Mountainbiketrail in Polen – Szklarska Poręba
Na een reeks niet te ontcijferen reclameborden zijn het mysterieuze wouden die het beeld bepalen als eenmaal de avondschemer haar intrede doet. Honderden kilometers Duitse Autobahn zijn verruild voor een compleet andere wereld. In de mist doemt een gesloten pretpark op, genaamd Trollandia, sprookjesachtig en mysterieus. Het is hier volledig op zijn plek. ‘Hier rechtsaf de heuvel op. Daar staat het hotel.’ De bestelbus vol fietsen en tassen wordt uitgeladen. Vooraf waren er enkele verwachtingen, vooroordelen misschien. Maar ze worden al snel bijgesteld, met een open blik gaan we op avontuur. Polen, we zijn er.
‘Mister Grabek, family matters’ lijkt het enige Engelse zinnetje dat de receptionist in de gigantische aankomsthal van het hotel ons kan vertellen. Host en gids Maciej Grabek moest zich verexcuseren in verband met urgenter zaken en het is invaller Wojtek die zich morgenochtend na het ontbijt zal melden om de mooiste trails in de buurt te tonen.
Terwijl de bagage nog even in de lobby blijft staan, staat er een degelijk buffet van aardappel, groente en vlees te wachten. Het enige bezette tafeltje in de grote eetzaal is dat van ons. Vanaf een afstand moet het er absurdistisch uitzien. Alsof we in een scène van een ingewikkelde arthousefilm figureren. ‘Ik moet nog wel even landen, Gijs’, zo klinkt het aan de andere kant van de tafel.
We besluiten de bagage naar de kamers te brengen, waarna het tijd is voor een avondwandeling door het stadje. Een sfeervol café nodigt uit om een biertje te gaan drinken. Maar dan bij voorkeur wel iets lokaals. Lukraak wijzen we iets op de abracadabra-drankkaart aan, waarna de ober terugkomt met een dienblad met twee pullen bier. Mooi!
De laatste slok wordt achterover geslagen. Op de weg terug naar het hotel fantaseren we over de dag van morgen.
Na een goede nachtrust verklapt een voorzichtige blik door het gordijn een natte start van de dag. Maar dat mag de pret niet drukken, want na het ontbijt staat een goedlachse jonge knul eveneens in regenkleding te wachten. Dit moet Wojtek zijn, onze gids. In afwachting van het overwaaien van de hoosbui drinken we nog een koffie, terwijl Wojtek ons meeneemt in het plan van de dag. Enerzijds is het jammer dat Maciej er niet is, want hij had alles kunnen vertellen over Bike Maraton Szklarska Poręba, een jaarlijks terugkerende mountainbikerace met een niet onverdienstelijk deelnemersveld. Anderzijds zien wij het helemaal zitten met Wojtek, die ons vandaag ook zal meenemen over delen van dit marathonparcours.
Biking Land
Het is droog en de energie is goed. We pakken onze fietsen, maar houden de regenjacks nog even aan. Het is volop herfst en deze bui was vermoedelijk niet de laatste. Hoewel we ons al op 750 meter hoogte begeven klimmen we eerst nog een stuk. Wat direct opvalt is een oud en vervallen gebouw. Het blijkt een voormalige glasfabriek blijkt te zijn. Aangezien we niet alleen gepassioneerde mountainbikers zijn, maar ook fotografen,
vragen we Wojtek of we het gebouw binnen mogen. Hij snapt ons enthousiasme, maar helaas, het is niet toegestaan. Wel belooft hij dat we gedurende de dag meer van dit soort verlaten gebouwen zullen tegenkomen. Mooi, want dergelijke locaties dragen bij aan die verrassende eigenheid waarnaar we voor dit verhaal op zoek zijn.
En dan hetgeen waarvoor we hier uiteindelijk zijn gekomen, Poolse trails. Wojtek stopt en wijst ons een lekker paadje aan. ‘Do you want a bonus trail to warm up?’ Een niet al te steile afdaling met het karakter van een natuurlijke rockgarden omringd door mos en varens, dan weet je het antwoord al. ‘Let’s go!’ We storten ons naar beneden en hoewel we Wojtek volgen rijden we elk onze eigen lijnen. De stenen zijn glad, maar vormen geen beperking. En wat deze trail nog leuker maakt is het vooruitzicht dat we hem later op de dag wederom zullen rijden.
Langs een oud treinspoor dwars door het bos voert de etappe ons verder naar het begin van de Rowerowa Kraina, letterlijk vertaald “Biking Land”. Een routenetwerk door het Tatra-gebergte, geschikt voor rijders van alle niveaus.
Met open mond worden onbewust de remmen ingeknepen voor een totaal verlaten mijnfabriek. Het ademt Tsjernobyl, maar dan in miniatuur. Betonnen bunkers vol graffitikunst, compleet overgenomen door de natuur. Zo bijzonder dat de fietsen even worden neergelegd. We lopen een rondje over het terrein. Wojtek is scherp en laat, net voordat de camera’s erbij worden gepakt, wederom weten dat we later op de dag meer van dit “moois” tegenkomen. De industriële rauwheid contrasteert met het sprookjesachtige bos en werkt inspirerend. Vol enthousiasme sturen we de slingerende Szklarska-singletrack in. Een trail die zich goed laat omschrijven als een veredelde versie van ons eigen Let de Stigterpad, maar dan voor mountainbikers. Met fijn grind bezaaid, perfect onderhouden en dankzij het relatief kleine hoogteverschil heerlijk flowy. Een feest voor snelle XC’ers, overzichtelijk en behapbaar voor families of beginnende rijders, met daarnaast ruimte genoeg voor airtime en speelsheid voor jibbende trailfanatiekelingen. Op een korte onderbreking omwille van een drone-shot na fietsen we spelenderwijs deze soepele trail verder, die wat ons betreft niet lang genoeg kan duren.
Speeltuin
Een paar heerlijke kilometers verder volgt de afslag naar een cultureel intermezzo. We stoppen bij Polana Jakuszycka, een hagelnieuw sportcentrum waar toekomstige Poolse olympiërs worden opgeleid. Denk onder andere aan biatleten, skiërs die er zowel in de winter als zomer kunnen trainen.
Een mooi moment voor een korte lunchpauze. De meegebrachte broodjes worden met enige vaart naar binnen gewerkt, er is namelijk meer honger om te stillen. We ruiken de trails en gaan weer verder.
Aangekomen op het hoogste punt van vandaag beantwoordt Wojtek knikkend onze vragende blikken. Het was het wachten waard, want hier kunnen we dan eindelijk even los. Al kwispelend komen de camera’s tevoorschijn en worden alle hoeken en lijnen van deze verlaten bunkers verkend. Een heerlijke speeltuin voor fietsende beeldmakers.
Onze gids is even leuk als streng, want wijzend naar zijn horloge roept hij ons tot de orde. We moeten door. Er wacht ons na deze rit namelijk nog een hike naar de Kamiencyka-waterval. Hierover later meer, want met een paar lekkere platen in de pocket gaan nu de zadels omlaag, suizen we een mooie lange afdaling af en rijden we via de Szklarska-trail terug naar het hotel. Er is geen tijd om te rusten en we snellen ons naar boven voor een vlotte opfrisbeurt, want gids Krystian staat ons al op te wachten voor een tweeëneenhalf uur durende hike naar, zo wordt beloofd, de mooiste waterval van de regio.
Wie is dat toch?
Indrukwekkend blijkt het op zijn minst. Via een steile ladder dalen we een kloof in waar een steiger wacht die je naar de voet brengt van het zevenentwintig meter hoog waterspektakel. Van actie- naar natuurfotografie. Want wat volgt is een grote diversiteit aan paddenstoelen – en laten we niet vergeten de hoeveelheid ervan te vermelden – en flora. Ook fauna lijkt hier goed vertegenwoordigd. Uilen, wolven en beren zijn hier niet vreemd. Maar het is alsof hier nog iets anders leeft, iets dat ons continu in de smiezen houdt. Krystian stelt ons gerust. Hij vertelt over Krakonoš, een mythische berggeest die heerst over dit landschap. ‘Ben jij goed voor bergen dan is Krakonoš goed voor jou.’ We besluiten ons de rest van de reis gedeisd te houden en lopen met een gerust hart terug naar het hotel. Dit keer kunnen we de rustmodus toelaten, want het dagprogramma zit erop. Na twee fikse borden rijkgevulde Poolse soep, waarvan de naam ons is ontschoten, bekijken we de foto’s van de dag en we kruipen vroeg ons nest in.
Finale
Net als we denken dat het landschap niet fabelachtiger kan, laten we ons op de laatste dag van het eerste deel van de reis verrassen door de trails van het Reuzengebergte. Het beeld van het natuurverschijnsel waarbij massa’s slanke rotsen ritmisch en torenhoog boven de bomen uitsteken was ons voor deze trip al bekend. Lang afdalen vraagt om lang klimmen, maar met dank aan Wojteks logistieke masterplan weten we onszelf die inspanning te besparen. Met behulp van een auto-shuttle gaan we moeiteloos naar boven. Geniaal. We parkeren de auto en trappen via een paar technische paadjes verder naar de top.
Een trail wacht – een trail die ons achteraf doet beamen dat Polen een unieke mountainbikebeleving biedt. Tussen keien waar zelfs Obelix een goede kluif aan heeft laveren we naar beneden over een droomtrail: een perfect onderhouden en gevarieerde singletrack die alles in zich heeft. Het is jagen achter elkaar aan. Op de technische secties keldert de snelheid, want hier is focus, balans en controle vereist. De tussen berkenbomen verstopte rotsplakkaten dwingen je specifieke lijnkeuzes te maken. Je wilt immers heelhuids beneden komen. Dit zet door tot we terug zijn bij de auto. Wojteks voorstel om nog naar één verstopt pareltje te rijden valt niet te weigeren. Als een stel vermoeide maar hongerige beesten bestijgen we een gruwelijk steile klim en we staan binnen een mum van tijd alweer beneden, stuiterend bij de auto. Het was kort maar zeer krachtig en een waardige afsluiter van ons bezoek aan Szklarska Poreba. We zijn geland…
Handenwrijvend snellen we ons terug naar het hotel om ons voor te bereiden op de transfer naar Srebrna Gora waar het tweede en laatste deel van onze reis door Polen wacht. Wordt vervolgd…
Voor meer Mountainbike nieuws, Tips & Tricks, leesvoer en de laatste magazines kijk op Ridersguide.nl. Wil je altijd up-to-date blijven? Klik dan nu hier en word abonnee van Up/Down en volg ons op Facebook en Instagram
