Mountainbiken in Nauders: Ontdek de Top Trails van Oostenrijk
Net wanneer we dachten alle gebieden in de Oostenrijkse Alpen wel een klein beetje gezien te hebben, leren we het mountainbiken in Nauders kennen. Al jaren terug werden we gewezen op dit gebied met een aantal liften en toffe trails, echter is het er simpelweg nooit van gekomen om het gebied te bezoeken. Tot nu.
Nauders is een dorpje in het Oostenrijkse Tirol, op een hoogte van 1394 meter, waar naast landbouw alles gericht is op toerisme, er zijn bijna drie keer zo veel slaapplaatsen als inwoners. Het dorp ligt in het zuidwesten van Oostenrijk op een steenworp afstand van zowel Italië als Zwitserland, met de bekendere Reschenpas net ten zuiden van Nauders. Hoewel het hier in de winter vooral draait om de wintersporters, is de zomer gericht op het mountainbiken in Nauders: dertig singletrails met een totale lengte van zestig kilometer en vijf liften verspreid over het gebied. Opvallend hierbij is dat de liften (op een na) allemaal in het dal starten en door een uitgekiend netwerk aan singletrails met elkaar verbonden zijn.
De trails op de kaart laten een diversiteit aan groen, blauw, rood en enkele zwart gemarkeerde trails zien. We tellen drie groene, vijf blauwe, twee zwarte en maar liefst zestien rode trails. Tel daarbij op de naamvoering ‘3 Länder Enduro Trails’ en je kan je een klein beetje voorstellen wat je hier voor je kiezen krijgt. Iets ten zuiden van Nauders ligt Reschen, net over de Italiaanse grens en direct aan het grote meer de Reschensee; iets verder zuidelijk ligt St. Valantin, bestaande uit drie dorpen waar je zou kunnen verblijven tijdens je bezoek. Wij kiezen deze keer voor het centraal gelegen (althans voor het mountainbiken in Nauders) hotel Cental. De eigenaar, Harry Ploner schijnt een ware legende te zijn op het gebied van mountainbiken in Nauders en kent naast de eerdergenoemde gemarkeerde trails nog veel meer moois. Echter blijkt bij aankomst dat Harry ‘nicht zu Hause’ is, dus we concentreren ons op de trails op de kaart.
De kaart is trouwens zeer duidelijk, deze bevat naast een helder overzicht ook goede beschrijvingen van alle trails en het leukste is een routevoorbeeld waarmee je bijna alle trails in een serieuze ronde aan elkaar knoopt met behulp van de aanwezige skiliften. Dit wordt dan ook ons plan. Doordat er verschillende startpunten zijn aangegeven maakt het niet uit waar je wilt beginnen.
Wij starten met een goed gevuld lunchpakket vanuit het goed uitgeruste hotel Cental richting de gondel van de Bergkastelseilbahn. Het fietspad loopt licht omhoog, dus een mooie warming-up op deze zonnige najaarsdag. Bij de gondel kopen we beiden een liftticket die toegang geeft tot alle aangesloten skiliften in het dal. Met onze bikes bungelend aan de buitenzijde van de gondel hebben we alle tijd om de route van vandaag door te nemen, de lift neemt ons in een keer mee omhoog naar 2116 meter. We wijken hier direct van ons plan af en nemen de volgende lift nog verder omhoog naar 2500 meter: dik 1000 meters hoger dan waar we begonnen. Hier start namelijk de vers aangelegde Zirm-trail: een zes kilometer lange flowtrail op het Bergkastel-plateau, naar verluidt een perfecte opwarmer voor een lange dag in het zadel.
En daarmee hebben ze niet gelogen. De trail is heel duidelijk specifiek voor dit doel aangelegd, enkel met gebruikmaking van aanwezige natuurlijke materialen. De trail is slim ontworpen met pump-secties, sprongen en kombochten en hier en daar drops vanaf de aanwezige stenen. De trail zelf is echter ontdaan van wortels en stenen en is zeer mooi geplaveid, het is hier dan ook heerlijk zoeven. Het toffe van dit soort flowtrails is dat het voor alle niveaus toegankelijk en fun is, de geoefende rijders kunnen de jumps pakken, manualen over de pumpsecties of rollers springen, terwijl de beginnende mountainbiker zelfvertrouwen leert opbouwen. Doordat de zes kilometer lange trail amper hoogte verliest kom je uit bovenaan de eerdergenoemde Kastelbergseilbahn en kan de dag beginnen.
Stratenmaker
Het plan is om te traverseren richting Reschen. Op de eerste trail, de Alm-trail, gaat het direct goed van start. Hier krijgen we een voorproefje van het mountainbiken in Nauders, de trail doet aan als een ietwat opgeruimde endurotrail met natuurlijke jumps, veel grote keien en wortels, wel allemaal op snelheid te rijden.
Fotografe Susanne rijdt voorop en stuurt direct op de Stieralm af, een berghut die net de deuren opent voor een snelle espresso. Eigenlijk hebben we daar geen tijd voor, maar we besluiten het erop te wagen.
Met onze cafeïne-levels weer op niveau vervolgen we onze weg op de eerste met een ‘T’ gemarkeerde transitie. Dit is een groen gemarkeerde trail die door de almen en bossen voert en die zowel omhoog als omlaag loopt. Onderweg stoppen we, een bebaarde man is bezig onderhoud te plegen aan de trail, met een kruiwagen vol serieus grote stenen vult hij als een stratenmaker een wat natter deel van de trail. Ten tijde van schrijven is het eind september, dus petje af dat het hier het gehele seizoen door wordt onderhouden. De trail loopt verder; de ondergrond wordt afgewisseld met houten bruggen en plateaus over de natte graslanden, tot we uiteindelijk het bos achter ons laten en op het Planmort-plateau uitkomen.
Bunkers
Nadat we de bekende Italiaanse tankversperringen zijn gepasseerd bevinden we ons op Italiaans grondgebied. We worden direct welkom geheten door een schitterend uitzicht over het meer, inclusief loslopende paarden en geiten als figuranten. Hier start ook direct de Bunker-trail, genoemd naar de aanwezige bouwwerken uit de Tweede Wereldoorlog. Hier is het gelijk aanpoten, de trail ligt bezaaid met stenen, rotsen en dikke wortels. Onze hersenen draaien op volle toeren om een geschikte rijlijn te vinden. Hoewel hier en daar korte transitiestukken zijn ingebouwd is het voornamelijk precies wat je je bij het woord enduro voorstelt. Na een grande finale waar de wortels het terrein overnemen volgen we het laatste stuk over de Etsch-trail, die er ten opzichte van de Bunker-trail nog een schepje bovenop doet qua intensiteit. Als je je vering niet goed hebt afgesteld is dit het moment dat je daar achterkomt.
Onderaan de trail rijden we over het asfalt door Reschen parallel aan de Reschensee. Hoewel de geopende restaurantjes lonken, houden we onze focus op het doel van de dag en rijden we door naar de Bergbahn Schöneben, welke ons aan de andere kant van het meer weer 600 hoogtemeters hoger zal afzetten. Hier start de Oberer Spin-trail, die ons met een aantal andere trails naar de meest zuidelijk gelegen lift zal brengen. Deze trail begint vriendelijk, maar blijkt steeds meer voorzien van wortels en stenen, waar het lastig doorheen manoeuvreren is, aangezien de trail afwisselend omhoog en omlaag gaat. Na voornamelijk afdalen eerder op de dag is het tof om hier alles uit het vat te halen en de trails op snelheid te blijven rijden. De drie trails die we nodig hebben om weer bij het meer uit te komen zijn in totaal net geen zes kilometer lang, maar vormen door de vele uphill-secties een inspannende rit.
Het bos is trouwens prachtig, een mix van jonge en oude bomen, imposante rotsblokken en felgroen mos. Erg tof is trouwens de enorme keuze uit rijlijnen. De trail doet ten opzichte van de eerdere trails nog natuurlijker aan en wij kunnen dan eigenlijk ook amper mensenwerk herkennen. Het doet hier allemaal zijn eigen ding.
We rijden het bos uit en rollen super-de-luxe zo naar de Bergbahn Haideralm. Ook hier kunnen we even bijkomen terwijl we zomaar 600 hoogtemeters cadeau krijgen. Onder de lift liggen twee trails, een flowtrail en de bekendere Haideralm-trail, een zwarte endurotrail die voornamelijk technisch en steil schijnt te zijn. Gezien de natte ondergrond laat Susanne deze even aan haar voorbijgaan en ze besluit in de zon nog een espresso te nemen terwijl ik me aan de spekgladde rotsen, stenen en wortels waag. Hier is het direct alle hens aan dek, steile afdalingen en puntige stenen hebben het op mijn banden gemunt. Het is zaak hier niet te veel weg te glijden. Ik stuur me door het mijnenveld van obstakels heen, soms half panisch grinnikend als ik mijn fiets bijvoorbeeld over een meterslange, offcamber worteltapijt rechtop weet te houden. Iets lager wordt de trail hier en daar kort afgewisseld met secties die over iets meer flow beschikken. Er zit zelfs nog een stevig, kort en fel klimmetje in verstopt.
Tegenpolen
Wanneer ik weer bovenaan de berg sta is Suus opgeladen en wel klaar voor de traverse terug richting de Schöneben. Deze sectie lijkt vrij veel op degene vanaf de Schöneben met veel ups en downs, technische secties en een flinke traverse.
Nadat we opnieuw bovenaan bij de lift staan splitsen we ons gezien de tijd op. Onder de Schöneben liggen namelijk twee trails, een vijf kilometer lange flowtrail en een rode endurotrail. Aangezien Suus al heeft mogen uitrusten neemt zij de rode Schöneben-trail voor haar rekening, terwijl ik bijkom op de groene Piz-trail. De Schöneben-trail is een snelle trail bezaaide met stenen en wortels, maar wel zodanig dat hier met een lekker vaartje te rijden is. De trail voert geheel door het bos en kruist regelmatig de groene Piz-trail, mocht het gestuiter op de rode trail je de keel uithangen. De Piz-trail is een duidelijke tegenpool met strak geplaveide kombochten en rollende secties met amper hoogteverlies. Wanneer ik ‘uitgepumpt’ aankom onderaan de lift, is Susanne daar al geruime tijd op mij aan het wachten.
We nemen wederom de Schöneben, maar ditmaal voor het laatste deel van onze tour. Het is intussen ook al bijna vier uur, wat inhoudt dat we de laatste lift, die van station Mutzkopf, sowieso niet meer gaan halen. Gelukkig start deze lift in Nauders, we hebben hem voor het rondmaken van onze tour niet per se nodig.
Nadat we het eerste deel van de Schöneben-trail opnieuw gezamenlijk rijden komen we de afslag richting de Rescher Alm tegen. Deze traverse naar de 3 Länder-trail begint op het asfalt en gaat over in een breed gravelpad, waarbij we gedurende zes kilometer zo’n 250 hoogtemeters moeten klimmen. Het meer houdt ons op het eerste deel gezelschap, daarna nemen bossen de overhand. Het terrein hier is wat vriendelijker, met voornamelijk wortels en aarde. De trail is ontspannen te rijden en biedt tussen de bossen door uitzicht op velden en de vallei.
Afsluiter
We passeren twee kleine meren, waar we tot onze spijt niet in kunnen duiken, aangezien het daglicht langzaam begint te verdwijnen. Niet veel later hoor ik een ‘wauw’-kreet van Suus: tot zover het oog reikt ligt er een uitgestrekt worteltapijt op de trail. De nog licht natte wortels vormen een mooie uitdaging en onderaan omhoogkijkend is het een waar spektakel om te zien. Tevens is het nagenoeg het einde van de trail. We volgen een volgende traverse naar de bekende Gary-trail. Grappig genoeg is dit voornamelijk herhaling van wat we eerder al zagen, maar dan in een iets meer ‘bikepark-jasje’ met chickenways en iets meer (natuurlijk) aangelegde obstakels. Deze route is samen met nog een zestal andere trails te bereiken via de Mutzkopf-lift, die vandaag intussen al gesloten is.
Om onze tijd aan deze kant van de berg optimaal te benutten rijd ik nog een stuk omhoog voor de rood gemarkeerde Green-trail (wie zegt dat Oostenrijkers geen humor hebben) terwijl Suus de kronkelende Variante Riatschwegele kiest. Dit is een toffe mix van verschillende natuurlijke elementen, maar dan een stuk toegankelijker. De Green-trail vraagt om nog honderd hoogtemeters klimmen en gaat serieus van start met steile en technische rotspassages die verder worden bemoeilijkt door de zeiknatte ondergrond. Een rustige afsluiting is er hier niet bij. Ik stort mij in het diepe en passeer diverse secties waarin ik hoop dat mijn bike en mijn techniek van voldoende niveau zijn om rechtop te blijven. Een pittige, maar wel waardige afsluiter van het mountainbiken in Nauders.
Aangezien het laatste zonnetje nog net tussen twee bergpieken op de alm schijnt, haasten we ons naar Billy’s, een cafeetje direct naast de Bergkastelseilbahn gelegen. Ook hier zijn de mountainbikers van harte welkom: twee pumptracks en een airbag, allemaal vrij toegankelijk. We kiezen voor een biertje naast de pumptrack, waar we net de laatste zonnestralen opvangen en terugkijken op een waanzinnige dag met het mountainbiken in Nauders met ruim 5300 meter afdalen.
Als het eenmaal het te koud wordt en we de zon niet langer bij kunnen houden keren we terug naar het hotel, dat zijn naam als bike-hotel eer aandoet. Er zijn drie montagestandaards aan de buitenmuur bevestigd om te sleutelen en er staat een degelijke bikewash tot onze beschikking. Na een poetsbeurt hangen we onze bikes in een van de drie aanwezige ruimtes op, waar ze onder videobewaking van de receptie tot rust kunnen komen. Wij kunnen dat trouwens ook in de aanwezige spa en sauna’s, enkel om daarna aan te schuiven voor een prachtig opgemaakt en zeer smakelijk avondmaal.
Het mountainbiken in Nauders was veel te kort om alles te rijden. Naast de door ons gereden trails zijn er nog ongeveer vijf trails die we niet hebben kunnen rijden en is er een lift die we niet benut hebben. Er liggen nog vele prachtige trails in het gebied waar je zowel een- als meerdaagse tours van kan maken, zoals naar de Uinakloof. Hiervoor zijn bij het hotel kaarten beschikbaar, maar beter zorg je dat Harry er tijdens je bezoek is, hij kan je er alles over vertellen.
Op de ochtend van ons vertrek kwam hij net binnen met een gebroken hand na een bezoekje aan Saalbach, zodat we de beste man in elk geval (zachtjes) de hand hebben kunnen schudden. “Noch zwei Wochen, dann hoffe ich, dass ich wieder auf dem Rad sitzen kann.” Kijk, Harry begrijpt het.
Bekijk Hotel Central als je wilt gaan mountainbiken in Nauders voor heerlijke overnachtingen. En bekijk Nauders voor meer informatie over het gebied. En bekijk bike-holidays voor meer informatie!
Wil je op de hoogte blijven van leuke nieuwtjes? Abonneer je dan op UP/DOWN Mountainbike Magazine. Volg ons op Instagram en Facebook. Benieuwd naar vette blogberichten uit het Up/Down Mountainbike Magazine? Klik hier! Wil je de gehele Up/Down #1 2024 bestellen? Klik dan hier!
