vlucht naar Duitsland gaat. Als ik even laterweer enigszins normaal op het strand sta, weet ik in ieder geval dat er niets ernstigs beschadigd is. Ik moet denken aan de uitspraak die windsurffotograaf Pierre Bouras altijd bezigt bij shoots: ‘Aankomstdag is aankomstdag –geen actie.’ Dit keer hebben we echter geen tijd om rustig aan te doen.

Dag 2 van windsurfen in Ierland

Twee keer een Full Irish Breakfastluidt onze ontbijtbestelling in Bed and Breakfast Loch Altan –een van de weinige accommodaties die hier in de winter open zijn en zelfs een korting voor windsurfers biedt. We genieten van bacon, worst, bonen en ei, want we weten dat ons een lange dag in de frisse lucht te wachten staat. Hoe onevenwichtig de Ierse keuken ook mag zijn, de vetten en calorieën brengen je goed door de dag –dat moet je ze nageven. En dat is precies wat we nodig hebben, plus wat ibuprofen, want op zee zijn de omstandigheden al ruig genoeg voor een 4,2-zeiltje. Friedel, die voor het eerst in tien jaar weer in een vliegtuig zat, heeft zijn windsurfmateriaal thuisgelaten om zich volledig te concentreren op het fotograferen en filmen. Het stormt, maar helaas giet het vandaag onophoudelijk, anders dan voorspeld. Terwijl ik met een getapete voet een goede sessie heb ophet rif, beschermt mijn wetsuit me als een magische cape tegen alle weersinvloeden. Friedel vecht op het land echter tegen de slechte omstandigheden. De ingewikkelde techniek van de camera begint in de aanhoudende regen te haperen en bijna geen enkele opname lukt zoals hij het voor zich zag. Als’s avonds ook nog eens de verwarming in de accommodatie uitvalt terwijl we naar de natte opnames kijken, bereikt de stemming een dieptepunt.

Dag 3 van windsurfen in Ierland

Vandaag is er eindelijk zon, wind en een nieuwe, aanzienlijk grotere swell voorspeld tijdens het windsurfen in Ierland. Timo Mullen, de Ierse windsurf-diehard van het eerste uur, appt: ‘Magheroarty is gonna be epic, you’regonnalove it! ’Vol verwachting zijn we vroeg op de spot en ik wacht met opgetuigd materiaal tot de wind aantrekt en de nieuwe swelllijnen de kust bereiken. Terwijl we genieten van de paar zonnestralen die door de wolken breken en ons bleke gezicht verwarmen, zijn we inmiddels niet meer alleen. Een dozijn Ierse en Britse windsurfers is door de goede voorspelling naar het noorden van Ierland gelokt. Onder hen voormalig World CupsurferPhil Horrocks, die deze winter ook niet naar Kaapstad gaat, en de Deen Lars Petersen, die regelmatig van Klitmøller naar Ierland reist en hier een soort tweede thuis in de golven heeft gevonden. Magheroarty is voor de Ieren wat Klitmøller voor ons Noord-Duitsers is. Bij windrichtingen tussen zuidzuidwesten westnoordwestvind je hier vrijwel altijd windsurfbare omstandigheden, of het nu bij het riflinks van de pier is of in de langgerekte zandbaai. De ‘omarmende’ baai zorgt daarbij vooreen gevoel van veiligheid en geborgenheid en maakt deze plek bijzonder geliefd.

Inmiddels rollen massieve golven de baai in, maar de wind is gedraaid naar aanlandig. Hoewel de wind sterk genoeg is, zijnde omstandigheden onvoorspelbaar; ik voel er niet veel voor om mijn ietwat zwakke enkel bloot te stellen aan het risico van een harde wipeout. Wanneer blijkt dat de conditiesniet meer veranderen, gebruiken we het resterende daglicht om enkele andere spots in de omgeving te verkennen en een gevoel te krijgen voor windsurfbare swellgroottes, getijdenen windrichtingen. De magie van het windsurfen in Ierland blijft ons vandaag onthouden. Dag drie van de reis is voorbij en we hebben nauwelijks bruikbare opnames. De weersvoorspellingen beloven de komende dagenwel meer wind en golven, maar ook donkergrijs weer.

Dag 4 van windsurfen in Ierland

Lang heb ik gewikt en gewogen: hier blijven of naar Sligo gaan, waar de regenwolken minder in de bergen blijven hangen en andere spots veel potentieel bieden. Het vleesrijke Ierse ontbijt in de B&B kunnen we niet meer zien en alles in mij verlangt naar verandering. Aan de andere kant wil ik Magheroarty ervaren wanneer het echt losgaat. Tijdens de Storm Chase in 2019 heb ik dat weliswaar al meegemaakt, maar toen was het eigenlijk te winderig om echt down-the-line te surfen. Wanneer ik het water op ga, is het nog vrij donker. We hebben ons bij het weer neergelegd. Zo weinig als Friedels camera van vocht houdt, zo goed kan de geavanceerde apparatuur omgaan met slechte lichtomstandigheden –ISO, diafragma en sluitertijd worden aangepast en het doel is om elke regendruppel haarscherp vast te leggen.Masthoge sets breken netjes langs de rifrand, van links naar rechts. Met een 4,2-tjeen mijn asymmetrische 82 liter waveboardvoel ik me nu eindelijk helemaal in mijn element. De langere binnenrail kan ik moeiteloos diep in de bottomturndrukken en tegelijkertijd zorgt de afgeknipte swallowtail voor verticale turnsin de pocket van de golf. Toch vind ik het nog steeds erg lastig om het juiste moment te vinden om de brekende sectie van de golf te pakken; het doet medenken aan Margaret River in Australië. Phil Horrocks en ik hebben de spot voor onszelf en rippen set na set. Een gebroken mast beëindigt de sessie en we besluiten af te zakken naar het zuiden. In Mullaghmore, een plek berucht om zijn monsterbarrels, wacht ons een opgezweepte Atlantische Oceaan. Bij de rotsformatie breken enorme golven, maar getij en windrichting zijn vandaag niet optimaal. Toch een goede dag om de spot te verkennen. Inmiddels is ook Timo weer terug, met bij zich fotograaf John Carter. In de haven is een groep rond big wavesurfers Megan en Aleksy Gayda bezig hun materiaal op te bouwen en de jetski te water te laten. Ze doen alsof het gewoon een normale februaridag is waarop vrienden samenkomen om te surfen en windsurfen. En zo voelt de gezamenlijke sessie dan ook aan –een wilde mix van plezier en adrenaline. Daarbij laat de spot vandaag alleen maar raden waartoe hij in staat is. De burger en Guinness smaken Friedel en mij bijzonder goed na deze lange dag waarop eindelijk alles samenkwam. Met Timo en JC spreken we voor de volgende dag af op een andere spot waar ik altijd al bij de juiste omstandigheden het water op had willen gaan.

Dag 5 van windsurfen in Ierland

Op onze vertrekdag is er slechts tijd voor een korte ochtendsessie, daarna moeten we terug naar het vliegveld. Helaas is er, tegen de voorspellingen in, nauwelijks wind en het golvenbeeld is nog steeds erg rommelig en minder gestructureerd dan ik had gehoopt. Met groot materiaal pak ik een paar goede golven, maar de gaten in de wind en stroming in de zee zorgen voor een katergevoel. Toch voel ik op weg naar het vliegveld vooral dankbaarheid. Dat ik samen met Friedel een paar dagen aan de dagelijkse sleur kon ontsnappen en samen te windsurfen in Ierland. Dat ik de vreugde na een sessie met andere windsurfers kon delen. Dat mijn enkel en lichaam de inspanningen heelhuids hebben doorstaan. Dat ik deel mag uitmaken van deze soms absurde, maar ook unieke en fantastische sport en dat ik door sponsors word ondersteund om met hun materiaal in de golven te dansen en dit vast te leggen voor magazines. Dankbaar voor hetIerse geluk dat ons op deze reis tenminste deels heeft begeleid.

Tekst: Leon Jamaer
Beeld: Frithjof Blaasch / @Bulgenslag

Wil je op de hoogte blijven van leuke nieuwtjes? Volg ons dan op Instagram en Facebook. Benieuwd naar vette blogberichten uit het Motion Windsurf Magazine? Klik hier! Of word abonnee, zodat je geen artikel meer hoeft te missen!