Het mountainbikefoto duel – Michiel en Ydwer in Ticino
Door de overvloed aan waanzinnige mountainbikefoto’s vergeet je als kijker al snel wat er allemaal komt kijken bij het maken van zo’n shot. Meestal gaat er flink wat voorbereiding aan vooraf, biken met te zware tassen over technische trails en vergeet de vroege wekker niet: voor mooie shots wil je bij zonsopkomst al op de berg staan.
Voor de volgende fotoserie hebben we twee fotografen, Ydwer van der Heide en Michiel Rotgans, gevraagd met ons mee te reizen naar het Zwitserse Ticino om aldaar een soort foto-duel te houden. Samen met mountainbikegids Patric Kaslin als bike-model bezoeken we de mooiste locaties van Ticino met maar een doel: op elke locatie het mooiste plaatje schieten. Over smaak valt flink te twisten, dus je mag zelf bepalen wie jij de winnaar van het duel vindt. Als toegift vind je bij elke foto een kleine uitleg over het hoe en waarom van het shot.
Reflecties
Laghetto dei Saléi (La Valle Onsernone)
Michiel: Bij het meer aangekomen rende Ydwer in positie en claimde een stuk trail met het water in de achtergrond. Een van succes verzekerde aanpak. Hoe ga ik dat nou toppen, of op zijn minst evenaren, dacht ik. Na lang zoeken en geïnspireerd te zijn door ‘the Upside Down’ uit Stranger Things kwam ik op idee om een horizontale symmetrie op te zoeken en te benadrukken.
Ydwer: Bij het klimmen naar de eerste locatie keek ik een paar keer over mijn schouder. Ik doe dit vaak om een indruk te krijgen wat er aan de andere kant gebeurt. Vaak ben je te gefocust op hetgeen voor je, terwijl je in de meeste gevallen andersom afdaalt. Ik wist dus al dat ik iets met de achtergrond wilde doen. Toen ik ook nog het meer zag was het plaatje voor mij al compleet.
Vergezichten
Pizzo Zucchero (La Valle Onsernone)
Michiel: Ik was vroeger altijd geobsedeerd door ‘Where’s Wally’-zoekplaten. Vanuit daar heb ik een drive ontwikkeld om mountainbikeplaten te schieten die meer weg hebben van een landschapsfoto met een fiets poppetje erin. Om zo de pracht, grootsheid van de natuur en het nietige van ons mensen te laten zien. Het plan was om hier eerst met het licht mee tegen zonsondergang een silhouet te schieten, maar de bewolking dacht daar helaas anders over. Gelukkig keek ik om en zag je 180 graden de andere kant op dit prachtige aanzicht, daarvoor moest ik wel nog een halve berg opklimmen om alle kammen en het meer op te lijnen, komt dat ruimtelijk inzicht van wiskunde B toch nog van pas.
Ydwer: Aan het einde van de dag klommen we, na veel wikken en wegen, nog een keer naar boven. Er hing slecht weer in de lucht en het kon elk ogenblik losbarsten. Boven aangekomen was het dan ook zover. Met bakken kwam het uit de hemel en er zaten zelfs hagelbuien tussen. Michiel was deze keer eerder boven en had zijn plek reeds gevonden. Tussen de regenbuien door wist hij zijn plaat vast te leggen terwijl ik ongeduldig een tweede locatie zat te zoeken. Ik wist dat we niet eeuwig op deze bergtop zouden blijven, het was koud en iedereen wilde naar beneden. Met een beetje haast zocht ik een plek en hoopte op een beetje zon. Met wat mazzel zou de achtergrond er flink uitknallen.
Ochtendlicht
Pizzo Zucchero (La Valle Onsernone)
Michiel: Door de combinatie van ochtendlicht met lange sluitertijden lijken mijn foto’s iets weg te hebben van Oud-Hollandse schilderijen zoals die van Johannes Vermeer. Schilderen met licht, precies hetgeen wat ik hier heb geprobeerd te bereiken.
Ydwer: De volgend ochtend stonden we vroeg op. Het doel was om met zonsopgang foto’s te schieten. Dus vroeg de wekker zetten, een lauwe slok koffie van de dag ervoor en trappen maar. Het uitzicht was prachtig en we hadden zelfs een klein moment voordat de zon over de bergtoppen heen zou komen. Mijn doel was om even van de actie af te zien om een lifestyle shot te maken. Vaak vergeten we dat terwijl dit toch een groot deel van ons leven bevat. Omdat het uitzicht zo sprookjesachtig was koos ik ervoor om dit te benadrukken door iemand ervan te laten genieten.
Gouden uur
Val Bavona
Michiel: Op zo goed als elke fotografiecursus leer je dat je niet tegen de zon in moet schieten. Ik snap dat je de regels moet kennen om ze later te kunnen doorbreken maar neem van mij aan, de magie komt zodra de belichting van de zij- of achterkant van je onderwerp komt. Deze tip gaat wel gepaard met de kwaliteit van je lenzen en de sensor, die worden in dit soort optisch lastige situaties op de proef gesteld. Op dit soort momenten ben ik blij dat ik mijn loodzware camera’s en lenzen de berg op heb gesjouwd.
Ydwer: De zon kwam wat hoger te staan en langzaam streek het licht over verschillende delen van het terrein. Het is fascinerend om te zien hoe dit met de minuut verandert. Je moet er dus soms ook snel bij zijn op dit moment. Ik zag het licht langzaam op deze kleine bergkam vallen waardoor hij loskomt van de donkere achtergrond die nog in de schaduw lag. Volgens mij had Michiel dit ook gezien en kan het zijn dat hij bijna hetzelfde shot heeft. Eigenlijk ook wel leuk om te zien dat we als fotograaf soms hetzelfde denken, maar het toch op een iets andere manier interpreteren.
Eeuwenoud
Val Bavona
Michiel: De dorpjes in Ticino gaan al heel wat eeuwen mee, zo ook de paden die erlangs en erdoorheen voeren. Ik zag de S-vorm van de trail al direct, maar het harde zonlicht maakte het ingewikkeld om de juiste hoek te kiezen. Ik heb bijna 45 minuten op elke steen gestaan voordat ik eindelijk een plek had gevonden waar ik mee uit de voeten kon.
Ydwer: Als je door Ticino rijdt kom je langs deze prachtige pittoreske dorpjes. Als je er doorheen loopt waan je je direct in één van de sprookjes van Grimm. Waarom zou je er dan niet doorheen fietsen! Het doel was om kleine stenen huisjes, actie en de omgeving vast te leggen in één foto.
#wishyouwerehere
Pizzo del Narèt
Michiel: Een perfecte foto om de thuisblijvers hun ogen uit te steken van ‘hoe fijn je het wel niet hebt op vakantie’. Een echte #wishyouwerehere plaat. Wat je niet ziet is hoeveel pijn het deed dat die wekker om vijf uur af ging, dat de trail helemaal niet zo flowy was als we gehoopt hadden en dat Patric bijna op zijn bek ging toen hij de gladde stenen afreed. Als fotograaf creëren we soms dromen terwijl de realiteit helemaal niet zo mooi is. Toch was het weer geweldig om zo vroeg in de bergen te zijn.
Ydwer: Deze ochtend stond in het teken van boven de boomgrens en kou. De grote kale steenmassa maakte indruk en wilde ik terug laten komen in mijn foto. Daarnaast viel het mij op dat het mos op de stenen overeenkwam met de kleur van de jas. Door dit terug te laten komen in de voorgrond voelde ik een soort balans in de foto.
Dak van de wereld
Lago del Narèt
Michiel: De omgekeerde Oostenrijkse vlag is het internationale teken voor wandelpaden. Bij ons trail-lievende mountainbikers beter bekend als de aanduiding van een mooie klim of een gave afdaling. Toevallig zag ik tijdens het klimmen deze vijf tekens op een lijn staan en heb toen een tijdje rondgelopen om ze in een mooie compositie te krijgen. Het heeft lang geduurd om deze foto goed uit de verf te laten komen. Uiteindelijk was het elimineren van de groenzweem uit de stenen de oplossing waardoor het rood meer ging poppen.
Ydwer: Terwijl Michiel bezig was met zijn volgende foto was ik op zoek naar een nieuwe locatie. Ik ben gek op reflecties, weerspiegelingen en schaduw. Als ik dit ook maar ergens kan vinden dan maak ik er zeker gebruik van. Zo zag ik dit ijzige meer en was het alleen maar een uitdaging de juiste plek te zoeken en de mountainbiker op de goede plek te positioneren.
Tijd voor actie
Pizzo del Narèt
Michiel: Van deze foto krijg ik zin om te fietsen. Je weet dat de rijder een mooi avontuur begint. Het is het begin van de afdaling en je ziet een mooie vallei op de achtergrond liggen. Je ziet dat het technisch is maar ook weer geen ver-van-je-bed show. Lekker behapbaar voor de gewone mens. Kortom een foto om mensen zin te laten krijgen in fietsen. Of een bandenreclame voor Schwalbe..
Ydwer: Omdat we nog tijd over hadden, maar het licht snel minder mooi werd, besloten we om op deze locatie nog één foto te nemen. Ik vind het altijd erg mooi als je een trail ziet waar de mountainbiker naartoe gaat. De entry van de trail was niet heel eenvoudig om in te droppen dus ging het om het juiste moment. Wat ik ook erg mooi vond was de verdeling van de ruige stenen in het gras die her en der verspreid liggen. Het geeft echt een ruige uitstraling met de ruige bergkam in de achtergrond.
Ticino
We bezochten Ticino vorig jaar al eens, waarbij we de aangelegde trails rondom het meer aandeden, de artikelen vind je terug in Up/Down #1 en #4 2017. Deze keer hebben we het wat alternatiever aangepakt en heeft onze gids/model ons meegenomen naar verschillende locaties in Ticino. Niet alle locaties zijn aangemerkt als officiële trails, dus vandaar dat we hierbij ook geen exacte locaties weggeven. Maar, we kunnen ons voorstellen dat je Ticino na het zien van deze foto’s ineens een stuk hoger op je do-to lijst hebt staan, dus willen we je aanraden om contact op te nemen met Patric van Ticino Freeride. Naast het feit dat hij een toffe gast is en waanzinnig kan rijden, weet hij alle fijne plekjes en met zijn bus brengt hij je er ook nog eens heen.
voor meer informatie, kijk op:
Dit artikel komt uit Up/Down #4 van 2018. Voor meer mountainbike nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Up/Down en volg ons op Facebook en Instagram!
