31-03-2011 - Surfen, Nieuws

Interview: Oskar Schenk

 

Oscar schenk (27) was jarenlang zo’n beetje kind aan huis in wijk aan Zee en de bijbehorende archetypestimboektoe en hotzone. Na een Langdurige herstelperiode van een zware enkelblessure pakte hij Zijn bus in en verdween richting canarische eilanden. Inmiddels woont En werkt hij alweer vijf jaar in fuerteventura. In juni 2008 begon hij Met zijn eigen surfschool onder de verrassende naam hotzone. Oscar Excelleert in de relaxstand. “me druk maken om kleine dingen heb ik Nooit echt gedaan.”

Tekst: Evelien van den Akker
Beeld: Collectie van Oscar Schenk

Zijn appartement op Fuerteventura, dat hij deelt met zijn huisgenoot Gregor uit Schotland, kijkt voor het gemak uit op één van zijn favoriete spots: Bristol Bay, waar de noordkust overgaat in de oostkust. Het blijkt een semi-penthouse met hoge plafonds en drie verdiepingen aan strakke witgesausde muren. Zelf is hij een geboren en getogen Zaandammer. Hij, z’n broer, vrienden en neven waren van jongs af aan stuk voor stuk vastgelijmd aan hun skateboards. Met de zee en het binnenwater op steenworp afstand werd daarnaast het windsurfen en later ‘t surfen binnen no-time opgepakt.

Hoe ben je eigenlijk in aanraking gekomen met surfen?

“Ik begon met windsurfen. Maurits, mijn broer, was veertien jaar, ik was negen. Als hij ging windsurfen, ging ik mee. Via Gert-Jan Cupido – voormalige mede-eigenaar van strandtent Timboektoe in Wijk aan Zee – hoorden we over een supergoede windsurfspot vlakbij de noordpier van Wijk aan Zee. Door die pier is daar minder stroming en een vlakke zeebodem, waardoor de golven mooi breken. Vanaf dat moment ging ik samen met Wouter Boes, een goede vriend van me, zo vaak als ik kon naar Wijk. Op een gegeven moment hadden we geen zin steeds heen en weer te fi etsen voor een dag windsurfen, dus bleven we daar vaak een week hangen. We sliepen onder de tafels bij Timboektoe. Robert Roos en Marco Boterman hadden net het surfcentrum HotZone overgenomen van Stefan van den Berg en vroegen ons of we op de shop wilden letten. Bij Timboektoe werkten we als afwasser. Zo hadden we elke zomer volop werk en de mogelijkheid te windsurfen. We mochten altijd de nieuwste windsurfspullen pakken van het testcentrum. Dat was knallen! Zo rond mijn zestiende ging ik surfen om beter te worden in windsurfen.”

 

Hoe bracht een zware blessure je uiteindelijk hier?

“Vijf jaar geleden brak ik mijn enkel met skateboarden, zonder het te weten. Vlak daarna had ik mijn eerste gesponsorde surftrip en ging ik voor een week naar Frankrijk. Het begon pijn te doen, maar ik legde de link niet met het skateboardongeluk. Die hele zomer werkte ik op het strand en dat is ook vrij heavy voor je enkel. Ik ben door blijven surfen en skaten en toen ik in september een truc probeerde met surfen klapte mijn enkel dubbel. Ik kon helemaal niets meer en om geen pijn te voelen slikte ik 500 milligram Naproxen, hele heftige shit. Om 13.00 ‘s middags werd ik wakker en nam om de twee uur een pil, om weer te slapen tot 13.00 ’s middags de volgende dag en zo gingen mijn dagen voorbij. Op ’t laatst nam ik ze maar niet meer, want het deed pijn, of ik het nu wel of niet nam. Na maanden onderzoek bleek het een dubbelfractuur te zijn. Ik heb wel echt een jaar gedacht dat ik nooit meer goed zou kunnen lopen. Niets kunnen doen terwijl ik normaal gesproken elke dag bezig was met skateboarden en surfen, dát was echt een mindfuck. In het begin accepteerde ik het niet. Ik dacht alleen: ‘Waarom overkomt mij dit?’ Op ‘t laatst zag ik in: ‘Het is gebeurd. Wat is nog haalbaar? Skateboarden gaat niet meer. Als ik dan maar in ieder geval een paar keer per jaar kan surfen op een softtop surfboard.’ Zo ging ik mijn grenzen verleggen en vanaf dat moment ging het heel langzaam beter met me. Doktoren wilden opereren, maar ik had gehoord van injecties in Engeland waarbij ze een soort voedingin je kraakbeen spuiten dat voor versterking zorgt en het versoepelt. Ik kreeg zes injecties en al na de eerste twee rende ik de trap op en af terwijl ik daarvoor acht maanden niet kon staan of lopen. Na vier weken begon ik al weer rustig te skateboarden om mijn enkels te trainen. Na de zesde injectie heb ik mijn bus gepakt en ben ik op surftrip gegaan. Dat is inmiddels vijf jaar geleden.”

Je werkt al jaren als surfinstructeur. Wat trekt je er zo in aan?

“Ik geniet er gewoon elke dag van. Op Fuerte heb ik les gegeven bij Quiksilver en Homegrown. Bij Homegrown heb ik zoveel leuke mensen ontmoet en het is heel cool als je merkt dat cursisten de informatie oppakken en meer willen dan alleen schuim rijden. Ik kan me nog goed een man herinneren die veel had geskateboard, maar het nu niet meer kon vanwege zijn enkels. Hij was superheavy punk en had alle soorten drugs en feesten wel gezien. Met surfen had hij nu iets gevonden dat hij voor de rest voor zijn leven wilde doen. Hij was gelijk van plan een longboard te kopen en samen met zijn zoontje te gaan surfen. Ik weet zeker dat die gast nog steeds surft en voor mij is het super dat ik bij zo iemand nog iets kan toevoegen aan zijn leven.”

 

Wat deed je besluiten om voor jezelf te beginnen?

“Ik had inmiddels heel veel kennis en ervaring en vond het zonde om voor een baas tegen een minimumloontje les te geven, terwijl hij van mijn werk op vakantie gaat. Ik doe het liever voor mezelf, ook al gaat er veel meer tijd en energie in zitten en blijf je er constant mee bezig. Bij Homegrown deed je de deur ’s avonds achter je dicht en was je klaar. Je kreeg je loon betaald en je hoefde verder niet na te denken of je morgen nog werk had. Maar stress heb ik niet. Me druk maken om kleine dingen heb ik nooit echt gedaan.”

 

Hoe gaat het nu met je surfschool?

“Het gaat lekker met de school. Ik heb elke dag werk en werk samen met een shaper die boards van hout maakt. Ik steek ook tijd in het volgen van cursussen. Toevallig zag ik een groepje mindervaliden op het strand bij Puerto del Rosario. Ik wil dat ook die mensen, of geestelijk gehandicapten met bijvoorbeeld het downsyndroom, toch het water in kunnen en zich daarbij relaxed kunnen voelen. Daarom volgde ik een cursus voor sportleraar voor mindervaliden. Ik zie het als een verrijking van het lesgeven en vind het super interessant om nieuwe dingen te leren.”

 

Waarom Fuerteventura?

“Je hebt hier goede condities. Het is constant je hebt altijd wel goede golven. Ook de buitentemperatuur en watertemperatuur zijn vrij constant. Gemiddeld is het hier 28 graden Celsius met een watertemperatuur tussen de zeventien en twintig graden Celsius. Er zijn zoveel goede plekken te vinden om les te geven. In Portugal of Spanje kan dat lastig zijn. Hier kun je gegarandeerd altijd wat vinden. Aan alle kanten van het eiland heb je zandstranden waar we les geven, zoals Cotillo Beach, Entubaderas, Playa Morro en Playa Blanca. De beste spot om les te geven is Playa Blanca. Dit is niet het mooiste strand. Integendeel, het ligt aan de snelweg, een halve kilometer vanaf de grote haven van Puerto del Rosario en dus zal ook de waterkwaliteit iets te wensen overlaten. Deze spot is net als een Nederlandse break, maar dan met mooie lijntjes. Hier is zelfs overhead nog te surfen voor beginners, want je hebt alle ruimte en de golf rolt heel rustig af. Een paar van mijn favoriete spots voor de lessen zijn Boneyards en Sharkbay. Boneyards is een righthander in een beschutte baai. Ook bij wat meer wind staat hier weinig stroming. Sharkbay is ook een beschutte baai, deze golf is vrijwel een straighthander en je hoeft alleen een schuimbak te pakken, even te wachten en voor je het weet vormt deze een mooie ongebroken golf. De meeste beginnersspots op Fuerteventura zijn overigens ook goede fun voor meer gevorderden. Je kunt er veel lol beleven, ook als je al een jaar of tien in Nederland surft.”

 

En wat zijn jouw favoriete breaks?

“De rifbreaks Suicides, Lazy, Mejiones en Shooting Gallery aan de noordkust zijn vier van mijn favoriete golven. Ze liggen om de hoek van mijn huis en sluiten mooi op elkaar aan. Bij geen wind en geen swell – kleiner dan een meter op Windguru – vind je op Mejiones golven van vier tot zes meter die naar beide kanten breken. De andere spots – Lazy, Suicides en Shooting Gallery – hebben meer swell nodig. Is de swell groter dan twee meter, dan is Mejiones zes tot acht meter hoog. Je hebt dan een jetski of een 9 foot gun nodig en beter kun je naar Lazy gaan. Deze rechtse golf breekt dan goed overhead op kniediep water, dus gegarandeerd barrels. Daarnaast ligt Suicides, een hele vette dubbel overhead rechtse met diepe grotten, uitstekende punten en een rechte stenen wand. Vandaar de naam ‘Suicides’ en vandaar ook dat daar zelden iemand in het water ligt. Suicides werkt alleen met een hele grote swell in een bepaalde richting, maximaal tien keer per jaar. De Shooting Gallery is op deze dagen ook overhead en vet, maar omdat het bodyboardspots zijn kun je er alleen in als er minder dan acht bodyboarders in liggen. Andere spots surf ik bijna niet.”

 

Hoe is de lokale scene?

“Er zijn misschien vijf lokale surfers, waarvan er twee of drie echt goed zijn. De rest is allemaal import en woont hier nu een paar jaar, vooral Italianen, Spanjaarden en Engelsen. De enige echt lokale scene bestaat uit bodyboarders. Er zijn hier een paar vrij heftige ondiepe golven die beter te bodyboarden als te surfen zijn. Ze boarden op wereldniveau en doen mee met wedstrijden in Hawaii. Ze kunnen nog wel eens moeilijk doen met het tussenlaten van nieuwkomers, maar als je ze eenmaal kent is het geen probleem.”

 

Wat geeft je tegenwoordig met surfen het beste gevoel? “Goede trucs zijn leuk op z”n tijd, maar lekker cruisen op een twinfin is het beste. Het is te gek als je een goede golf, die heel heftig breekt, rustig af weet te cruisen. Om er misschien aan het einde een goede truc in te gooien. Alleen al vooruitgaan op bepaalde gedeelten van een golf geeft me een heel goed en vrij gevoel. Je weet dat het alleen voor jou daar op dat moment is en je het daarmee moet doen. Hoe makkelijker de golf, hoe meer tijd je hebt om van alles te genieten. Hoe heftiger de golf, hoe minder je nadenkt, het moment is dan compacter en fl itst voorbij. Dan gaat het erom de rust proberen te vinden, ook al zie je dat het helemaal droog trekt, het een halve meter diep is en dat je nog net een stukje sneller moet om er voorbij te komen. Ik surf elke dag en nog steeds heel lekker, maar niet meer vanuit het idee dat ik vet moet surfen.”

 

Nog lang niet klaar met Fuerteventura?

Ik geniet ervan als de zon ondergaat of opkomt en het eiland wat groener is als het geregend heeft. Ik zie nog elke dag de schoonheid ervan. Maar ik geniet ook volop als ik drie weken of een maand in Nederland ben. Ik woon hier, maar vind Nederland ook cool . Ik had het hartstikke naar mijn zin en kon daar genoeg surfen. Maar ik kan hier dagelijks surfen en lesgeven, iets wat ik Nederland niet volop kon doen. Het is nu omgekeerd: voorheen werkte ik in Nederland om een auto te kunnen betalen waarmee ik naar Frankrijk kon rijden en nu werk ik hier, surf ik hier en van het geld dat ik hier verdien ga ik af en toe terug naar Nederland. Op die manier voelt het nu goed voor mij. Ik hoop dat ik de komende vijf jaar de Hotzone goed neer kan zetten. Ik heb niet de ambitie om hier groot te worden. Als het hier lekker loopt, wil ik kijken naar de mogelijkheden om in Portugal, Marokko of Spanje een tweede school te starten. Ik zou het ook op andere plekken in de wereld kunnen doen, maar ik vind het prettig om dicht bij huis te zijn. Ik vind het leuk om naar die plekken op vakantie te gaan, maar ik wil de camps in Europa houden.”

 

Wat is de belangrijkste levensles die je geleerd hebt?

“Ik heb al vroeg ingezien dat het leven in één keer over kan zijn. Mede door zo’n gebroken enkel, maar ook omdat ik vrij jong mensen heb verloren. Een vroeger klasgenootje van me is dodelijk verongelukt en een goede vriend overleed aan een ongeneeslijk virus op z’n zevenentwintigste. Je ziet dan dat het leven zo relatief is en het zo over kan zijn. Daarom: Enjoy. Geniet ervan, van elke dag, van elk moment.”

 van