Kitesurf trip naar Peru met de crew van Ride Engine
Neem een stel teamriders met een honger naar avontuur en een brand manager die het een en ander weet over afgelegen, stoffige woestijngolven en je hebt de perfecte mix voor een epische kitetrip. Kitesurf trip naar Peru met de crew van Ride Engine.
Het maken van boeiende marketingcampagnes en -verhalen is nooit makkelijk, zeker niet bij sporten die afhankelijk zijn van de omstandigheden. Golven, wind, licht, actie en camera’s moeten allemaal op één lijn komen te staan op dat ene magische moment om het echt te laten slagen. Merken investeren gigantisch veel tijd en geld om deze ‘magische’ momenten vast te leggen, in de hoop dat dit op de lange termijn zal helpen om hun producten te verkopen aan onder de indruk geraakte consumenten. Veel hangt af van de jaarlijkse fotoshoots, en daarom is het belangrijk om bij het plannen hiervan een spot te vinden die betrouwbare en voorspelbare omstandigheden biedt. Tegelijkertijd wil je niet ergens heen waar iedereen al geweest is; je wilt tenslotte een uniek gevoel creëren wat je kunt linken aan je merk. Meer dan genoeg dus om Ride Engine brand manager Gary Siskar de nodige kopzorgen te geven bij het vinden van een geschikte locatie voor de shoot van de nieuwe Ride Engine-collectie. En dan hebben we het c-woord nog niet eens laten vallen, waardoor de lijst met mogelijke locaties nog kleiner was dan voorheen. Dit alles maakte het organiseren van de kitesurf trip naar Peru uitdagend.
Omdat Ride Engine een diverse lijn windsportproducten in zijn portfolio heeft, wisten we dat de eerste grote uitdaging zou zijn om een locatie te vinden waar je zowel kan kitesurfen, foilen als wingfoilen. En dan niet zomaar een spot met wind en wat golfjes: het moest ook nog eens one of a kind zijn, niet te druk bovendien, met landschappen waar je mond van openvalt. We hadden ook een crew nodig die gevaccineerd, gemotiveerd, en goed in alle drie deze sporten was. Allround watermannen en -vrouwen dus, die op elk moment op een vliegtuig konden stappen, klaar voor avontuur.
Crew op stand-by – Kitesurf trip naar Peru
Na een paar lange brainstormsessies over de “kitesurf trip naar Peru” in het Ride Engine-kantoor in het Amerikaanse Hood River hadden we de crew zo goed als rond. Alle riders en ook de fotografen en filmers konden op stand-by, koffers met wetsuits en trapezes gepakt en coronatests klaar om te steken.
Naast chef de mission Gary Siskar kwamen we tot een allround cast van personages voor deze ‘werkreis’. Allereerst was daar Kylie ‘Shredzilla’ Zarmati, een van de twee shred-zussen en gegarandeerd niet van het water te slaan, perfect dus voor een uitputtende fotoshoot. Dan was er de superenthousiaste grommet Kaden Sponhauer, goofy foot kiter met een serieuze frontside turn en een liefde voor film. We hadden het duo Matt Ramsay en Moriah Cesaretti, afkomstig van de koude wateren van Santa Cruz en als geen ander gewend aan ruige omstandigheden. Nummer 6 op de lijst was alleskunner Jesse Faen, surfer/gypsy en niet bang voor een metertje swell meer of minder. Nutty professor Coleman Buckley, de man die het Ride Engine-avontuur begon en nog steeds elke dag met (te) gekke ideeën komt, mocht natuurlijk ook niet aan deze crew ontbreken. Met windsurfer en winger Bryan ‘Bry-Guy’ Metcalf-Perez kregen we behalve surfskills ook filmskills. Geen shoot zonder fotograaf, en daarvoor hadden we oceaanfotograaf Eric Duran, een man met een scherpe focus en klaar voor elk soort avontuur. Oh, en ikzelf natuurlijk, Brandon Scheid, die je kunt kennen als coach van de Slingshot Academy. Ik hou van wingen, kiten en verhalen vertellen.
Locatie, locatie, locatie – Kitesurf trip naar Peru
Nu het team was samengesteld, hadden we alleen nog een veelbelovende plek op deze aardbol nodig om ze los te laten. Vele opties passeerden de revue, maar evenveel sneuvelden bij ons wensenlijstje van mooie, ongerepte, rustige en vooral knallende omstandigheden. Op basis van zijn jarenlange reiservaring en een gigantische lijst met voor- en nadelen, koos Gary uiteindelijk voor Noord-Peru: het land van de fantastische linkse pointbreaks.
Voordat Gary de dagelijkse leiding over Ride Engine overnam, woonde hij een tijdje in het Zuid-Amerikaanse land, waar hij een bedrijf runde en regelmatig aan zijn vlieger hing in de Noord-Peruaanse woestijn. Hij sprak altijd liefdevol over zijn tijd daar, en vertelde verhalen over epische kitesessies met lange, cleane en vooral lege golven. Klinkt fantastisch natuurlijk, maar er zat ook een keerzijde aan de keuze voor dit land. Op het moment van plannen had Peru het hoogste sterftecijfer door het coronavirus gemeten naar de grootte van de bevolking, wereldwijd. Het was een van de zwaarst getroffen landen in Zuid-Amerika, zo niet de wereld. Geen wonder dus dat het land onder strikte beperkingen stond om te proberen de verspreiding van het virus in te dammen en te beheersen. Niet bepaald wat je wilt horen over de locatie waar je al je hoop voor een succesvolle shoot op gevestigd hebt.
Gelukkig was de regio waar wij ons ook op hadden laten vallen een van de minst bevolkte van het land, en een paar weken, een aantal stokjes in neus en keel en wat papierwerk later landden we op het vliegveld van Lima. Vandaar was het nog anderhalf uur vliegen naar onze eindbestemming Talara in het noorden van het land. Een goede twintig uur reizen vanuit verschillende locaties in de VS had ons enigszins versuft, maar de spirit was high gedurende de “kitesurf trip naar Peru” en iedereen kon niet wachten om de verhalen van Gary bewaarheid te zien worden.
Al gelijk bij de eerste aanblik op zee werd duidelijk dat de reisrestricties naar Peru ook hun voordelen hadden. Er waren nog minder mensen dan normaal, en de line-ups waren leger dan ooit tevoren.
Product forward – Kitesurf trip naar Peru
De basis van het merk Ride Engine ligt in de gedachte dat producten die speciaal ontwikkeld worden voor sporten als kitesurfen en wingfoilen dag in dag uit betrouwbare prestaties zullen leveren, ongeacht de omstandigheden. Hoewel we allemaal graag geloven in deze product forward-mantra bij het ontwerpen op de computer – scherm op precies de juiste hoogte, arbo-gecertificeerd bureau en stoel, airconditioning – was het fijn om te zien dat, eenmaal in actie in de barre omstandigheden van Noord-Peru, precies deden wat we ervan verwachtten, en vaak meer dan dat. De Sechura-woestijn is een van de meest desolate en ruige omgevingen die ik in geruime tijd heb mogen verkennen.
De niet aflatende zinderend hete zon, harde offshore wind, zoutige lucht en krachtige golven stonden elke dag weer klaar om ons en onze gear te lijf te gaan. Elke dag werden onze boardjes, kites, wings en foils lukraak in tassen gepropt en over lange stoffige wegen achter in de 4×4’s vervoerd, om er bij aankomst op het strand snel uit worden gerukt, klaar voor urenlange overgave aan de elementen. Wat ooit ontsproten was aan de breinen van onze designers en testers werd hier ongenadig hard op de proef gesteld, op een plek waar het niet mogelijk was om dingen te repareren of te vervangen.
Of het nou gaat om de tassen en boardbags die tot de max waren volgepropt, wetsuits die na uren te zijn gedragen nauwelijks droog alweer toe waren aan de volgende sessie, bovenkleding die ergens in een hoekje was weggestopt, of allerlei soorten leashes, rash vests, impactvesten, voetbanden en trapezes… de spullen presteerden in elke situatie, ongeacht wat we op ons pad vonden.
Een bewijs van het harde werk dat is gestoken in het ontwerpen van deze producten, en zelfs in dit barre klimaat voelde het al gauw als vanzelfsprekend: dit gaat niet kapot. Het zorgde ervoor dat we ons konden concentreren op belangrijkere zaken, zoals het shredden van golven tot we niet meer konden.
Buiten de gebaande paden
Noord-Peru staat bekend om één ding als het gaat om wind- en watersport: lange, cleane lefthand pointbreaks. Daar komt bij dat er dankzij het woestijnlandschap en de topografie bijna elke zonnige dag een betrouwbare passaatwind waait. Je kunt er de klok bijna op gelijkzetten: met de verwarming van de omringende woestijn, draait de gierende offshore wind van de ochtend langzaam naar perfecte side-/side-offshore-omstandigheden. Dit zorgde niet alleen voor geweldige golfritten op bijna elke dag van de trip, het hield de golven ook clean en extreem goed te berijden.
Een van de beste dingen van het gebied waar we waren, was de enorme verscheidenheid aan points, baaien en golven om ons heen. Op een uurtje rijden van ons appartement in El Nuro hadden we de beschikking over meer dan twintig verschillende spots. Sommige hadden golven van wereldklasse en waren bekend en dus – relatief – druk. Andere lagen zo ver buiten de gebaande paden dat we ze helemaal voor onszelf hadden. Dit maakte het des te moeilijker om te beslissen waar we die dag heen zouden gaan. Werd het een van de bekendere spots, waar we onze beurt zouden moeten afwachten voor een ritje op een fantastische golf, of namen we het risico een opnamedag te verspillen door het onbekende tegemoet te rijden, in de hoop een nog veel betere spot te vinden?
Gelukkig hadden we alle gear mee die nodig was om het meeste uit elke spot te halen, ongeacht de omstandigheden. Surfboards, foils, kites, twintips… en onze laatste aanvulling op de speelgoedcollectie: wingfoilgear! Omdat de sport nog zo nieuw is, waren we een van de eersten die op het water waren met wing en foilboardjes; wanneer we op een van de drukkere spots onze gear uit de tas trokken, hadden we dan ook gelijk de aandacht van alle lokale surfers en kitesurfers.
Ze konden niet geloven hoeveel golven we wisten te pakken, hoe lang we ze bereden, hoe de offshore wind onze flow nauwelijks beïnvloedde en hoeveel plezier we hadden. Op het water kwamen surfers regelmatig onze kant op gepeddeld om te kijken wat dit futuristische materiaal precies was en of het misschien ook iets voor hen was.
Het was duidelijk dat de foils optimaal gebruikmaakten van de delen tussen de secties en zo de toch al lange golven naar een echt droomniveau brachten. Ik heb het over golfritten van tien minuten, schijnbaar eindeloze sets en geen ander door de wind aangedreven persoon in zicht. Behalve onze groep van tien shredders natuurlijk. Dankzij de lokale kennis van Gary en de skills van onze ervaren crew met wingfoilers, waren we in staat om onze spreekwoordelijke ‘first to wing’-vlag te prikken in een aantal van de meest prominente points in het gebied.
Vooruitziende blik – Kitesurf trip naar Peru
Dankzij de vooruitziende blik van Gary waren we twee weken in Peru. Deze genereuze opnameperiode gaf ons ruim de tijd om swellkaarten te checken, Google Maps af te struinen en de eigenaardigheden van elke individuele spot beter te leren kennen. De fameuze pointbreaks in de Sechura-woestijn werken hoofdzakelijk in de zomermaanden, als de swells op het zuidelijk halfrond aan kracht en golfperiode beginnen te winnen. Een aantal van de spots werkt echter ook in de wintermaanden, profiterend van dezelfde noordwest swells die de Hawaiiaanse eilanden in vuur en vlam zetten. Dit maakt het gebied een van de meest consistente plekken voor golven in heel Zuid-Amerika.
Het zat ons ook zeker niet tegen deze twee weken: Moeder Natuur voorzag ons van twee grote zuidelijke swells, waarvan de eerste gelijk met ons arriveerde. Het zorgde ervoor dat onze eerste honger naar golven gelijk gestild was en maakte dat we vanaf dag 1 in het ritme zaten. Het hielp het tempo en de toon voor de trip te bepalen. En niet onbelangrijk: omdat we veel producten en sporten hadden om te fotograferen en filmen, haalde het gelijk wat druk van ons mediateam weg. Die eerste paar dagen waren een geweldige manier voor de riders om te wennen aan de omstandigheden, hun gear te tunen en te zien wat er nodig was om de golven optimaal te berijden en de lip zo hard mogelijk te kunnen raken. Het bleek namelijk al gauw dat de kilometers lange golven een hypnotiserende uitwerking hadden op de riders; wanneer je down-the-line van een perfect gevormde, lange muur van water kijkt, is het makkelijk in vervoering te raken en langs de secties te racen, in plaats van dieper in de pocket te blijven hangen. Iedereen had dus wat tijd nodig om zijn of haar techniek aan te passen, waarbij feedback van het mediateam hielp om een nieuw niveau van rippen te bereiken.
Gelukkig werd die eerste grote swell tegen het einde van de “kitesurf trip naar Peru” gevolgd door nog een grote blip op de charts, waardoor we een aantal veelbelovende spots opnieuw aan konden doen, deze keer met meer swell, beter licht en een frisse benadering van de golven. Beide swells hadden precies de juiste oriëntatie voor een van de meest beroemde spots uit de regio, Lobitos, en we profiteerden ten volle. Dit kleine surfstadje, letterlijk in the middle of nowhere, was een van de makkelijkste en meest consistente spots van deze trip. Normaal gesproken is het er behoorlijk druk met surfers, en Lobitos biedt verschillende secties voor zowel golfsurfen als kitesurfen. Gelukkig voor ons was de wind hard en waren de crowds mellow, waardoor we volledige toegang hadden tot de point voor meerdere kite- en wingfoilsessies. We konden bijna elke golf pakken die we wilden, en hoefden ons geen zorgen te maken over frustratie bij de surfers, iets wat snel kan voorkomen als je in staat bent om letterlijk alle golven aaneen te rijgen. Geen stress van de locals… heel bijzonder als je met een groep van tien kiters/wingers/windsurfers opduikt op een gevestigde surfspot.
Tres Cruces – Kitesurf trip naar Peru
Gelukkig konden we tijdens de “kitesurf trip naar Peru” dankzij de uitgestrektheid van de kustlijn ook gemakkelijk ontsnappen aan de ‘drukte’. Op slechts een klein stukje rijden van de bekende spots opende zich een hele nieuwe wereld van avontuur. Uitgerust met een drietal jeeps leek er geen grens te zijn aan waar we heen konden. Dit gaf ons een hoop vertrouwen, en na het bestuderen van de kustlijn via Google Earth gingen we tijdens de “”kitesurf trip naar Peru” op pad om een paar veelbelovende locaties te exploren.
Een van die desolate points was Tres Cruces, genoemd naar de drie kruisen op de heuvel die uitkijkt over de break. Deze lange, cleane left is een van de meest consistente en ripbare kitesurfgolven die we de hele reis hebben gereden; een groene muur van water, perfect georiënteerd ten opzichte van de windrichting. Een vergevingsgezinde golf bovendien, die voor het grootste gedeelte breekt op een zandbank, en uitkomt op een lang zandstrand. Via een reeks lange, kronkelende en vooral stoffige kustwegen reden we in drie kwartier naar de spot. De slingerende wegen – oorspronkelijk bedoeld om de aardolie-industrie in de gebieden te ondersteunen en onderhoud mogelijk te maken – banen zich een weg langs de kust, en zorgen ervoor dat de overvloed aan pointbreaks in de regio redelijk gemakkelijk te bereiken zijn. Ruzie maken over de snelste weg naar de spot was elke keer weer een leuke manier om de stoffige en krappe dagelijkse rit te doorbreken.
Eenmaal aangekomen op Tres Cruces hadden we de ideale setup. Met onze 4×4 reden we tot aan de waterkant, waardoor we bijna letterlijk vanuit de pick-up konden starten. De golf begint te breken bij een rotsachtige uitstulping in het water en loopt vanaf daar mooi het kleine baaitje binnen. In het begin is de windrichting redelijk sideshore, maar hoe meer down-the-line je gaat, hoe meer side-off de wind wordt, waardoor de golf mooi clean blijft. Hoewel er zeker grotere golven te vinden zijn in dit gebied, biedt Tres Cruces cleane wind en consistente golven die extreem toegankelijk zijn. Dit betekent niet dat de golf je geen oorwassing kan geven, maar wel dat je kite bij een wasgang niet direct op een scherpe klif wordt gesmeten. Het maakte ieders benadering van de golf een stuk agressiever dan bij sommige andere golven die we deze trip reden. Goofy footer Kaden kon zijn lol op met deze frontside set-up en ripte elke elke golf die hij pakte aan flarden. Bryan had een fantastische sessie met zijn wingfoilsetje en landde een van de cleanste backloops die ik ooit heb gezien. En het beste van alles: dankzij de wind en de kwaliteit van de omliggende points staat ‘Tres’ niet echt op de surfcheckradar! De meeste dagen hadden we de spot urenlang voor onszelf; we hadden ons geen betere locatie kunnen wensen om te shooten.
Zoals het gaat op dit soort trips was er opeens nog maar een dag te gaan. De twee weken in Peru waren voorbij gevlogen. Een zilte waas van surfsessies, plezier met nieuwe vrienden, fantastisch eten en avonturen die we nooit meer zouden vergeten. Natuurlijk had ook de “kitesurf trip naar Peru” zijn ups en downs, maar terugkijkend had ik het niet anders gewild. Zelfs de 36 uur durende terugreis met gigantische voedselvergiftiging zou ik met liefde nog eens overdoen als het zou betekenen dat ik nog één dag met mijn nieuwe vrienden zou kunnen doorbrengen om de stoffige wegen en surfbreaks van Noord-Peru te verkennen…
Watertemperatuur – Kitesurf trip naar Peru
In het noorden van Peru komen de Humboldtstroom en El Niño samen. De temperatuur van het water kan variëren van pakweg 15 tot 23 graden Celsius, afhankelijk van waar je in de stroming bent. In El Nuro voeren we in boardshorts of shorties, terwijl we bij spots 45 minuten verderop onze 3/2 fullsuits uit de tas moesten trekken omdat het water een stuk koeler was. Meer dan een 3/2 heb je overigens niet nodig; de meeste dagen stonden we gewoon in onze shorty.
Woord: Brandon Scheid
Beeld: Eric Duran
Vond je het artikel: “Kitesurf trip naar Peru met de crew van Ride Engine” leuk? Kijk dan voor meer kitesurf nieuws, Tips & Tricks, reviews, leesvoer en de andere magazines op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Access en volg ons op Facebook en Instagram.
