Lars Musschoot keert terug naar O’Neill
Met Niels Musschoot heeft O’Neill Benelux al een vijfvoudig Belgisch kampioen als teammanager in huis maar dat aantal wordt nu verdubbeld. Lars Musschoot (27) domineerde met zijn broer tien jaar lang het hoogste schavot van het BK. Lars surft na het aflopen van zijn profcontract op een iets lager pitje maar staat klaar om in zijn O’Neill wetsuits geen enkele golf te missen. “Ik ben en blijf een surffreak,” lacht hij.
“Ik was echt vereerd dat mijn broer me na meer dan tien jaar opnieuw welkom heette bij de O’Neill familie,” vertelt Lars. Toen zijn Europees profcontract vorig jaar afliep, beschouwde Lars sponsors als een afgesloten hoofdstuk. “Ik heb mijn kans op internationale wedstrijden gewaagd en daar liggen mijn ambities nu niet meer.” Lars loopt er wel warm voor om zijn broer te helpen met de begeleiding van de jongeren. “Ik word geen echte teamrider, meer een ambassadeur die het niveau van het hele team helpt pushen,” blijf Lars bescheiden. Nu zijn profcarrière erop zit, is er heel wat veranderd in Lars’ leven. De Musschoots keerden allebei terug naar hun roots en startten het bedrijfje Klimit waarmee ze een mobiel avonturenparcours verhuren. “Het is wel de bedoeling dat we tijdens de winter geregeld op trip kunnen. Ik doe nog steeds niets liever dan surfen, ik blijf een freak die elke minuut volgt van elke surfwedstrijd die live te volgen valt.” Hij mist ook geen seconde van zijn favoriete voetbalploeg KV Oostende. “Dat zij vorig jaar kampioen speelden, hielp me mijn eerste winter in België sinds jaren goed door te komen,” lacht Lars.
[vimeo id=”79028373″]
Internationale erkenning en respect
De jongste Musschoot richtte jarenlang zijn pijlen op de internationale topcompetitie maar topresultaten bleven uit. “Ik kreeg soms de kritiek dat ik de lat te hoog legde maar ik ben er volop van overtuigd dat ik dat niveau aankon en nog steeds aankan,” weet Lars. Hij slaagde er echter niet in eruit te halen wat erin zat, al liet hij subtoppers op wereldniveau of Europese kampioenen ooit achter zich. “Ontgoocheld ben ik zeker niet, die jaren waren ronduit fantastisch en ik kijk er heel positief en trots op terug. De wedstrijden liepen niet zoals gehoopt maar alles daarnaast was wel raak. Ik kreeg internationale erkenning en respect, werkte mee aan goede videoprojecten en zo meer. Toen ik hoorde dat het door het slinkende budget voorbij was, heb ik me geen seconde slecht gevoeld, ik was dankbaar voor elk moment!” Gebrek aan ervaring en stress bleken zijn grootste struikelblokken. Lars had jaren achterstand op tegenstanders die al als kind elke week een wedstrijd surften. “Tijdens een grote wedstrijd zie je maar liefst tweehonderd topsurfers bij elkaar en daar was ik als kleine Belg toch van onder de indruk. Mijn benen durfden al eens in pap te veranderen,” lacht hij. Maar Lars werkte hard, kreeg zijn zenuwen onder controle en scoorde de laatste twee jaar een paar hoogtepunten met een achtste plaats op Eurosurf en een achtste finale tijdens een wedstrijd van de wereldwijde kwalificatietour WQS. Nu geeft hij met veel plezier die ervaring door aan de volgende generatie. “Ik mis nog steeds geen golf in België en beloofde mezelf weer veel meer naar mijn tweede thuis Fuerteventura te trekken,” besluit Lars.
Lars Musschoot, kind van de Noordzee
Als kleine knaap waagde hij zich enkel met een bodyboard in het water maar al snel kwam hij op zijn pootjes terecht op een plank. Zijn grote broer en durfal Niels nam hem op sleeptouw in Costa Rica maar ook terug thuis in Oostende waar maar weinig golven rollen. De Musschoots werden snel een begrip in de lage landen maar ze gingen elk hun weg om aan hun surfskills te werken. Toen hun ouders scheidden en hun vader naar Fuerteventura verhuisde, liet Niels de Belgische schoolbanken voor wat ze waren en koos hij resoluut voor zijn surfplanken. Lars bleef onder moeders vleugels en fladderde in de slappe golven. “Ook al haatte ik school en wist ik dat ik nooit iets met mijn opleiding zou aanvangen, toch wou ik graag dat diploma, vooral om mijn moeder blij te maken”, lacht Lars. Terwijl zijn broer een agressieve stijl kweekte, verfijnde hij zijn techniek in de Noordzee.
Lars wou zijn droom achterna: profsurfer worden. “Meer dan tien jaar geleden surfte ik al imaginaire wedstrijden in Oostende”, vertelt hij. Op de sporadische lokale wedstrijd of een onderonsje met de Nederlanders na, kon hij als jonge surfer geen internationale wedstrijdervaring opdoen in de lage landen. In België professioneel surfer willen worden is als in de woestijn strafschoppen moeten trainen terwijl er in de verste verte geen paal te vinden is om een doel te maken. Maar Lars greep elke rimpel op de Noordzee aan om zijn niveau op te krikken: “Zo leer je snelheid maken en die heb je nodig om een betere surfer te worden. Ik was vroeger bij iedere bubbel op zee altijd extreem enthousiast, tot ergernis van mijn broer. Golven in Oostende, dat kan ik echt het allermooiste vinden. Ik geniet er intens van helemaal alleen in het water te zitten waar het allemaal begon.”
Lars laat zich niet kennen door de winterse kou en elke schoolvakantie timmert hij in Fuerteventura verder aan de weg naar de top. De locals bevestigen met ongeloof dat hij telkens een trap hoger surft na een periode in het barre België. Op zijn achttiende is hij vrij om te gaan waar hij wil. Hij combineert surftrips met maanden in de golven van vaders achtertuin en periodes in België waar zijn vriendin wel verder studeert. Hij waagt zich in de Europese Pro Junior tour, bereikt de top van de Benelux en krijgt zijn droom aangeboden in de vorm van een profcontract. Vijf jaar lang krijgt hij wat zijn surfershart begeert, al zit sparen er niet in. De liefde voor de Noordzee en de beste voetbalploeg van het land brengen hem opnieuw naar Oostende dat nu een echte thuis wordt. Maar een nest dient nu eenmaal om geregeld te verlaten!
