Indo Tales 1: Bali tattoos
Begin januari tot en met eind maart stond er op mijn ticket. Op het vliegveld in Bali werd ik opgewacht door m’n maatje met een bord ‘welcome home tropical dani!’. Na een snelle douche zijn we direct doorgereden naar onze lokale stamkroeg ‘The Edge’. Met een Bintang in mijn hand, gezellig lullend met de bekende gezichten van het jaar ervoor, voelde ik me gelijk weer helemaal thuis.
Tekst en beeld: Danny Bastiaanse
Hoewel het al januari was, was er nog geen sprake van een serieus regenseizoen, geen wolkje aan de lucht en wind was er ook nauwelijks. Het was gelijk lekker inkomen op de stevige muren van Uluwatu. Na alle verhalen van vorig jaar was ik niet de enige met het idee om een deel van de Zeeuwse winter te ontsnappen. Op het hoogtepunt waren we met negen man uit het Domburgse en al gauw stonden we bekend als ‘The Dutchies’. Gelukkig surfen we niet alle negen, dus terwijl de helft van de groep toerist speelde of de Bintang koud hield, lag de andere helft in het water.
Vanaf begin februari kregen we dan toch een paar weken regenseizoen. Na een natte week in Canggu en een Uluwatu cave die soms niet meer te bereiken was doordat de trap in een stromende rivier was veranderd, zat er maar één ding op, even lekker een klein weekje feesten in Kuta met de hele bende. Vanzelfsprekend resulteerde dat in geniale maar gekke verhalen. Van dronken wipeouts met een dienblad vol cocktails, tot berovingen in de smalle straatjes van Kuta.
Toen de groep begon uit te dunnen en het seizoen weer aan het verbeteren was, zijn we na een korte Lombok trip weer terug naar Bali gegaan. Vanwege de matige forecast leek het ons een leuk idee om een vulkaan te beklimmen. En zo stonden we om 03.00 ‘s nachts onderaan Mount Batur met onze gids, klaar om de vulkaan te bestormen. Hoewel wij Zeeuwen nou niet echt bekend zijn met bergen beklimmen, stonden we als eerste van de honderden toeristen bovenaan te wachten op de zonsopkomst. Die overigens echt belachelijk mooi was!
Die vulkaan had nog wel een mooi souvenir achter gelaten in de vorm van een blaar achter op mijn hiel die een aantal dagen later flink begon te ontsteken. Natuurlijk begonnen toen gelijk alle reefcuts en schaafwondjes te etteren waardoor ik rondliep met twee ontstoken benen. Ondanks een flinke lading Chinese medicine, bruismiddelen en antibioticazalfjes bleven de wonden open. En als de ene ontsteking weer weg was, begon de andere weer wat resulteerde in wat minder surf de laatste paar weken (en wat meer bier).
Hoewel de swells wat kleiner waren dan het jaar ervoor, was het een zeer geslaagde trip. Terwijl ik dit type heb ik er nog steeds een klein beetje ‘plezier’ van want ik zit nog altijd aan de antibiotica. Dat worden een paar mooie ‘Bali tattoos’. Cu next year Indo!
Dit artikel komt 6|surf magazine #2 2016. Het volledige magazine kan je hier bestellen. Word voor het gemak abonnee, zodat je alle uitgaves van 6|Surf als eerste thuis bezorgd krijgt.
