12-02-2009 - Surfen, Nieuws

Interview Jurriaan Roos

Foto: Ray Max

De tijd dat Scheveningen de exclusieve hofleverancier van Nederlands beste surfers was, is inmiddels voorbij. Begin jaren negentig werden de Nederlandse surfwedstrijden nog gedomineerd door Scheveningers. Nog altijd is Scheveningen een surfspot waar het gemiddelde surfniveau hoog is en waar veel jong talent vandaan komt, maar inmiddels doen ook surfers uit andere delen van het land van zich spreken. Spots als Wijk aan Zee en Domburg zijn tegenwoordig goed vertegenwoordigd in het HSA-circuit. De Nederlandse surfscene is de laatste jaren flink gegroeid. In bijna iedere kustgemeente vind je wel een groepje toegewijde surfers en het is een kwestie van tijd dat ook daar het talent komt bovendrijven. Jurriaan Roos (21 jaar) is een van die surfers uit een kleine surfgemeenschap die de laatste jaren van zich doet spreken. Met een tweede plek tijdens de HSA-wedstrijd in Petten en onlangs wederom een tweede plek tijdens het NK inMolliets bewijst de geboren en getogen Katwijker dat het gedaan is met de Scheveningse hegemonie. Tijd voor een kennismaking.

 

Ik heb met Jurriaan afgesproken in Katwijk. Hij woont in een soort van vakantiewoning die is weggestopt in een woonwijk. Een klein huisje voorzien van alle gemakken, op loopafstand van de Katwijkse boulevard. Aangezien zijn huis zonder lokale kennis of een GPS niet te vinden is spreken we af bij het strand. Ik heb door de jaren heen de nodige surffoto’s van Jurriaan voorbij zien komen, maar van een persoonlijke kennismaking was het nog niet gekomen. Op de boulevard in Katwijk waan ik mij even op vakantie. Het is een mooie zonnige dag, er slenteren veel dagjesmensen over de boulevard en als je niet naar de zee kijkt (het is zo goed als flat) zou je bijna kunnen denken dat je ergens in Frankrijk bent. Het minuscule beetje deining dat doorkomt toont echter dat hier een paar zandbanken moeten liggen die op de juiste dag voor goede surf kunnen zorgen. Uitkijkend over de zee lijkt de surfpotentie van Katwijk een logisch eerste onderwerp. Mijn eerste positieve indruk wordt door Jurriaan direct voorzien van de nodige realistische kanttekeningen. ‘Katwijk kent zeker zijn goede dagen en het is natuurlijk relaxed dat ik gewoon naar het strand kan wandelen, maar net als veel andere plekken in Nederland is Katwijk erg windgevoelig. Momenteel liggen de zandbanken er niet echt goed bij, maar op de juiste dagen met echte deining en weinig wind kan het hier inderdaad mooi lopen. En het is hier nooit druk, wat ook wel weer lekker is. Een stukje verderop ligt een uitwateringsgebied waar een soort riviertje de zee bereikt. Het is alweer een tijd geleden, maar wanneer de zandbanken daar goed gevormd zijn, heb je er echt een mooie golf lopen. Omdat we geen golfbrekers hebben, kan het hier wel keihard stromen en is het vaak lastig om je positie te houden.’

 

 

Foto: Arthur Lavooy

 

 

Jurriaan is geboren en getogen in Katwijk. Jarenlang woonde hij aan de boulevard, maar gek genoeg begon hij pas met surfen nadat zijn ouders naar een ander adres in Katwijk verhuisden. ‘Toen ik aan het strand woonde lag ik vaak met vriendjes in het water. Beetje klooien in de branding met een bodyboardje en zo, maar meer spelen zonder flippers. Op mijn twaalfde of dertiende ben ik voor het eerst gaan surfen op een 6’7′ Bic. Daar heb ik denk ik mijn apenstijl aan te danken haha…’ Ik heb Jurriaan nooit live zien surfen en ken hem dus alleen van foto’s. Anders dan veel andere surfers is Jurriaan nou eens niet de typische gedrongen surfmachine. Hij is behoorlijk lang in verhouding, maar om zijn stijl nou als apenstijl te betitelen gaat mij wat ver. Jurriaan zelf is echter resoluut. ‘Ik surf echt als een aap’, lacht hij. ‘Ik heb gewoon mega-lange benen en dan in die wijde stance van mij met die lange armen lijk ik wel een aap. Sowieso vind ik het altijd lastig om mezelf terug te zien. Free-surfend gaat het nog wel, maar in wedstrijden surf ik voor mijn gevoel echt lelijk.’ Afgaande op de wedstrijdresultaten zou je kunnen zeggen dat het in de praktijk wel meevalt met die lelijke stijl, maar het zegt misschien wel wat over Jurriaan’s karakter. Ondanks de goede resultaten en het feit dat hij inmiddels alweer een paar jaar gesponsord wordt door Hart Beach en Billabong, is hij vooral bescheiden en realistisch over zijn eigen capaciteiten. Zijn goede wedstrijdresultaten hangen echter in hoge mate samen met een andere karaktereigenschap. ‘Ik heb zo’n hekel aan verliezen. Toen ik veertien of vijftien was begon ik met wedstrijdjes. Vooral omdat het gezellig is en omdat het een mogelijkheid is met andere mensen te surfen en te zien waar je staat. Tijdens mijn eerste wedstrijd kreeg ik een ongelofelijk pak slaag en vanaf dat moment werd ik behoorlijk fanatiek. In die tijd surfte ik bij de grommets al vaak tegen jongens als Thomas van Dijk en Yannick de Jager en ook nu kom ik die gasten nog steeds tegen bij de heren. Wat dat betreft flip ik ook enorm van Yannick. Steeds tweede worden is toch wel minder…’

 

 

Foto: Ray Max

 

 

De surfscene in Katwijk is relatief jong en klein. Tijdens de zomermaanden beschikt de lokale surfclub over een aantal containers op het strand, waar je je spullen kunt stallen. De eerste surfers in Katwijk waren net als op veel andere plekken in Nederland windsurfers die surften op de dagen zonder wind. Jurriaan behoort tot de eerste generatie pure surfers in Katwijk. ‘De jongens van de eerste generatie zijn inmiddels ook meer aan het surfen dan aan het windsurfen, maar pas sinds een kleine tien jaar is er een groep surfers zonder die windsurfachtergrond.’ Hoewel het aantal surfers relatief klein is, zijn ze niet minder fanatiek en is het niveau aanzienlijk. De jongens met wie Jurriaan hier surft zijn bijna allemaal ook jongens die meedoen aan HSAwedstrijden, wat het niveau en de ambitie onderling versterkt. ‘Je hebt hier een vaste club die regelmatig in het water te vinden is en die ook aan wedstrijden deelneemt. Ik surf hier in Katwijk met jongens als Bas Schoonenberg, Joost Freke en jongens van de jongste generatie als Jelmer Zwaan en Gerco Kuijt. In Katwijk heb je minder surfers dan bijvoorbeeld in Scheveningen en surffotografen zal je hier niet snel zien. Daarom is het lekker dat we met elkaar toch een hecht groepje hebben om te surfen en het niveau omhoog te trekken.’ Katwijk ligt behoorlijk centraal en met het gegeven dat het er behoorlijk windgevoelig is, is de Katwijkse crew ook regelmatig op andere spots te vinden. Met name Scheveningen is wat dat betreft een logische optie. Het is eenvoudig aan te rijden, biedt meer mogelijkheden dan Katwijk en het heeft als voordeel dat er veel andere goede surfers en fotografen zijn. Jurriaan weet zich prima te redden in de Hollandse slop, maar heeft logischerwijs een voorkeur voor goede golven. Wanneer de golven wat hoger worden, lijkt hij beter tot zijn recht te komen. De eerste kennismaking met kwalitatief goede surf kwam net als voor vele andere Nederlandse surfers tijdens de zomervakanties met zijn ouders in Frankrijk. Na de middelbare school nam hij een jaartje vrij om serieus te gaan surfen. Trips naar Marokko, Indonesië en Californië brachten goede sessies in perfecte omstandigheden. Hoewel hij wilde kijken wat het surfen hem kon brengen besloot hij na een jaar toch een studie op te pakken. Na een poging commerciële economie viel de keuze op een studie fysiotherapie. Inmiddels heeft hij zijn propedeuse bijna op zak en begint het weer te jeuken. ‘Ik zit er momenteel hard over te denken om na dit schooljaar weer een jaartje vrij te nemen. Ik geef hier bij de surfclub regelmatig surfles en deze zomer ga ik het hele seizoen in Frankrijk aan de slag op een surfcamp. Ik wil wel meedoen aan de wedstrijden in Nederland, maar de teammanager van Billabong vindt het ook wel een goed idee als ik deze zomer mee ga doen aan een paar WQS-wedstrijden. Hoewel ik er weinig van verwacht qua resultaten lijkt het me wel een geweldige ervaring en heb ik zin om eens te kijken hoe het me in een internationaal deelnemersveld afgaat.’ Dat zijn sponsor Billabong genoeg vertrouwen in hem heeft om hem aan een QS te laten deelnemen is een goed teken. Nederland stelt internationaal natuurlijk weinig voor, maar het is een goede ontwikkeling dat ‘onze’ jongens ook op dat niveau wat ervaring op doen. Voor iemand met stiekem toch wel serieuze wedstrijdambities, is Jurriaan bepaald geen trainingsbeest. Zijn surfmaatjes Jelmer en Gerco, die allebei deel uitmaken van het Nederlands juniorenteam, houden er een rigoureus trainingsschema op na waar Jurriaan niet aan kan tippen. ‘Die gastjes zijn zo fanatiek aan het trainen met de HSA en zo. Daar steek ik echt lousy bij af haha… Ik heb wel een fantastisch trainingsschema van de HSA aan de muur hangen, maar ik moet bekennen dat ik daar eigenlijk nog niks mee gedaan heb. Ik heb ook een paar hardloopschoenen, maar die heb ik volgens mij pas twee keer gebruikt. De enige training die ik er op nahoud, is gewoon veel surfen. Voor het surfen sta ik nog wel een beetje symbolisch te rekken, maar dat mag verder geen naam hebben. Ik probeer wel zoveel mogelijk in het water te liggen. Met de zee op loopafstand is het toch wel easy dat je er altijd even in kan. Ook als het bijna niks is, ga ik er toch vaak even in en ik denk dat dat wel de beste training is.’ Wat betreft zijn materiaal is Jurriaan redelijk op de hoogte van zijn wensen. ‘Ik heb de afgelopen jaren redelijk wat verschillende boards gesurft en weet inmiddels wel een beetje wat werkt voor mij. Ik heb al jaren een 6’6′ pintail van Nev die zich al vele malen bewezen heeft in goede golven. Daarnaast heb ik een MR twin die echt super is voor dagen met hele lage of slappe golven. Verder heb ik een 6’2′ Bobby Martinez van Al Merrick en een 6’2′ Abezat. Vooral de samenwerking met Abezat is mij heel goed bevallen. We zijn gewoon samen gaan zitten en hebben die Al Merrick als uitgangspunt genomen en een aantal zaken aangepast om hem echt specifiek aan te passen aan mijn stijl en lichaamsbouw. Dat board is echt magic.’ Om zijn surf- en wedstrijdpotentie optimaal te benutten is (financiele) ondersteuning noodzakelijk. Hoewel hij bij Hart en Billabong in goede handen is, zou het mooi zijn wanneer hij erin slaagt nog wat meer sponsors te regelen. Om die extra stap te zetten is het echter van belang dat hij de schroom van zich af gooit. ‘Lekker kunnen surfen is niet genoeg om aan sponsors te komen. Ik ben er inmiddels wel achter dat ik geen held ben in het verkopen van mezelf. Hart en Billabong ondersteunen me al jaren en daar ben ik heel dankbaar voor, maar als ik echt het onderste uit de kan wil halen zal ik toch wat brutaler moeten worden. Eigenlijk moet je mensen benaderen en jezelf een beetje op de kaart zetten, maar het gaat op de een of andere manier een beetje tegen mijn natuur in om zomaar merken te contacten op zoek naar meer back-up.’ Het feit dat hij zelf beweert als een aap te surfen geeft inderdaad aan dat zijn relativeringsvermogen misschien net even teveel de boventoon voert.

 

 

Foto: Arnoud van Went

 

 

Toch lijkt Jurrriaan vastbesloten het maximale uit zijn surfen te halen en de plannen voor deze zomer zijn wat dat betreft veelzeggend. Of het hem na een jaartje vrij zijn gaat lukken zijn studie weer op te pakken is overigens nog de vraag. ‘Ik ken mezelf inmiddels wel een beetje. Toen ik na een jaar reizen begon met studeren had ik moeite mezelf te motiveren. Ik kan me dan ook goed voorstellen dat ik straks na weer een jaar reizen, surfen en wedstrijden geen zin meer heb om mijn studie opnieuw op te pakken. Aan de andere kant ben ik realistisch genoeg om te beseffen dat ik van surfen nooit zal kunnen leven en dat een studie dus wel lekker is om achter de hand te hebben. Zolang het surfen zo blijft groeien zal er uiteindelijk misschien wel vraag komen naar een fysiotherapeut die zich specifiek richt op surfers. Wellicht dat ik op die manier mijn passie voor het surfen toch kan combineren met een serieuze baan. Nu eerst maar eens lekker een zomer in Frankrijk surfen en kijken of het een beetje met die wedstrijden wil lukken. Ik heb niet echt een plan. We zien wel wat er van komt, misschien kom ik wel nooit meer terug en blijf ik ergens plakken in het buitenland.’

 

Tekst: Martijn Boot


Het hele verhaal kun je lezen in 6 Surf #3 2008, heb je deze nog niet?

Bestel hem via de SOULshop of word abonnee!


 

 

 

 van