Isaac Meson: Test

Isaac is gevestigd in Limburg. In Geleen om precies te zijn. De racefietsen en mountainbikes van Isaac worden dan ook getest op de korte vaak venijnige hellingen in het Zuid-Limburgse Heuvellandschap. In de showroom bevinden zich modellen als de Boson, Meson en de Proton. Namen die doen denken aan vroegere scheikundelessen in stoffige, oubollige klaslokalen. De zogenaamde challenge stores van Isaac zien er echter modern, strak en clean uit. En voor wie het niet genoeg is: je kunt je eigen Meson ‘à la carte’ samenstellen.

Tekst: Rick Brauwers

Geen tierlantijnen

‘Challenge the elements’ staat er geschreven op de binnenkant van het Meson frame. Ik kijk naar buiten en zie hoe hard het waait. De fiets staat tegen het keukenaanrecht voor een laatste inspectie. ‘Ga je met die wielen op pad?’ zegt mijn fietsmaat verontwaardigd. Tja. De set FFWD F6R van Fast Forward is met een 58 mm hoge velg niet ideaal voor dit weer. Maar, we will challenge the elements!

Mijn fietsmaatje is net als ik onder de indruk van de Meson. Deze Isaac is een plaatje. Geen tierlantijnen, geen geforceerde kleuraccenten maar gewoon in een keer goed. Mat zwart, gecombineerd met mat wit. Het carbon frame is voorzien van een licht aflopende bovenbuis. Bij het balhoofd worden de kabels door het frame gevoerd. De achterderailleurkabel verlaat het frame echter al vanaf het press fit bracket. De Ultegra 6700 groep doet prima zijn werk, al klinken de schakelgeluiden hard vanaf het carbon frame. De brede carbon zadelpen volgt de lijn van de zitbuis die aan de achterkant de vorm van het wiel volgt. ‘Mooi karretje!’ is het eindoordeel van mijn fietsmaat. En daar is geen woord van gelogen.

Asfaltgedrag

In het dorpje Eys kiezen we voor de Eyserweg, alias Côte du Trintelen. De elementen zijn ons goed gezind, we hebben de wind in de rug. Het zachte gezoem van de wielen is een feest om naar te luisteren. Met 7,5 kg onder mijn kont is het lekker bergop fietsen. Op de Fromberg is het van het zelfde laken een pak. Bovenop het plateau komt de wind echter van de zijkant. In een scherpe bocht naar links worden mijn stuurmanskunsten op de proef gesteld. De wind speelt met me. Een lijn houden is onmogelijk. Met maximale hartslag in mijn keel kom ik heelhuids uit de bocht. ‘Mooi die wielen! Ging maar net goed he?’ klinkt het achter me. Op het asfalt van de Doodeman laat de Meson zich van zijn beste kant zien. Snel schakelend, ligt en stijf. Ik rijd zelfs een persoonlijk record. Alleen dat stuurgedrag zit me nog dwars. We gaan op zoek naar een afdaling waar de wind geen rol speelt. In de afdaling van de Sibbergrubbe vind ik dat. De wind waait hoog door de bomen waardoor we in de luwte kunnen afdalen. De fiets stuurt scherp als een mes door de bochtige afdaling. De rechte carbon voorvork en de platte carbon zadelpen geven alles door wat er onder me gebeurt. Met twee vingers aan de remhendels heb ik alle controle die ik nodig heb in een bochtige afdaling als deze Sibbergrubbe.

Ook op het terras doet de Meson het goed. Door zijn degelijke design valt hij op. En dat is te merken aan de vele bewonderende blikken van voorbijgangers en andere pauzerende fietsers. Na een gedegen inspectie van de Isaac Meson gaan sommigen op zoek naar de eigenaar op het terras om te vragen naar de rijeigenschappen en last but not least zijn prijs. Mocht 3680,- ruim binnen het budget passen dan schakel je voor 500,- meer elektronisch met de Shimano Di2 groep en dat is deze fiets meer dan waard.