Kitesurfen in Frans-Polynesië

We zijn inmiddels al al ruim anderhalf jaar in Frans-Polynesië en ik kan met mijn hand op mijn hart zweren dat dit de mooiste, bijzonderste en vredigste plek is waar we tot nu toe geweest zijn. De natuur is overweldigend, de mensen zijn lief en behulpzaam en zelfs op drukke surfspots is de sfeer chill.

Tekst & beeld Marije den Breems

Als de dag van gisteren herinner ik me onze aankomst na de Grote Oversteek. ‘Land in zicht!’, roep ik enthousiast. Na 26 dagen op zee zien we eilandjes aan de horizon verschijnen. Het is eindelijk zover, we zijn er. Op de motor varen we de koraalring, die de eilanden van Gambier omringt, binnen. We passeren de doorgang tussen de eilanden Taravai en Mangareva. Wat een natuurschoon: groen, groener, groenst met scherpe bergpieken en steile afgronden, omringd door azuurblauw water in allerlei verschillende kleurschakeringen. In de verte, langs de rand van het atol, liggen kleine eilandjes van wit zand, begroeid met palmbomen. ‘Dit is het mooiste wat ik tot nu ooit heb gezien’, hoor ik Marco zacht voor zich uit zeggen. Hij heeft gelijk, het is een mix van tropische palmen, strandjes, bloemen, fruitbomen, hoger gelegen ceders en scherpe rotswanden. Het laatste stukje varen binnen Gambier is opletten geblazen; er zijn markeringen, maar kloppen die ook? ‘Marij, ga jij op de boegspriet staan en let goed op ondieptes. Ik roep steeds naar je wat de dieptemeter aangeeft.’ Ik sta op de boegspriet en tuur in het water. ‘Ondiep!’, roep ik geschrokken, als ik het koraal plotseling voor me zie opdoemen. ‘Klopt met de kaarten, 4 meter!’, roept Marco terug. Zo gaat t nog een paar keer, maar gelukkig kloppen de kaarten en gaat alles goed. Als we het anker gedropt hebben, is het tijd voor een drankje. Moe, uitgelaten en uiterst voldaan proosten we. We hebben het geflikt. We zijn de Pacific veilig overgestoken.

De dagen erna verkennen we het hoofdeiland Mangareva, we beklimmen de berg en fietsen over het groene eiland. En dan begint het te waaien en voel ik mijn kitekoorts opkomen. Tijd om op zoek te gaan naar een mooie kitespot.

Motu’s

Op twee uur varen van Mangareva liggen in het zuidoosten van de eilandengroep van Gambier een aantal kleine eilandjes, Motu’s. We bekijken ze Google Earth en kiezen voor de drie meest oostelijke Motu’s, het lijkt of er zandstranden zijn en lagunes om op vlak water te kiten. De eerste Motu die we aandoen is de grootste. In het midden van het eilandje is geen palmbegroeiing en aan de windkant is een brede lagune tot het omringende rif. We gaan voor anker en voor we goed en wel liggen heb ik alle kiteboard- spullen al in de dinghy gelegd: ‘Kom op, we gaan!’ Ik sta te springen om over het kristalheldere water te vliegen.

Het is werkelijk fantastisch. Het water is helder als glas en onder me zie ik zelfs haaien voorbij schieten. Het is wel af en toe oppassen geblazen met laag water, want dan komt het koraal wel erg dicht aan het oppervlak te liggen. We checken alle drie de Motu’s en de laatste is verreweg mijn favoriet. Een lange zandbank ligt in het verlengde van het piepkleine, onbewoonde eilandje en het water is spiegelvlak, het is freestyle heaven.

Tuamotus

Het grappige aan deze reis is dat ik elke keer denk: mooier dan dit kan het niet worden. En dan komen we op een plek die nog betoverender is. In de Tuamotus komen we in een onbewoond atol, met een serie Motu’s aan de rand van de atol. De Motu’s vormen een baai, de bodem van de baai is van wit zand en strekt zich honderden meters uit, het water is overal heupdiep en transparant turkoois. De wind komt recht van zee bij oost en we hebben geluk, het waait dagen achtereen uit de juiste hoek. ‘Wat is het hier mooi, hè? Zo ongerept, zo moet het overal geweest zijn voordat er mensen kwamen’, verzucht ik tegen Marco en Mathies. Ik kan bijna niet beschrijven hoe het voelt om te ankeren en te kitesurfen in een onbewoond atol, maar ik zal het proberen. Om te beginnen is er de stilte. Er zijn geen andere geluiden dan het ruisen van de zee, het kwinkeleren van de vogels, af en toe horen we een harde plons en dan schiet er een haai door het water. We zijn alleen, helemaal alleen. Nergens is een teken van mensen, geen boten, geen huizen, helemaal niks. Overal waar je kijkt is het mooi, van de zee in alle schakeringen blauw tot het parelwitte strand en de groene, weelderige planten. We eten de vis die we vangen, met het beetje groente wat we nog over hebben. We maken van sojabonen verse spruitjes en eten verse kokosnoten om scheurbuik te voorkomen, want even iets kopen is er niet bij – en dat voelt wel gek. Je bent zo gewend aan de luxe van winkels in de buurt.

Het kiteboarden is waanzinnig mooi, maar ik zou het ook wel gezellig vinden om hier met een groepje te kiten. Het is perfect om nieuwe tricks te leren en het is heerlijk om niet op te hoeven letten of je niet in iemands lijnen stuurt, maar het ook jammer om je ervaringen niet te kunnen delen. Gelukkig komt er nog een zeilboot met een medekiter bij ons liggen en kunnen we ons uitsloven voor elkaar.

Tahiti en Moorea

Na de vlakke koraalringen van de Tuamotus, en het eindeloze blauw, is Tahiti een mega contrast. Tahiti rijst op uit zee met dramatische bergpieken tot 2.000 meter hoog en scherpe dalen, mystieke mist hangt in de bergen en overal zijn surfspots. Ik ben meteen tot over mijn oren verliefd. Wow! Wat een waanzinnige plek op aarde is dit. We kitesurfen in verschil- lende passen. De golven zijn snel en indrukwekkend, de wind maakt het extra spannend, want die is schuin aflandig en als hij net een tikje verder draait, valt hij weg. Ik moet er niet aan denken dat ik in de pas kom te drijven tussen de brekende golven en het scherpe koraal zonder wind met een gecrashte kite. Gelukkig gaat alles goed en je voelt het als de wind gaat draaien; dan begint de vlieger eerst te klapperen. Ook valt de wind nooit in één keer weg en als hij gaat klapperen, heb je tijd genoeg om naar de kant te kiten. Het starten is overal spannend, of het is een klein piertje met scherpe stenen, of een belachelijk smal strandje met palmen of we moeten uit de dinghy starten. Ik raak er elke keer weer een beetje gestrest van.

In Moorea hebben we één van de mooiste kitesurfweken van de hele reis. Al staat Chichimee in San Blas op de gedeelde eerste plek. Er waait een straffe Maramu, zuidoostenwind, rond de dertig knopen en de golven in de pas zijn tot 3 meter hoog. De pas is afgesloten, er kunnen geen boten in of uit, door de enorme golven. Wat een feest voor ons! Ik kan zelfs met een 6m2 kitesurfen; dat is lang geleden.

Maar dan gaat het mis. Ik pak een golf, stuur mijn kite in een downloop voor extra snelheid, maar stuur mijn kite te laag, zo de golf in. Doodsbenauwd voel ik hoe mijn kite meegenomen wordt, snel neem ik een besluit: losgooien! Weg met die kite voordat ik meegesleurd word en over het rif getrokken word. Hopelijk overleeft mijn kite de wasmachine nu hij los is. Mijn kite pakt weer wind en ik zie hem zo verdwijnen richting open zee… daar drijf ik dan op mijn surfboardje in de pas. Ik probeer door de pas te peddelen naar de kant maar het lukt niet, de uitgaande stroming is te sterk. Er zijn gelukkig nog twee jongens aan het kitesurfen. ‘Help!’, roep ik uit volle borst en wuif met mijn armen. Eén van de jongens probeert mijn kite te gaan halen, maar hij is ook op een strapless boardje en het lukt niet goed, de andere jongen komt naar mij. Terwijl hij me naar de kant wil trekken, zien we Marco in onze dinghy naderen. Gelukkig nog meer hulp. Marco gaat snel mijn kite halen en pikt daarna mij op. ‘Wow, ik ben blij dat je het zag!’, zeg ik opgelucht. Zelfs mijn kite heeft het overleefd.

Na Moorea varen we terug naar Tahiti voor een werfbeurt en maken we ons op voor een tweede keer Tuamotus, Gambier en Tahiti. Daarna zeilen we verder naar Fiji, we zijn daar in augustus dit jaar. Wil je ook met ons meezeilen en kitesurfen? Check dan onze website www.sailing-silverland.nl, mail ons op sailingsilverland@gmail.com of Instagram @marijedenbreems.

Dit artikel komt uit Access #2 van 2018 . Op de hoogte blijven van al het kiteboard nieuws? Abonneer je dan snel op Access en volg ons op Facebook en Instagram!

van