Interview: Jord Fortman – Ride the lightning
Toeval of niet, een paar maanden nadat Jord Fortmann (23) op de cover van 6 Surf Mag. stond, zat hij op kosten van zijn nieuwe sponsor Lightning Bolt op de North Shore in Hawaï. Een bezoek aan het surfmekka is een avontuur op zich, maar een geheel verzorgde reis met het voltallige Europese team en tweevoudig ‘Pipe Master’ Rory Russell als gastheer is een ware jongensdroom. Reden genoeg om Jord te bellen voor zijn verhaal.
Tekst: Martijn Boot
Beeld: Lightning Bolt
Issue: 6 Surf magazine #1 2010
Een geheel verzorgde trip naar de North Shore, hoe kwam dat zo ineens op je pad?
“Afgelopen najaar kreeg ik een belletje van Frank van de Ruit van Lighting Bolt, of ik interesse had om voor hun team te rijden. Hij kon niks beloven, maar zou me voordragen als nieuwe Europese teamrijder. Als het door zou gaan, zou ik naast kleding ook ieder jaar een teamtrip maken. Mocht het snel genoeg rond zijn dan kon ik zelfs deze winter nog met de rest van het Europese team mee naar Hawaï.”
En alles ging volgens plan?
“Ja, dat kun je wel zeggen, haha… Ik zou deze winter een paar maanden naar Marokko gaan. Ik had verder niks meer van Frank vernomen, dus ik ging ervan uit dat het niet doorging. Totdat ik na drie weken Marokko een telefoontje kreeg. Lightning Bolt zag het wel zitten met me en ik kon gelijk mijn spullen pakken om naar Hawaï af te reizen.”
Zo gezegd, zo gedaan?
“Zo’n kans krijg je natuurlijk niet nog eens dus ik ben gelijk terug naar Nederland gevlogen en een paar dagen later zat ik in het vliegtuig richting Hawaï. De North Shore is sowieso een plek waar iedere surfer wel eens heen wil, maar om op kosten van je sponsor te gaan en dan ook nog eens te gast te zijn bij de legendarische Rory Russell is helemaal bizar.”
Even voor de jongere generatie, wie is Rory Russell?
“Rory was Pipe Master in ’76 en ’77. Hij is zo ongeveer sinds mensenheugenis bij Lighting Bolt betrokken. Als teamrijder, maar ook als shaper van de legendarische Pipeliner, de classic singlefin pipegun. Tegenwoordig vormt hij een beetje het internationale gezicht van Lightning Bolt.”
Een echte surflegende dus?
“Zeker, iedereen op de North Shore kent hem en hij kent zelf ook werkelijk iedereen. Het is echt zo’n oldschool surfdude, een behoorlijke stoner vol mooie verhalen en altijd aan het lachen. Een betere gastheer dan Rory kun je je niet wensen.”
Wat was het doel van de trip?
“Voor mij was het vooral kennismaken met de rest van het team en de roots van Lightning Bolt. Naast mij waren ook de jongens uit Portugal, Spanje en Frankrijk aanwezig. Een paar jongens uit het Amerikaanse team waren al in Hawaii. Het was vooral surfen, een beetje filmen en fotograferen en een goede tijd hebben.”
Wat was je eerste indruk van de North Shore?
“Ik werd van het vliegveld opgepikt door Jonathan Paskowitz, ook geen onbekende in de surfwereld. Ik was zelfs nog nooit in Amerika geweest, dus het was voor mij sowieso al een confrontatie met alle typisch Amerikaanse zaken. Maar de eerste indruk van de North Shore was eigenlijk een bevestiging van de clichés, veel grote wagens, duur en heel veel brede gasten met tattoos. Ik paste eigenlijk helemaal niet in het plaatje.”
En de surf?
“Tja, die golven zijn toch echt wel andere koek. Ik had er al veel over gehoord, maar je kunt je er toch maar weinig bij voorstellen. Ik rekende een beetje op een soort Indo, maar het is echt een stuk bruter daar. De eerste dag gingen we met de hele crew naar een spot op de noordoostkust. Een relatief mellow spot om relaxed een beetje in te komen. De tweede dag gingen we echter gelijk naar Pipe.”
En?
“Heftig, anders kan ik het niet noemen. Het was een beetje winderig en een voet of tien. Echt too much voor mij, dus ik bleef lekker aan de kant. De Portugezen uit het team zijn echt goede wedstrijdjongens, die doken er gelijk in. Na een tijdje kijken stelde iemand voor dat ik er toch even in ging, al was het maar om vanuit de channel toe te kijken. Ik kreeg een 7’6 thruster van Rory in mijn handen geduwd, wat tips over waar je erin en eruit moest en daar ging ik.”
Dat moet een bizarre ervaring geweest zijn.
“Absoluut, je denkt toch de hele tijd: ‘Fuck, ik lig gewoon op Pipeline!’ Er kwamen echt heftige golven door en het was te gek om al die actie van zo dichtbij te zien, maar als je er dan toch in ligt wil je ook wel een golf rijden. Op de piek liggen was geen optie, maar af en toe kwam er een golf door die iets wijder brak. Misschien geen intense barrel, maar toch nog behoorlijk hoog, hol en onwaarschijnlijk krachtig. Uiteindelijk wist ik twee golven te rijden en vond ik het wel mooi geweest. Ik was blij dat ik het gedaan had, maar ik had daar eigenlijk niks te zoeken.”
Nog andere bekende breaks gesurft?
“Na het Pipe-avontuur gingen we naar Sunset, ook geen misselijke spot. Daar ging het me al wel een stuk beter af, al was het nog steeds nasty. Sunset bleek een tamelijk groot speelveld en met een beetje size moest je telkens op je hoede zijn voor sneaky close-out sets. Ik ben sowieso tijdens geen enkele surfsessie echt honderd procent op mijn gemak geweest. Je staat echt op scherp, het breekt zo krachtig. Ducken met een 7’6 is al bijna niet te doen, maar zelfs onder een schuimbak door zwemmen is daar praktisch onmogelijk.”
Maar wel lekker kunnen surfen?
“Jazeker. Je moest goed je golven uitkiezen en het was behoorlijk druk, maar ik heb toch een paar goede kunnen rijden. Wat niet echt hielp was dat iedereen daar op gigantisch grote boards reed. Alleen de jongere generatie weet daar goed weg te komen op een shortboard, voor de rest is het allemaal dikke acht tot negen voet guns.”
Nog heftig gespoeld?
“Nou, je bent uiteraard een paar keer goed de klos. Ik ben ook nog nooit zo hard en lang onder geweest, maar in mijn beleving was het nooit de allerergste spoeling van mijn leven. Je bent zo voorbereid op het ergste, dat het relatief meevalt. De heftigste spoeling dateert denk ik toch uit de tijd dat ik voor het eerst in serieuze golven lag en geen idee had wat me te wachten stond. Op Sunset heb ik nog wel flink moeten zwemmen. Twee mannen kwamen naast elkaar recht op me af gesurft. Ik kon geen kant meer op. Uiteindelijk ramde de ene mijn board terwijl de ander mijn leash doormidden reed. Lag ik daar ineens zonder board op de inside. Dat was wel even schrikken, maar gelukkig was ik goed op de hoogte over waar ik eruit kon komen. Ik baalde alleen verschrikkelijk van dat board, die was namelijk van Rory.”
Hoe reageerde hij?
“Mellow uiteraard, haha… Hij was vooral blij dat ik zonder problemen het strand had weten te bereiken. Er breken zoveel boards op de North Shore, dat kon hem verder niet echt boeien.” Over boards gesproken, ik neem aan dat je ook nog op een echte Pipeliner gereden hebt? “Uiteindelijk heb ik inderdaad nog een keer op een 7’8 Pipeliner gereden. Een bizar board, het is een soort speer die echt bedoeld is voor snelle holle golven. Surfen op Pipe was geen optie, maar de break waar ik hem getest heb, was ook behoorlijk hol. Een mooie ervaring, maar geen board waar je als Hollander veel op zult rijden.”
Niet gelijk zelf een gescoord dus?
“Nee, dat niet. Maar ik heb wel een mooi longboard aan de trip overgehouden. Rory maakt eigenlijk alleen Pipeliners, maar hij wilde me wel helpen. De laatste dag had hij een blank voor me geregeld. Samen hebben we de outline uitgetekend en gezaagd en toen mocht ik zelf aan de bak. Ik had niet echt een idee van wat ik moest doen, maar na een uur of drie lag er iets wat op een longboard leek. Rory heeft daarna de boel nog lopen finetunen. Op het allerlaatste moment is het board nog gelamineerd en kon hij zo ongeveer nog nat mijn boardbag in.”
Hoe verliep de rest van de trip?
“Na Pipe en Sunset zijn we een beetje op zoek gegaan naar spots die wat rustiger waren. Je komt er dan al snel achter dat het eiland barst van de goede spots. Op een gegeven moment kickte de swell echter zo hard in dat het vooral toekijken was. Waimea ging helemaal los, het was misschien nog wel heftiger dan tijdens de Eddie-contest. Hoeveel foto’s je ook gezien hebt, om het live mee te maken is niet te bevatten. Zoveel water, zo bruut, echt angstaanjagend om te zien.”
Al met al een onvergetelijke trip.
“Absoluut. De North Shore ontdekken met Rory was al een belevenis op zich, maar de hele trip was onvergetelijk. Nieuwe vrienden gemaakt, de allerhoogste golven van mijn leven gezien, lekker gesurft en mijn eigen grenzen kunnen verleggen. Volgende keer wil ik liefst een heel seizoen gaan, zodat je echt een beetje op je gemak raakt. Als gezegd was ik nu nooit echt helemaal gerust in het water. Ik zal nooit de allerhoogste golven rijden, maar het is wel mijn doel om daar gewoon lekker te kunnen surfen.”
