26-10-2017 - Wielrenblad, Nieuws, Leesvoer

Longterm testfiets Isaac Element Disc DI2

De duurtest is inmiddels een vaste rubriek in Wielrenblad. We gaan op zoek naar bijzondere fietsen. Een fiets met snufjes waar je van denkt: ‘Ziet er leuk uit in de etalage, maar die schijfremmen… ik weet het nog niet zo. Di2? Mechanisch is net zo goed én stukken goedkoper.’ Zijn die snufjes het geld wel waard? Worden er gouden bergen belooft in de gelikte catalogi of klopt het wat ze beweren? Wij zijn van mening dat een rondje om de kerk niet voldoende is om een fiets te testen. We willen de fiets écht goed leren kennen en het liefst vier seizoenen lang. We hopen op ritten met slagregens en windkracht zeven. We gaan op zoek naar slecht wegdek, forse hellingpercentages en zwierige afdalingen. De vier seizoenen van een test fiets gaan immers niet over rozen.

Tekst: Rick Brauwers / Foto’s: George Deswijzen

Ik ken het gamma van Isaac Cycles uit mijn hoofd. Van het nieuwe Vitron model tot de Isaac Element waar Team Roompot mee koerst. De collectie racefietsen wordt aangevuld met twee mountainbikes en twee pareltjes van tijdritfietsen. Limburg mag trots zijn met een merk als Isaac Cycles binnen de grenzen van de provincie. Ik zie de Isaac racefietsen vaak tijdens mijn fietsrondjes. Altijd basic qua kleurstelling. Zwart met wit. Geen poespas, strak, stijlvol.

Ik pak de 2017 catalogus uit de boekenkast en blader hem even door. Mijn oog blijft hangen op het stukje over Isaac Newton en de filosofie over carbon.


ISAAC

Sir Isaac Newton was een Engelse natuurkundige, wiskundige, astronoom, natuur filosoof en nog zoveel meer. Hij beschreef als eerste de wetten van de zwaarte-kracht en als hij nu nog in leven was zou hij waarschijnlijk net als ons blijven zoeken naar manieren om deze wetten te tarten. Geïnspireerd door zijn gedachtegoed blijven we onze producten innoveren en optimaliseren.

We zijn gevestigd in Limburg en net als ons gedachtegoed gaan onze fietsen de hele wereld over.

Isaac is ontstaan in 2001, en wat allemaal begon met het ontwikkelen van carbon componenten, en met name carbon voorvorken, heeft zich gaandeweg ontwikkeld tot een vooruitstrevende pionierspositie binnen de fietsbranche. Carbon is altijd onze grondstof gebleven. Maar hoe geavanceerd deze specifieke vezels, harsen en wevingen ook zijn, ze zijn onbruikbaar als ze niet op de juiste manier worden toegepast. Door onze jarenlange ervaring met carbon lopen we voorop als het gaat om de manier waarop deze composietmaterialen gewikkeld of geplaatst worden in de mal, zodat we meerdere monocoque structuren kunnen toepassen. De voordelen op het gebied van gewicht, stijfheid en sterkte hadden we al bewezen voordat we deze technieken daadwerkelijk toepasten. Pionieren is immers de basis van ons succes.


Ik hoef dan ook niet lang na te denken welke fiets ik wil testen en zoek in de inhoudsopgave naar mijn favoriete model, de Isaac Element, maar dan wel de Disc uitvoering. Mijn ervaringen met schijfremmen zijn namelijk om te huilen. Ik ken piepende en jankende schijfremmen. Wisselende remdruk zelfs. Ik heb alles geprobeerd om zonder gepiep te remmen. Sinterend pads, organic pads, het mocht allemaal niet baten. Het speclijstje van de Element Disc is om van te watertanden. Full carbon monocock frame, check! Shimano Ultegra Di2, check! 41 mm carbon Reynolds Assault wielset, check! Disc brakes, check!

WESERTALSPERRE

Één telefoongesprek en twee weken later sta ik samen met Miguel aan de start van een rondje van 106 km naar de Wesertalsperre van het meer van Eupen, ten noorden van de Hoge Venen-Eifel. De buitentemperatuur is vijf graden boven nul en een forse poolwind zorgt voor een ijskoude gevoelstemperatuur. ‘Challenge the Elements.’ zeg ik mokkend. De pay-o van Isaac Cycles wordt overstemd door het geraas van de wind.

‘Dus dit is je nieuwe test fiets voor dit jaar?’ klinkt het vanachter zijn sjaal. ‘Mooi karretje vriend!’ Miguel zit schuin op zijn ets en wijst naar mijn wielen. ‘Schijfremmen, toe maar!’ ‘Die hoogglans letters op de velgen zijn subtiel zeg. Wat een plaatje! Lagere velghoogte dit keer?’ ’30 mm.’ ‘Dus geen gezwabber meer als het waait?’ Ik steek een duim omhoog.

In de laatste afdaling naar ons verzamelpunt had ik de wind schuin van rechts. Ik merkte het verschil in velghoogte direct: 41 mm in combinatie met tegenwind is als een ‘walk in the park’ vergeleken met een velg van 60 mm hoog. Ik had met gemak een slok warme thee uit mijn bidon kunnen nemen als ik niet tot over mijn neus was ingepakt met twee dikke nekwarmers. Deze matzwarte Reynolds Assault Disc-wielset heeft een speciaal gepatenteerde aerodynamische lijn in de velg. De lijn zorg ervoor dat de wielen beter door de wind snijden. Daarbij zijn de hoogglans letters op de velg geen stickers, maar in de velg gelaserd. In combinatie met het 25 mm Schwalbe One-rubber voelt de wielset al na enkele kilometers uitermate stabiel en vertrouwd.

Halverwege de beklimming van het Drielandenpunt ga ik uit het zadel. Ondanks mijn 85 kg geeft de fiets geen krimp. De stijfheid van het frame is indrukwekkend. Het HM Nano Quad Carbon is knalhard. Geen wonder dat de mannen van Team Roompot zo enthousiast zijn over hun fietsen. ‘Ik zie je gewoon genieten vriend,’ klinkt het naast me. ‘Dit frame is fantastisch,’ hijg ik. ‘Enorm stijf en door de combinatie met de ronde zadelpen is het tóch comfortabel.’

Vlak na het monument van het Drielandenpunt naderen we mijn meest favoriete afdaling van de omgeving.

Op een paar honderd meter voor de eerste switch-back speur ik door de begroeiing naar eventueel tegemoet komend verkeer. Mijn hart maakt een sprongetje. Het parcours is vrij. Vanuit de beugels rem ik later dan normaal. Ik verstijf als mijn achterwiel heel even weg slipt. Het doseren van de remdruk is nog wennen. Als ik wil kan ik met één vinger het achterwiel laten blokkeren. Bij de tweede bocht gaat het al beter. Opnieuw rem ik laat. Niet blokkeren nu. Hard insturen, van buiten naar binnen. Zwaartepunt verlagen en alle druk op de lage pedaal. Uitbollen tot het randje van het asfalt en weer versnellen…. Dit is lekker zeg! De stuur- en remprestaties van deze Isaac Element Disc zijn indrukwekkend.

Deze afdaling aan de Belgische kant van het Drielandenpunt kent een abrupt einde. Na een flauwe bocht naar links die je met volle snelheid kunt nemen volgt er een kaarsrechte afdaling van een paar honderd meter gevolg door een haakse bocht naar links onder een spoorwegtunnel door. Op geruime afstand van het rempunt leg ik beide wijsvingers om de remgrepen. Geruisloos en met volledige controle rem ik krachtig af. Het is net alsof ik twee ankers uitgooi. Met een brede glimlach fiets ik stapvoets door de tunnel in de richting van Gemmenich. Eindelijk fatsoenlijke Disc Brakes!


Dit artikel komt uit Wielrenblad #1 van 2017 . In #2 gaan we verder met het testen van de fiets. Op de hoogte blijven van al het wielernieuws? Abonneer je dan snel op Wielrenblad en volg ons op Facebook en Instagram!

 van