Naish house 2.0: Winter op Hawaii

Vlak na het behalen van de wereldtitel vliegt Kevin alweer richting Hawaï voor de tweede editie van het teamrijderevenement Naish house. Bij aankomst rolt op de eilanden Oahu en Maui één van de hoogste swells sinds jaren binnen. De surfbreak jaws in Hawaï is het podium van de bigwavesurfcompetitie pipeline masters. Een overweldigend begin van acht dagen winter op Hawaii.

Tekst: Holly Robertson
Foto’s: Stephen Whitesell, Darrell Wong, Tracy Kraft

“Hawaï is het hele jaar door een verbazingwekkende plaats, maar een Hawaïaanse winter springt eruit. De temperatuur in de winter is niet veel kouder dan in de zomer. Het weer is onvoorspelbaar. Soms regent het dagen, terwijl een andere keer het wekenlang zonnig is. De wind is minstens zo onvoorspelbaar. Het water kan van spiegelglad naar een golvendal met bakken van 7,5 meter gaan. Zoals Forest Gump zou zeggen: “You never know what you’re gonna get”. In de winter zijn lange perioden zonder wind geen uitzondering, maar er kunnen tevens dagen zijn met droomcondities. Onvoorstelbare golven aan de noordkant van de eilanden en de mogelijkheid om op spots te varen die maar één of twee keer per jaar werken. De wind achterna jagen en eilandhoppen, maar tegelijkertijd geduld hebben en afwachten wat het weer je brengt. Wind, golven, regen of zonneschijn, de tweede versie van Naish House vertelt het verhaal van een winter in Hawaï: hardcore kiteboarden als de condities goed zijn en hardcore lol als er geen wind is!” – Robby Naish.

Naast Kevin Langeree en Naish-ontwerper Damien Girardin waren onder andere de Franse kampioen Florian Daubos (Flo) en de Engelse kampioen Sam Light aanwezig op Hawaï.

Dag 1: De brullende golfbreak Jaws opzoeken aan de noordkant van Maui en ’s middags een kiteboardsessie aan de westkant op een geheime spot.
Vroeg op om naar Jaws te gaan. De weg naar Jaws loopt via Ho’okipa en kijkt aan één kant uit over de oceaan en aan de andere kant over akkers met suikerriet en ananas.

Sam: De windvoorspelling was niet hoopgevend voor de eerste dagen van onze week, maar de surfvoorspellingen rezen de pan uit; het was gigantisch! Het werd de ‘biggest swell in fourty years’ genoemd, met golven van meer dan achttien meter hoog. Alle locals hadden het erover en om acht uur ’s ochtends was het er al een drukte van vanjewelste. Ik stond dan ook om zes uur op om die drukte voor te zijn. En niet zonder beloning: ik zag er de grootste golven die ik in mijn leven heb gezien.

Kevin: Ik zag Jaws voor het eerst in mijn leven…het was gewoonweg onwerkelijk!

Flo: Er waren meer dan vijftig jetski’s die de bigwavesurfers de golven in hielpen. Robby en de zeventienjarige Kai Lenny waren bezig in de golven. Om verschillende generaties samen bezig te zien was episch.

Een ochtend staren naar de gevaarlijk mooie golf Jaws, met onder meer Laird Hamilton in actie zorgt voor een goede start van de tweede versie van Naish House. Na dit achtste wereldwonder te hebben mogen aanschouwen zijn de jongens opgeladen om zelf in actie te komen. Met een lichte noordenwind vertrokken ze naar de westkant van Maui (de enige spot op Maui die werkt bij een westerwind). Daar aangekomen staat er vijftien knopen wind en zijn er golven van twee tot drie meter. Top voor een eerste dag samen kitesurfen.

Damien: Het licht was erg mooi toen we naar de westkant van het eiland reden. De wind was licht, maar er was een constante golf die vlak bij de kant brak. Kevin was net wereldkampioen freestyle geworden, maar zijn skills in de golven zijn ook bovengemiddeld. Tevens lijkt hij geen angst te kennen. Hij rijdt de shorebreak met een grote grijns op zijn gezicht.

Dag 2: Teambuilding in een outrigger kano, een kano met drijvers aan de zijkant. ‘s Middags een sup-sessie op de perfecte golf van Kanaha (Centraal/Noord-Maui).

De teambuilding bestond uit roeien in een typisch Hawaïaanse zespersoons kano. Hierbij zit de stuurman achterin en zitten de roeiers voorin. De persoon voorin bepaalt het tempo en de persoon daar twee plekken achter telt de slagen en geeft aan of de peddels aan bakboord of stuurboord in het water gestoken moeten worden. Flo en Sam dachten waarschijnlijk dat ze in een gondel in Venetië zaten. Ze zaten lekker achterover geleund, terwijl de rest aan het peddelen was. Misschien spaarden ze gewoon hun energie voor de sup-sessie later die dag.

Local Reo: Wat ik graag met mensen deel is de Hawaïaanse cultuur. De Hawaïaanse mensen hebben altijd een warm karakter gehad en dat is niet veel veranderd sinds de Engelse kapitein Cook in 1776 Hawaï ontdekte. Hawaïanen geloven dat mensen als een groep samen moeten leven, waarbij ieder zijn eigen expertise heeft. Dit geloof was niet alleen terug te zien in de manier waarop de Hawaïanen het land verbouwden, maar ook in de manier van recreëren. Het kanoën in een outrigger is daar een goed voorbeeld van.

Kevin: Het was leuk, maar lastig omdat het een teamactiviteit is. De persoon voorop moet het tempo voor de hele boot bepalen. Ik zat voorop, maar ik werd vaak afgeleid en vergat daarbij dat iedereen mijn tempo volgde. Soms zag ik iets in het water en stopte ik om er naar te kijken en dan besefte ik ineens dat de hele boot achter me ook gestopt was met peddelen. Ik ben niet zo goed in teamsporten. Het was wel leuk om met de kano golven te pakken, met zo’n kano blijf je er ook makkelijk op.

Sam: Na het kanoën besloten we om te gaan stand-up peddelen bij een verlaten rif. De fotografen werden door een jetski op de juiste plek gedropt om foto’s te maken. De golven kwamen boven mijn hoofd uit en het was één van de beste sessies die ik ooit heb gehad.

Flo: Op de weg terug naar het strand ging de zon langzaam onder achter de bergen en ik kon schildpadden, walvissen en zeehonden zien. Moeder Natuur liet zich van haar beste kant zien.

Damien: De golven waren ongelofelijk clean. En de drop voelde als een perfecte Tahitiaanse drop-in. Een perfecte glassy drie meter hoge golf met je vrienden delen is ‘as good as it gets.’

Dag 3: Freestyle actie op Kitebeach aan de noordkant van Maui, gevolgd door eilandhoppen naar Oahu.

Dag drie bracht perfecte freestyle-condities met twaalf meter en vlak water op Kitebeach. Kevin, Sam en Flo domineerden de spot met hun freestylekunsten.

Damien: De wind nam de volgende dag toe, waardoor het freestylen kon begin. Kevin rockte, blijkbaar nog steeds opgeladen door het winnen van de wereldbeker. Sam was bezig met dikke wakestyle. Hij laat goed zien wat wakestyle is. Je hebt niet veel kracht nodig, maar je moet het juiste moment vinden om te poppen en door te rollen tot de landing.

Kijkend naar de voorspellingen leek het erop dat het op het eiland Oahu zou gaan gebeuren. Iedereen begon in alle haast de spullen te pakken, om op tijd te zijn voor het vliegtuig. Deze zou iedereen van eiland naar eiland hoppen.

Kevin: We moesten snel zijn om de spullen te pakken. Maar gelukkig waren we net op tijd voor het vliegtuig. We moesten alleen honderd euro extra betalen voor de bagage. Laat aangekomen in Oahu gingen we nog even snel langs een McDonald’s voor we naar de noordkust reden.

Dag 4: Kitesurfen op Mokes aan de Noordkant van Oahu.

De eerste sessie op Oahu was op Mokuleia. Met een goede swell en een licht windje genoten de jongens van de golven totdat de wind plots wegviel. Met Robby voorop zwommen ze terug naar de kust.

Kevin: Het was leuk om met de groep van vorig jaar lol te trappen op het water. Later keken we naar de waanzinnige zonsondergang terwijl de binnenkomende golven groter en groter werden. Zo zitten aan de noordkust van Oahu doet je beseffen dat je toch wel veel geluk hebt met deze levensstijl.

Dag 5: Pipeline Masters aan de noordkant van Oahu.

De volgende dag was de Pipeline Masters gezegend met onwerkelijke condities. De jongens zagen die dag een abnormaal hoge opkomst aan toeschouwers.

Flo: ‘s Ochtends keken we naar de Pipeline Masters, de finale van de WCT Pro surftour. De beste surfers ter wereld streden om de wereldtitel in dikke barrels van twee à drie meter. Het publiek ging uit zijn dak. Ik had nog nooit een grote surfcontest gezien en het was indrukwekkende om beroemde surfers te zien indroppen op krachtige monstergolven. Pipe is een mythische golf, je voelt dat veel belangrijke momenten uit de surfgeschiedenis hier hebben plaatsgevonden, helaas soms ook ernstige ongelukken met de beste pro-surfers.

Kevin: Super gaaf om de golf in het echt te zien. Het was ook zo druk, het leek wel een voetbalstadion.

Dag 6: Het nachtleven van Waikiki in Honolulu.

Die avond gingen de jongens naar Waikiki om te genieten van het beruchte nachtleven van Honolulu. Kevin kreeg speciale aandacht bij zijn eerste bezoek aan de grootste stad van Hawaï.

Kevin: Mensen maken altijd opmerkingen over de drugs en prostituees in Amsterdam. We reden naar het centrum en op het moment dat ik uitstapte bij de Beach Walk of Waikiki kwam er iemand naar me toe om te vragen of ik drugs wilde kopen. Hij liep weg en een moment later kwam er een prostituee naar me toe. Wat is die kans? Het was leuk om met de jongens uit te gaan. Maar hoe zit het met die tv’s in de bar? Mensen gaan toch niet uit om tv te kijken?

Dag 7: Tussen de haaien aan de noordkant van Oahu.

Het moet Jaws zijn geweest die de jongens in de stemming bracht om te gaan kooiduiken tussen de haaien van Oahu. Kevin zei dat het zwemmen met ‘tien tot vijftien’ haaien het hoogtepunt van zijn trip was. Sam zei dat het zwemmen met ‘vijftien tot twintig’ haaien om hem heen echt geweldig was. Een ander had het er weer over dat er meer dan twintig haaien waren. Het begon een beetje op een sterk zeemansverhaal te lijken.

Flo: ‘s Ochtends gingen we op haaienjacht aan de noordkant. Ik ben geobsedeerd door haaien. Ze zijn erg verlegen en intelligent. Het tegenovergestelde dus van wat mensen denken. Dit was voor mij een droom die werkelijkheid werd. Op de weg terug naar de haven ontmoetten we een groep dolfijnen. Er waren zoveel jonge en volwassen dolfijnen die over het water dartelden. De dag eindigde magisch. Eens temeer realiseerde ik mij hoe wonderlijk de oceaan is. Tevens voelde ik me schuldig over de manier waarop wij mensen soms met de oceaan omgaan.

Dag 8: Het eilandleven: sup-actie, grotduiken en rotsspringen.

De laatste dag was vol met avontuur. De dag bestond uit stand-up paddelen om eilandjes heen en uit grotduiken. Het zorgde voor grappige gezichten van extreme adrenalinejunkies die zich gedroegen als een stel bange natte katten.

Sam: Nadat we met onze sup-boards rondom de kleine eilanden hadden gevaren, vonden we grotten om te ontdekken. Flo en ik gingen erin en het was te eng! Als er een set binnenkwam vulde de grot zich tot de top, terwijl tussen de golven door de grot volledig leegtrok. Je moest je echt schrap zetten om niet volledig door elkaar gehusseld te worden.

Alles bij elkaar was het echt een fantastische week. De jongens konden niet elke dag kiteboarden, maar de keren dat het kon was het ook echt goed. Bovenal waren ze getuige van een typisch Hawaiiaanse winter. Van Maui tot Oahu, van vlak tot megagolven. De jongens gingen allemaal weer hun eigen weg. Sam ging naar Australië om filmpjes op te nemen. Flo ging terug naar het koude Frankrijk en Kevin ging met de kerst naar Nederland, om daarna te trainen in Zuid-Afrika. Robby ging naar huis, naar zijn Maui.